arch/ive/ief (2000 - 2005)

Uit de berichtgeving die de laatste tijd op indymedia verschijnt over mijn persoon wordt een verkeerd beeld geschept. Zo schreef Han Soete elders een zin waarin hij liet uitschijnen dat ik niet met de AEL wil samenwerken. Wie heeft dit gerucht dan wel verspreid? Ik wil misschien best wel samenwerken op bepaalde vlakken met de AEL, al is het me veel te onduidelijk waar die organisatie voor staat. Zo snap ik bijvoorbeeld niet goed wat de link van de AEL is met het voormalige Egyptische staatshoofd Nasser en had ik daar graag de AEL duidelijkheid rond zien scheppen. Ik vind ook wel dat de AEL teveel vast zit in een "wij" tegen "zij" denken, waarbij "wij" dan "de allochtonen" zijn. Zelf ga ik liever uit van klassentegenstellingen of verschillen tussen onderdrukten en onderdrukkers dan van tegenstellingen tussen autochtonen en allochtonen.

Daarna schreef ene Christophe het volgende: "Ik bind niet in terwille van enkele verloren gelopen linksen die de islam vies vinden. Of die after all Agalev toch het enige alternatief vinden (niet waar Raf Grinfeld?)." Waarmee Christophe duidelijk wil maken dat er een anti-kapitalistische lijst moet komen die aan de volgende parlementsverkiezingen deelneemt in dit land. Zelf vind ik dat andersglobalistische anti-kapitalisten zich beter zouden concentreren op het werk aan de basis, de beste manier ook om Agalev te bekampen lijkt mij. Ik zou niet weten waarom Christophe denkt dat ik Agalev "het enige alternatief" vind. Het enige alternatief voor wat trouwens Christophe?

Ik sluit electoralisme niet uit, maar dit moet dan gebeuren in de vorm van een anti-kapitalistisch programma dat gedragen wordt door een basisdemocratische beweging die er op gericht is overheden uit te schakelen. Parlementen zijn meer dan onverzoenbaar met basisdemocratie, en dus ook contrarevolutionaire instellingen. Deelname aan verkiezingen moet dit zoveel mogelijk duidelijk maken, daarom kan ik enkel akkoord gaan met het indienen van lijsten voor zetels in raden die het dichtst bij de mensen staan. In de agglomeratie Antwerpen zijn dit bijvoorbeeld de districtsraden. Deelname aan districtsraadverkiezingen in Antwerpen of gemeenteraadsverkiezingen in Sint-Niklaas, Brugge, etc. kan zinvol heten als men zich richt op een decentralisatie van de politieke besluitvorming door een (revolutionair) pleidooi te houden voor de afschaffing van bestuursorganen als gemeente- en districtsraden. Parlementaire macht moet bekampt worden, pogingen om dit van binnenuit, in de parlementen zelf dus, te doen, zijn doorheen de geschiedenis altijd mislukkingen geweest.

Ik heb eigenlijk lak aan tradities, zeker als het over éénheidslijsten en indymedia.be gaat. Eénheidslijsten gaan over het streven naar een consensus tussen verschillende fracties om tot één programma te komen. Geef mij maar dissensus (onenigheid), geen éénheidsworst of (vaag) parlementarisme. Volgens Raf Custers wankelde onlangs het systeem door de rellen in Borgerhout, wishful thinking volgens mij. En die lijst waar o.a. de AEL het initiatief toe genomen heeft? Die gaat niet eens vijf procent halen, verre van zelfs. Volgens Custers is indymedia.be anti-kapitalistisch. Dan vraag ik me af waarom een aantal van de medewerkers erg over Lenin te spreken zijn, een verdediger van wat Lenin zelf "staatskapitalisme" noemde, een systeem dat door een regime gedragen werd dat letterlijk en figuurlijk over lijken ging. Zeker op het moment dat Stalin aan de macht kwam in de Sovjetunie.

Het wordt tijd voor de radicale linkerzijde (van ecologisten over communisten tot anarchisten) om een punt te zetten achter het geloof in de parlementaire democratie. De parlementaire democratie is een historische verworvenheid van de burgerlijke klasse, en was misschien een belangrijk strijdtoneel in de vroege moderniteit.

Maar nu, in ons postmoderne tijdsbestel, is het niet meer mogelijk om nog te geloven in vertegenwoordiging. Wij hebben eindelijk (ook als verdedigers van wat 'common' is) de stap durven zetten naar het autonome kritische individu, dat zich niet laat opnemen in allerlei eenheids- of partijlijsten. Dat tijdperk moet voorgoed gedaan zijn. In alle bescheidenheid moeten activisten van de toekomst werken aan de basis, werken aan het samenbrengen van mensen. Zoveel mogelijk en op eender welke manier.

Is het noodzakelijk voor de linkerzijde dat er een electoraal platform komt, dat men ledenlijsten kan opstellen, dat men lidgelden kan innen? Nee, integendeel, want we willen immers toch geen bureaucratische instellingen meer? Laten we dan ook alle hoogmoed vallen. We hoeven niet mee te doen aan verkiezingen om onze populariteit te meten, we tonen ons wel op de straat. Op de straat met actie, op de straat denken, op de straat met verenigen. In alle vrijheid!

Laten we dan ook duidelijk stelling durven nemen voor een diverse, diffuse en 'dissensusse' beweging, die haar sterkte haalt uit het enorme aantal kleine individuele verhalen, eerder dan uit grote partijplatformen die de werkelijkheid transcenderen en abstract maken. Laten we stelling kiezen voor andere vormen van organisatie dan partijmodellen. Voor andere vormen dan die van bureaucratische NGO's. Laten we de stap naar duurzaam netwerken durven zetten. Nooit mag een contestaire beweging de vrijheid nog opofferen om zich te bevrijden.

Opinions are like assholes - everybody has one

Raf, een beetje duidelijk en serieus zijn hé.

# Elders en vroeger sprak jij uit om voor AGALEV te stemmen.

# Toen in ik over de keuze Chirac <=> Le Pen stelde dat het geen keuze was, en dat men beter niet kon gaan stemmen, vond je dat niet kunnen.

Ik zeg dat je in Antwerpen nu de keuze hebt tussen fascistische Vlaams Blok en de extreem rechtse partijen van de meerderheid (AGALEV, SP.A, VLD, CD&V).

