arch/ive/ief (2000 - 2005)

Daags na de vrijlating van de 19 activisten worden in de nacht van 4 december opnieuw 23 antiglobalisten gearresteerd, 9 van hen worden onmiddellijk in de gevangenis opgesloten. Twee dagen voordien klasseert het gerecht van Genua de zaak 'Placanica', de vermoedelijke moordenaar van Carlo Giuliani. Precies 1 week voor de nationale protestbetoging ontploffen in de nacht van 8 december 2 lichte bommen in een parkje vlak voor het hoofdcommissariaat van Genua. Amper 30 uur later ontvangt hetzelfde hoofdcommissariaat een aangetekende zending van de zogenaamde "Brigade van de 20ste juli", die de verantwoordelijkheid voor de aanslag opeist.

Bij de antiglobalisten in Italië rijst het grootste vermoeden dat deze aanslag het werk is van de Italiaanse geheime diensten. Gelijkaardige bommencampagnes staan in de geschiedenis van Italië immers bekend als de 'strategie van het onveiligheidsgevoel', waarbij in tijden van groot sociaal protest onopgehelderde aanslagen worden gebruikt om verhoogde controlemaatregelen en repressie te verantwoorden. Tijdens de maand november was Italië het toneel van talrijke betogingen, die overal op een enorme opkomst konden rekenen en allen zonder enig spoor van geweld verliepen. Berlusconi en zijn handlangers bij de media hadden er nochtans alles aangedaan om de beweging te criminaliseren.

In de weken voor het Europees Sociaal Forum in Firenze bombardeerde een groots opgezette mediacampagne miljoenen Italianen dagelijks met angstaanjagende boodschappen over de 'barbaren' die de kunstschatten van Firenze zouden komen verwoesten. De campagne werd een flop : zonder het minste incident betoogden op 9 november bijna 1 miljoen mensen tegen de oorlog in Irak. Ook de opkomst van het ESF lag drie keer hoger dan verwacht : i.p.v. de verwachte 30.000 schreven 90.000 mensen zich in voor de debatten in het 'Fortezza di basso', waaronder heel wat inwoners van Firenze zelf.

Vijf dagen later, in de nacht van 14 november, vallen zwaar bewapende en gemaskerde agenten binnen in de privé woningen van 19 Zuid-Italiaanse antiglobalisten, die onmiddellijk worden opgesloten in de zwaarst bewaakte gevangenissen van Italië. Ze worden allen beschuldigd van het behoren tot een 'subversieve organisatie', op basis van een wet die nog stamt uit de tijd van Mussolini. De dag nadien komen in alle Italiaanse steden tienduizenden mensen spontaan op straat om hun ontzetting te uiten over 'Zuidamerikaanse toestanden' in wat zij dachten dat een democratisch land was. Opnieuw verlopen alle betogingen rustig en in de winkelstraten van hartje Rome worden de op zaterdag 'rustig shoppende' toeschouwers verrast door tienduizenden vuisten ingehouden woede. Een week later, op 23 november, zakken zo'n 60.000 Italianen af naar Cosenza, de hoofdstad van de meest afgelegen en armste streek van Italië : Calabrië. Het stadsbestuur van Cosenza sluit zich aan bij het protest en zorgt voor een warme ontvangst van de duizenden antiglobalisten uit het verre Milaan, Genua, Bologna, Firenze, Rome, Napels,.. De hele bevolking van Cosenza wuift de menigte toe en toeschouwers grijpen de hand van de betogers : "geef niet op, geef jullie strijd niet op" en : "bedankt ! bedankt om ons de stad te laten zien waarvan we altijd al hebben gedroomd".

Weinig van dit alles in de Italiaanse media, maar het succes van Firenze en Cosenza sijpelt door tot de publieke opinie. De ondertussen massaal protesterende ontslagen Fiat arbeiders tonen heel wat interesse voor de strijd van de antiglobalisten. De 'beweging voor burgerlijke ongehoorzaamheid' ('Disobbedienti') stapt mee op met de Fiat arbeiders en op de algemene vergadering van de stakers is de meest gehoorde vraag : wat is dat 'globalisering' ? De tienduizenden arbeiders die hun baan verliezen willen weten wat de oorzaak is van hun miserie en beginnen te beseffen dat de antiglobalisten misschien wel het antwoord weten op hun vraag…

Na het gezichtsverlies in Firenze dreigt de zorgvuldig uitgekiende criminaliseringscampagne zijn doel te missen. Op amper twee weken tijd dreigt de door de Berlusconi-media zorgvuldig bewerkte Italiaanse publieke opinie om te slaan en een positief en hoopgevend beeld te krijgen van de antiglobalistische beweging. Voor de machthebbers wordt het tijd om het 'zwaar geschut' van de G8 van Genua opnieuw boven te halen.

