Waar blijft het politieke antwoord op de multiculturele problemen in Antwerpen?

In DM verscheen vandaag volgende opinie. Sta mij toe het hier integraal te kopieren en open te stellen voor rechtstreekse commentaren. Sta mij ook toe mijn naam niet te vermelden, deze doet immers niets terzake.

'Waar blijft het politieke antwoord op de multiculturele problemen in Antwerpen?

Dinsdagavond schoot in Borgerhout een man de 27-jarige zoon van zijn Marokkaanse onderbuur met verschillende kogels neer. Reanimatie kon niet meer baten; de man stierf. De dader is volgens sommige berichten een notoire racist en al maanden sluimerden onderhuids spanningen tussen beide buren. De man die gisteren is gestorven krijgt door de hele samenleving een symboolfunctie toegemeten. De schietpartij zorgde meteen voor relletjes in de straten van Borgerhout. Jonge migranten scandeerden slogans voor de Arabisch Europese Liga.
We kunnen niet om bepaalde problemen heen. Er is enerzijds discriminatie op het vlak van zowel huisvesting, onderwijs en werkgelegenheid. Het is geen geheim dat allochtonen het heel erg moeilijk hebben om een woning te vinden, op vele scholen gewoon niet worden toegelaten en geen werk vinden, ook al zijn ze hooggeschoold. Anderzijds is het wel opvallend dat politieke problemen juridische antwoorden krijgen. Zo werden stappen ondernomen om de Belgische nationaliteit van Abou Jahjah af te nemen en onderzoekt men de toepasbaarheid van de wet op privé-milities in verband met de zogenaamde burgerpatrouilles.
Het Humanistisch Verbond is zich bewust van en verzet zich tegen de fundamentalistische denkbeelden van Abou Jahjah, onder andere zijn uitspraken over homosexualiteit en de positie van de vrouw. Niettemin willen wij er ook met kracht op wijzen dat de structureel-maatschappelijke thema's die Abou Jajah aanhaalt, politiek nauwelijks weerklank vinden. In de media en de publieke opinie is de boventoon al een tijdje het demoniseren van de AEL en haar woordvoerder Abou Jahjah.
Dat heeft voor gevolg dat de kop in het zand wordt gestoken voor zijn terechte kritiek op de genoemde discriminaties op het vlak van huisvesting, onderwijs en werkgelegenheid. Door de juridisering van politieke thema's ontstaat bovendien een politiek vacuüm dat gretig ingevuld wordt door niet-democratische krachten. De Antwerpse en nationale politici moeten niet verbaasd zijn dat dit gebeurt: indien er geen politieke antwoorden komen maar enkel juridisch gekissebis, zullen nog meer relletjes ontstaan en komen we pas terecht in een draaikolk van ‘wij' tegenover ‘zij'. Het Humanistisch Verbond roept op om het proces van acculturatie voort te zetten om deze dualisering te vermijden. Allochtonen moeten leren leven met autochtonen, maar autochtonen moeten ook bereid zijn om tegemoet te komen aan de andersheid van de allochtone gemeenschap.
Het Humanistisch Verbond wil de politici krachtig en duidelijk oproepen om de emancipatorische krachten die aanwezig zijn in de allochtone gemeenschap te steunen. Die emancipatorische krachten bestaan. In De zevende dag van 24 november bleek bijvoorbeeld duidelijk dat zeker niet de gehele allochtone gemeenschap zich vertegenwoordigd voelt door de AEL. Ook werkt het Humanistisch Verbond constructief samen met een vereniging van progressieve allochtonen. Deze krachten, die aanwezig zijn in onze samenleving maar in de media onvoldoende of geen aandacht krijgen, moeten worden gehoord omdat er geen afdoend politiek antwoord komt op de multiculturele problemen in Antwerpen. Het Humanistisch Verbond wil de politici met klem vragen hun politieke verantwoordelijkheid te nemen in plaats van van het discours te voeren dat nu de boventoon heeft en dat enkel tot een verdere dualisering leidt.
Marianne Marchand, voorzitter van het Humanistisch Verbond.'

arch/ive/ief (2000 - 2005)