Jij zegt in feite opnieuw : Stem AGALEV.

Ik stelde ook dat jij overloopt van redelijk plat anti-communisme, waarvan je ons hierboven weer eens traktaak geeft. De koude oorlog is al lang voorbij, wanneer gaan jullie dat eens beseffen.

Aan Laurent Nelen.

Een lijst voor de verkingen is helemaal niet hetzelfde als een partij. Ik denk dat je je een beetje vergist.
Bovendien, wat als je de verkiezingen of de deelnemùe eraan op zich een actievorm maakt.

Groeten

han

Han, wat moet ik me voorstellen bij een redelijk plat anti-communisme? Bedoel je daarmee dat het plat en anti-communistisch is om te zeggenzoals Raf dat de Sovjetunie gewoonweg nog een rationeler kapitalistisch onderdrukkingssysteem was dan het Westerse kapitalisme? Lenin stelde het zelf erg duidelijk, en buiten de eerste twee jaar na de revolutie van 1917 kan er niet echt sprake zijn van een bevrijdend en zelfbeheerd socialisme, wel van een platte dictatuur met een rigide (winstgerichte) staatsplanning in voordeel van één grote kapitalist, de staat.

Tot daar deze oninteressante discussie over ideologische problemen van een vorige generatie die niet meer de onze zijn.

Vervolgens:
Ik weet heus wel dat een lijst niet hetzelfde is als een partij. Ik denk ook niet dat ik dat ergens gezegd heb, dus dat paternalistisch 'een beetje vergist hebt' mag er wel af hoor.

Deelnemen aan verkiezingen mag en kan geen prioriteit zijn voor een diverse beweging. Dat deel van het politieke bedrijf is niet meer ons strijdtoneel. Ons strijdtoneel is de straat. Waarom geld geven aan dure verkiezingscampagnes? Waarom energie stoppen in het opbouwen van eenheidslijsten (een project dat tot nu toe ALTIJD is misgelopen)?
Voor een schamele 3 procent? Welke boodschap stuur je daar nu mee uit? Wil je soms onderstrepen dat de A.G.B inderdaad nog steeds een marginaal feit is, een kleine lucide groep mensen?

Nee, volgens mij kan je beter je boodschap overbrengen door daar te handelen waar je effect krijgt, korte of langetermijn. Het innemen van een districtsraad kan wél nuttig zijn, omdat je daar wel eens gemakkelijk een significant procent kunt halen. Wat je in staat stelt om nog meer mensen te bereiken.

Maar welke andersglobalist wil er nu in het parlement zitten? Moeten we onze samba's dan opbergen en ons in een kostuum steken? Moeten we onze vrijbuitersrol opgeven en inschakelen in de mainstream?

Laten we toch kiezen voor een alternatief NAAST de gevestigde orde. Laten we bouwen aan een tegenmacht, aan een contestair samenbrengen van mensen.

In ieder geval, deelname aan de verkiezingen zal waarschijnlijk toch een enorm debacle worden, de vijf procent halen we nog niet eens. Laten we daar dan ook geen energie gaan verspillen. Ga je soms de parlementaire VLD proberen overtuigen van een andere wereld? Verloren moeite, ga liever voor hun huis staan met confronterende beelden en een enorme cacerolazo.

Nog één puntje: ALS je dan al spreekt over een eenheidslijst, hoe ga je ervoor zorgen dat IEDEREEN binnen de beweging erop vertegenwoordigd is? Een lijst van enkele tienduizenden mensen aanleggen? Onze beweging is té verscheiden voor massale eenheidsprojecten/worst. En dat zal ons beschermen tegen autoritaire recuperatie!

Ik weet niet het niet maar volgens mij zijn de verkiezingen nog steeds een middel om te zien hoe sterk je staat, hoeveel mensen (al) iets voelen voor je partij of beweging. Basisdemocratisch klink wel intellectueel en modern maar zeg me een keertje hoe we alle mensen kunnen betrekken en niet enkel de 'overtuigden'? Zij die niet direct warm lopen voor die dingen. De verkiezingen worden door de overgrote meerderheid van de bevolking nog steeds gezien als het instrument bij uitstek om te tonen waarvoor je staat. Het is gewoon een teken van zwakte dat we d'er in België nog steeds niet in slagen om een sterke linkse oppositie uit te bouwen tegen de partijen van het establishment. Je kan je wel proberen af te zonderen van de wereld en je eigen 'werkelijkheid' proberen op te bouwen maar de rest van de wereld draait gewoon verder.

Ik weet niet of je het weet Laurent maar uw discours lijkt zeer sterk op dat van de liberalen (al trek je wel andere conclusies natuurlijk). Heb je de burgermanifesten van Verhofstadt ook gelezen?

Ik bedank ook vriendelijk voor de klassieke eenheidslijsten.

Maar jet initiatief van de AEL is niet meteen het klassiek gedoe van de eenheidslijsten.

Eerst en vooral stellen ze duidelijk dat ze geen politieke partij willen worden.
Bovendien stellen dat het lijst van verzet moet zijn, een lijst die geen compromissen wil sluiten.

Zeg me niet dat ik verkeerd begreep Laurent. Waarom schreef je anders dit. "Is het noodzakelijk voor de linkerzijde dat er een electoraal platform komt, dat men ledenlijsten kan opstellen, dat men lidgelden kan innen?"
Of was dat een vergissing???

De discussie over al dan niet meedoen is een discussie op zich natuurlijk, een discussie die al zo oud is als de verkiezingen zelf.

Meedoen wil daarom nog niet zeggen dat je mee wil gaan beheren. Een lijst indienen kan een manier zijn om een "electorale" stem te geven aan je verzet.
de vraag is dan of de mensen van AEL dier stem van het verzet kunnen zijn? Verdient het initiatief van AEL onze steun, of niet. En zo ja, moeten er dan mensen van indymedia en anderen mee op lijst gaan staan. Een vraag die iedereen hier handig tracht te ontwijken.

We hebben recent een aantal voorbeelden waar men erin geslaagd is om de verkiezingen zeer efficient als een actie terrein te gebruiken: Brazillië, Equador, Venezuela, ...

Belangerijk is voor mij in die kwestie of men enkel het electorale pad bewandelt of men ook tracht reëel een volksmacht uit te bouwen. Chavez lijkt mij een boeiend voorbeeld.

