arch/ive/ief (2000 - 2005)

1. Geweldloze pracht ter attentie van Electrabel en Fabricom

Soepele matrakken betrommelen de camera van het geweten.
(een uitzending Federale flikken om niet licht te vergeten)
Radde eekhoorns vangen in een herfstschoon bos.
Punkkonijntjes uit pijpen jagen, 's morgens in de ochtendmist.
Laat de wet erop los:
zo'n verzet dient definitief geklist...

één vierde der goegemeente gromt heimelijk voldaan.
(één vierde vloekt schande en verontwaardigd spontaan).
Big Cheef Maankunst slijmt en piept het even uit:
" non Duae lex sed dura lex" orakelt die last of the lost.
Laat de goedendag erop los:
't alternatief dient definitief ontbost...

Hoogtewerkers, gladde advokaten grijpen beroepsmatig in 't rond
(Exkuzes en verwondering blijven plakken.In hun bloedserieuze mond.)
Geweldloze pracht blijkt makkelijk te breken.
De vloek van het bos dwarrelt langzaam omlaag.
Riposterend de dwingend- degoutante regel
van industrieel aanbod en kapitale vraag...

Edoch, om het proper én sierlijk in uw welvoeglijkheid te rammen, heren
(gezien o.a. uw Electrabel voorlopig oppermachtig blijft regeren),
willen wij - in vertaling - citeren
wat Miguel de Unamuno ooit vermocht te beweren:
" vous avez vaincu, messieurs, vous n' avez pas convaincu"...

Brugge 2002? Tevens: theatraal jaar met prestige stank.
En "die Stille" slaapt verder.
Als een kanten Sneeuwwitje.
Maar dan wel tamelijk mank.

A.E. Maretak 4-6 november 2002

2. Humanistische Verbond stuurt Lappersfortgedicht

Dag Groene Gordelfronters,

Het gedicht hierna kun je eventueel als Lapperfortgedicht toevoegen, als uitdrukking van het motief achter de ondertekening van het Humanistisch Verbond.

Dit gedicht van Octavio Paz over de liefde, de natuur en de vrouw, illustreert voor ons het belang van de natuur voor en in de menselijke
leef-en belevingswereld.
Het gedicht drukt uit wat de natuur betekent voor ons als de tastbare lichamen en de geestelijke wezens met verbeelding die we zijn.
We hebben de natuur nodig! Elk stukje collectief groen dat moet wijken, is als een steek in ons eigen hart.

Eén aar is al het koren
Eén veer is een levende en zingende vogel
Een mens van vlees is een mens van droom
De waarheid is ondeelbaar
De donder verkondigt de daden van de bliksem
Een gedroomde vrouw wordt altijd een geliefde van vlees
De slapende boom spreekt groene orakeltaal
Het water babbelt maar en herhaalt zicht nooit
In de weegschaal van de oogleden is de droom van geen gewicht
In de weegschaal van een tong die raaskalt
Een vrouwentong die ja zegt tot het leven
Slaat de paradijsvogel zijn vleugels open

Dit gedicht is verschenen in de bundel Verhaal van twee tuinen, Gedichten 1935-1946 van Octavio Paz, Meulenhoff Amsterdam, 1990. Het gedicht verscheen oorspronkelijk in zijn werk Libertad bajo palabra (Vrijheid op parool), Gedichten van 1935-1957.

Vriendelijke Groeten,

Marianne Marchand,

Voorzitter Humanistisch Verbond
(lid beschermcomité van het Lappersfortbos en de Chartreusenatuur)

3. Lappersfortgedicht "Bos" opgedragen aan de Lappersforters
vanwege Daniël Van Hecke (schrijver en lid beschermcomité
van het Lappersfortbos en de Chartreusenatuur)

Bos

Bescherming, schoot, lover;
Woorden van troost
geschrapt in het idioom
Van winst en Blut
und Bodem

Zij het dan een Bodem
verdronken in het wilde feest
van de wrekende natuur
en vergiftigd door Union Minière
en consoorten, Karnavaleske
vriendjes van de maffia.

Met hanekam of geheven vuist
tooit zich het verzet,
geen klonen van het holle
vrijheidsbeeld in wiens
ingewanden de wapenstock
huist van de snipers
der debiliteit,

Bush, go back
To the bushes.

4. Costaricaanse pottenbakkers roepen op tot behoud van het Lappersfortbos.

Ter gelegenheid van een actie van het Groene Gordel Front op donderdag 5 december zal Vredeseilanden aan de Brugse Burgemeester een brief overhandigen uit de Costaricaanse dorpen Guatil en San Vincenze.

