arch/ive/ief (2000 - 2005)

"Neen, wij zijn geen antiglobalisten.
Wij verzetten ons niet tegen het globaliseringsproces,
maar wel tegen de wijze
waarop het geëvolueerd is. De term globalisering
is een uitgehold begrip
geworden, een eufemisme voor de neoliberale
winstmaatschappij. Het is een
politiek-economisch project gebaseerd
op de idee dat er geen biofysische en
thermodynamische grenzen zijn; dat de
economie onbeperkt kan blijven groeien.
Het is een onverzadigbare machine
die eindeloos nieuwe behoeften moet
genereren om niet als een pudding in
elkaar te zakken."
"De huidige globalisering vertoont
zware tekortkomingen. Op menselijk
vlak gaan we gebukt onder een loodzware
prestatiedruk, terwijl we op ecologisch
gebied al sinds 1980 de duurzame
regeneratiecapaciteit van de aarde overschrijden.
Het socio-economisch deficit
uit zich in de grote ongelijkheid tussen
Noord en Zuid, maar ook erbinnen.
Ignacio Ramonet spreekt over het
‘Archipelmodel': steeds meer eilanden
van armen in het doorgaans rijkere
Noorden, maar ook eilandjes van rijken
in het Zuiden. Het neoliberalisme
ondermijnt ook de democratie. Waar in
het verleden de natiestaat centraal
stond, is die rol nu grotendeels overgenomen
door supranationale instellingen
als het IMF en de WHO, waar we als
gewone burger veel minder vat op hebben,
en waar vooral de bevolkingen van
de armste landen door benadeeld worden."
Illusie
"Wij streven naar een echte globalisering,
waarbij mensen dichter bij elkaar
kunnen komen in het besef dat we allen
deel zijn van een groter geheel waarin
iedereen uiteindelijk van elkaar afhankelijk
is. Wij wensen een globalisering van
onderop, waarin participatieve democratie
het sleutelwoord is. We moeten
zoveel mogelijk op het lokale vlak produceren
en pas overschakelen naar een
hoger niveau als het nodig is. Maar we
hebben voor dat project geen exacte
blauwdrukken, juist omdat we geen
strakke organisatie zijn, maar een zeer
heterogene en postmoderne beweging.
Het is eigenlijk een tweesnijdend
zwaard; we behouden als beweging
onze dynamiek, maar het is daardoor
wel moeilijk om eensluidende boodschappen
te formuleren. Dat heeft veel
invloed op de impact van de beweging.
In België betekent ze nog relatief weinig
door de dominantie van klein-linkse
groepjes die vooral elkaar bestrijden,
terwijl de Italiaanse tak als het moet drie
miljoen mensen kan mobiliseren. Maar
het blijft een feit dat, zolang je in een
zwakke onderhandelingspositie verkeert,
je niets kan afdwingen. Noreena
Hertz, één van de belangrijkste figuren
binnen het gematigd andersglobalisme,
houdt daarom een pleidooi om massaal
in de politiek te gaan, terwijl anderen
daar niets van willen weten. Het probleem
met politieke partijen is de enorme
kloof tussen de idealen en de
Realpolitik. Je moet een onderscheid
maken tussen de persoon Verhofstadt
en de machtspoliticus. Als persoon ventileert
hij in zijn open brieven een
terechte kritiek op de hypocrisie van het
westen en haar protectionisme, maar als
machtspoliticus zal hij zijn opvattingen
nooit kunnen realiseren. Het is volgens
mij een illusie om te denken dat je het
systeem vanuit de partijpolitiek kan
transformeren, gegeven de hedendaagse
ongelijke machtsverhoudingen."
Genua
"De betogingen in Genua waren een
mijlpaal omdat zij het einde betekenden
van de eerste fase van het andersglobalistische
protest. Die bestond uit het
achternahollen van de Groten der
Aarde, het stalken van elke conferentie
met monsterbetogingen om zo in het
nieuws te komen. Maar in Genua is die
strategie op haar eigen grenzen gebotst.
Na de obscene provocaties van
Berlusconi botsten de 300.000 andersglobalisten
er letterlijk op de moker van
de staats- macht. In de nieuwe fase gaan
we nog altijd op straat betogen, maar we
trachten daarnaast het verzet te verankeren
door concrete initiatieven op
lokaal, nationaal en internationaal
niveau. Hier in Leuven zijn er mooie
dingen gaande zoals sociale centra en
volkskeukens. We willen aantonen dat
je hier en nu de wereld al kan veranderen.
We willen laten zien dat verzet niet
enkel en alleen vanuit de hersenen kan
komen, maar ook vanuit het hart.
Vandaar de titel van het boek. Ya Basta!
betekent zoiets als ‘genoeg is genoeg'.
Het is de Zapatis-tische slogan van mensen
die na 500 jaar vernedering en
onderdrukking zeggen: ‘Genoeg! Wij
komen in opstand'. Het is de strijd voor
de menselijke Waardigheid."