Een week na de betoging in Cosenza, op 2 december, seponeert het gerecht in Genua de zaak 'Placanica' omdat de (vermoedelijke) moordenaar van Carlo Giuliani zou gehandeld hebben uit 'wettige zelfverdediging'. Ook het onderzoek naar de provocatie door het politiegeweld in Genua wordt via de seponering van de zaak tegen Placanica stopgezet. 'Wettige zelfverdediging' geldt in Italië dus enkel voor de politiediensten, niet voor betogende burgers.

De dag na de seponering van de zaak Placanica, op 3 december, worden de 19 Zuid-Italiaanse antiglobalisten vrijgelaten. Het gerecht in Cosenza oordeelt dat de aanhoudingen arbitrair waren en het onderzoek 'een monsterlijke vergissing'.

Diezelfde nacht nog, in de vroege ochtend van 4 december, houdt de Italiaanse politie in gans Italië een razzia onder de codenaam 'Delta'. 23 activisten worden gearresteerd voor de gebeurtenissen tijdens de G8 in Genua. 9 van hen worden onmiddellijk in voorlopige hechtenis geplaatst, de rest krijgt huisarrest. Deze keer bevat de beschuldiging geen enkele verwijzing naar het behoren tot een 'subversieve organisatie', maar luidt de beschuldiging 'plundering en vernietiging', waar volgens het Italiaanse strafrecht een straf van 5 tot 8 jaar op staat. Sommige activisten worden echter niet beschuldigd van het 'materieel' plegen van geweld, maar van 'psychologische medeplichtigheid' : ze waren aanwezig op de plaats van de feiten en zouden de geweldplegers 'moreel ondersteund' hebben.

Alle aangehouden activisten zijn door een speciaal team van 12 man geïdentificeerd aan de hand van 600 uur video, 24.000 foto's en 130 CD roms met 23.000 pagina's tekst. In totaal identificeerde dit team 350 mensen, wat er op wijst dat de aanhoudingen nog maar een begin zijn. In het hele dossier is geen enkele verwijzing naar het politiegeweld tijdens de G8. Het brutaal uit elkaar slaan van de (toegelaten) betoging van 'Disobbedienti' op 20 juli 2001 was nochtans de aanzet tot de spiraal van geweld waarin de protesten in Genua terechtkwamen.

Op 4 december, de dag na de nachtelijke aanhoudingen, seponeert het gerecht in Genua de zaak tegen de 93 activisten van de Diaz school - die eveneens tijdens de G8 - door de politie van Genua op een barbaarse manier uit hun slaap werden gerukt, bewusteloos geslagen en gearresteerd. Met de seponering van de beschuldigingen aan het adres van de manifestanten (verzet, wapenbezit, diefstal, toebrengen van verwondingen) wordt ook het onderzoek stopgezet naar de mishandeling en folterpraktijken van de politiediensten, o.m. tegen de activisten die tijdens de G8 in de kazerne van Bolzaneto werden opgesloten. De seponering van de - belachelijke en totaal onterechte - beschuldigingen van de activisten van de Diaz school wordt door de Italiaanse media voorgesteld als de 'pil' die de 'pijn' van de nieuwe arrestaties moet verzachten.

Na weer een reeks spontane, massaal bevolkte en rustige verlopende protestbetogingen in de dagen na de nieuwe arrestaties, ontploffen in de nacht van 8 december kort na elkaar 2 bommen in het parkje voor het hoofdcommissariaat van Genua. Drie politiepatrouilles zijn héél snel ter plaatse en slagen er niet in het hek van het parkje te openen als tien minuten na de eerste bom een tweede, krachtigere, bom ontploft. De dag na de aanslag, op maandag 9 december, gaat - zonder het minste bewijs of nog maar een begin van onderzoek - de verdachtmaking onmiddellijk uit naar "antiglobalisten uit het 'anarchistisch revolutionair milieu' die met deze aanslag 'ongetwijfeld' hebben willen protesteren tegen de aanhoudingen eerder deze week." Voor de schijn meldt het hoofdcommissariaat van Genua nog even dat "ook het spoor van een Albanese bende wordt onderzocht". De Italiaanse media leggen in hun berichtgeving de nadruk op het feit dat "wie deze bommen plaatste, de bedoeling had (politiemensen) te doden". In de politieke wereld gaan er die dag reeds stemmen op - nog steeds zonder enig bewijs of begin van onderzoek - "dat men op basis van deze 'spiraal van geweld' de burgers van Genua absoluut moet beschermen, een massale politiemacht op de been moet brengen en men de betoging van zaterdag in Genua beter afschaft."

