arch/ive/ief (2000 - 2005)

Hierbij een verslag van de ATTAC-avond in Tessenderlo op 4 december. Dit verslag kan gelden als voorbereiding voor de de FAKKELTOCHT van de vakbonden op do. 19 DECEMBER OM 18.00u. aan de Philips-vestiging Kempense Steenweg te Hasselt (NMBS-station Kiewit, dat daar ovrigens gezet is voor Philips).

PRAATAVOND ATTAC TESSENDERLO 4/12/02.

GEDAAN MET SLUITEN EN AFDANKEN !
EEN ANDERE WET IS MOGELIJK !

Op woensdag 4 december vond in Tessenderlo een praatavond plaats van de ATTAC Werkgroep Economische Democratie, onder het motto: "Gedaan met sluiten en afdanken, een andere wet is mogelijk !". Bedoeling van de avond was het voorstellen van een wetsvoorstel van de werkgroep in verband met de wetgeving rond bedrijfssluitingen, en meer specifiek de Wet Renault. Er waren ongeveer 50 aanwezigen, vooral syndicalisten.

Sprekers:

Monica Latcz, hoofddelegee van het ABVV bij Philips Hasselt, sprak uiteraard over de daags voordien aangekondigde sluiting van de Limburgse vestiging.
De rode draad door haar verhaal is het algemene gevoel van verslagenheid en de gelatenheid bij de werknemers die dikwijls de beste jaren van hun leven aan het bedrijf hebben gegeven. De vakbonden proberen nu het onderste uit de kan te halen: gesprekken met politici, helpen zoeken naar overnemers, het proberen te redden van zoveel mogelijk arbeidsplaatsen...
Het débacle van Philips Hasselt wijst er volgens Monica nog maar eens op dat de poltici geen eigen visie hebben op economie en tewerkstelling. Ook het wanbeleid van de Philips-directie werd aangeklaagd. Zo werd er twee jaar geleden een gloednieuw gebouw voor Onderzoek en Ontwikkeling gebouwd in Hasselt, mét financiële steun van de stad en Europa. Dit bewjst voor Monica dat investeringen niet noodzakelijk leiden tot (behoud van) tewerkstelling.
In de loop van de avond volgden nog veel steunbetuigingen van de andere sprekers en van syndicalisten van andere bedrijven...

Louis Heselmans van het ABVV bij Tessenderlo Chemie schetste een beeld van de herstructurering in Ham, die zal leiden tot het verlies van 230 jobs.
De herstructurering gaat van start in januari, maar de vakbonden stellen zich nu al veel vragen over de werkdruk en de veiligheid bij de overgebleven werknemers van dit petro-chemisch bedrijf...

De volgende spreker was Eric Schiets, hoofdelegee van de bediendenvakbond BBTK bij Alcatel in Geel. De eerste kanttekening die hij maakte is de schuldsituatie bij de grote telecombedrijven. De schulden die werden gemaakt bij de aankoop van de (veel te dure) UMTS-licenties in de jaren negentig, belopen ongeveer tien procent van de totale schuld. Volgens Eric werd de overige schuld bij Alcatel veroorzaakt door het wanbeleid van de Alcatel Group, waar het opkopen van andere bedrijven (en de schulden die daaruit voortvloeiden) als "gezond zaken doen" werd beschouwd.
Bij Alcatel werkten ooit zo'n 100.000 mensen. Dit aantal zal volgens Eric zakken naar zo'n 60.000 en misschien zelfs tot 40.000...
Eric Schiets verwacht niet veel van de Belgische politici. Een brief naar Verhofstadt leverde een nietszeggend antwoord op. Ook van internationale samenwerking heeft hij geen hoge pet op: twee jaar geleden probeerden de Belgische syndicalisten het verzet internationaal op gang te brengen. De vakbonden van de andere Europese Alcatel-vestigingen legden die vraag naast zich neer... Eric: "We vechten met pijl en boog tegen tanks ; dit gaat de Europese vakbeweging nog zuur opbreken...".

Johan Vandertaelen, ACV-er bij FCI, is één van de initiatiefnemers van de website http://www.gedaanmetsluiten.be. Het is de bedoeling een syndicaal discussieforum op te starten om de solidariteit te organiseren met werknemers en syndicalisten van bedreigde bedrijven. Men wil zo komen tot een grote groep mensen die weerstand willen/kunnen bieden tegen de niet aflatende stroom afdankingen en sluitingen...