• David Dessers, Jan Dumolyn, Peter
Tom Jones, ‘Ya Basta! Globalisering van
onderop', Academia Press (Gent)
Het boek wordt op 21 november om 20u
voorgesteld in het C.C. Oratoriënhof,
Mechelsestraat 111. http://www.yabasta.be
8 CAMPUSKRANT 2 1 . 1 1 .2002

gelayoute versie op: p. 8 van http://www.kuleuven.ac.be/ck/2002_03/05.pdf

Beste Peter Tom Jones: ik wil niet op je heel artikel reageren, zou te ver leiden nu; maar volgend citaat doet mijn tenen krullen:

""""Je moet een onderscheid maken tussen de persoon Verhofstadt en de machtspoliticus. Als persoon ventileert hij in zijn open brieven een terechte kritiek op de hypocrisie van het westen en haar protectionisme, maar als machtspoliticus zal hij zijn opvattingen nooit kunnen realiseren.""""

Dus als Verhofstadt straks uit de actieve politiek stapt, kan hij in het voetspoor van Bill C., bij jou een lezing komen geven (en hopelijk brengt hij ook Noreena mee). Want dan is hij geen machtspoliticus meer en als 'gewone mens' meent Guy het wel goed.

Dat kan je toch niet menen. Dit is niet meer serieus.

Ik was van plan jullie boek te lezen en te bespreken maar uitspraken zoals deze doen me het ergste vrezen.

Dat zij hij toch niet? Hij zei dat Verafstoodt een terechte kritiek levert op het protectionisme van het Westen (en diens hypocrisie), maar dat hij dit nooit kan realiseren omdat hij nu eenmaal in een positie zijn waarin dat ding niet gerealiseerd wordt.
Dat zijn negatief verhaal (de kritiek) terecht is, wil trouwens toch nog niet zeggen dat zijn positief verhaal (ethisch globaliseren e.d. mooie woorden) daarom te onderschrijven is?

groetjes,
TUc

Beste JPE,

Met het referaat naar Verhofstadt probeerde ik slechts de contradicties bloot te leggen in zijn discours, de kloof tussen woord en daad. Dat is een discussiemethode die dikwijls het beste werkt naar een braaf publiek toe (zoals de lezers van de Campuskrant). Het enige wat ik stelde is dat Verhofstadt inderdaad terechte kritiek uit op het protectionisme en de hypocrisie van het Westen, maar dat hij tegelijkertijd verdomd goed beseft dat hij daar toch niks kan aan veranderen. Paraplu-fenomeen... Indien je onze analyses beter zou kennen, dan wist je dat wij in ons boek de mythe van de vrije markt trachten te ontmaskeren. Geen vrije markt maar een markt waarin alles bepaald wordt door Macht. Ook je verwijzing naar ons boek ivm Noreena Hertz begrijp ik niet goed. Zelf ben ik de auteur geweest van tal van recensies en lezingen waar ik Hertz ongemeen hard heb gedeconstrueerd (zie op onze site), vooral dan vanuit een ecologische invalshoek. Ook in ons boek staat er een groot stuk over de onmogelijkheid van een neo-keynesiaans programma, gezien oa. de biofysische en thermodynamische grenzen van onze aarde en alle industriële omzettinngsprocessen. Je kritiek, beste JPE, is deze keer mijns inziens daarom onterecht.
Vriendelijke groet.

PS. Ivm Verhofstadt-conferentie hebben we als auteurs van Ya Basta een vrije tribune geschreven waaruit je wellicht al andere conclusies zou trekken. Geef me je emailadres en ik stuur hem meteen door.

Peter Tom: je schrijft "Je kritiek, beste JPE, is deze keer mijns inziens daarom onterecht."

Dat kan best zijn. Ik vergis me ook nogal eens.

Maar het was het gevoel dat ik trachtte uit te drukken toen ik jouw tekst las en waarvan ik vandaag van ander mensen gehoord heb, dat ze het zo ook aanvoelen.

Enne die Noreena H. dat is me er toch ook ééntje hé in het rond de hete brij draaien. Ze is bv.niet tegen het kapitalisme, als ik me goed herinner. Ze kreeg niet voor niets gratis podia in Knack en Bladgroen.

E-adres: zie hierboven.