arch/ive/ief (2000 - 2005)

Sommigen onderschatten het belang van verkiezingen voor het onderhouden van het systeem. Des holler de electorale slogans en programmas zijn, des belangrijker verkiezingen worden om de bevolking te binden aan de prioriteiten van de machthebbers. En des te efficienter om alternatieven af te blokken. De geglobaliseerde wereld van vandaag is niet alleen geografisch globaal. Maar ook globaal in de zin dat geen enkele levenssfeer of publieke ruimte ontsnapt aan de greep van het kapitaal en de grootmachten (de VSA op kop). Ge kunt dus moeilijk gaan zeggen: Kom jongens we gaan ons aan de basis organiseren, kritische individuen allemaal te samen, en we laten die glitterboys en -girls maar bezig met hun electorale nep- democratie, want dat is toch geen democratie. Een maatschappelijk kracht die dat zegt kan nooit kandidaat zijn om een "andere wereld" vorm te geven.Dé basis, net zo min als de politiek ontsnapt aan de mekanismen die men bekritiseerd. Zal een andere wereld alleen voortkomen uit acties op straat, uit werk aan de basis dan is die "andere wereld" geen wens, geen etische vooronderstelling of een verlangen dat in het basiswerk wordt meegedagen. De "andere wereld" die wij voorstaan zal voortkomen uit de conrete organsatievormen die hier en nu door de meerderheid van de bevolking worden ontwikkeld in alle sferen van de publieke ruimte, ook het electorale. " Een punt kunnen zetten achter het geloof in de parlementaire democratie" omdat het een "verworvenheid is van de burgerijke klasse" en omdat het "misschien in de vroege moderniteit een belangrijk strijdtoneel was en in ons postmoderne tijdsbestel niet meer" zoals Laurent stelt, is iets wat nooit begrepen wordt door de meerderheid van de bevolking. Die kijkt uit naar die krachten in de samenleving die een democratisch alternatief voor haar problemen kan vormgeven op elke strijdtoneel: de buurt, het bedrijf, de vereniging, de media, het intellectueel terrein, en... de politiek. Wie zich onthoudt van een politieke vertegenwoordiging vanuit de globale beweging in de maatschappij geeft elke democratisch alternatief uit handen.In België is dat zeer duidelijk

1. Voor een groot deel van de bevolking is het Vlaams Blok de belichaming van een democratisch alternatief. Partijen die verantwoordelijkheid opnemen voor het beheer van deze geglobaliseerde wereld van multinationals en grootmachten worden massaal afgestraft. Niet ten voordele van een andere basisbeweging, maar ten voordele van die kracht die in de ogen van de massa een tegenwicht kan bieden IN instellingen van de democratie zoals die historische gegroeid zijn.Dit leidt er toe dat een partij geleid door fascisten een sleutelpositie bekleedt in de Belgische politiek. Geen 1000 anti-racistische betogingen of petities zijn in staat die positie af te nemen als andere konsekwente mensen zich geen kandidaat stellen. Er is 1 plaats in heel Vlaanderen waar een lijst dat gedaan en gerealiseerd heeft, nl. de lijst LEEF! in Herzele. Ontstaan uit 20 jaar basiswerk en de discussies over een politiek alternatief sinds zwarte zondag, hebben mensen uit deze Zuid-Oost-Vlaamse gemeente konsekwent basiswerk én politiek werk in de instellingen gecombineerd. Met meer dan 10% van de stemmen hebben zij als enige het Blok electoraal verslagen. Zij komen er niet aan te pas, hoewel de sociologsche basis van het Blok daar evengoed aanwezig is als in andere gelijkaardige gemeenten.

