arch/ive/ief (2000 - 2005)

Wat wil AEL met de burgerpatrouilles ?
De kordate eensgezindheid van de politici komt er tegen de beslissing van AEL om het optreden van de politie in de volkswijken van Antwerpen (en later in andere steden) te gaan observeren en te controleren op racistisch gedrag.

AEL wil dat de migranten niet meer dan anderen doelwit zijn van politieoperaties en dat ze bij politiecontroles net zo behandeld worden als iedereen. AEL wil dat de politie de wet respecteert en zich correct gedraagt. Het wil de migranten in de wijken hun wettelijke rechten doen kennen en hen de mogelijkheid geven misbruiken te melden. AEL vermeldt duidelijk dat « ze geen ambitie hebben om zich in plaats van de politie te stellen of de politie zou willen beletten hun werk correct te doen ». AEL vindt het niet meer dan normaal dat een « Marokkaan die de wet overtreedt op dezelfde manier zou gestraft worden als een andere burger». (Interview van Ahmed Azzuz door Lieveke Noriega 6 november http://www.solidair.org).

Zo'n antiracistisch initiatief zou pakweg een jaar of vijftien geleden helemaal niet de schokgolven uitgelokt hebben die we vandaag meemaken. De televisiebeelden die het initiatief breed uitsmeerden, tonen geen gewapende militie of een bende skinheads in kakivesten, zoals we die ooit zagen aan de kant van het Vlaams Blok. Wel jongens die beleefd een papier uitdelen met : « Bad Cops : AEL is watching you » (slechte politiemannen : AEL houdt u in de gaten) en die mensen van alle origines wijzen op hun rechten in geval van politiemisbruiken.

Een beschamende en verdachte eenheid van alle politieke kleuren over de taalgrenzen heen.
Dat het Vlaams Blok de AEL en zijn verantwoordelijken liefst van al levend zou villen, is bekend. Van het fameuze « cordon sanitaire van de democratische partijen tegen het fascistische Blok » is in de strijd tegen AEL helemaal geen sprake meer.

Vlaams-Waalse tegenstellingen ? Niet in dit geval. De mediahetze tegen AEL aan Nederlandstalige kant is gekend, maar nu is er ook aan Franstalige kant geen houden meer aan. Over gebeurtenissen in Nederlandstalig België wordt er doorgaans in de Franstalige media nauwelijks gesproken (en omgekeerd), maar nu gaat er de laatste week geen dag voorbij zonder dat « AEL » ook de Franstalige perskoppen haalt.

Over « onbenulligheden » als daar zijn : de beslissing om wapens te leveren aan « de jonge Nepalese democratie », of de beslissing om Belgische troepen naar Afghanistan te sturen, noteer je in de Belgische politieke wereld nauwelijks één protestkreet, laat staan een collectieve. Geen werknemer van Sabena of van de hele lijst andere sluitingsdossiers had van de Belgische politieke kaste ooit recht op de kordate uitspraken waarvan we nu getuige zijn in de zaak AEL. Er moet dus meer aan de hand zijn.

Het probleem is niet AEL, maar de verrechtsing van alle politieke partijen.
« Controle op de politie », dat lanceerde ook de PVDA al, begin de jaren 90, met de Alarmlijn Racisme. Dit meldpunt voor « slachtoffers of getuigen van racistische en fascistische aanvallen én politiemisbruik » werkte met succes in Antwerpen en Brussel. Die Alarmlijn werd natuurlijk met argwaan bekeken. Maar de blinde verrechtsing van de politieke partijen stond toen helemaal niet zo ver als vandaag.

Het Vlaams Blok was zijn weg nog aan het banen en in volle concurrentiestrijd met de andere politieke partijen. Intussen is het de grootste partij van Antwerpen. Agalev en Ecolo zaten nog in de oppositie. Vandaag regeren ze mee en hebben ze er 10 jaar medeplichtigheid opzitten aan verschillende oorlogen, een embargo tegen Irak en wapenleveringen aan Nepal.

Het optreden tegen AEL kondigt een aanval aan op radicale vredesbeweging.
Maar vooral was er in die jaren niet die latente oorlogsdreiging die we kennen sinds de oorlogen tegen Irak, Joegoslavië en Afghanistan ; sinds de fascistische verklaringen van Bush in het begin van dit jaar over een « totale oorlog » ; sinds de afkondiging van de wereldwijde oorlog tegen « het terrorisme ».

