Roodpunkje en de grote boze geldwolf

(alias het anarchistische Roodkapje)

Op een mooie dag daalde Roodpunkje neer uit haar boomhutje. Wel… boomhutje met een beetje fantasie… Want eigenlijk was het gewoon een tentje op een platform geplaatst in een boom. Maar het was hoog en droog en ze had wat privacy en meer kon Roodpunkje niet wensen. Roodpunkje woonde al een tijdje in het Lappersfortbos. Het was er prachtig. Elke ochtend opstaan met de mooie natuur om haar heen, het was een droom. Een droom die ze kon delen met haar vrienden, want Roodpunkje woonde natuurlijk niet alleen in het grote bos. Zo waren er ook Blauwpunkje, Paarspunkje, Bruinpunkje, Oranjepunkje,…
Natuurlijk waren dat niet altijd hun echte namen, want sommigen bleven liever uit de schijnwerpers en deden dat met een andere naam. Er waren namelijk veel toeristen die de bosbewoners graag kwamen bekijken alsof ze een attractie waren. Journalisten kenden er trouwens ook wel wat van. Die zagen Roodpunkje en haar vrienden liever niet komen, want ze wisten dat die mensen gevaarlijk waren. Ze hadden de nare gewoonte dingen uit hun context te rukken en te verdraaien, en iedereen geloofde hen op hun woord.
Roodpunkje en haar vrienden hadden een doel, een missie. Ze wilden kost wat het kost het Lappersfortbos beschermen. Niet gemakkelijk, want ze hadden vele vijanden: mensen die geld roken en in het bos een perfecte ligging zagen voor een busstelplaats van De Lijn of van het bos industriegebied wilden maken. Er waren ook mensen die daar een drukke weg wilden aanleggen om het autoverkeer nog wat meer te stimuleren.
Maar Roodpunkje en haar vrienden trotseerden veel obstakels en leefden samen in sereniteit.
Op een dag kwam er bezoek in het bos. Een boze wolf, dachten de vrienden eerst. Maar de wolf kwam in vrede, zo zei hij. Hij maakte een vriendelijk verkiezingspraatje met Roodpunkje en de anderen en beloofde dat hij hen niet uit het bos zou laten weghalen. "Wat een vriendelijke wolf", zei Roodpunkje tegen haar vrienden. Ze knikten allemaal instemmend, alleen Paarspunkje keek een beetje argwanend naar de grijze en een beetje kalende wolf die ‘hun' bos uitwandelde.
Ze kregen ook nog ander bezoek. Een vriendelijke minister, Vera Dua, kwam met Roodpunkje en haar vrienden ontbijten omdat ze met haar eigen ogen wilde zien hoe prachtig het bos was waar ze al zoveel van had gehoord. De minister beloofde alles te doen wat ze kon om het mooie bos te redden.
Natuurlijk was het niet altijd zo mooi in het bos. Het werd kouder en dan werd het minder gezellig. Bovendien hadden Roodpunkje en haar vrienden het bevel gekregen dat ze het bos moesten verlaten. Ze wilden niet, want zolang ze geen bewijs hadden dat het bos integraal behouden zou worden, gaven ze niet toe aan de grijze wolven in hun kostuum. Die konden hen elk moment uit het bos komen zetten. Iedereen werd er een beetje humeurig van.
Op een nacht was het aan het stormen. Roodpunkje vond het maar griezelig in haar boomhut als het stormde, dus bleef ze op de begane grond. Veel van haar vrienden hadden hetzelfde idee.
De ochtend erop werden ze bij het breken van de dag omcirkeld door een roedel wolven in kostumen, de ene al met een streepje meer dan de ander. Roodpunkje werd heel brutaal vastgegrepen en meegesleurd naar een zwarte wagen. Ook de anderen werden veel te hard aangepakt. Enkelen, waaronder Groenpunkje, Bruinpunkje en Paarspunkje, waren erin geslaagd om weg te lopen en zich te verstoppen. Ze maakten het de hele grote groep wolven niet gemakkelijk en rekten de tijd. De wolven konden daar niet mee lachen, werden agressief en begonnen toen pas echt veel geweld te gebruiken. Ze verscheurden Bruinpunkje's voet bijna met hun stevige tanden. Het onvermijdelijke gebeurde, en iedereen werd uiteindelijk meegenomen door de wolven met hun zwarte pakje, helmpje en matrakje. De wolven lieten niet na een spoor van vernieling achter te laten.

Jammer genoeg kan ik niet vertellen hoe dit sprookje afloopt. Enkele mogelijke verdere verhaallijnen zijn:

• Minister (jager) Dua redt Roodpunkje en haar vrienden en koopt het bos
• De grote boze geldwolf ziet in dat hij teveel tegenstanders gekregen heeft en werkt niet meer tegen
• De eigenaar van het bos, Fabricom, beseft ineens de ecologische waarde van het bos en is bereid het bos te verkopen aan een eerlijke prijs
• Het bos wordt gerooid en iedereen sterft aan enge ziektes

Wil je weten wat de werkelijke afloop van dit verhaal wordt? Blijf dan niet gewoon bij de pakken zitten, maar werk mee aan een goede afloop! Zorg dat het Lappersfortbos een sprookje blijft, voor eeuwig!

Wanneer krijgen we Assepunkster?

Jefke