Geef Abou Jahjah recht op recht

De aanhouding van Dyab Abou Jahjah is om meer dan een reden
verontrustend. Grote persorganen en invloedrijke politici dringen al lang aan op de 'verwijdering' van de leider van de Arabisch-Europese Liga. Het gerecht en de veiligheidsdiensten werden en worden aangespoord om Abou Jahjah aan te pakken. De 'oorlogstaal' van beleidsverantwoordelijken in de week voor de aanhouding is alarmerend. Tijdens de parlementaire discussie van 28 november, in de uren voor de arrestatie van Abou Jahjah, aarzelde de overheid niet luidop te verkondigen dat desnoods de basisprincipes van een rechtsstaat zullen worden herzien om politieke doeleinden te realiseren.
Voorstellen van de minister van Binnenlandse Zaken Duquesne en volksvertegenwoordiger Marc Van Peel om de AEL buiten wet te stellen via uitzonderingswetten, brengen de democratie in gevaar. De basisinstrumenten van een rechtsstaat naar eigen hand ombuigen en aanpassen om een politieke opponent uit te schakelen, tasten de principes en de essentie van de rechtsstaat zelf aan. In een rechtsstaat die naam waardig moet de vrijheid van meningsuiting worden gevrijwaard, alsmede het recht om elke vorm van racisme en discriminatie met democratische middelen te bestrijden.

De reacties van politici op de arrestatie van Abou Jahjah tonen aan dat het gevaar verre van geweken is. Kan hier een eerlijk proces van komen? De felicitaties voor de gerechtelijke actie en de hoop en verwachting van de politieke klasse dat het gerecht hem zal vasthouden, zijn verontrustend.
Een vrijlating, zo redeneert men, zou Abou Jahjah in de kaart spelen, want de onmacht van de gevestigde orde aantonen en de indruk wekken dat de kritiek op de AEL-leider niet gefundeerd is. Bovendien zou Abou Jahjah dan zijn gevangenschap volop kunnen uitspelen om een martelaarsrol aan te nemen.
Deze overwegingen verhogen de druk op het gerecht om hem kost wat kost in de juridische molen fijn te malen. Is het niet verontrustend dat een speurder ongegeneerd het geheim van het onderzoek schendt door in de krant De Morgen van 30 november te stellen dat de aanklacht niet veel voorstelt, maar dat de aanhouding slechts een voorwendsel is om op zoek te gaan naar zwaarwichtigere aantijgingen?

De vraag is hier niet aan de orde of het programma, de strategie en de tactiek van Abou Jahjah goed zijn of niet. Wél verzetten we ons tegen de campagne die hem het recht van spreken wil ontnemen, en om met dat doel het gerecht onder druk te zetten en zo de scheiding der machten, een fundament van onze rechtsstaat, uit te hollen.

Er moet een halt worden toegeroepen aan deze ontwikkelingen. De ganse politieke klasse is verantwoordelijk. Maar minister van Binnenlandse Zaken Antoine Duquesne draagt een extra zware verantwoordelijkheid, gezien zijn verregaande uitspraken en zijn functie. Er is een signaal nodig. Daarom eisen we zijn ontslag.

arch/ive/ief (2000 - 2005)