2. Het onvermogen van links om op nationaal vlak een gelijkaardige politiek te voeren heeft er toe geleid dat belangrijke grote bewegingen in België niet de verandering hebben opgeleverd die er van verwacht kon worden rekening houdend met hun maatschappelijke kracht.In landen als Frankrijk en Italië , de landen waar de actuele internationale beweging tegen het neoliberalisme het omvangrijkst is, hebben grote bewegingen in de loop van de jaren '90 het politiek systeem in het defensief gedrukt. Grote stakingsbewegingen en grote burgerbewegingen tegen de maffia ("Propere Handen") hebben in Italië geleid tot een implosie van het politiek regime van de na de oorlog waarvoor het verdwijnen van de christendemocratie symbool staat. De beweging van Genua, de huidige stakingen tegen Berlusconi en de rol in dit alles van de enige communistische massa-organisatie in Europa (Riffondazione) zijn daar het resultaat van. In Frankrijk zou er vandaag geen sprake geweest zijn van iets als ATTAC zonder de nederlaag die de jongeren en de arbeidersklasse in 1995 toegebracht hebben aan de regering Juppé. Grote stakingen en betogingen dwongen de Franse politieke klasse tot toegevingen. Hoewel de fundamentele problemen niet opgelost werden omdat de basisstructuren van het kapitalisme overeind bleven, had de meerderheid van de bevolking het gevoel dat haar actie een positief resultaat had.
In België hebben wij in de jaren '90 een heel andere (negatieve) ervaring meegemaakt. Die leidt er toe dat de discussie over een politiek alternatief chaotischer, moeilijker,bitterder, verzuurder, verdeelder gevoerd wordt. Maar we moeten er door. En ik denk wel dat we door al die moeilijkheden wel heen zullen komen. Als we er in slagen niet regressief terug te vallen op elk zijn eigen ding, elk zijn eigen koninkrijk, elke zijn eigen al dan niet zelf geproklameerde "basis".

Dat veronderstelt dus dat wij GLOBAAL DUS OOK POLITIEK EEN ALTERNATIEF WILLEN ORGANISEREN ! Dus ook in de verkiezingen. Want politiek is in de ogen van de massa van de mensen verkiezingen. En als de AEL beslist heeft om deel te nemen aan de verkeizingen dan getuigt dat van een grote politieke wijsheid. Waarmee niet gezegd is dat de AEL HET POLITEL ALTERNATIEF is in België. Ik denk dat zij zelf goed genoeg weten wat hun kracht en hun zwakheden zijn. Maar gaan terugvallen op een afwijzende houding tegenover hen om de discussie over de verkiezingen NIET te moeten voern dat is pas hypocriet.

Welnu verschillende mensen van LEEF hebben in deze discussie interessante lessen in te brengen. Ondermeer het volgende: wanneer grote sociale bewegingen in de samenleving die de mens diep raken en de ogen openen voor het structureel geweld van het systeem GEEN POSITIEF POLITIEK VERLENGSTUK krijgen voortkomend uit de beweging zelf, dan staat de deur open voor allerlei TEGENREACTIES,REGRESSIEVE REACTIES, allerlei recuperaties, demoniseringen en diaboliseringen die juist tot gevolg hebben dat de strijd voor " een andere wereld " NIET realistisch wordt geacht. Ik zelf heb dat zeer duidelijk mee gemaakt als vakbonder in de stakingen tegen het globaal plan en in de strijd voor het behoud van ons werk in Carnoy.

Maar het duidelijkst is dit naar boven gekomen in de strijd voor burgertoezicht op de werking van het gerecht en de politiek n.a.v. de moord op de vedwenen kinderen in 1996. In geen enkel ander land van Europa heeft er zich een situatie voorgedaan waarbij op enkele maanden tijd 10% van de bevolking op straat kwam (witte mars en locale witte marsen), waarbij de werkende klasse in politieke stakingen het voortouw nam van een burgerbeweging (stakingen tegen het Spaghetti-arrest) en waarbij de strijdbaarste sectoren van de werkende klasse tegelijk in het verweer ging voor het behoud van werk (multicolore mars). Vergeet niet dat 10 dagen na de witte mars Michel Nollet in paniek een ALGEMENE STAKING TEGEN DE LOONNORM afkondigde ! In geen enkel ander land heeft de politieke klasse (die toen bezig was met de Maastrichtnormen) zoveel pluimen moeten laten om zichzelf in het zadel te houden. Wat die ouders van de witte mars toen deden was NET HET ZELFDE ALS DE AEL vandaag doet, nl. de concrete organisatie van burgertoezicht op de werking van de instellingen van de representatieve democratie. De ouders van de wite mars gingen zelfs VEEL VERDER dan de van de AEL. Zij mobiliseerden de ganse bevolking om de waarheid te kennen inzake hun individueel gerechtelijk dossier, om er inzage in te krijgen en om van de politie en het gerecht daden te bekomen die tegemoet kwamen aan hun elementaire democratische rechten. Vergeet niet dat het stemrecht voor immigranten eventuejs, enkele weken lang WEL op de agenda stond, vlak na het vinden van het lijk van Loubna Benaissa. Vergeet niet dat de comissie Dutroux (waar ook Annemans in zat)de discriminatie in het recht op recht van slachtoffers van extreem geweld erkende (" de ongelijke benadeling van de maatschappelijk minder zichtbaren groepen in de samenleving". Maar een dood Marokaans kind is natuurlijk gaan alerte jonge migrtant die op zijn rechten staat.
En de media en de politici waren er ook toen als de kippen bij om de moedige houding van de ouders van de witte mars te diaboliseren als pleidooi voor "volkstribunalen" . Zoals de media en de politici er als de kippen bijzijn om de pamfletjes met hun telefoonnumers van de AEL als "burgerpatroulles" te bestempelen. Een beangstigend woord die van zelfbewuste en alerte slachtoffers daders en van bange racisten slachtofers maakt. Als de AEL burgerpatroulles organiseert omdat het politiekkorps in Antwerpen racistisch is dan ben ik lid van een "arbeiderspatrouille" omdat ik als vakbonder een vraag stel over financieel gefoefel va mijn baas.