De mensen van AEL zien de verkiezingen duidelijk niet als het enige actie middel, maar als één actie middel, naast de vele andere.

Bovendien is er in België stemplicht.

Je komt er dus niet uit met een paar slogans over electoralisme.

Groeten

han

Enkele vraagjes aan Laurent en Raf:

- hoe ga je met 'netwerken' en een 'dissensus' de economie regelen? wat is volgens jullie een alternatief voor de huidige economie? mag iedereen kiezen voor zijn eigen economische vorm (kapitalistisch, socialistisch, corporatistisch...alles naast mekaar in 'dissensus')?

- hoe gaan jullie de werkers en werksters mobiliseren om deel te nemen aan basisdemocratische netwerken?

- hoe kun je een tegenmacht vormen binnen een allesomvattend kapitalistisch systeem? wat is jullie strategie: wachten tot jullie tegenmacht groot genoeg is en automatisch het heersende systeem vervangt of via een revolutie het systeem omverwerpen en vervangen door een systeem van 'dissensus'?

- is jullie analyse niet te postmodern, met andere woorden: is dit allemaal wel bruikbaar voor de 'praxis'?

- is de huidige andersglobalistenbeweging juist geen reactie tegen dat postmodernisme, dat jullie gedeeltelijk prediken? heeft de a.g.b. geen groot verhaal nodig om daadwerkelijk de heersende hegemonie te doorbreken? gaan we met een praktijk van 'dissensus' wel voouitgeraken?

- is een minimum programma met anti-kapitalistische en anti-imperialistische inhoud niet beter om een vuist te maken tegen dit onrechtsysteem? is het niet goed om bij burgerlijke verkiezingen te tonen dat er dissidente stemmen zijn in deze maatschappij?

Het zijn - mijns inziens - belangrijke vragen waar de beweging voorstaat...ik heb in elk geval geen goesting om nog 30 jaar lang de 'folkloristische rebel' (niet kwaadbedoeld) uit te hangen.

revolutionaire groeten

Het Rooje Nest

ps: het is niet omdat het leninisme niet goed gewerkt heeft in de USSR, dat de ideeën van Lenin onbruikbaar zijn

In feite komt deze discussie iedere keer op hetzelfde neer: wie het niet eens met han eens is, is volgens hem een racist en fascist. Dit hebben we nu al tientallen keren moeten horen, er zit geen enkele variatie in het verhaal. Met andere woorden: deze discussie is zinloos.

Nemo, Leuke alias moet ik zeggen, je had jezelf net zo goed God kunnen noemen, maar dit terzijde.

Neen, neen, ik scheld niet iedereen die het niet met me eens is uit voor nazi, racist,...

Ik vraag wel om eens argumenten te geven, maar dat is voor sommigen blijkbaar al teveel gevraagd.

Groeten

* Als Han aan de verkiezingen wil deelnemen, dan moet hij dat doen. Het lijkt me niet echt de taak van de antiglobalisten in het algemeen & de indymedia-gebruikers in het bijzonder om zij die acties willen ondernemen (wat die acties ook zijn) op voorhand af te schieten. O19 & D14 waren ook geen éénkennige gebeurtenissen : Pink&Green trok door Gent op hetzelfde moment als de jongerenmars; tijdens de gezamenlijke betogingen liepen de NGO's & enkele partijen elk met hun eigen kolonne voorop terwijl iets verder achterop er een versmelting van individuen & anarchistische & andere collectieven plaatsvond (de indymedia-wagen met soundsystem was als het ware de speerpunt van dit tweede deel van die betogingen).

* Als Raf et al. pleiten tegen deelname aan verkiezingen, dan doen zij dit volgens mij niet vanuit een reactionair motief. Zij (& ik) stellen dat de handelingen van een (volks)vertegenwoordiger tegengesteld zijn aan de vragen & noden van zowel het individu als van de maatschappij. Men beïnvloedt geen situaties door teksten te schrijven & ritueel goed te keuren - Situaties worden geleefd (thuis, in je straat & wijk), niet zo exact mogelijk beschreven (in de parlementen, op het internet, ...).

* Zouden de dames & heren die op Indymedia posten zo goed willen zijn om in het vervolg de bal te spelen & niet de man? En voor alle duidelijkheid : Han is niet de enige zondaar op dit vlak, dit is op deze ene page al jammer genoeg meer dan duidelijk. De hier gevoerde discussie (pro & contra verkiezingen) verdient het niet om te verzuipen in de persoonlijke aanvallen & verdachtmakingen.

Laurent Nelen en Raf Grinfeld onderschatten het belang van verkiezingen voor het onderhouden van het systeem. Des holler de electorale slogans en programmas zijn, des belangrijker verkiezingen worden om de bevolking te binden aan de prioriteiten van de machthebbers. En des te efficienter om alternatieven af te blokken. De geglobaliseerde wereld van vandaag is niet alleen geografisch globaal. Maar ook globaal in de zin dat geen enkele levenssfeer of publieke ruimte ontsnapt aan de greep van het kapitaal en de grootmachten (de VSA op kop). Ge kunt dus moeilijk gaan zeggen: Kom jongens we gaan ons aan de basis organiseren, kritische individuen allemaal te samen, en we laten die glitterboys en -girls maar bezig met hun electorale nep- democratie, want dat is toch geen democratie. Een maatschappelijk kracht die dat zegt kan nooit kandidaat zijn om een "andere wereld" vorm te geven.Dé basis, net zo min als de politiek ontsnapt aan de mekanismen die Laurent en Raf bekritiseren. Zal een andere wereld alleen voortkomen uit acties op straat, uit werk aan de basis dan is die "andere wereld" geen wens, geen etische vooronderstelling of een verlangen dat in het basiswerk wordt meegedagen. De "andere wereld" die wij voorstaan zal voortkomen uit de conrete organsatievormen die hier en nu door de meerderheid van de bevolking worden ontwikkeld in alle sferen van de publieke ruimte, ook het electorale. " Een punt kunnen zetten achter het geloof in de parlementaire democratie" omdat het een "verworvenheid is van de burgerijke klasse" en omdat het "misschien in de vroege moderniteit een belangrijk strijdtoneel was en in ons postmoderne tijdsbestel niet meer" zoals Laurent stelt, is iets wat nooit begrepen wordt door de meerderheid van de bevolking. Die kijkt uit naar die krachten in de samenleving die een democratisch alternatief voor haar problemen kan vormgeven op elke strijdtoneel: de buurt, het bedrijf, de vereniging, de media, het intellectueel terrein, en... de politiek. Wie zich onthoudt van een politieke vertegenwoordiging vanuit de globale beweging in de maatschappij geeft elke democratisch alternatief uit handen.In België is dat zeer duidelijk

