arch/ive/ief (2000 - 2005)

Werd de kop van de betoging eerder spontaan gevormd ? In elk geval gingen daar vele honderden mensen uit de migrantengemeenschappen postvatten, met Palestijnse en Irakese vlaggen, en met als voornaamste slogan : Bush-Sharon-terroristen !

Een twintigtal jongeren van de Mouvement de Citoyens pour la Palestine voerden een sketch op. Een aantal als Israelische soldaten verklede akteurs ging ongenadig de eerste rijen van de betoging te lijf, terwijl sommige van de Israelis "Ausweis" ("ID-kaart") riepen. "We hebben onze groep opgericht na de Palestina-betoging van april", zei een van de akteurs na de betoging, "omdat we niet willen betogen zoals destijds tijdens de Witte Mars". Men herinnert zich dat tijdens de Witte Mars van herfst 1996 op bevel van de toenmalige regering-Dehaene geen politieke slogans mochten worden meegedragen.

Ook enkele individuen zorgden voor animatie. Zo liep er een als president Bush verklede betoger mee, die met indrukwekkende namaak-bazooka's zwaaide. Op zijn jas had hij merknamen van Amerikaanse wapenfabrikanten (Lockheed...) bevestigd. En er was een clown die met een Amerikaanse mini-vlag in de ene hand en een Bush-spuitbuis in de andere uitbeeldde dat de Verenigde Staten overal ter wereld branden stichten en dan beweren dat ze ook overal branden moeten gaan blussen.

Middenveld
Achter de militante kop ging het er rustig aan toe. Honderden militanten van de socialistische vakbond ABVV vormden de eerste grote delegatie uit het zogenaamde "middenveld". Naar de staart van de stoet was er ook een grote "groene" delegatie van de christelijke vakbond ACV.

De Vlaamse koepel van ontwikkelingsorganisaties 11.11.11 had een met vreemde toeters uitgeruste drumband meegebracht. Afvaardigingen van politieke partijen zoals Vivant en Spirit stapten op achter de partijvlaggen. De regeringspartijen Ecolo en Agalev droegen behalve hun vlaggen ook elk een spandoek mee waarop de boodschap : Nee aan de oorlog.
Ecolo en Agalev werden door de andere betogers ongemoeid gelaten, hoewel vele individuele betogers hun aanwezigheid absoluut niet konden verteren. Getuige daarvan de spandoeken, pankartes en spreekkoren tegen de "hypocrisie" van zowel de "groenen" als de sociaal-democraten van SPa en PS, alle deelnemers aan de huidige Belgische regering.

Vermelden we naast deze "gevestigde groepen" nog de aanwezigheid van zogenaamd klein links (Internationaal Verzet, KP, SAP-POS), een handvol anarchisten, en vooral een Antwerpse groep achter een groot spandoek met opschrift Havens Wapenvrij.
StopUSA, dat vorige week in Brussel al 5000 mensen op de been bracht in een openlijk anti-Amerikaanse en pro-Irakese en pro-Palestijnse betoging, was ook opnieuw van de partij. Ook opnieuw aanwezig was de FGTB-delegatie van de Caterpillar-fabriek. Hoofddelegee Antonio Cocciolo vergeleek de betogingen van 10 en 17 november en merkte op dat er vandaag geen provocerende politie-actie werd gevoerd, zoals vorige zondag, en betreurde dat de militante atmosfeer van vorige week ontbrak. Positief, aldus Cocciolo, is de grote opkomst.

Resoluties
Het Anti Oorlogsplatform Irak wilde met de betoging van deze 17 november druk uitoefenen op de Belgische regering en de Europese Unie. Ze moeten, zo zegt hun platform, zoeken naar een diplomatieke oplossing voor het conflict met Irak. Ze moeten zich ook krachtig verzetten tegen een "militaire confrontatie" van de USA met Irak, en alle massavernietingswapens in het Midden-Oosten doen verwijderen. Het platform haalt daarvoor VN-resolutie 687 aan. Belgie mag, zo gaat het platform voort, op geen enkele wijze steun verlenen aan oorlogshandelingen tegen Irak en in de regio.
In een persverklaring van 14 november erkent het platform dat de recente VN-resolutie 1441 "door de VS als een vrijgeleide geinterpreteerd kan worden voor grootschalige militaire operaties tegen Irak".

Uit enkelde tientallen interviews afgenomen door vrijwilligers van Indymedia blijkt dat veel manifestanten de resoluties in de huidige context "nep" vinden. Die interviews zijn elders op onze website te vinden. De meeste geinterviewden duiden president Bush aan als oorlogsstoker, enkelen zeiden zelfs dat ze kwamen betogen om "Saddam Hussein te verdedigen". Nagenoeg iedereen kantte zich tegen de schijnheiligheid van de meebetogende regeringspartijen.

Twee maten
De betoging eindigde aan de Anderlechtsepoort. Lang niet alle manifestanten vonden de weg naar het podium waar het koor Karibu uit Gent in meerdere talen liederen zong.
Jan Renders drukte er in zijn toespraak namens de christelijke arbeidersbeweging ACW op dat "enkel vrede een duurzame ontwikkeling kan brengen. De bewapeningswedloop kost waanzinnig veel", aldus Renders, "dat geld moet gebruikt worden om armoede en ellende te bannen".
Renders kloeg de "oorlogstaal van Bush" aan, "want de Verenigde Staten gebruiken twee maten en twee gewichten. Als het de Amerikaanse hegemonie goed uitkomt, dan eisen ze de naleving van de VN-resoluties. Maar als die resoluties de imperialistische strategie van de VS in de weg staan, dan weigeren de VS de resoluties te respecteren".

Pierre Galand van Oxfam-Solidariteit viel uit tegen de "preventie-logica die ook de Europese Unie teistert. Een oorlog vermijden kan niet als men voortdurend dreigt", aldus Galand, "een rechtvaardige wereldvrede hangt daarentegen af van de versterking van de democratische structuren, de NGO's".
Ook Galand hekelde de politiek van twee maten en twee gewichten : waarom eisen de Verenigde Staten niet de verwijdering van massa-vernietigingswapens in andere landen, en voornamelijk in Israel ? zo vroeg hij. Galand eiste rechtvaardigheid voor het Palestijnse volk. Verwijzend naar de strijd tegen de Apartheid in Zuid-Afrika - "die dertig jaar heeft geduurd" - zei hij dat de nieuwe vredesbeweging nu haar eerste stappen zet. Ze heeft nog jaren van werk voor de vrede voor de boeg.

Er liep ook een vrij grote delegatie van Attac mee. Wij zijn die beweging met de percenttekens (%) op de vlaggen en wij droegen twee spandoeken: "Solidariteit met het Palestijnse Volk" en "Attac the War".