arch/ive/ief (2000 - 2005)

210 mensen kwamen naar "de Branderij" in Borgerhout om naar het verhaal van Fadih en Jayyab over de barbarij van het zionistische kolonialisme te luisteren. De solidariteitsavond werd begeleid door het jongenskoor van Achbal Nibras dat Arabische strijdliederen bracht. Er heerste een zeer militante sfeer van solidariteit met het Palestijnse volk, zeker op de momenten dat het koor de zaal verblijde met hun liederen.

Fadih, uit Bethlehem, had een powerpointvoorstelling bij, aan de hand waarvan hij tekst en uitleg bij de geschiedenis van de zionistische kolonisatie van zijn land gaf.

Jayyab, uit Gaza, bracht een aangrijpende getuigenis over hoe het leven voor een Palestijnse jongere was en over hoe hij tijdens een betoging aan een Checkpoint werd neergeschoten door een dumdum-kogel afgevuurd door een Israëlische soldaat (kogel die ontploft in het lichaam en verboden is door verschillende internationale verdragen).Hij vertelde verder ook over de link tussen de oorlog in Irak en het Palestijnse verzet, over hoe Sharon hoogstwaarschijnlijk van een Amerikaanse inval in Irak gebruik zou maken om de Gaza-strook te bezetten.

Vervolgens nam Peter Mertens, nationale voorzitter van de jongerenbeweging van de PvdA, het woord (ter vervanging van zijn vrouw Zohra Otman, die niet kon komen, wegens ziekte). Hij sprak ook over de link tussen de VS en Palestina en over hoe we ons tegen het VS-imperialisme moeten verzetten. Hij legde uit dat de mensen zich moesten organiseren om zich te kunnen verzetten tegen deze machtige vijand. Als concrete voorstellen gaf hij de betoging van 19 januari tegen een oorlog in Irak, het actieweekend van de jongerenbeweging van de PvdA in Antwerpen op 21 en 22 december, het nationale congres van de jongerenbeweging deze zaterdag en natuurlijk de solidariteitsreis met 100 jongeren naar Palestina deze zomer, georganiseerd door de Che Leila brigades.

Op het einde van de avond was er nog een uur voorzien voor vragen uit het publiek aan onze Palestijnse gasten.

Na afloop schreven enkele tientallen mensen zich in voor meer informatie over de reis naar Palestina en voor een werkgroep om de betoging van 19 januari voor te bereiden. Er waren ook nog 5 mensen die zich inschreven voor het congres van de jongerenbeweging en ongeveer een 15-tal die besloten om lid te worden. Het geld dat werd opgehaald zal dienen om het Palestijnse volk te steunen in hun strijd tegen het Israëlische fascisme.

Mensen die interesse hebben om mee naar Palestina te gaan kunnen een mailtje sturen naar cheleila_antw@hotmail.com

Jeannk
Lid van de Jongerenbeweging van de PvdA
Voorzitter Che Leila Antwerpen

(Nederlands is niet mijn moedertaal. Excuses voor de vele foutjes.)
Wat hier "israelische fascisme" wordt benoemd is slechts een reactie op het pan-arabisch ultranationalism en racism tegenover elke midden-oostense minderheid die het waagt om hun lot in eigen handen te nemen. Kurden durven nauwelijks nog te dromen over een eigen staat (dankzij Arabisch, Turks en Iraans ultranationalisme). Een christense ("aramees") libanon behoort tot het verleden nu het bezet en gecoloniseerd wordt door Syrië (trouwens, waar zijn de demonstranten tegen die bezetting?). Alleen Israel houdt stand en tja, ten prijze van een heleboel leed en morele decadentie aan alle kanten. Het is hun heel erg moeilijk om zich tegen de extreme vijandigheid van hun buren te verdedigen zonder dat er slachtoffers vallen (de laatste jaren zijn 1800 Palestijnen en 600 Israeliërs doodgevallen).

De brutaliteit van het Israelische leger is de reactie van een volk die omsingeld is door absolutiste, racistische vijanden. Er gaat geen week voorbij zonder dat Arabische (dus ook Palestijns) media en moslim godsdienstige leiders joden (en niet alleen israeliërs) omschrijven als "varkens", "apen", "bedriegers" enz.

Er zijn ook heel vaak bomaanvallen. Ze zijn altijd gericht tegen Israelische burgers, heel zeldzaam tegen militairen. Hoe lost dat de bezetting op?

Dit extremisme is ook niet nieuw en niet een reactie op voorbijgaande daden of woorden. De autocratische leider van de Arabieren van Palestina (toen beschouden zij zich niet als "Palestijnen", dat is een latere uitvinding), mufti van Jeruzalem Hadj Amin el-Husseini, was indertijd een vriend van Hitler en zat in Duitsland om anti-joodse propaganda uit te zenden via de nazi Radio Berlijn. (Hij vroeg letterlijk om joden te doden waar zij zich ook bevinden, zoals vele zogenaam religieuze leiders vandaag.) Arafat zijn echte naam is Abdul Rauf El-Codbi el-Husseini. hij is een familieverwante en bewonderaar van pro-nazi el-Husseini.

De complexiteit en de bijzonderheden van dit conflict zijn wel heel moeilijk om te vatten maar een minimum zou zijn om te luisteren naar wat alle kanten te zeggen hebben (dus pro-arabisch/palestijns en pro-israelisch), anders heeft men echt, maar dan echt niets begrepen.