De antiglobalistische beweging in Italië reageert furieus op de verdachtmakingen : "Dit is weer een zoveelste stap in de criminaliseringsstrategie. Men wil de beweging verdelen in 'goeden' en 'slechten'. Wedden dat er binnenkort een brief toekomt van één of andere mysterieuze brigade, die zich de 'brigade van Carlo Giuliani' laat noemen of zoiets. Het zal niet de eerste keer zijn dat in tijden van sociaal protest onopgehelderde bomaanslagen in de schoenen van links worden geschoven. Dit ruikt naar de 'strategie van het onveiligheidsgevoel'. Maar daar trappen wij niet meer in. Allen naar Genua deze zaterdag !"

Na een dag van verdachtmakingen worden de vermoedens richting anarchisten 'bevestigd' : op dinsdagmorgen 10 december, omstreeks 11u 's morgens ontvangt het hoofdcommissariaat van de politie in Genua een aangetekende brief van de "Brigade van de 20ste juli", die de dubbele bomaanslag opeist en waarschuwt voor verdere aanslagen. De brief begint met een aangepaste versie van een rijmpje dat de folteraars tegen activisten in de kazerne van Bolzaneto zongen. De motivatie voor de aanslag ligt volgens de brief in een wraakactie tegen de politie voor de dood van Carlo Giuliani en voor de folterpraktijken en vernederingen die de activisten hebben ondergaan tijdens de G8 in Genua.

De reactie van de beweging in Italië is nog furieuzer dan de dag ervoor. "Dit slaat alles. Er leven bij ons heel sterke vermoedens dat dit het werk is van de Italiaanse geheime diensten, die tot alles in staat zijn om het protest tegen de oorlog en tegen onpopulaire maatregelen in de kiem te smoren. Dit staat allemaal reeds bekend als de 'strategie van het onveiligheidsgevoel', maar de mensen trappen daar niet meer in."

Alhoewel men niet kan uitsluiten dat de aanslag het werk is van één of andere op hol geslagen idioot, zijn er heel wat elementen die er inderdaad op wijzen dat de dubbele bomaanslag een laatste stap is in de criminaliseringsstrategie en deel uitmaakt van de in de Italiaanse geschiedenis bekend staande 'strategie van het onveiligheidsgevoel', waarmee in de jaren '70 reeds werd gepoogd het sociaal protest de kop in te drukken.

De opeenvolging van de feiten.
Is het toeval dat de bommen ontploffen 1 week voor alweer een protestbetoging ? Belangrijk om weten is dat ook de vakbonden deze keer hebben opgeroepen voor de betoging. Waar Berlusconi na Firenze als de dood voor is 'dreigt' weer te gebeuren : een massaal bevolkte betoging, arbeiders en antiglobalisten samen, geen enkel gewelddadige incident. Is het dan toevallig dat er in de politieke wereld onmiddellijk na de aanslag de afschaffing van de betoging wordt gevraagd ?

Die videocamera's toch…
Geloof het of niet maar op de best bewaakte plaats van Genua - de ruimte rond het hoofdcommissariaat - registreert de camera die op het dak van het gebouw recht op het parkje is gericht : niets, helemaal niets ! Dit was ook zo bij een aanslag in Rome op 26 februari toen een lichte bom ontplofte voor het ministerie van Binnenlandse zaken, en die door diezelfde 'Brigade van de 20ste juli' werd opgeëist. Op de vraag hoe het kwam dat na 11 september de videocamera's van de best bewaakte plaats van het land niets verdachts konden regisseren kwam het antwoord : "de monitors volgen een lukraak systeem van afwisseling tussen de camera's, de bom is waarschijnlijk geplaatst op een 'dood' moment." Het spoor van een 'mol' bij de bewakingsdiensten werd echter niet eens onderzocht…

De 'fout' in de brief
In de paragraaf die ook de aanslag van 26 februari opeist wordt verwezen naar een bom in een 'snelkookpan', maar dat blijkt een fout ! Op 26 februari werd geen snelkookpan gebruikt, dat was bij een andere (onopgeëiste) bomaanslag in Bologna, op 18 juli 2001 (2 dagen voor de G8!), die ook in de schoenen van het 'anarchistisch revolutionair milieu' werd geschoven….

De gerechtelijke taal
Eén van de zinnen in de brief schijnt letterlijk te zijn overgenomen uit het verslag van een gerechtelijke zitting of uit een informatie memo van de politiediensten. Het gaat om de zin : "Gezien en ondergaan de afranselingen en folteringen in Bolzaneto, en akte genomen van de opeenvolgende hypocrisiëen..." Anarchistisch taalgebruik, vindt u ook niet ?