Rob Urbain, secretaris van de Limburgse Algeme Centrale van het ABVV, wijst op het feit dat de Wet Renault enkel zorgt voor een te volgen procedure bij bedrijfssluiting. De wet voegt geen meerwaarde toe en Rob heeft er zelf ook geen goede ervaringen mee.
Hij pleit voor een systeem waarbij vanuit Europa regels kunnen worden opgelegd aan multinationals zodat bijvoorbeeld de arbeidsomstandigheden in lage-loonlanden kunnen worden aangepakt.

Raf Verbeke, ex-delegee bij Carnoy in Gent, en één van de initiatiefnemers van het wetsvoorstel van ATTAC, licht het voorstel toe vanuit het perspectief van arbeiderscontrole en economische democratie. Hij stipt aan dat de huidige wetten geen sociale inhoud meer hebben. Daarom zijn nieuwe eisen nodig om een nieuwe periode van strijd te ondersteunen...
De Wet Renault biedt geen alternatief tegen bedrijfssluitingen en afdankingen. ATTAC wil samen met syndicalisten en arbeiders brainstormen over een tekst die als echt wetsvoorstel naar het parlement kan. Deze tekst zou op punt moeten staan tegen 10 mei 2003, de datum van het Tweede Sociaal Forum van België.

Aan het eind van de avond werd meermaals opgeroepen om de werknemers van Philips te steunen in hun strijd voor het behoud van zo veel mogelijk arbeidsplaatsen.

'Gedaan met sluiten en afdanken. Een andere wet is mogelijk!'. Na Bell, Bayer, FCI en zovele bedrijven sluit Philips in Hasselt.
Hoe moet die spiraal van 'wegwerparbeiders' stoppen?
Eric Schiets (delegee van Bell) zegt niet veel van de Belgische politici te verwachten...Vandertaelen ( delegee FCI) wil ertoe komen om 'met een grote groep mensen weerstand te bieden tegen de stroom afdankingen en sluitingen'....

Attac lanceert nav van de diverse afdankingen een wetstvoorstel om 'sluitingen en afdankingen' te beperken.
Tegen 10 mei 2003 wil Attac een echte wetvoorstel hebben om mee naar het parlement te gaan.
Een zoethouder of een echte oplossing?
Ik onderschrijf de stelling van Schiets die niet veel van de politici verwacht.Wie gaat er in het parlement een wet stemmen die afdankingen belet? Alle partijen in het parlementair halfrond belijden de vrije marktekonomie: geen enkele partij - zeker niet SP-PS , agalev-ecolo- schoot wakker wanneer bij Sabena 13.000 jobs werden vermoord ...Integendeel , ze hadden allen hun aandeel in het failliet, een moord met voorbedachte rade...
En dat parlement zou nu de massa's andere afgedankte werknemers komen helpen? Of gelooft Attac nog in Sinterklaas ?
Er zijn wel enkele remedies die in het verleden efficient waren om sluitingen of massale afdankingen tegen te houden.
Even ter herinnering: in 1980 bezetten ca.200 arbeiders 1 jaar lang de olieraffinaderij RBP. Het bedrijf ging terug open. Ook bij Clabecq in 1997 vochten de arbeiders ca.7 maanden en behaalden een overwinning; ze konden bijna 1000 jobs redden.
Waarom ons niet opnieuw bundelen met alle arbeiders van alle bedrijven in een nieuwe Mars voor Werk , zoals op 2 februari 1997, toen 70.000 arbeiders betoogden met de delegees van Clabecq. Die delegatie van Clabecq gaf een echte perspectief, het enige realistische: als je wil winnen, als je je bedrijf wil openhouden, moet je een radicaal syndicaal gevecht leveren tegen dit systeeem. Niet voor een sociaal plan, maar voor het behoud van de jobs.
Hierbij kunnen arbeiders alleen geloven in hun eigen krachten....en vechten tegen regering en parlement!

Da's nog eens een interessant debat !

Ik weet niet wat jou ervaring is, maar zelf heb ik ondervonden dat je door te vechten jobs kunt redden. Dat hebben wij bewezen in Carnoy in 1994 dank zij een 6 weken durende staking tegen inleveringen en afdankingen. Mannesmann, de eigenaar van Carnoy, moest toen afzien van geplande afdankingen. Maar een (zij het beperkte) inlevering op eindejaarspremie ging door en in 1999 bij de overname van de firma door de groep KOOP was het grote kuis. 8 weken lang in 1999 en 150 dagen in 2001 hebben de mensen gestaakt tegen afdankingen en tegen de ontmanteling van de onderneming.