Vredeseilandens' partnerorganisatie FEDEAGUA werkt er met pottenbakkers die opkomen voor het behoud van toegang tot een kleigroeve. Hun acties leidden ertoe dat de nationale overheid momenteel over aankoop onderhandelt met de eigenaars van de boerderij waar de kleigroeve ligt.

Medewerkers van Fedagua zien een aantal parallellen met het dossier "lappersfortbos", en willen met hun brief een oproep doen aan Belgische besluitnemers om zo ver mogelijk te gaan in hun pogingen tot bescherming van dat bos, dat ze als een "collectief goed" omschrijven.

Voor Vredeseilanden is dit een voorbeeld van wat het Zuiden aan het Noorden kan geven: raad, solidariteit, Zuid-Noord communicatie. Hun brief is overigens vergezeld van een blokje klei en een stuk authentieke keramiek, en zal ook in Costa Rica gepubliceerd worden.

Jan Vannoppen, beleidsadviseur bij Vredeseilanden, overhandigde deze kleine sinterklaascadeaus aan Burgemeester Patrick Moenart, aan het Groene Gordel Front en aan een vertegenwoordiger van Minister Dua.

In zijn toelichting benadrukte hij het volgende:

Dit is een blijk van Zuid-Noord solidariteit. In het streven naar duurzame ontwikkeling moet zowel in het Zuiden als hier in België gewerkt worden. En soms kunnen we wel wat leren van hen.

Bijvoorbeeld dat een natuurlijke hulpbron soms op het eerste gezicht niet veel waard lijkt, je zou het bijna weggooien, zo'n klomp klei. Maar als je hem met geduld, creativiteit en vakmanschap aanpakt, dan wordt het mooi aardewerk waar mensen van kunnen genieten en hun job van kunnen maken. Hetzelfde geldt voor de weinige stukken bos die ons in Vlaanderen, en zeker in deze provincie, nog resten. Ze zijn deel van het patrimonium, dat moet met zorg bewaard en beheerd worden en je zal zien, als men dat goed aanpakt dan kan dat een bron worden van plezier en welzijn.

Wat we ook kunnen leren is het belang van vrijwilligerswerk. Vandaag is het de internationale dag van de vrijwilliger. Zowel in Costa Rica als hier in Brugge zien we dat vrijwilligers doen wat hen op het lijf geschreven staat: zich engageren voor het behoud van collectieve goederen ten bate van de bevolking. Bij Vredeseilanden werken we vooral aan duurzame landbouw en voedselzekerheid. Overal in de wereld zien we hoe de koopkracht van rijkere burgers of firma's of landen een onevenredig groot deel van de natuurlijke hulpbronnen gaat inpalmen. Overal zien we groepen gewone, zeg maar arme mensen die opkomen voor hun recht op een stuk van dat patrimonium, vaak omdat het voor hen levensnoodzakelijk is. In Guatil legden de pottenbakkers bijvoorbeeld geld samen om de kleigroeve te kopen, maar de eigenaar verhoogde de prijs. Een andere actiegroep in die streek strijdt tegen een groot waterwinningsproject, die groep zegt: "Het is niet omdat toeristen veel geld binnenbrengen dat al het grondwater naar de hotels moet gaan".

Dat is soms een onaangenaam geluid voor de overheid, want de verkoop of het uitbuiten van natuurlijke rijkdommen is deel van hun economisch beleid. Maar hier kunnen we weer wat leren van de ervaring in Costa Rica: Het belang van dialoog tussen overheid en burgers. Ik woonde er zelf een open forum bij, waar diverse boerenorganisaties hun voorstellen voor een beter plattelandsbeleid voorlegden aan de kandidaat burgemeesters en aan ambtenaren van diverse overheidsdiensten. Met de vraag om daar op korte termijn een gedegen antwoord op te geven.
Bij Vredeseilanden is dialoog en bruggen slaan tussen mensen en belangrijk onderdeel van de visie. We werken eraan in de Derde Wereld, we doen ook een oproep aan de diverse betrokkenen bij het dossier "Lappersfortbos" om in dialoog te blijven.

We hopen dat, in Guatil en in Brugge, er uiteindelijk een goede en creatieve regeling gevonden wordt, zodat de bevolking toegang kan krijgen tot die klei en dat bos.

Brugge 5 december 2002