Islamitische vrouwen moeten zich emanciperen. by Libby Wednesday December 04, 2002 at 10:14 PM |
libby@indymedia.org |
Ik ben nogal een kouwelijk mens en het weer is de laatste weken echt niet schitterend. Een muts verdraag ik niet dus zet ik maar een hoofddoek op om mij te beschermen tegen weer en wind. Voor de rest gedraag ik mij s' winters net hetzelfde als tijdens de zomer. Dit gedrag is nu ook niet bepaald sterk afwijkend van dat van mijn Islamitische vriendinnen en collega's.
En toch, alhoewel ik mij net hetzelfde blijf gedragen, de mannier waarop ik bekeken wordt en de reacties die ik bij interactie met onbekenden uitlok zijn totaal verschillend.
Als ik tijdens de zomer gewoon over straat loop is er een zekere interactie met de andere mensen op straat, een blik hier, een glimlach daar, nu wordt ik door de band straal genegeerd, alsof ik er niet echt ben. Is een vrouw met hoofddoek een non-wezen?
Niet meteen, van zodra ik bepaalde eenvoudige, dagdagelijkse, normale dingen ga doen is er ineens wel interactie, op de uitzonderlijke bemoedigende glimlach na bestaat die interactie over het algemeen uit agressie, gaande van openlijke blijken van wantrouwen, boze blikken tot opzettelijk tegen mij aanlopen, uiteraard zonder verontschuldiging. Welke handelingen kunnen nu dat soort reacties uitlokken? Zoals ik reeds zij, gewone dagdagelijkse zaken.
Met de auto rijden, dat zorgt doorgaans voor de meeste goodwill en veel openvallende monden. Eerder ongeloof dan echt negatieve reacties, maar toch… waarom ongeloof?
Eigenaardig genoeg, het aanschaffen van een parkeerticket door een vrouw met hoofddoek wordt wel als heel merkwaardig gezien, daar krijg ik wel heel wat boze blikken voor, misschien wel omdat ik het voetpad blokkeer.
Een parkeerticket kopen met muntstukken is blijkbaar stukken minder bedreigend dan wanneer ik met proton betaal, dat kan er blijkbaar echt niet in, dan krijg ik reacties van openlijk vijandig gestaar, men blijft soms zelfs staan kijken, en ik krijg wel eens een duw.
Waar mijnheer en mevrouw doorsnee helemaal de pedalen van kwijt geraken is als ze mij zien over de straat lopen met een aktetas, ik heb de laatste paar weken al heel wat blauwe plekken veroorzaakt door gewoon een paar honderd meter af te leggen tussen de parking en mijn kantoor. Gelukkig staat het daar niet vol met bomen langs de weg.
Het wordt helemaal te gek als ik ook nog eens mijn laptop bij heb, dan gaan totaal vreemden elkaar zelfs aanspreken, ik hoor af en toe het woord "gestolen" en eergisteren heeft een oudere man heel ostentatief mijn nummerplaat genoteerd. Ik heb er verder nog niks van gehoord, maar dat kan wel nog grappig worden.
Ik vraag mij af of Islamitische vrouwen zich wel mogen emanciperen, het is hen blijkbaar niet gegund. Hoogst waarschijnlijk bedoelt men gewoon dat ze zich moeten assimileren.
Ik zou het beginnen grappig vinden als ik niet ook een ander gevolg van dit soort attitude gezien had. Het dochtertje van een vriendin moest voor school foto's meenemen van haar broertje, haar ouders, grootouders en overgrootouders. In de klas zou daarmee dan een stamboom gemaakt worden. Toen haar moeder met de gevraagde foto's op de proppen kwam, weigerde ze om die mee te nemen, ze reageerde bijna hysterisch en had er best een straf voor over, zo erg schaamt ze zich voor haar hoofddoekdragende grootmoeders en overgrootmoeders. Het kind is nota bene pas vijf, ik houd mij hart vast als ik er aan denk hoe deze tot voor kort zo vrolijke flapuit moet opgroeien in een samenleving die haar er nu reeds toe dwingt zich te schamen over wie ze is en waar ze vandaan komt. Ze zeggen dat ze "lastig" wordt.
Grande manifestation pour le droit au logement à Bruxelles (merc. 4/12/2002). by Devukta Wednesday December 04, 2002 at 08:55 PM |
GRANDE MANIFESTATION POUR LE DROIT AU LOGEMENT à Bruxelles (merc. 4/12/2002).
La situation sur le marché du logement devient de plus en plus dramatique, laissant de côté des familles à revenus limitée dans l'impossibilité de trouver un endroit décent et adéquat.