Geen enkele partij of politieke organisatie was in staat om de fundamentele houding van die ouders uit die bizondere periode van 1996-1997 vorm te geven. Paul Marchal zijn partij was een flop. De Russo's kozen voor Ecolo.Via de omweg van de dioxinecrisis (die een Dutrouxcrisis in het klein was) werd op die manier de basis gelegd van de huidige paarsgroene merderheid. Een uitkomst als resultaat van de "moder van ales verkiezingen" van 1999 en een poging om het politiek regime van na de oorlog te veranderen zonder fundamenteel tegemoet te komen aan de verachtignenv an de bevolking. Integendeel met het doel een nieuw evenwicht te vinden om in dit apenland België de neo-liberale politiek te stabiliseren.

Vandaag weten wij dat wat paargroen begon bont en blauw aan het eindigen is: op alle vlakken is het bilan van deze regering negatief ! Achter de democratische debatcultuur gaan bonapartistischche tendens van bureaucraten, politici en geldmachten schuil. Onder het mom van nieuwe politike cultuur wordt de agenda van het Blok deteminerend.Belastingsverlagingen, privatiseringen, wapenleveringen... het zijn de programmapunten van rechts doorgevoerd door de "meest linkse regering sinds de oorlog". Natuurlijk heeft deze regering ook positieve maatregelen genomen, dat zou er nog aan mankeren. Maar al deze positieve maatregelen zijn net maatregleen die gelijk welke regering onder druk van de gusntige economische conjunctuur of onder druk van de huidige mondigheid van de bevolking MOET nemen om haar legitimiteit bij de bevolking niet te verliezen.

De komende verkiezingen gaan over de vraag of deze coalitie dit experiment kan verder zetten of niet. Paarsgroen wil ter vervanging van het naoorlogse middenveld dat onze ouders en voorouders via vakbonden, mutualiteiten en verenigingen hebben opgebouwd en warin de CVP centraal stond, een nieuw middenveld creeren steunend op parastatale organisaties en op het begoede deel van middenklasse die nieuwe taken krijgt toebedeeld door de globalisering. Dit nieuwe middenveld uitbouwen als een politieke machtsfactor voor sociale stabiliteit en voor het beheer van de gegeloaliseerde in dit apenland, dat is de keuze die paarsgroen ons gaat voorleggen.

Zijn wij bereid om een nieuwe machtsbasis te scheppen voor de "verworpenen der aarde" om een stem te krijgen in het debat en om hun rechten verdedigen dat is de essentie van het debat. En ere wie ere toekomt: het is de AEL die deze vraag het meest authentiek, het meest duidelijk en het meest open heeft durven te stellen ! Door aan te kondigen deel te nemen aan de verkiezingen !