1. Voor een groot deel van de bevolking is het Vlaams Blok de belichaming van een democratisch alternatief. Partijen die verantwoordelijkheid opnemen voor het beheer van deze geglobaliseerde wereld van multinationals en grootmachten worden massaal afgestraft. Niet ten voordele van een andere basisbeweging, maar ten voordele van die kracht die in de ogen van de massa een tegenwicht kan bieden IN instellingen van de democratie zoals die historische gegroeid zijn.Dit leidt er toe dat een partij geleid door fascisten een sleutelpositie bekleedt in de Belgische politiek. Geen 1000 anti-racistische betogingen of petities zijn in staat die positie af te nemen als andere konsekwente mensen zich geen kandidaat stellen. Er is 1 plaats in heel Vlaanderen waar een lijst dat gedaan en gerealiseerd heeft, nl. de lijst LEEF! in Herzele. Ontstaan uit 20 jaar basiswerk en de discussies over een politiek alternatief sinds zwarte zondag, hebben mensen uit deze Zuid-Oost-Vlaamse gemeente konsekwent basiswerk én politiek werk in de instellingen gecombineerd. Met meer dan 10% van de stemmen hebben zij als enige het Blok electoraal verslagen. Zij komen er niet aan te pas, hoewel de sociologsche basis van het Blok daar evengoed aanwezig is als in andere gelijkaardige gemeenten.

2. Het onvermogen van links om op nationaal vlak een gelijkaardige politiek te voeren heeft er toe geleid dat belangrijke grote bewegingen in België niet de verandering hebben opgeleverd die er van verwacht kon worden rekening houdend met hun maatschappelijke kracht.In landen als Frankrijk en Italië , de landen waar de actuele internationale beweging tegen het neoliberalisme het omvangrijkst is, hebben grote bewegingen in de loop van de jaren '90 het politiek systeem in het defensief gedrukt. Grote stakingsbewegingen en grote burgerbewegingen tegen de maffia ("Propere Handen") hebben in Italië geleid tot een implosie van het politiek regime van de na de oorlog waarvoor het verdwijnen van de christendemocratie symbool staat. De beweging van Genua, de huidige stakingen tegen Berlusconi en de rol in dit alles van de enige communistische massa-organisatie in Europa (Riffondazione) zijn daar het resultaat van. In Frankrijk zou er vandaag geen sprake geweest zijn van iets als ATTAC zonder de nederlaag die de jongeren en de arbeidersklasse in 1995 toegebracht hebben aan de regering Juppé. Grote stakingen en betogingen dwongen de Franse politieke klasse tot toegevingen. Hoewel de fundamentele problemen niet opgelost werden omdat de basisstructuren van het kapitalisme overeind bleven, had de meerderheid van de bevolking het gevoel dat haar actie een positief resultaat had.
In België hebben wij in de jaren '90 een heel andere (negatieve) ervaring meegemaakt. Die leidt er toe dat de discussie over een politiek alternatief chaotischer, moeilijker,bitterder, verzuurder, verdeelder gevoerd wordt. Maar we moeten er door. En ik denk wel dat we door al die moeilijkheden wel heen zullen komen. Als we er in slagen niet regressief terug te vallen op elk zijn eigen ding, elk zijn eigen koninkrijk, elke zijn eigen al dan niet zelf geproklameerde "basis".

Dat veronderstelt dus dat wij GLOBAAL DUS OOK POLITIEK EEN ALTERNATIEF WILLEN ORGANISEREN ! Dus ook in de verkiezingen. Want politiek is in de ogen van de massa van de mensen verkiezingen. En als de AEL beslist heeft om deel te nemen aan de verkeizingen dan getuigt dat van een grote politieke wijsheid. Waarmee niet gezegd is dat de AEL HET POLITEL ALTERNATIEF is in België. Ik denk dat zij zelf goed genoeg weten wat hun kracht en hun zwakheden zijn. Maar gaan terugvallen op een afwijzende houding tegenover hen om de discussie over de verkiezingen NIET te moeten voern dat is pas hypocriet.

Welnu verschillende mensen van LEEF hebben in deze discussie interessante lessen in te brengen. Ondermeer het volgende: wanneer grote sociale bewegingen in de samenleving die de mens diep raken en de ogen openen voor het structureel geweld van het systeem GEEN POSITIEF POLITIEK VERLENGSTUK krijgen voortkomend uit de beweging zelf, dan staat de deur open voor allerlei TEGENREACTIES,REGRESSIEVE REACTIES, allerlei recuperaties, demoniseringen en diaboliseringen die juist tot gevolg hebben dat de strijd voor " een andere wereld " NIET realistisch wordt geacht. Ik zelf heb dat zeer duidelijk mee gemaakt als vakbonder in de stakingen tegen het globaal plan en in de strijd voor het behoud van ons werk in Carnoy.