Om maar te zeggen: de arbeiders kunnen overwinningen boeken... die daarachter terug in vraag gesteld worden. Clabecq was ook geen overwinning zonder meer.Daar is ook onderhandeld over een sociaal plan. Duferco heeft in de zakken van de mensen gezeten en de lonen verminderd.

Maar volledig akkoord dat Clabecq een voorbeeld was, zoals Carnoy dat op zijn manier ook was. En RBP en Glaverbel enz. En als we toch over die periode bezig zijn: het knapste voorbeeld van hoe arbeiders door strijd kunnen winnen is toch nog altijd die Schotse scheepswerf ? waar de arbeiders in1972 gewoon zijn gaan werken (zonder betaald te worden) en de schepen zijn gaan afwerken onder arbeiderscontrole met permanente open deur. Ze hielden dat maanden vol en ze verplichtten de regering om te investeren en de werf open te houden. Van de zomer probeerden de mensden van FCI iets gelijkaardigs in het klein,nl een open deur dag om hun familieleden en de werkende klasse te laten zien welk fabriek Framaton ging sluiten. Maar die vlieger ging niet op. En laten we eens kijken in Argentinië waar op dit ogenblik honderden bedrijven onder arbeidersonctrole werken, maar daar is heel het financieel systeem natuurlijk ineengestuikt. De situatie ishier nog wel wat anders.

Volledig akkoord dus met je conclusie dat we ons opnieuw moeten bundelen met alle arbeiders van ale bedrijven. Voor het open houden van de bedrijven en niet voor een sociaal plan. Dat heeft de delegatie van de Forges gedaan in 1997. Een uniek feit in de sociale geschiedenis.

Maar de context van toen was anders: een brede volksbeweging die voortkwam uit het falen van het gerecht, de politie en de politiek, raakte verweven met de sociale strijd van de arbeiders voor werk. De strijdebaarheid van Carnoy had ondermeer te maken met het feit dat wij IN DE FABRIEK DEZE VOLKSBEWEGING MET OPEN ARMEN OPNAMEN en daardoor de arbeiders bewuster maakten van hun rol en van het echte beleid van Mannesmann.Niemand anders als Roberto D'Orazio en Sylvio Maras zijn in staat geweest op dat moment de geesten te bundelen in een radicaal gevecht tegen het systeem.

Net als toen denk ik dat iemand als D'Orazio het verschil zou kunnen maken in het parlement.Niet om het systeem om ver te gooien. Maar om de arbveiders een stem te geven. De arbeiders beseffen maar al te goed dat de strijd niet alleen via de vakbonden en in de bedrijven kan gevoerd worden. Juist de internationale beweging van vandaag waar ATTAC uit voortgekomen is drukt iedereen met de neus op dat feit.De arbeiders weten dat er politiek iets zal moeten veranderen om te vechten voor hun jobs. Daarbij kunnen zij inderdaad alleen geloven in hun eigen krachten zoals ge zegt. Tegen deze regering inderdaad. Maar, NIET TEGEN HET PARLEMENT zoals ge schrijft. Ik heb geen weet van stakingen of acties tegen het parlement. Integendeel ik voel heel goed aan dat hoe minder vertegenwoordigers van de arbeiders er in het parlement zitten, hoe meer mijn collegas, vrienden en vakbonders verwachten dat hun stem gehoord wordt IN HET PARLEMENT.

Dat is de reden waarom ik met een aantal vakvonders en mensen van ATTAC geprobeerd heb een aantal lessen uit de strijd van Carnoy te trekken en te bundelen. We hebben een mooie video gemaakt van onze strijd die ik wil eens wil komen tonen als ge daar interesse voor hebt. Maar ik denk dat ge vandaag meer moet kunne bieden dan een relaas. Ge moet durven opeisen dat er een alternatief is. Ge moet durven zeggen "een andere wereld is mogelijk". Natuurlijk is die andere wereld het communisme. Maar de arbeiders zien dat zo niet. Zij willen practisch werken. Ze willen vertrekken van de dingen die ge ziet en voelt en mee maakt. Niet van slogans. Onze strijd om het gegeven te pakken te krijgen van het belastingsvoordeel van KOOP bij Carnoy heeft 10 meer betekent om de arbeiders bewust te maken dan de schoonste cijfertabel.