Geen telefoontje, alleen een aangetekende zending
Als deze brigade van de 20ste juli 'banden' zou hebben met een Italiaanse revolutionaire groepering, dan gebeurde het opeisen van de aanslag alleszins niet op de 'normale' manier : geen enkele telefoontje aan een persagentschap of aan de belangrijkste kranten, enkel en alleen aangetekende brieven die op normale wijze werden gefrankeerd en verzonden naar het hoofdcommissariaat en aan de redactie van enkele minder bekende bladen. Bovendien is het rijmpje aan het begin van de brief een zeer ongewone manier om een aanslag op te eisen.

De brief overlapt volledig met de door de autoriteiten opgezette criminaliseringsstrategie
De brief van de 'brigade van de 20ste juli' lijkt zich - net als de Italiaanse media - enkel te focussen op geweld en sensatie en helemaal niet op het eisenpakket van de antiglobalistische beweging : talloze herhalingen van 'dood en vernieling' en de bloeddorstige taal waarin de brief werd geschreven doen alleen maar denken aan de manier waarop de Italiaanse media nu al meer dan een jaar berichtgeven over de antiglobalistische beweging. De brief is angstaanjagend ("dit is nog maar een begin"), bedreigt politiemensen, en kadert dus mooi in de negatieve beeldvorming van de media en in de strategie van het Italiaanse gerecht om politiemensen voor te stellen als slachtoffers van het antiglobalistisch straatgeweld. In de brief vinden we ook de verdelingsstrategie terug, waarmee men de beweging wil verdelen in 'goeden' en 'slechten' en zo de slagkracht van de beweging wil breken : in een lange paragraaf richt de 'brigade van de 20ste juli' zich tegen de 'beroepsonderhandelaars' van de beweging : "die zich met hun jezuïetenhouding 'onderscheiden' en de gewelddadige revolutie veroordelen en die blijven denken dat die kan worden vermeden door vast te houden aan het geloof in de democratie en in de garantie van de vrijemeningsuiting : we laten hen weten dat ze hypocriete leugenaars zijn."

Het 'bewijs' van authenticiteit : de samenstelling van de bom
Aan het einde van de brief wordt in een postscriptum een gedetailleerde beschrijving gegeven van de samenstelling van de bom, wat volgens de politiediensten onmiddellijk het bewijs levert voor de 'authenticiteit' van de brief. Op zich bewijst dit natuurlijk niets, het feit dat het hoofdcommissariaat zo vlug haar conclusies trekt - nog voor het laboratoriumonderzoek van de bomresten is afgerond - zegt op zich al genoeg.

'Elementen in het onderzoek' wijzen in de richting van het anarchistisch revolutionair milieu.
De Italiaanse media melden dat 'elementen in het onderzoek' in de richting wijzen van het 'anarchistisch revolutionair milieu'. De 'simplistische' taal en het 'gebrek aan een ideologisch sterk onderbouwde tekst' is volgens de politie een voldoende aanwijzing om vrijwel onmiddellijk na de ontvangst van de brief in het Milanese krakersmilieu op zoek naar de daders. Twee van de antiglobalisten die in voorlopige hechtenis zitten worden onmiddellijk verdacht van banden met de brigade en de politiediensten vergelijken geschriften van hun hand met de schrijfwijze van de brief. De 'aangetekende' zending gebeurde nochtans vanuit Genua, er is dan ook weinig reden om reeds van bij de aanvang van het onderzoek in Milaan naar de daders te gaan zoeken.

Het repressieklimaat in Italië is volledig. De regering Berlusconi voelt steeds meer aan als een regime. In het licht van de feiten wordt de betoging zaterdag in Genua een ware vuurproef. Met het excuus van de bomaanslag wordt - anders dan bij de vorige betogingen - een massale politiemacht op de been gebracht 'om de inwoners van Genua te beschermen'. Gevreesd wordt dat de autoriteiten gebruik willen maken van de symboolfunctie van Genua om de betogers alsnog tot geweld te provoceren.

Het feit dat berlusconi zelf aan de macht, wat hier in belgie ongeveer baron de bonvoisin zou betekenen of één of ander duister stinkend rijk westland new post figuur, zegt vrees ik genoeg.
Ik zou willen verwijzen naar een artikel op de site van de groene amsterdammer in verband met 'Gladio en de paus'de rest is niet zo belangrijk maar voor wie er niets van weet, er staat het één en ander in het archief..
http://www.groene.nl
"Gerechtelijk onderzoek naar de oorzaak van de miljardentekorten van de Banco Ambrosiano stelde Licio Gelli en de andere topfiguren van P2 (dat onder anderen Andreotti en Berlusconi op de ledenlijst had) verantwoordelijk voor de hossel."
Over zaken zoals de P2, GLADIO, bende van nijvel, DIA, CIA, kleine letter nato-clausules, koude oorlog strategieen,...mag je misschien niet te lang stilstaan of je gaat in complotten geloven :)