Maar het duidelijkst is dit naar boven gekomen in de strijd voor burgertoezicht op de werking van het gerecht en de politiek n.a.v. de moord op de vedwenen kinderen in 1996. In geen enkel ander land van Europa heeft er zich een situatie voorgedaan waarbij op enkele maanden tijd 10% van de bevolking op straat kwam (witte mars en locale witte marsen), waarbij de werkende klasse in politieke stakingen het voortouw nam van een burgerbeweging (stakingen tegen het Spaghetti-arrest) en waarbij de strijdbaarste sectoren van de werkende klasse tegelijk in het verweer ging voor het behoud van werk (multicolore mars). Vergeet niet dat 10 dagen na de witte mars Michel Nollet in paniek een ALGEMENE STAKING TEGEN DE LOONNORM afkondigde ! In geen enkel ander land heeft de politieke klasse (die toen bezig was met de Maastrichtnormen) zoveel pluimen moeten laten om zichzelf in het zadel te houden. Wat die ouders van de witte mars toen deden was NET HET ZELFDE ALS DE AEL vandaag doet, nl. de concrete organisatie van burgertoezicht op de werking van de instellingen van de representatieve democratie. De ouders van de wite mars gingen zelfs VEEL VERDER dan de van de AEL. Zij mobiliseerden de ganse bevolking om de waarheid te kennen inzake hun individueel gerechtelijk dossier, om er inzage in te krijgen en om van de politie en het gerecht daden te bekomen die tegemoet kwamen aan hun elementaire democratische rechten. Vergeet niet dat het stemrecht voor immigranten eventuejs, enkele weken lang WEL op de agenda stond, vlak na het vinden van het lijk van Loubna Benaissa. Vergeet niet dat de comissie Dutroux (waar ook Annemans in zat)de discriminatie in het recht op recht van slachtoffers van extreem geweld erkende (" de ongelijke benadeling van de maatschappelijk minder zichtbaren groepen in de samenleving". Maar een dood Marokaans kind is natuurlijk gaan alerte jonge migrtant die op zijn rechten staat.
En de media en de politici waren er ook toen als de kippen bij om de moedige houding van de ouders van de witte mars te diaboliseren als pleidooi voor "volkstribunalen" . Zoals de media en de politici er als de kippen bijzijn om de pamfletjes met hun telefoonnumers van de AEL als "burgerpatroulles" te bestempelen. Een beangstigend woord die van zelfbewuste en alerte slachtoffers daders en van bange racisten slachtofers maakt. Als de AEL burgerpatroulles organiseert omdat het politiekkorps in Antwerpen racistisch is dan ben ik lid van een "arbeiderspatrouille" omdat ik als vakbonder een vraag stel over financieel gefoefel va mijn baas.

Geen enkele partij of politieke organisatie was in staat om de fundamentele houding van die ouders uit die bizondere periode van 1996-1997 vorm te geven. Paul Marchal zijn partij was een flop. De Russo's kozen voor Ecolo.Via de omweg van de dioxinecrisis (die een Dutrouxcrisis in het klein was) werd op die manier de basis gelegd van de huidige paarsgroene merderheid. Een uitkomst als resultaat van de "moder van ales verkiezingen" van 1999 en een poging om het politiek regime van na de oorlog te veranderen zonder fundamenteel tegemoet te komen aan de verachtignenv an de bevolking. Integendeel met het doel een nieuw evenwicht te vinden om in dit apenland België de neo-liberale politiek te stabiliseren.

Vandaag weten wij dat wat paargroen begon bont en blauw aan het eindigen is: op alle vlakken is het bilan van deze regering negatief ! Achter de democratische debatcultuur gaan bonapartistischche tendens van bureaucraten, politici en geldmachten schuil. Onder het mom van nieuwe politike cultuur wordt de agenda van het Blok deteminerend.Belastingsverlagingen, privatiseringen, wapenleveringen... het zijn de programmapunten van rechts doorgevoerd door de "meest linkse regering sinds de oorlog". Natuurlijk heeft deze regering ook positieve maatregelen genomen, dat zou er nog aan mankeren. Maar al deze positieve maatregelen zijn net maatregleen die gelijk welke regering onder druk van de gusntige economische conjunctuur of onder druk van de huidige mondigheid van de bevolking MOET nemen om haar legitimiteit bij de bevolking niet te verliezen.

De komende verkiezingen gaan over de vraag of deze coalitie dit experiment kan verder zetten of niet. Paarsgroen wil ter vervanging van het naoorlogse middenveld dat onze ouders en voorouders via vakbonden, mutualiteiten en verenigingen hebben opgebouwd en warin de CVP centraal stond, een nieuw middenveld creeren steunend op parastatale organisaties en op het begoede deel van middenklasse die nieuwe taken krijgt toebedeeld door de globalisering. Dit nieuwe middenveld uitbouwen als een politieke machtsfactor voor sociale stabiliteit en voor het beheer van de gegeloaliseerde in dit apenland, dat is de keuze die paarsgroen ons gaat voorleggen.

Zijn wij bereid om een nieuwe machtsbasis te scheppen voor de "verworpenen der aarde" om een stem te krijgen in het debat en om hun rechten verdedigen dat is de essentie van het debat. En ere wie ere toekomt: het is de AEL die deze vraag het meest authentiek, het meest duidelijk en het meest open heeft durven te stellen ! Door aan te kondigen deel te nemen aan de verkiezingen !

Han schrijft: "Ik zeg dat je in Antwerpen nu de keuze hebt tussen fascistische Vlaams Blok en de extreem rechtse partijen van de meerderheid (AGALEV, SP.A, VLD, CD&V)".

Ja Han, als het zo simpel is, begrijp ik jouw kortzichtigheid en jouw arrogante brutaliteit tegenover alle andersdenkenden wat beter.

99,9% van het politieke spectrum is fascistisch of extreem rechts... Hier stopt elke discussie.

Reacties op Han :

# Elders en vroeger sprak jij uit om voor AGALEV te stemmen.

Ik moet zeggen dat ik me niet herinner ooit iemand aangeraden te hebben om voor iemand van de lijst Agalev te stemmen, en zeker niet om een lijststem voor Agalev uit te brengen. Als ik ging stemmen was dat in de eerste plaats omdat er stemplicht is en in de tweede plaats om het Vlaams Blok te pesten. Ook al twijfel ik er over of stemmen daarvoor de beste manier is.
Ik herinner me wel dat ik op mijn 18 jaar voor Ludo Abicht wou stemmen.

# Toen in ik over de keuze Chirac <=> Le Pen stelde dat het geen keuze was, en dat men beter niet kon gaan stemmen, vond je dat niet kunnen.

Onzin.

# Ik zeg dat je in Antwerpen nu de keuze hebt tussen fascistische Vlaams Blok en de extreem rechtse partijen van de meerderheid (AGALEV, SP.A, VLD, CD&V).

Ik vind dit op een banalisering van het Vlaams Blok gelijken. Agalev is een heel andere partij dan het Vlaams Blok.

# Ik stelde ook dat jij overloopt van redelijk plat anti-communisme, waarvan je ons hierboven weer eens traktaak geeft. De koude oorlog is al lang voorbij, wanneer gaan jullie dat eens beseffen.

Ik loop over van afkeer voor communistisch extremisme, dat is iets anders. Ik vind Karl Marx één van de interessantste denkers die de 19de eeuw opgeleverd heeft.