De link tussen wat nu met AEL gebeurt en de hele oorlogspsychose is manifest. In de pers verscheen van in het begin de term "islam- en moslimpatrouilles", hoewel er bij de lancering door AEL hoegenaamd geen sprake was van 'islam' of 'moslim'.

Even opmerkelijk is dat de premier na de ministerraad aankondigde niet alleen een onderzoeksrechter te zullen zetten op de kwestie van de beschuldiging van privé-militie, maar « de héle activiteit en de héle organisatie te zullen doorlichten van boven tot onder, de man aan de top incluis ». Met andere woorden, een onderzoek naar de mogelijkheid om de AEL-voorzitter zijn Belgische nationaliteit af te nemen. Maar ook en vooral een onderzoek naar de belangrijkste activiteit van AEL : de organisatie van de solidariteitsbeweging met het Palestijnse en Iraakse volk, waaronder de betogingen die AEL zelf of in het kader van het anti-oorlogsfront STOPUSA organiseerde. Het bilan van de twee betogingen van 10 en 17 november is hier ongetwijfeld ook ter sprake gekomen.

De politieke klasse in België heeft begrepen dat er explosieve reacties van de bevolking van migrantenorigine in onze metropolen te verwachten zijn in geval van nog maar eens een oorlog tegen Irak. Ze wil en moet in dit Navo-land liefst preventief interveniëren. Het lijkt er sterk op dat België, naast een verzoek om troepen te leveren voor Afghanistan, een aanmaning heeft gekregen om dringend zijn bijdrage te leveren in de terrorismebestrijding.

De bedreiging van de beschuldiging van privé-militie die thans op AEL weegt, kan overigens ook perfect worden toegepast op de Legal Teams, de jonge advocaten die "toezien op de rechten van de manifestanten en op het gedrag van de politie" tijdens antiglobaliserings- en vredesbetogingen. Sinds D14 (betoging tegen de eurotop in Laken, december 2001) is er trouwens tegen de Legal Teams een dossier lopende.

In het vizier liggen ook vrije radio's als Al Manar, die oproepen voor betogingen die mee georganiseerd worden door "de privé-militie van AEL". In het vizier liggen de syndicale componenten in het anti-oorlogsfront met ondermeer Roberto D'Orazio, die met zijn 12 medebeschuldigden van Clabecq vijf jaar juridische strijd voerde tegen beschuldigingen die sterk lijken op "vorming van een privé-militie".

In het vizier liggen ongetwijfeld ook de communisten van de PVDA, de sterkst uitgebouwde revolutionaire organisatie in België, die de verdediging steunt van revolutionaire organisaties die zich op de terroristenlijst bevinden, zoals de Filipijnse KP. De cynische verwijzing naar de AEL als een 'gevaarlijk lichtend pad' (de maoistische Sendero Luminoso in Peru, nvdr) in Het Nieuwsblad van 21 november, spreekt voor zich. Het is van het grootste belang dat alle radicale vredesactivisten over politieke kleuren en taalgrenzen heen vanuit dit inzicht hun proteststem laten horen tegen de criminalisering van AEL.

Burgerpatrouilles : een fundamentele discussie over de rechten van de burgers.
Wanneer het gaat over controle op de politie, haalt de PS er de wet op de privé-milities bij. Volgens de PS stellen de burgerwachten van AEL « zich in de plaats van het gezag ». « Ze stellen zich op als een parallelle macht. Dit aanvaarden, kan leiden tot een escalatie », zei Onkelinx na de ministerraad. In de verklaring van de groenen van Ecolo (19 november 2002) luidt het intellectueel-fijntjes : « Het (initiatief van AEL, nvdr) gaat om een verzwakking van de rechtstaat en een ondermijning van het sociaal contract, waarbij de burgers aan de staat de autoriteit verlenen om « hun samen leven » te garanderen ».

Hoe is het met die rechtstaat gesteld is, aan wie wij met een sociaal contract (!) « de autoriteit hebben verleend » om over ons « samen-leven » te waken ? Vooreerst liet die rechtstaat toe dat het Vlaams Blok zich met racistische campagnes én vanuit de gekende knokploegen en milities VMO en Were Di ontwikkelde tot de grootste partij in Antwerpen. Bij iedere verkiezing gaat het Blok er prat op, over veel aanhangers te beschikken bij de top en de leden van het politiekorps (tot 30% van het corps!).

