arch/ive/ief (2000 - 2005)

Theater voor Palestina - 22/11, Brugge
by Pol Wednesday November 20, 2002 at 06:01 PM
pol.vancamp@chello.be

Benefiet-avond voor Palestina theatermakersgroep De Queeste met SHOCK in DE WERF te Brugge op 22/11/02 om 20u30

Theater voor Palesti...
shock.jpg, image/jpeg, 503x354

(foto: http://www.dequeeste.be/)

Reservering: 050 330529 De Werf: Werfstraat 108, 8000 Brugge
info@dewerf.be

een routebeschrijving http://www.dewerf.be en onderaan

Inkom 12,00 EUR integraal t.v.v. het Palestijns dorp Jayyous op de Westbank
(financiering electriciteitsgenerator) zie onderaan


Benefiet voor Jayyous, Palestina

dat gewurgd zal worden door de muur rond de Westbank.
Jayyous, een dorpje nabij Qalqilya, in het noorden van de Westbank, met
2.300 inwoners, waarvan 75% boeren zijn.
De 'muur' wordt nu door de Israëli's vlak naast Jayyous gebouwd, waarbij het
dorp in de Westbank en de landbouwgronden en alle waterputten in de
bufferzone tussen Israël en de Westbank komen te liggen. Hierdoor hebben de
boeren het recht niet meer om zich naar hun akkers te begeven wanneer ze
willen. Alleen tussen 8u en 14u mogen ze op hun akkers zijn.
In 1958 werd door een coöperatieve van 25 boeren een waterput gegraven op
landbouwgrond rond Jayyous, deze boeren haalden water uit de put om hun
akkers en boomgaarden te bevloeien. De vergunning voor de put was op de naam
van Lutfi Mahmoud. 50 families, hun partners en boeren die land huren putten
water uit deze put. De capaciteit van de put is 70-85 kubieke meter water
per uur. Het water wordt alleen voor landbouw gebruikt, 200.000 m² wordt
hiermee bevloeid.

De motor van de pomp is stuk omdat er geen regelmatig onderhoud gebeurde. De
reden hiervoor is de huisarresten en de sluitingen van het dorp door de
Israëlische militairen die de mechanieker uit Qalqilya niet naar het dorp
laten komen voor regelmatig onderhoud van de generator.

Op dit moment kopen de boeren water aan voor hun akkers, maar dit is heel
duur en zodoende kunnen ze maar een kleine hoeveelheid kopen. Daardoor
kunnen ze niet op hun gewone capaciteit verbouwen, waardoor ze natuurlijk
geen grote opbrengst hebben zoals vroeger en dit betekent een lager inkomen
voor de respectievelijke families.

Ze hebben een motor nodig voor een waterpomp om 200.000 m² (serres met
komkommers, tomaten, boomgaarden met appelsienen en andere citrusvruchten en
akkers met groenten) te bevloeien.
De prijs van de nieuwe motor bedraagt 14.000 dollar, de boeren hebben zelf
reeds 5000 dollar gespaard. Ze hebben dus nog 9000 dollar of 9.473 euro
nodig om de pomp te kunnen herstellen.

Theatermakersgroep De Queeste én De Werf dragen alvast hun steentje bij, en
jij? Ook indien je niet naar de benefietavond kan komen, kan je het project
steunen op rekeningnummer 000-157 66 47 -09 van CODIP met vermelding
Yayyous. Vanaf 30 ? krijgt u een fiscaal attest. Het geld gaat integraal
naar Palestina.

Van harte dank, ook aan De Queeste én De Werf voor hun solidariteit!

Myriam CODIP
Codip@skynet.be Sabra-shatila@skynet.be
website Codip: http://www.codip.be
----------
recensie uit de Volkskrant (NL):

21-10-2002
Annette Embrechts;


Vlaamse toneelgroep brengt politiek theater van niveau
De Queeste kiest partij in een langdurig conflict

Theater

Als je een dag hebt vastgezeten op het Mediapark in Hilversum, vanwege een
verdacht getik in een voor de hoofdingang geparkeerde auto, schrik je dubbel
wanneer 's avonds in een theater in Rotterdam twee gemaskerde mannen
verschijnen. Ze spelen terroristen. Of zijn het martelaars voor de goede
zaak? Die vraag werpt de jonge Vlaamse theatergroep De Queeste op in haar
nieuwste voorstelling Shock.

Eigenlijk had de groep dit seizoen Schaamhaar van Wilfried Happel willen
spelen, maar tijdens het repetitieproces drongen de discussies over de
oplaaiende terreur in de wereld de tekst naar de achtergrond. Ze beten zich
vast in artikelen en archiefmateriaal, en stuitten op ruim honderd
definities van het begrip terrorisme.