Ook wil ik even meegeven dat ik in bepaalde gevallen wel voor consensus ben. In kleine affiniteitsgroepen bijvoorbeeld kan consensusbesluitvorming vrij goed werken. Maar meerderheidsbesluitvorming, waarbij er dus sprake is van dissensus is vaak meer mijn ding. Ik ben zeker geen postmodernist en ga binnenkort meer in op de vragen die hierboven gesteld werden.

"Natuurlijk heeft deze regering ook positieve maatregelen genomen, dat zou er nog aan mankeren. Maar al deze positieve maatregelen zijn net maatregelen die gelijk welke regering onder druk van de gusntige economische conjunctuur of onder druk van de huidige mondigheid van de bevolking MOET nemen om haar legitimiteit bij de bevolking niet te verliezen."

Met deze zin beëindigt Raf Verbeke een plejade aan argumenten waarom het parlementaire toneel ten allen prijze bespeeld dient te worden :

1) de Dutroux-affaire & de Witte Mars - mijns insziens een schoolvoorbeeld van hoe onze parlementairen & ministers de wil van het volk 'uitvoerden' (lang leve de politiehervorming & de betere gang van zaken bij het gerecht);

2) de teloorgang van het oude corrupte Italiaanse systeem (ze zijn d'er daar wel mee, met hun nieuwe, waarachtige democratie);

3) In Herzele is het Vlaams Blok teruggedrongen. Kunnen we nu stellen dat Herzele een racisme- & ressentimentvrije gemeente is?

4) De linkse doorbraak in Frankrijk - zorgde zij voor een democratischer bestuur?

Kijk, ik wil niet naast de symbolische & rituele waarde van verkiezingen & parlementen kijken, maar ik wil ook niet uit het oog verliezen dat wat daar gebeurt altijd retro-actief is. In een democratie dient een vertegenwoordiger zijn achterban te raadplegen, & niet mordicus zijn eigen neus te volgen. De werkelijke stappen worden in het dagelijkse leven gezet, & dit door iedereen, wat oom agent of nonkel senator er ook van mogen zeggen & denken. Vandaar dat ik het jammer vind dat mensen die aan de basis veel & prachtig werk verrichten het plotseling nodig vinden om dat werk te verruilen voor de diepgravende & (meestal) oeverloze dialogen tussen de zelfverklaarde kleinadel van de politiek. Ook zij zullen van het 'one man - one vote'-principe afstappen nog voor de verkiezing zelf. Zelfs de meest democratische lijst kan niet anders dan zelf feitelijk vastleggen wie voor hen zal zetelen, of krijgen we deze keer een alfabetische lijst voorgeschoteld?

Herman :
je kan alleen maar vaststellen dat de Antwerpse meerderheid het programma van het Vlaams Blok uitvoert.

Eén voorbeeldje.
Zo vraagt het Vlaams Blok al jaren dat er zou bespaard worden in sociaal werk, integratie projecten,.... om meer geld aan de politie te geven.
En wat doet het Antwerpse stadsbestuur : besparen in sociale projecten om meer geld aan de politie te geven.

Als dat niet extreem rechts is, dan weet ik het ook niet meer.

Bovendien is het natuurlijk volkomen verkeerd om te stellen dat parlementaire democratie de wil van het volk zou uitdrukken. Geen enkel meerderheidspartij heeft zich laten verkiezingen op het programma dat ze uitvoerden, geen enkele.
Hoe zou het komen dat meer dan 85% van de Belgen geen vertrouwen meer heeft in de politiek???

Raf G.,

Je hebt ooit een tekst verspreid: "Waarom ik op Agalev stem". Als je wil, kan ik die tekst wel even opsnorren om je benevelde geheugen op te frissen.

Laurent N.,

Jij beweert zonder blikken of blozen dat het Sovjet-systeem "een rationeler kapitalistisch onderdrukkingssysteem was dan het Westerse kapitalisme".

Ik noem dat inderdaad dom en plat anticommunisme. Er liep veel verkeerd in de Sovjet-Unie, maar wat jij beweert is absolute onzin. Reagan en Bush zeggen dat ook. Het verschil is dat zij de eerlijkheid hebben om niet de linkse te gaan uithangen op een alternatieve nieuwssite.

Ik weet niet wie die Raf G. dan wel is, maar ik ben het niet.

Raf Grinfeld,

Jouw website (http://tomsk.antifa.net) ligt momenteel plat.
Maar je herinnert het je vast wel. De verkiezingen van 1999. Je legt netjes uit waarom je niet anders kon dan op Agalev stemmen. Dat is niets om beschaamd over te zijn, hoor.

AGALEV is dus geen alternatief, blijkbaar zijn we het daar allemaal over eens. (Alhoewel ik niet goed weet wat Herman denkt).

Blijven er twee opties over:

# De verkiezingen Boycotten.
Daar parlementaire democratie toch geen democratie is.
We zouden een een goede boycot actie kunnen organiseren. eens uitzoeken hoe je ongeldig kan stemmen: ... of gewoon thuis blijven, of aan het stemhokje vragen aan mensen om terug naar huis te gaan, ....

# een verzets lijst indienen.
In de discussie hier gaat men er al van uit dat meedoen aan verkiezingen gelijk staat aan mee delen in de macht.
Dat zou nog wat zijn, een lijst met AEl die in één klap een meerderheid haalt.

Je kan ook meedoen om de stemmer een kans te geven om voor het verzet te stemmen.

Raf oppert dat het lokaal moet zijn. OK daar kan ik inkomen. de lijst van AEl is dan ook een Antwerps voorstel, en het is echt wel op maat van Antwerpen.
In andere provincies kunnen andere lijsten meedoen, misschien zelfs meerdere lijsten, ....

Raf G:

Door te zeggen dat AGALEV deel uitmaakt van een extreem rechts stadsbestuur in Antwerpen banaliseer ik het Blok niet.
Ik vind dat men de politiek van AGALEV en SP.A al te veel banaliseerd ,... Je titel spreekt boekdelen, de vraag of AGALEV nog een alternatief zou zijn laat veronderstellen dat veel progressieven vinden dat dat zo is. En inderdaad veel progressieven vinden dat dat zo is.

Nog iets Raf: sorry ik vergiste in verband met Chrirac <=> Le Pen. (ik heb het even opgezocht)

Ik herinner me iets over het schrijven van mij over filmmaakster Patrice Toye. Dat ik daarvoor ging stemmen, maar dat was niet omdat ik Toye op die lijst wou zien staan hoor. Ik weet trouwens ook niet of het in 1999 was.

