arch/ive/ief (2000 - 2005)

De verzameling aan het Ladeuzeplein zag er nogal mager uit. Slechts een vijftigtal man luisterde naar David zijn speech, maar dat was blijkbaar min of meer verwacht. Het begon als de zoveelste stadswandeling, een poging van Jan (en ondergetekende) om richting de markt te gaan lukte niet omdat niemand volgde en de politie er snel genoeg voor ging staan. Dan maar de geplande route.
Aangekomen aan het PDS, waar de 'dialoog' doorging begon iedereen wat te fluiten en lawaai te maken. Nogmaals Jan, nog iemand, en mijzelf probeerden binnen te geraken hetgeen redelijk gemakkelijk was. De zaalwachters waren er duidelijk niet op voorbereid, wisten niet hoe ze moesten reageren en hoe ver ze mochten gaan. Het had dus perfect kunnen lukken om binnen te geraken, maar helaas bleef iedereen staan aan de glazen deuren, terwijl er binnen uiteindelijk niet zo veel te zien is (geloof me, i've been inside). Op het laatste stormde nog een jongeman binnen. Nadat de politie toekwam en het dus zeker niet meer ging lukken om binnen te geraken, werden wij op zachte, maar kordate wijze buitengeduwd.
Daarna werd er nog gefloten op de mensen die naar binnen gingen en werd er 'hypocrisie' geschandeerd. Een mini-cordon van een vijtiental agenten moest gevormd worden om ze door te laten.
Achteraf gingen we met een hoop nog naar Los Buenos om een pint te drinken (of iets anders).

Op het VTM-nieuws zag ik nog dat er één iemand in de zaal zelf is rechtgestaan vooraan met een bord (weet niet meer wat erop stond). Die werd echter snel buitengezet. Toch goed gedaan!

Nu het tweede deel van mn artikel. Het gaat om een zekere radicalisering op betogingen. Ik ben zeker tegenstander van de boel kort en klein te slaan, of zelfs van 'kleine' dingen als een ruit inslaan. Maar ik vraag me soms af of we niet als makke lammetjes door de straten wandelen (het welbekende stadswandeling-fenomeen). De tijd van de grote betogingen lijkt voorbij en de tijd van de revolutionaire betogingen zeker. Betogingen halen bovendien niet meer veel uit. Hoogstens wat PR en vaak nog voor eigen huis. Maar je eisen...?
Waarom was Seattle voor ons zo'n succes, en voor de hoge bonzen een mislukking? Omdat men radicaal genoeg was om niet te kiezen voor een massa-wandeling, maar voor een duidelijk doel: de conferentie verstoren. Men koos daarvoor zelf hoe ver men ging.
Dat kan ook op kleiner niveau. De conferentie hier in Leuven kon zo gestopt worden voor een tijdje als iedereen naar binnen was gegaan. Dat is directe actie en daarmee bereik je iets. Het is de nieuwe manier van actie voeren (voor de enentwintigste eeuw zo je wil). Helaas deinst men er soms nog steeds voor terug om in aanvaring te komen met de politie.
Dit is wel helemaal begrijpelijk. Ik had dat vroeger ook. Het vergt wel een minimum van ervaring en contact met de politie om te weten wat je kan en mag. Ik ben daar ook nog leek in en mn hart ging ook wat sneller slaan toen.
Maar van een militante, radicale actie kan je niet spreken als je gewoon door de straten wandelt. Er waren zeker mensen aanwezig die het zich niet konden permitteren om opgepakt te worden of die niet durfden (te jong, ouders, enz) maar er waren er zeker genoeg die hadden moeten doorstoten, lijkt me. 'Revolutionaire' partijen als LSP en PVDA (beiden vertegenwoordigd door hun jongerenbeweging denk ik) bijvoorbeeld.
De andersglobaliseringsbeweging in België moet zich wat losrukken van de NGOs ofwel het voortouw nemen. We moeten tonen aan de machthebbers dat er 'niet met ons te sollen valt' en dat we geen brave hondjes zijn.
Op de volgende conferentie (volgend jaar, reeds aangekondigd door Guy) moeten we zeker proberen binnen te geraken, maar mondje toe daarover, of de politie zorgt voor een dusdanige troepenmacht, dat het niet meer lukt ;)
Het komt erop aan op acties een spel te spelen met de politie en te zien hoe ver je kan gaan. In plaats van het parcours te volgen moeten we altijd eens proberen een willekeurige (of soms niet) straat in te slaan. Gewoon langs de politie wandelen, maar als je dat met drie doet en de rest kijkt als de koeien naar de trein, dan sla je wel een belachlijk figuur. Soms zijn wij wel sterker dan hen hoor.
Dit was gewoon een hersenspinsel dat het tijd wordt dat de beweging op haar acties wat harder wordt. Neem maar een voorbeeld aan de Bruggelingen. Het zijn precies altijd de Bruggelingen die zoeken waar de grenzen liggen.