Uiteindelijk besloot het viertal zich te beperken tot het conflict tussen
Israël en de Palestijnen omdat dat illustratief bleek voor zijn
belangrijkste dilemma: mag je spreken over 'een oorlog tegen terreur' als
het verkapt staatsterrorisme betreft?

De Queeste kiest dus duidelijk partij in het langdurige conflict. Al bij de
ingang krijgt het publiek een folder met pro-Palestijnse teksten en
verwijzingen naar websites van Palestina-comités.

Twee acteurs geven inzicht in de psyche van een zelfmoordenaar die twintig
is, maar zich veertig voelt en zich met explosieven om zijn middel in een
bus 'compleet vereenzelvigt met zijn doel'. Ge illustreerd wordt hoe je zo
ver mogelijk stenen gooit en zo terloops mogelijk weg komt ('Met een half
ijsje in de hand om aan te likken.')

Het leeuwendeel van hun snelle tweespraak bestaat echter uit een krachtige
opsomming van historische feiten zoals alle VN-resoluties die Israël naast
zich neer heeft gelegd. Die droge, ironische constateringen en
speldenprikken naar de dubieuze rol van de Verenigde Staten maken indruk en
geven inzicht in onze subjectieve kijk op de crisis in het Midden-Oosten.

Haarscherp is het begin van deze Shock, na een opmaat waarin de activisten
vechten om een schilderij van het beloofde land: verdeeld over tien
diaschermen leest de in 1994 overleden fysicus Yeshayahu Leibowitz het
joodse volk de les. Hij beticht het zelfs van 'judeo-nazisme'.

Net zoals deze filmfragmenten, hakken ook de later getoonde, voor uitzending
vaak te heftig bevonden, journaalbeelden van niets ontziende razzia's in de
Gazastrook erin.

Aan het slot verwoordt actrice Helena Van den Berge het relaas van professor
Peled die haar dochter bij een Palestijnse aanslag verloor en daarvoor de
Israëlische regering verantwoordelijk stelt.

Dat is één uitroepteken te veel in deze heldere voorstelling waarin De
Queeste oproept de Palestijnse strijd (én die van de moslims) opnieuw te
herzien. Maar dat vergeef je dit klein, belangwekkend politiek theater met
alle liefde. Goed dat De Queeste de woorden van de Poolse dichter Wislawa
Szymborska omzet in toneel: 'Wij zijn kinderen van onze tijd en onze tijd is
politiek.'

Meer info op website: http://www.dequeeste.be


****************

doekje voor het bloeden?
by Els Thursday November 21, 2002 at 10:59 AM

Het toneel zelf is naar 't schijnt zeker de moeite om te zien, maar ik stel me wel vragen bij het 'noodhulp'-initiatief. Als je 't mij vraagt lever je beter explosieven om die muur op te blazen, gecombineerd met een duidelijke mediacampagne in Europa om de kern van de zaak (die 'ethnische-zuiverings-en-gevangenis-muur') aan te klagen, ipv mensen te helpen zich aan de moeilijke(re) omstandigheden aan te passen!

Informatie, actie en hulp als het kan..
by Pol Thursday November 21, 2002 at 05:46 PM
pol.vancamp@chello.be

Je mag vragen stellen bij "noodhulp". Alles bevragen is een goede eigenschap. Nadien als je een duidelijk inzicht hebt moet je er wel iets mee doen.
Op dit ogenblik zetten honderde mensen zich in België in voor het geven van de juiste informatie. Dit gebeurt zowel op straat als in scholen en verenigingen. Ze doen dit als vrijwilliger met veel inzet van tijd en geld. Gisterenavond nog gaf ik een ganse avond een uiteenzetting. Ook in de actie zijn deze vrijwilligers zeer actief: zowel op straat, in betogingen en met mails naar politici e.a.
Er gaan tientalle personen op eigen kosten naar Palestina om steun te geven aan de bevolking en nadien hier te getuigen van de toestand.
Els als jij of iemand anders geld hebben om een grote mediacampagne te betalen zullen we dat bovendien er nog graag bijdoen.
De explosieven voor de muur moet je maar zelf leveren en gaan plaatsen. Of dit alles in de plaats moet komen van hulp moet je aan de bevolking zelf eens vragen, ik was daar en heb ginds goede kontakten en ken dus het antwoord. Wij vinden dat het niet het een of het andere is, maar alles doen wat mogelijk is.