Zaterdag 14 december 2002

Dit is de eerste week dat ik niet echt weet waarover geschreven. Maar ik ben dan ook de halve week knock-out geweest. Het is weer winter en de griepjes en virusjes zijn op gang en ik mag het geweten hebben… ‘k Ben er tegen alle statistieken in, in geslaagd om 2 griepjes te krijgen bijna vlak na elkaar…
En buiten dat ziek zijn heb ik niet zoveel tijd gehad om mij druk te maken over wat er in de wereld gebeurt (buiten het intussen gebruikelijke geërger aan wat er in pers verschijnt en aan de racistische uitspraken van sommige mensen)
Ik heb deze week wel wat zitten twijfelen over mezelf. Hoe ik mijn wegje ga vinden in deze wirwarrelige wereld (woord dat ik ter plekke aan het uitvinden ben maar het klinkt wel leuk, niet?) Hoe ik moet omgaan met de mensen rondom mij die mijn ideeën helemaal niet appreciëren. Hoe het verder moet met mij… Er zijn zoveel dingen die me nu interesseren en ook al heb ik nu een richting gekozen in mijn leven, nu moet ik nadenken waar ik nu specifiek naartoe wil. Niet gemakkelijk. Dat gaat soms over dingen die andere mensen vanzelfsprekend vinden en waar ik nu begin aan te twijfelen.
Zo'n voorbeeld is – en ik had mijn vriend nog zo beloofd om in dit dagboek niet over hem te schrijven… (belofte maakt schuld) – mijn relatie. Ik twijfel er voortdurend aan. Ik wil er geen details over geven, door de reden die ik juist genoemd heb en ook omdat ik eerst een serieus gesprek wil hebben met mijn vriend over hoe het nu met ons verder moet. Het ligt eigenlijk allemaal vooral aan mij… Ik voel mij momenteel zo onzeker dat ik het heel moeilijk heb met mensen die er een heel andere mening op nahouden, en hoe dichter ze bij mij staan hoe pijnlijker ik dat vind.
Ik weet het, nogal kleinzielig van mij, want ik zou juist moeten openstaan voor andere meningen… Maar ik heb momenteel vooral behoefte aan mensen die denken zoals mij. Niemand is perfect zeker? En ik al helemaal niet… Ook iets wat ik de laatste tijd wel heel erg besef. Daarom dat ik nu aan het zoeken ben wat ik nu echt wil, wie ik wil worden en hoe ik dat ga doen. Ik ben een beetje te oud voor een puberteitse zoektocht naar mezelf en een beetje (allé, een beetje veel (hoop ik)) te jong voor een identiteitscrisis. Maar ik voel me de laatste tijd minder en minder goed in me vel. Na mijn vorige dagboekaflevering zat ik 2 dagen écht in de put… terwijl schrijven net ‘genezend' zou moeten werken. Daarom wil ik voorlopig nog even wachten om opnieuw over vroeger te schrijven. Tot ik me wat beter in me vel voel of tot ik ‘gerecupereerd' ben van vorige week.
Maar enfin, hoewel ik niet echt een onderwerp had voor vandaag (vandaar ook de late publicatie) ben ik er toch in geslaagd om een redelijk stukje te schrijven… Hopelijk heb ik volgende week een iets vlottere pen en zijn de virussen en griepjes dan voor een langere periode uit mijn leven gebannen.