Al bij al was de betoging/actie nog geslaagd. Het was in het begin nog braafjes, maar op het einde werd het goedgemaakt, hoewel de lichte teleurstelling blijft.

Peter Morlion

http://squat.net/eurodusnie/articles/dusnieuws/2002/hiernumaals.htm

Ik denk dat heel wat basisactivisten de hypocrisie beu zijn, niet enkel van politici, maar ook van organisaties die zich de afgelopen tijd sterk profileerden als 'woordvoerders' van de andersglobaliseringsbeweging oa. attac, 11.11.11, oxfam, de vakbonden en andere ngo's. Het zijn organisaties met een enorm profileringsdrang, grote roep 'van-onder-uit' maar vertegenwoordigen meestal maar zichzelf. Zo'n opstelling getuigt ook van arrogantie. Trouwens al eens met vertegenwoordigers van deze organisaties rond tafel gezeten ? Dan merk je onmiddellijk hoe open zij staan voor samenwerking en dialoog met de basis. Het enige dat ik merk is dat zij op zeer autoriteire wijze hun standpunten doordrukken tijdens vergaderingen en over de standpunten en meningen van gewone mensen walsen. Om dit te rechtvaardigen halen ze steeds de argumenten aan dat het voor hen zo belangrijk is geen bruggen op te blazen naar politici en andere belangrijke spelers in het middenveld. Verder misbruiken zij ook heel wat mensen die zich inzetten in samenwerkingsinitiatieven als achterban-vee, waarmee ze dan denken hun legitimiteit te kunnen aantonen bij de overheid (kassa, kassa : subsidies). Ik draai hier niet meer in mee en ik denk velen met mij.

Mijns inziens heeft het weinig zin om aan directe actie te gaan doen zonder voorbereiding. Behalve dan misschien als je met een aantal vriendinnen bent die samen ervaring hebben opgedaan en een beetje op elkaar zijn ingespeeld. Dan kan je gelegenheden, zoals een groep bewakers die niet weten wat hen overkomt, aangrijpen om te improviseren.
De boodschap is, volgens mij, om van een groep vriendinnen een affiniteitsgroep te maken of om een actie-groep op te zetten. Met een affiniteitsgroep kan je ervaring opdoen binnen grotere acties, dan leer je het wel van anderen binnen de contekst. Met een autonome actiegroep zul je wel van je fouten leren en daarenboven van allerlei bronnen op het internet en eventueel van trainingskampen en dergelijke.
Zoek's op http://www.ainfos.ca, daar bestaat er zoiets als "anarchist resources" ed.
Kus,
Jefke

Ik had het artikel van Marco al gelezen, en hij kan het zo goed zeggen, een AANRADER. http://squat.net/eurodusnie/articles/dusnieuws/2002/hiernumaals.htm
Wat de ambitie van Verhofstadt betreft om een internationale leader te worden inzake "hoe kan ik verstandig de anti-globaliseringsbeweging naar mijn hand zetten" (maw. door de "dialoog"). Sorry sir, het is niet omdat de NGO's eigenlijk verplicht zijn om die dialoog met u aan te gaan, dat ik dat ook moet doen. Daarom was ik vandaag niet op de demo. De NGO's worden beschouwt als het "politieke middenveld". Dwz. dat ze betaald worden om een buffer te vormen tussen de sociale realiteit en de politieke decision-makers. Als ze daar niet meer toe in staat zijn dan verliezen ze eigenlijk hun bestaansreden voor de subsidiërende overheid. Maw. dan verliezen ze hun job. Ik ken wel een paar mensen uit die NGO's, en een aantal zijn sympathiek en vol goede bedoelingen. Maar het feit dat ze kiezen voor een job in dat systeem maakt hen kwetsbaar voor het systeem. Dan kan je nog beter in een fabriek werken, en 's avonds of in het weekend uw directeactiegoesting doen.
Maar dat is natuurlijk mijn gedacht,
Jefke

Een reactie voor Magda:

Jouw kritiek op Attac is intellectueel oneerlijk:

1) Attac was de enige beweging van het BSF die gisteren consequent buiten bleef. Omdat we net zoals jij vinden dat je niet 's morgens kan staan roepen dat wat binnen gebeurt hypocriet is om daarna in de namiddag doodleuk binnen te wandelen.

2) Attac werkt zonder enige subsidies, maar enkel op basis van ledenbijdragen.

3) De woordvoerders van Attac zijn stuk voor stuk mensen die aan de basis staan en dag in dag uit onbezoldigd hun kloten afdraaien om acties op poten te zetten en de strijd op te voeren. Een beetje respect dus graag.