Face à ce constat, ce 4 décembre 2001, la campagne "2 mois pour un toit " coordonnée par le R.B.D.H. (Rassemblement Bruxellois pour le Droit de l'Habitat) s'est clôturé par une manifestation réunissant plus de 2000 personnes. Depuis 2 mois, ce collectif comptant 54 associations revendique:
1. Plus de logements sociaux et socialisés.
2. Un centre de régulation et de contrôle des loyers.
3. La remise en état des logements délabrés et vides dans le but de les remettre sur le marché.
4. Plus de moyen financier pour la région de Bruxelles capitale pour mener une politique sociale correcte.
Malgré les progrès résultants des mesures qui ont suivit la proposition d'Alain Hutchinson, un manque de coordination et des projets à trop petites échelles n'ont pas permis une avancée significative.
Une proposition de loi d'Alain Daems et Yaron Peszat , députés régionaux de Bruxelles (Ecolo),pour la création d'un permis de location avait été avancé en 1999 mais fut refusé ensuite en juillet 2002. La situation actuelle reste donc sur l'incapacité au niveau fédéral de trouver un consensus au sujet de la réglementation des loyers;l'attestation de conformité des logements continue à dépendre exclusivement de l'honneur du propriétaire.
Il serait temps "d'instaurer un forum permanent au niveau régionale sur ce sujet" dixit Aycan Hamarat de l'Union des locataires de Schaerbeek afin de prendre des mesures constructives car le "marché de la patate est plus réglementé que le marché du logement".
Il y a plus de 1200 SDF à Bruxelles et on peut se demander où sont leurs droits? Marc, SDF, est à la fois déçu du manque de présence de tous les sans-abris et heureux que les choses bougent, que des gens se mobilisent pour leur droit. Il s'inquiète de voir le nombre d'enfants, de jeunes et de personnes malades qui se retrouve dans son cas.
La manifestation qui démarra au Nouveau Marché aux grains et se termina à la gare de la Chapelle par un jeu de l'oie sur le logement, quelques pas de danse et une soupe réchauffant les corps qui s'était réunit dans le froid.
Devukta
goeie tekst by pablo Wednesday December 04, 2002 at 11:00 PM |
echt libby, neig experiment en goei tekst. ik denk dat dit idd blootlegt (zoals de hele hysterie van de jongste week) hoe hard de mainstream in dit land zelf racistisch is, en hoe moeilijk ook (en soms zelfs vooral) de 'progressieven' het ermee hebben als iemand echt anders is dan wij. word het islamitische vrouwen wel gegund zich te emanciperen? das idd de vraag. hoe kan de verwerping van hun eigen cultuur nu ooit een goede basis zijn voor emancipatie??? tegelijkertijd denk ik dat deze hele 'storm' louterend kan werken. abu jahjah en zijn kameraden tonen ons wat we vergeten zijn: je kan maar winnen door niet van je punt af te gaan en ongegeneerd je eigen programma te verdedigen. links kan er veel van leren!
(steeds meer ben ik ervan overtuigd dat mijn stemkeuze voor juni al gemaakt is...)
Hoe oneerlijk, simplistisch en paternalistisch we kunnen zijn. by elChe Thursday December 05, 2002 at 01:37 AM |
Inderdaad, mooi geschetst, zouden Belgen wat meer moeten doen, zij dringen sneller door tot onze landgenoten(tot de Belgen dus). Misschien daar aangekoppeld, die 5-jarige, die groeit op, lastig, ontworteld zeggen ze ook wel is, misschien agressief, arrogant en eens in de pubertijd onhandelbaar met lak aan regels en overal troubleshootend. Van de Marokkaanse gemeenschap zal dan weer geëist worden dat ze de hand in eigen boezem steken want ze moeten zich integreren en hun jongeren opvoeden. Vele mensen, Belgen en MArokkanen, kijken elkaar dan aan en knikken eenstemmig: het is de schuld van de ouders! Of hoe oneerlijk, simplistisch en paterna... ach zeg maar hoe debiel kunnen we zijn.
Inderdaad, by Tine Thursday December 05, 2002 at 01:47 AM |
prachtige tekst. Verdient om in één van onze "kwaliteitskranten" als column te staan.
ervaring by Deirdre Thursday December 05, 2002 at 02:14 PM |
Het doet mij denken aan iets dat ik zelf mee gemaakt heb. Als het koud is of het regent durf ik ook wel eens mijn sjaal over mijn hoofd dragen (lekker warm en ik haat mutsen) Zo stond ik eens op mijn vader te wachten die mij ging komen afhalen. Er liepen heel wat mensen voorbij en de meeste keken mij heel kwaad, minachtend aan. Het duurde een tijdje eer dat ik door had wat er aan de hand was, met die sjaal zag ik er blijkbaar als 'migrant' uit.
Eigenlijk zou iedereen eens met dat soort van blikken moeten geconfronteerd worden. Pas dan besef je echt wat racisme is.