En vrede op aarde aan alle mensen van goede wil.
Serieus nu : als brave anarchist die tracht er het beste van te maken in een almachtig vijandig systeem en die waar mogelijk tracht om dit systeem van binnenuit te bestrijden, kom ik hier terecht op een site waar linkse broeders (eigenlijk haat ik die ouderwetse termen "links en rechts") elkaar zitten af te breken terwijl de VLD rustig en schaamteloos doorgaat met het verzamelen van vogels van allerlei pluimage teneinde ze bij de volgende verkiezingen, na grondige screening door de P.R.-experten, op de lijst te zetten die dan waarschijnlijk, dankzij de hulp van de aanverwante media (VUM), een spetterende meerderheid zal halen. (Wat een volzin!)Wie zijn hier eigenlijk de ezels?
Hier op indymedia zitten enkele goedbedoelende zielen die elkaar waarschijnlijk nog nooit gezien hebben op een zielige manier via de PC te discussiëren, nota bene op kerstdag. Ik ben er vrij zeker van dat de overgrote meerderheid van de liberale succesboys-en girls op dit eigenste moment ferm aan het feesten zijn.
Dát is nu het spijtige aan de linkse beweging van vandaag : die verdomde wereldvreemdheid. Wanneer gaan ze nu eens beseffen dat we vandaag te maken hebben met een nog nooit eerder vertoonde maatschappelijke situatie, die op ongeziene schaal fundamenteel scheefloopt en die een pragmatische aanpak nodig heeft om het tij (dat al zeer ver gevorderd is!) alsnog te keren. Theoretisch gelul als "pogingen om de parlementaire macht van binnenuit te bekampen zijn doorheen de geschiedenis altijd mislukkingen geweest" zijn hier niet op hun plaats. Wake up! De geschiedenis is voorbij! De wetenschap is in de laatste 50 jaar in een nooitgeziene stroomversnelling terechtgekomen, en de daaruit gemuteerde maatschappij is zich volop aan het vormen. De neoliberalen zijn al decennia aan het bouwen en beginnen nu de resultaten te plukken, terwijl de "links-progressieven" al decennia lang hun tijd aan het verspelen zijn. We komen zo stilaan in het beslissend stadium, en nog steeds zijn er steenezels die vanachter hun pc zitten te balken dat radicaal links niet mag deelnemen aan de verkiezingen. De redenen die daarvoor aangehaald worden zijn om je te bescheuren : het parlement is onverzoenbaar met de basisdemocratie, we moeten ons op straat tonen (werkelijk, ik heb op straat al veel gezien van die linkse engagementen!), of, de beste : we mogen ons niet riskeren dat zou komen te blijken dat we marginaal zijn. Van zelfvertrouwen gesproken! Maar ja, zelfkennis is het begin van alle wijsheid, en ik vrees inderdaad dat de geitewollensokkendragers niet de nodige publieke impact hebben om met de VLD-publiciteitsmachine te concurreren. Wanneer dan iemand als Dyab Abou Jahjah opstaat, die duidelijk charisma en strategisch inzicht heeft, dan is volgens mij de tijd gekomen om ons achter deze persoon te scharen wanneer hij oproept om een lijst van links-radicalen, progressieven, antiglobalisten en ecologisten die Agalev beugekeken zijn te vormen en zo druk te zetten op het zelfvergenoegde establishment. Vergeet niet dat de sterktes van het establishment ook haar zwakheden zijn (zie de media). Wie daarop kan inspelen, staat veel sterker dan men denkt. Gezien hoe de machine begon te sputteren toen de AEL op de voorgrond begon te treden, hoe er paniekvoetbal gespeeld werd en hoe er maskers afvielen?
Als autochtoon weiger ik de AEL te zien zoals het establishment haar tracht af te schilderen : een belangengroepering van fundamentalistische allochtonen. Ik heb de site (arabeuropean.org) eens bezocht, en was blij verrast met hetgeen ik daar las. Ik hoop - ik kan alleen maar hopen - dat Abou Jahjah het doorzicht heeft dat ik hem toedicht, en het iniatief neemt tot het vormen van een lijst die zch profileert tégen het establishment, de collectieve domheid, de ondermijning van de fundamentele mensenrechten en democratische waarden, de manipulatie van de publieke opinie door malafide politici en media, en vóór de belangen van ALLE onderdrukte minderheden (of ze het nu beseffen of niet). Ik ben er zeker van, wanneer de re-sensibilisering van de bevolking gebeurt met eenzelfde efficiëntie als de manipulatie die de laatste jaren plaatsgegrepen heeft, wanneer men beseft dat men de vijand met zijn eigen wapens kán verslaan, dat al die onderdrukte minderheden samen een meerderheid kunnen vormen.
Akkoord, ik verwacht geen mirakels bij de komende verkiezingen, maar er moet toch IETS gedaan worden, er moet toch eindelijk eens een aanzet gegeven worden. Als de neoliberale kliek nog eens 4 jaar lang mag ravageren (stel je voor : Eyskens en De Croo geilen mekaar op in Humo nr. 51! Rampscenario! Pak je koffers alvast en bereid je voor op de emigratie!), dan vrees ik het ergste. Verhofstadt beval vorige maand doodleuk op dictatoriale wijze de willekeurige arrestatie van een politieke tegenstander, en Duquesne deed er nog een schepje bovenop door te stellen dat ze niet zouden aarzelen om uitzonderingswetten te maken. Eigenlijk zouden beiden (samen met o.a. Van Peel en Van Den Eynde) daarvoor op de Grote Markt in Brussel moeten zijn gevierendeeld geworden, maar de heren gaven blijk van een groot zelfvertrouwen, want de uitgekochte media zouden het wel eens goed gaan praten en de domme burgers zouden het wel weer eens slikken. Ze zaten er echter lelijk naast : zelfs in de VUM-media won de intellectuele eerlijkheid het van de belangenspelletjes, en de zondaars bonden geruisloos in. Ongetwijfeld vastbesloten om, als ze nog eens 4 jaar de tijd krijgen, de laatste kritische stemmen uit de media weg te filteren. Laten we hopen dat het zo ver niet komt, want dan zal er zéker een revolutie nodig zijn om het tij nog te keren.
Voor alsnog wil ik blijven geloven dat het tij nog kan gekeerd worden zonder echte revolutie, dat een radicale trendbreuk nog kan volstaan. Als het Vlaams Blok erin slaagt om 16% van de kiezers te scharen achter een programma waar 95% procent van deze kiezers, moest iemand het hun deftig uitleggen, eigenlijk helemaal niet achterstaan, waarom zou een links-progressieve partij dan geen kans maken. Als er inderdaad zo een partij gevormd wordt, en deze partij haalt niet minstens evenveel stemmen als Van Rossem indertijd, dan hebben ze volgens mij slecht werk geleverd.
Wat ik nu ga zeggen is misschien gewaagd, maar ik denk dat het "versmachten" van het centrum tussen extreem rechts en extreem links momenteel prioriteit heeft op de strijd tegen extreem rechts. Het verraderlijke centrum is namelijk veel gevaarlijker dan de lompe extreemrechtsen, die uiteindelijk wel zelf met hun gezicht tegen de muur zullen lopen. Daarom vind ik de strategie van Abou Jahjah, die bewust een polarisering in de hand werkt, een slimme zet. Mijn steun heeft hij alleszins! Ik heb geen zin om nog eens 30 jaar de "folkloristische rebel" uit te hangen (nietwaar, Het Rooie Nest?).