4) Attac is in en door de anti/andersglobaliseringsbeweging ontstaan en heeft nu meer dan dertig nationale groepen (die op vijf jaar tijd meer dan 40.000 leden verzamelden) die overal ter wereld tegen de neoliberale globalisering strijden. Ik denk dus dat ik wel kan stellen dat Attac terecht EEN van de stemmen van de beweging is.

Waarom lezen we enkel nog op deze indymedia dat Attac acties doet? Ergens anders lees je niet over Attac, Attac wordt meestal i.v. gebracht met intellectuelen die veel discussieren over de wereld.

Het het nogal moeilijk met een beweging die voortkomt uit het hoofd van een redacteur die een maanblad oprichtte dat gelieerd is aan een krant die nu op de beurs staat. Dat bewuste maandblad is er trouwens fel op achteruit gegaan.

Kan me nu echt niet inbeelden dat Le Monde Diplomatique hèt maandblad is voor de beweging en daar komt nochtans Attac uit. Dus niet zoals jij stelt, uit de beweging, wel uit het hoofd van een krantenredacteur die dan ook maar aanbeden wer zoals Klein, Hertz en andere grote logo's van de beweging.

Heel blij te weten dat jij ook bij Attac bent, het begint me duidelijk te worden wie er een hegemonie op indymedia.be wil verkrijgen en wie denken dat ze de beweging zijn.

Maar het moet gezegd dat Attac in België en vooral in Leuven meer actiegericht is, dan waarschijnlijk het geval is in andere landen. Wat niet hoeft uit te sluiten dat Attac ook hier vaak een beweging is van intellectuelen. Ik zie daar geen probleem in: elk zijn accenten. Het is toch mooi dat al die bewegingen elkaar vinden?

Ik heb nu niet bepaald de indruk dat Attac hier de heerschappij wil op Indymedia: zij hebben immers de actie georganiseerd, waarschijnlijk omdat niemand anders het zou doen en Verhofstadts conferentie aka pr-stunt geen tegenstem zou krijgen. Voor de rest is Stijn Oosts reactie volledig terecht: Attac is geen NGO, krijgt geen subsidies en is als enige consequent buiten gebleven.

People not profit! Stop met zeiken op elkaar, laten we samen de strijd aangaan!

wat voor een shit is dat nu weer guido?! Attac heeft goede en slechte kanten en inderdaad, op bepaalde niveaus en vlakken doen ze soms te veel uit de hoogte, maar ik kan je zeggen dat Attac Leuven een goede groep is. Trouwens, het doet er niet toe van waar ze komen, belangrijker is waar ze heen gaan.
En ten slotte is dit helemaal niet het onderwerp van mijn artikel! Het gaat erom of we acties en betogingen niet ietwat radicaler moeten maken. En die sneer over de hegemonie op indymedia....hou ermee op mensen.

Dit was gewoon een vraag, en die sneer, ja, van waar komt de wind de laatste tijd over de hegemonie op indymedia.be?

Sorry hé, zal dan zwijgen, mensen hebben dat precies liever.

En over je artikel,

"De andersglobaliseringsbeweging in België moet zich wat losrukken van de NGOs ofwel het voortouw nemen"

dat werd ook gezegd over die betoging van 17-11 en toen was de pVDA het zwarte schaap, voor net reden, kritiek op de NGO's.

En voor de rest, blij dat je wakker geworden bent >

"Het komt erop aan op acties een spel te spelen met de politie en te zien hoe ver je kan gaan. In plaats van het parcours te volgen moeten we altijd eens proberen een willekeurige (of soms niet) straat in te slaan."

Ik had dat hier onlangs ook eens gelanceerd maar werd toen cvoor geweldenaar afgeschilderd.

Ik zie totaal niet in waarom men zou moeten onderhandelen met de politie en zie zeker niet in waarom men aan de politie of de regering of gemeente van dienst TOELATING vraagt om te betogen, het is een basisrecht.

Dat stoorde mij al sinds 19-10 van vorig jaar, Peter, dat men zo braafjes volgde wat de politie vroeg.

Ik weet nu na het lezen van uw tekst dat er binnen Attac ook vernadering is over dit subject.

En had Stijn.O hier zijn mail gezet dan had ik het wel aan hem gevraagd over Attac.

Ik denk dat je bedenking over de actie wel terecht is Peter. Ik denk dat de meeste mensen en zeker de zogenaamde organisatoren zeer verward waren, omdat we nooit hadden verwacht dat de politie ons helemaal tot de ingang van de conferentie zou leiden.
Mijn persoonlijke conclusie na deze actie is dat we in Leuven een goede affinity groep oprichten die bij dergelijke acties initiatief kan nemen en die al wat meer ervaring hebben met acties als andere. Maar daarover zullen we het nog wel eens hebben zeker?