Ten tweede onderwerpt die rechtstaat zijn bevolking aan een extreme controle en heeft het volk inzage en inspraak in niéts. In de bedrijven worden arbeiders en bedienden met pasjes en camera's gecontroleerd vanaf het moment dat ze het bedrijf binnenstappen tot ze weer naar huis gaan, plaspauzes inbegrepen. Uw bankrekening is tot de laatste frank gecontroleerd en gekend. Maar o wee als u in naam van de gelijkheid van alle burgers, die de grondwet garandeert, hetzelfde durft te vragen over gedrag, gesjoemel, benoemingen en inkomsten van de bezittende klasse in dit land.
De Belgische bevolking heeft geen recht op welke informatie ook omtrent de aanwezigheid van atoomwapens op zijn grondgebied. Zelfs de directe omwonenden van de militaire basis van Kleine Brogel weten van niets. Duizend vredesactivisten werden zonder pardon opgesloten toen ze vorige maand wilden inspecteren of er atoomwapens in Kleine Brogel liggen.
Over de aanwezigheid van Amerikaans militair personeel en installaties in de Antwerpse haven mag niets geweten of gezegd worden. Maar in Irak moet onbeperkt kunnen geïnspecteerd en gecontroleerd worden, tot in de slaapkamer van Saddam Hoessein.

En tot slot: terwijl het politieapparaat verder geperfectioneerd en uitgebreid wordt, leven de gewone mensen in de volkswijken verder zonder bescherming en worden wij verwacht geen vragen te stellen. Het aantal politiediensten, privé-bewakingsfirma's, camera's en flitsmachines is niet te tellen. Maar wie controleert nog wie ? Vroeger controleerde de politie nog in zekere mate het gedrag van de rijkswacht, maar ook dat is voorbij. Wie bracht de zaak van de verdwenen en vermoorde kinderen aan het licht ? De bevolking zelf. Want de rijkswacht liet de kinderen creperen en de netwerken van kinderhandelaars worden tot op de dag van vandaag de hand boven het hoofd gehouden.

De zelforganisatie van de bevolking is de enige uitweg.
Is er racisme in de behandeling van migranten in de volkswijken ? Ontegensprekelijk. Slechts één voorbeeld. De politie van Hasselt doorzeefde zonder reden een auto van jonge migranten met kogels. De 15-jarige Morad raakte verlamd. Familie en vrienden van Morad streden vier jaar, tot vorige maand, tot een rechtbank hen in het gelijk stelde.

Wordt het volk efficiënt beschermd zowel tegen de grote criminaliteit als tegen de onveiligheid in de volkwijken (waar niemand van die schone groene toppolitici woont) ? Helemaal niet. Zo blijkt de Brusselse politie incapabel om een einde te stellen aan wat ze zelf noemt « de hooguit 200 jonge delinquenten in heel Brussel » , die het leven in de volkswijken verzuren. Marokkaanse moeders in Schaarbeek staken onze militanten ooit camera's en videomateriaal in de handen. Om foto's en reportages te maken om hun kinderen te beschermen. Om zowel het racistisch politiegeweld tegen hun kinderen te filmen als de nummerplaten van de grote drugdealers die ongestraft in de wijken dealen. De zelforganisatie van de bevolking is de enige uitweg.

Wil de PvdA wel eens ophouden zich zo aan te stellen.
Ook de integratiecentra hebben een anti-racismelijn, weet je.
Jullie zijn het centrum van de wereld niet, en jullie liggen niet onder vuur, maar de AEL en de migranten in het algemeen.
Jullie draaien al 25 jaar mee in het politieke systeem, als het moet gaan jullie zelfs rond de tafel zitten met de politie om diegenen die echt het systeem aanvallen te kunnen pakken (cfr. jullie fratsen na brand van Vlaams Blok lokaal).
Veel retoriek, veel recuperatie en enkel uit op macht.
Pvda: deel van het probleem, niet van de oplossing!

Er is een serieus probleem in Antwerpen rond de verdachtmakingen en de criminalisering van AEL.
Een zeker Luk V. maakt daarover een analyse, en trekt de zaak open in het kader van de toenemende fascisering
En toch is er een of andere knol die nog maar eens moet uithalen naar de pvda...
Is plots de pvda het probleem, en zijn de flikken dan de oplossing? schei uit, man!

Hé, Dik doen,

Groeien uw teennagels vervelend in uw vel en zijt ge daardoor een beetje nukkig vandaag, of wordt ge betaald door de staatsveiligheid? Als het eerste het geval is wil ik ze wel komen knippen, als het tweede het geval is, ga dan eens een keer meer naar de les.

.