arch/ive/ief (2000 - 2005)

"We leven in een dictatuur van één persoon. Je kan hem eventueel ook King George noemen. We leven in ieder geval niet langer in een democratie." Scot Ritter, voormalig wapeninspecteur van de VN tijdens een toespraak aan de universiteit van Maryland op 11 november 2002.

Een gevoel van onvermijdelijkheid maakt zich van ons meester als we denken aan de nakende oorlog tegen Irak. Er heerst een wijdverbreid gevoel dat die oorlog er hoe dan zal komen, wat er ook moge gebeuren, wat de meerderheid van de Amerikanen ook moge denken of voelen. Amerikanen mogen denken en voelen. Maar het is de Elite die beslist. Het zijn de machtigen die beslissen. Het zijn de begoeden die beslissen. Niet het volk beslist.

Het is gewoon een waarheid als een koe dat in deze vrolijke democratie het volk van geen tel is. Maakt het wat uit dat misschien wel 90 procent van de brieven gericht aan de Amerikaanse congresleden geschreven werden door burgers die tegen de oorlog gekant zijn? Maakt het wat uit dat deze oorlog ons aangepraat wordt met valse en misleidende argumenten? Maakt het wat uit dat zo'n oorlog tegen Irak, zelfs als die succesvol kan genoemd worden, heel de regio van het Midden-Oosten in een neerwaartse en destabiliserende spiraal zal terecht doen komen?
De publieke opinie wordt in de VS sterk bewerkt door de privé-media. Die media zijn in feite niets anders dan echokamers van het Witte Huis en de wapenindustrie. In deze democratie is het niet zo dat de regering uitvoert wat de meerderheid wil, integendeel, het volk wordt geacht te buigen voor de machthebbers. Wat voor een democratie is dit dan eigenlijk?

Dr. Huey P. Newton, mede-oprichter van de Black Panther Party en een briljante denker, beschreef een onzichtbare elite die de buitenlandse politiek van de VS dicteert en organiseert maar dat steeds doet 'in naam van het volk'. In realiteit worden echter steeds de eigenbelangen als leidraad genomen. In 1974 beschreef Newton deze elite als een "verborgen groep die de politiek reeds op voorhand in een bepaalde richting weet te sturen." Een groep die "haar laars lapt aan de Amerikaanse idealen. Op basis van een eigen interpretatie van de Amerikaanse tradities promoot de groep haar politiek binnen het raderwerk van sleutelfiguren in het Amerikaanse staatsapparaat." Newton omschrijft deze groep als 'expansionistisch en militaristisch'. Het gevolg is dat onze buitenlandse politiek steeds grote paradoxen vertoont, tussen het discours en de praktijk gaapt er vaak een diepe kloof.

Bush, de man van het bedrijfsleven, maakt deel uit van die groep. Of beter, hij is een marionet in handen van deze groep. In 1974 stelde Bush dat die groep bestond uit personen die verbonden waren met de grote bedrijven en financiële instellingen die de Amerikaanse economie beheersten. Op dat ogenblik ging het om een stuk of 500 bedrijven, een relatief kleine groep met een economische machtsconcentratie zonder precedent in de geschiedenis.

Deze groep is ook vandaag nog operationeel en is machtiger dan ooit. De oorlog in Irak is helemaal geen oorlog voor democratie; het is een oorlog voor Boeing, voor Lockheed-Martin, voor Exxon, voor Haarken Oil, voor Raytheon en voor Brittish Petroleum. It won't make the world "safe for democracy"- it won't even make the world safe.

Mumia Abu Jamal

Uit het maandblad 'Socialist Action', blad van onze Amerikaanse kameraden. De zonder sluitende bewijzen ter dood veroordeelde zwarte politieke activist en journalist schrijft maandelijks commentaren voor dat blad. Site van Socialist Action: http://www.socialistaction.org

Mumia Abu Jamal's address is: Plantinstraat 29, 1070 Brussel. I didn't even knew he was living in Belgium!
:))

Je kan Mumia Abu Jamal schrijven op hetvolgende adres:

Mumia Abu-Jamal
AM 8335, SCI Greene
175 Progress Drive
Waynesburg, PA 15370
USA

Graag vermeld ik er even bij dat Mumia Abu Jamal een onafhankelijk-linkse journalist die in diverse Amerikaanse bladen publiceert. Eéntje daarvan is Socialist Action.