beetje eenzijdig, hoewel inhoudelijk niet slecht vergeet je in volgende paragraaf
"Dit leidt er toe dat een partij geleid door fascisten een sleutelpositie bekleedt in de Belgische politiek. Geen 1000 anti-racistische betogingen of petities zijn in staat die positie af te nemen als andere konsekwente mensen zich geen kandidaat stellen. Er is 1 plaats in heel Vlaanderen waar een lijst dat gedaan en gerealiseerd heeft, nl. de lijst LEEF! in Herzele. Ontstaan uit 20 jaar basiswerk en de discussies over een politiek alternatief sinds zwarte zondag, hebben mensen uit deze Zuid-Oost-Vlaamse gemeente konsekwent basiswerk én politiek werk in de instellingen gecombineerd. Met meer dan 10% van de stemmen hebben zij als enige het Blok electoraal verslagen. Zij komen er niet aan te pas, hoewel de sociologsche basis van het Blok daar evengoed aanwezig is als in andere gelijkaardige gemeenten."
een aantal andere voorbeelden te vermelden, de PVDA-verkozene in de districtsraad in Hoboken bijvoorbeeld zorgde ervoor dat het Blok in die raad niet de meerderheid haalde. Ook op twee andere plaatsen in Belgie is de PVDA erin geslaagd om via verkiezingen én verkozenen haar standpunten meer te doen tonen als een echt alternatief, net door basiswerk en luisteren naar de noden van de mensen. Misschien dat dit ook is wat Leef! haar succes bezorgde; laten we echter niet éénzijdig van die ervaring uitgaan, want het blijft zeer de vraag ofdat de heterogeniteit van Leef! op lange termijn haalbaar blijft (kan best natuurlijk, maar eenvoudig zal het niet altijd zijn).
Verder spreek je over Attac en verbaas je je dat de basistructuren van het kapitalisme intact bleven, logisch toch? Attac biedt immers geen alternatief voor het kapitalisme.
Rifundazione in Italie is een communistische partij, die het echter vooral moet hebben van haar basisgroepen die het lang niet altijd eens zijn met de reformistische lijn van de leiding. Van een echt eengemaakte partij kan daar (jammer genoeg) niet gesproken worden, of het daarom een communistische massa-organisatie is...laten we zeggen dat het die ambitie heeft en het geluk heeft dat italie een rijke communistische traditie heeft...maar aan de leidende figuur van Bertinotti en zijn standpunten zal hun succes niet gelegen hebben.
Gelijk heb je wel als je zegt dat we de AEL moeten steunen, jammer genoeg blijken veel progressieven het daar nog altijd moeilijk mee te hebben...
god weet waarom (hoop ik ;-)), waarom is de enige partij die van in het begin met de AELéén front durfde te vormen de PVDA? Waarom betoogden bvb trotskisten als LSP, SAP, .. niet mee met StopUSA? Ideologische problemen? Persoonlijke kwesties?
Vragen die een antwoord verdienen, een concreet antwoord want brabbelen over éénheid is er op deze site al genoeg gedaan.

Ik sluit me aan bij de tekst omdat ik ook besef als we echt iets willen veranderen zonder eerste vele jaren te moeten wachten op een juiste context voor de revolutie, dat we dan niet kunnen wachten tot als meer dan 50% van de bevolking achter ons staat. Ook al was dat zo, dan nog zou het niet goed komen. Ik zou namelijk graag geloven dat als de mens het kwade van dit systeem inziet, hij dat ook gaat omzetten in zijn handelingen. En dat kan dan zijn dat hij onder andere gaat zien dat dit een uitgeholde democratie is en gaat niet meer in de parlementaire weg geloven. Spijtig genoeg zal dit nooit in een handeling worden omgezet. En zeker vandaag niet, want dan komt de redenering, dit systeem is slecht dus Vlaams Blok.
Zo is die mensenmassa in mijn ogen. En daarom geloof ik dat revolutionairen zowel aan de barricades kunnen staat als in de politiek gaan (liefst een antikapitalistische eenheidslijst).
Het kapitalisme is toch snel genoeg om iets, dat wij zouden kunnen veranderen, op te vangen. In de politiek maakt het van de hen, mensen die verplicht worden om al die politieke spelletjes mee te doen. Maakt hen misschien na een tijdje gematigerder, machtsgeil, geldhonger,... En aan de barricades is voor een welvarend land als België geen oplossing. Vele zijn niet geïnteresseerd in ons daar, of hoogstens een beetje sympahtie, maar om zelf actief te worden niet.
Dus ik denk ook dat we beter het kakapipitalisme kunnen aanvallen langs alle mogelijke kanten waaronder electoraal om zo uiteindelijk de staat te verstoten en het systeem te veranderen.