arch/ive/ief (2000 - 2005)

Racistische moord
Onmiddellijk na de moord op Mohamed Achrak verklaarde de Antwerpse burgemeester Detiège dat het niet om een racistische moord ging. Het Antwerpse parket en een groot deel van de media ondersteunden deze stelling. De moord was het werk van een psychisch gestoorde.
De broer van het slachtoffer en de buurtbewoners hadden nochtans heel wat aanwijzingen om daar anders over te denken. Bovendien is deze racistische moord niet de eerste dit jaar. Op 7 mei vermoordde in Schaarbeek een 79-jarige sympathisant van Vlaams Blokker Demol een Marokkaans echtpaar in het bijzijn van hun kinderen. En in Marcinelle werd een jongen van vreemde origine doodgeschoten toen hij zijn voetbal op een stuk braakland ging halen.

Nultolerantie
Terwijl binnen de migrantengemeenschap het racisme een dagelijkse ervaring is, blijft de aanpak ervan een blinde vlek in de reactie van de politieke wereld. Nochtans heeft recent nog het Europees Waarnemingscentrum voor Racisme en Vreemdelingenhaat (EUMC) ons met de neus op de feiten gedrukt. België haalt in Europa de op één na hoogste score op het vlak van negatieve houding tegenover mensen van migranten origine.
Het zou dan ook niet meer dan logisch zijn dat de Belgische regering noodmaatregelen neemt om racistische daden en verklaringen tegen te gaan en hard aan te pakken. Waarom geen nultolerantie tegenover het racisme en wel tegenover de jongeren die het dagdagelijks racisme en de vele discriminaties beu zijn? Deze regering, maar ook de oppositie, kiest duidelijk niet het racisme, maar de mensen van migrantenorigine als schietschijf voor haar maatregelen.

Integratie?
Als de politieke wereld echt zijn verantwoordelijkheid wil opnemen, dan moet het debat gaan over de kern van de zaak: een belangrijk deel van de bevolking heeft niet dezelfde rechten, en wordt dagelijks gediscrimineerd.
Van bij de oprichting van Objectief in 1991 hebben we duidelijk gesteld dat het racisme en de ongelijkheid van rechten de kern van het probleem vormen.
Heel de integratiepolitiek legt de verantwoordelijkheid op de verkeerde plaats: bij de migrantengemeenschap. Een voorbeeld: Als er over discriminatie bij de aanwerving wordt gesproken, ligt de nadruk vooral bij mogelijke taalproblemen en het lage onderwijspeil van mensen van migrantenorigine. De Vlaamse regering dreigt bovendien met sancties (verlies van dop) voor wie niet braafjes cursussen gaat volgen. Het beeld is duidelijk: we zullen ze voor hun eigen bestwil maar gaan dwingen, want uit zichzelf proberen ze hun situatie niet te verbeteren. Ondertussen verdwijnt de grond van het probleem (racisme en discriminatie) uit het gezichtsveld.

Ongelijkheid opheffen
De regering wil de indruk wekken dat ze van alles wil doen aan discriminatie, maar tegelijkertijd weigert ze het stemrecht, een evident democratisch recht. Bovendien wakkert de regeringspolitiek het racisme aan: de beeldvorming over vluchtelingen, de hetze rond de nationaliteitswet, de criminalisering van mensen van migrantenorigine,… Dat België hoog scoort op het vlak van racisme, komt dus niet uit de lucht gevallen.
Daarom is het meer dan nodig om te blijven hameren op het probleem van de ongelijke rechten. Daarom ook zijn we zo verbeten voorstander van de automatische toekenning van de Belgische nationaliteit. Niet dat meteen alle problemen opgelost zijn, maar de wettelijke discriminaties zullen in ieder geval verdwijnen. Bovendien geeft het aan de bevolking een duidelijk signaal: we zijn allemaal burgers met dezelfde rechten.

Oorlogsdreiging
"De racistische misdaden in Schaarbeek, Marcinelle en vandaag in Borgerhout gebeuren in een klimaat van islamfobie en racisme en oorlogszucht dat sinds de aanslagen van 11 september alsmaar erger wordt," stelt het Brusselse Collectief Respect voor de Democratie terecht vast. Net als het Collectief vinden we ook dat de opsluiting van Dyab Abou Jahjah in dit kader past, en dat het "volkomen onaanvaardbaar is en een gevaarlijk precedent scherpt voor de democratische rechten."
Zoals we in ons voorwoord al stelden zijn racisme en afbraak van democratische rechten vaste ingrediënten van een klimaat van oorlogsvoorbereiding. In dit verband wezen we al op de dreiging om Abou Jahjah de nationaliteit af te nemen. En hij is blijkbaar niet de enige die geviseerd wordt. In Le Soir van 5 december lezen we dat de Staatsveiligheid ook een onderzoek heeft gestart naar de vertegenwoordiger van het Volksfront voor de bevrijding van Palestina (FPLP). De man wordt er, volgens het artikel, net als Jahjah van verdacht de Belgische nationaliteit verworven te hebben via een schijnhuwelijk. Maar bij navraag blijkt dat de man gewoon zijn Belgische nationaliteit verworven heeft via verklaring in het kader van de huidige wet. Hij woont immers meer dan zeven jaar in België.

Verzet criminaliseren
Het artikel van Le Soir is in die zin interessant omdat het duidelijk aangeeft waar de regering naar toe wil. In een editoriaal van De Morgen werd al aangegeven dat men een scherp en breed protest verwacht bij de start van een oorlog tegen Irak, vooral bij de jongeren van migranten origine. Het antwoord dat de regering voorbereidt is duidelijk: het protest de kop indrukken met repressie en dreiging met verbanning uit het land. En om dat de realiseren moet het ook gemakkelijker worden om de Belgische nationaliteit te af te nemen.
Deze vaststelling versterkt de actualiteitswaarde én de dringendheid van het wetsvoorstel dat Vincent Decroly voorbereidt. Want het voorziet de afschaffing van de mogelijkheid van het afnemen van de automatisch toegekende nationaliteit.

Teveel wordt in dit debat geschermd met vage argumenten en wazige halve waarheden. Dat doet u geen goed. Tracht concreet te worden. Graag had ik dat u welomschreven zegt over wie nu precies welke rechten ontbeert. En wat u dan voorstelt. Zoniet zal u nooit ernstig worden genomen.