Hierboven las ik:
"Wat ik nu ga zeggen is misschien gewaagd, maar ik denk dat het "versmachten" van het centrum tussen extreem rechts en extreem links momenteel prioriteit heeft op de strijd tegen extreem rechts. Het verraderlijke centrum is namelijk veel gevaarlijker dan de lompe extreemrechtsen, die uiteindelijk wel zelf met hun gezicht tegen de muur zullen lopen. Daarom vind ik de strategie van Abou Jahjah, die bewust een polarisering in de hand werkt, een slimme zet. Mijn steun heeft hij alleszins! Ik heb geen zin om nog eens 30 jaar de "folkloristische rebel" uit te hangen (nietwaar, Het Rooie Nest?)."
Boeiende stelling, waar ik het volmondig mee eens ben.
Alléén: hoe "centrum" is het centrum nog, als je de politieke (wan)daden van de voorbije maanden overschouwt? (Nepal, Navo, Abu Jahjah, ...) Hoe "extreem" is het om op te komen voor gelijke rechten voor iedereen?
OOk een zalig kerstfeest trouwens...

Ik weet al bij voorbaat dat je mij extreem-rechts zult noemen, maar toch doe ik een poging om jouw vraag te beantwoorden. Al te beknopt, dus lang niet genuanceerd genoeg.
Ik vind dus in de eerste plaats niet dat al wie een andere mening heeft dan ikzelf meteen tot het extreem-rechtse kamp behoort of een racist genoemd mag worden.
Rechts is in mijn ogen de politieke ideologie die het behoud van aloude maatschappelijke, economische en culturele normen verdedigt en daar liefst godsdienstige en nationalistische idealen en symbolen aan koppelt.
extreem-rechts wil die ideologie desnoods met geweld en via een dictatuur definitief opdringen en alle oppositie de mond snoeren.
Als ik op sp.a of agalev stem heb ik niet de indruk dat ik een rechtse stem uitbreng, al zijn er bij de sp.a hoe langer hoe meer economisch-rechtse ideeën binnengesijpeld (ik hoop dat radicaal-linkse sp.a'ers die tendens kunnen tegenhouden, maar zelf ben ik geen lid).
Agalev heeft de laatste jaren herhaaldelijk geblunderd omdat ze als onervaren partij te vroeg uit de oppositie is gestapt (en dus in de krabbenmand van de Belgische coalitie-politiek nogal zwak en kwetsbaar bleek, met andere woorden: binnen de kortste keren "verbrand" geraakte); agalev heeft aldus niet kunnen verhinderen dat er in de Vlaamse en de Belgische regering en in het Antwerpse stadsbestuur beslissingen werden genomen die een pijnlijk rechts karakter hebben. Vermits ik ook geen lid ben van Agalev kan ik niet deelnemen aan de discussie die daarover binnen agalev zeker en vast gevoerd wordt.
Als ik op cd&v of VLD of NVA stem, weet ik nagenoeg zeker dat ik een rechtse stem uitbreng en de belangrijkste extreem-rechtse partij wil ik niet eens noemen.
Als ik op AEL stem weet ik daarentegen niet zo zeker of ik daarmee niet de rechterzijde van de islamitische allochtonen steun. AEL heeft via zijn belangrijkste woordvoerder nog altijd niet duidelijk gemaakt of die Liga andere objectieven heeft dan cultureel conservatisme en etnische apartheid. Dyab heeft al te dikwijls de reden van bestaan van zijn organisatie vergeleken met de wortels van de Vlaamse Beweging - geen onverdachte vergelijking zou ik zo zeggen.
Nu moet ik wel zeggen dat ik het plan om een politieke samenwerking tot stand te brengen tussen PVDA en AEL met belangstelling volg. Dyab steekt daar serieus zijn nek mee uit (gaat zijn normaal kiespubliek dat aanvaarden?), want hoezeer ik ook de sectaire methoden van de pvda afwijs, deze linkse partij beroept zich in ieder geval op marxistische, links-anti-kapitalistische en links-maatschappijkritische principes.
Mijn toevoeging van "links" bij deze laatste twee adjectieven is niet zonder belang, want de geschiedenis leert dat er ook (extreem-)rechts anti-kapitalisme en (extreem-)rechtse maatschappijkritiek bestaat.

Maar neen herman ik scheld je niet uit voor extreem rechts, en zelfs niet eens voor rechts.

De vragen die je stelt t.o.v. AEL vind ik zeer pertinent en je geeft zelf een stuk van het antwoord.

Het is niet omdat ik zeg dat de politiek van Antwerpse stadsbestuur extreem rechts is, dat daarmee in eens alle mensen die voor AGALEV of SP.A stemden extreem rechts zouden zijn. Er zitten in die partijen veel militanten en leden die het heel goed menen.
Maar dat mag ons niet blind maken voor het beleid waarvoor ze verantwoordelijk zijn.

Groeten

han

Verdomme, Han, zijn wij het dan min of meer eens, in feite?
Tenminste als we de discussie tot de essentie herleiden?
Laten we daar dan eens op klinken; glazen genoeg dezer dagen.