Ik kan mij vergissen natuurlijk maar ik denk dat de beweging die in Seattle, Genua,Porto Alegre, Florence,... is ontstaan ons kan helpen om de algemene kritiek op de multinationals concreet te maken. Dus hebben wij ons samen gezet en iets op papier gezet om te zeggen dat er een andere weg mogelijk is. Weg met die wet Renault ! iets anders ! Dus een wetsvoorstel. Ik herinner mij het plan van de arbeiders van Sabena, ik herinner mij het wetsvoorstel van Glaverbel voor de beglazing van sociale woningen om de mensen van de lgasindustrie werk te geven. Vindt gij het fout om als vakbonders zoiets uit te werken ? Of is het de inhoud die ge fout vindt. Als de vakbonden verenigd zijn in een strijd dan vinden wij toch dat er voorstellen moeten zijn. Herinner u het globaal plan. De meeste massieve algemene staking uit de schiendeis van België zonder een enkel positief voorstel, laat staan een alternatief plan.

Het wetsvoorstel is eingelijk een uitwerking van een aantal lessen uit Carnoy. Twee lessen zijn belangrijk:
+een houding van arbeiderscontrole vanuit en door de vakbond tegenover heel het financieel en industrieel beleid van de multinationals, meer dan alleen maar "oplossen van sociaal-juridische problemen" waar de meeste sindicalisten mee bezig zijn. Wij zijn zeer ver gegaan in het bewustmaken van de arbeiders over het beleid van Mannesmann. De rechten van de arbeiders en de economische en finacnieël inforamtie waren dingen die op de werkvloer werden besproken en in de refter.
+het terugeisen van ons geld (belastingsgeld). De overnemer van Carnoy heeft via belastingsvoordelen meer geld verdient dan hij betaald heeft voor de overname. (zie elders op Indymedia over de Nederlandse bouwfraude).

Meer is dat niet. Juist door deze lessen in de vorm van een wetsvoorstel te gieten gelooft ge niet in Sinterklaas. Ge toont daarmee dat de partijen die niet opgestaan zijn om de mensen van SABENA te steunen,NIET bezig zijn met de problemen van de mensen. En dat is nodig juist omdat iemand als Roberto D'Orazio NIET in het parlement zit.

Hebt ge alle documentatie rond onze werking al gelezen ? Ons voorstel wil NIET afdankingen en sluitingen "beperken" zoals ge schrijft. Het wil de arbeiders en de vakbonden steunen om te vechten om hun fabrieken open te houden.Wij betalen als werkende klasse immers de overgrote meerderheid van de belastingen. Daar staan o.i.nieuwe rechten tegenover.Dat is inderdaad meer dan vakbondswerk. Dat is ook politieke strijd zoals de arbeidersbeweging die al altijd gevoerd heeft. Naast die nieuwe rechten sluiten wij ons ook aan bij de eis van een vermogensbelasting waarvan de opbrengst kan dienen om alternatieven van de vakbonden te financieren.

We zitten nog altijd in een voorbereidende fase. De afspraak is inderdaad dat we op 10 mei met iets naar buiten komen. Ik nodig je uit om alle conrete voorstellen over te maken. Het is dan wel de bedoeling om de boer op te gaan. Vergelijk het met de petitie van OBJECTIEF na zwarte zondag. Het is toch niet omdat geen enkel parlement het zich maar vergewaardigd heeft om dit voorstel te stemmen dat een campanje voor zo'n eis geen zin heeft.

We hebben al heel wat goede suggesties gekregen en het komt er nu op aan onze voorstellen bij te sturen. De essentie van het voorstel is natuurlijk niet hetgeen wij nu al op papier gezet hebben. De essentie is de beweging die we op gang brengen ter ondersteuning van de werknemers die hun job verliezen.

Juist deze steun doet ons binnekort belanden in..... het parlement. Nogal onverwacht pikte Vincent Decroly, die gebroken heeft met de paarsgroene meerderheid, in op ons voorstel. Ook hij vindt natuurlijk dat zo'n tekst zoals wij hem gemaakt hebben niet de "echte oplossing" is zoals ge suggereert. Maar toch ook geen "zoethoudertje". Meen je dat echt ? Hij wil op basis van het onderzoek van de parlementaire onerzoekscomissie SABENA luisteren naar voorstellen die kunnen gedaan worden als aanbeveling om lessen te trekken uit het faillissement.

Als gij dat tijdverlies vindt, laat dan maar zitten.
Als ge dat interessant vindt, kom dan maar af.
Voor de rest: tot op de fakkeltocht van 19 december aan Philips. Misschien kunnen wij daar eens verder klappen.