Maandag 11/11/2002

Ik herinner het mij nog heel goed. Ik zat in het derde leerjaar en ik zag al die vreselijke beelden op TV. Golfoorlog noemden ze het.
Op een avond kon ik niet slapen en ging ik naar beneden bij mijn ouders die TV zaten te kijken. Ik weet niet meer of ik huilde of niet, maar ik weet nog goed dat ik aan mijn ouders zei dat ik bang was dat het hiér oorlog zou worden.
Ik was 8 of 9 jaar dus wist ik veel wat oorlog écht was. Ik wist alleen dat mijn moeder altijd zei: "als het oorlog zou zijn,…", toen ik mijn bord niet leegat of iets niet lustte. Maar ik herinner me wel de angst die ik toen had voor een oorlog in ‘mijn veilig landje' en hoe bang ik was dat dié oorlog naar hier zou komen.
Nu ben ik 20, maar ik durf niet te beweren dat ik nu wél weet wat oorlog is. Dat kun je pas weten als je het hebt meegemaakt, dus ik blijf op dat vlak liever dom.
In vele opzichten voel ik me weer dat kleine meisje met de oorlogsangst. Het ultimatum aan Irak doet me mijn angst weer helemaal herbeleven. Angst voor oorlog. Hier…
Irak lijkt veraf, maar ik heb het gevoel dat een oorlog ook hier gevolgen zal hebben. Ik ben bang, écht bangt, alleen ben ik te oud om mijn ouders ermee lastig te vallen.
Ik weet niet hoe we op deze mooie planeet zijn terechtgekomen, maar ik weet 1 ding: we zijn het hier mooi aan het verkloten. De mensheid m&aakt alles kapot. En waarom? Omdat de mens die macht heeft. En we mogen dan de verstandigste wezens op deze planeet zijn, we hebben niet genoeg verstand om met de macht om te gaan.
De domste mensen van al zijn dan nog zij die denken dat ze de waarheid in pacht hebben en die met een oorlog alles willen oplossen.
Ik weet niet of ik geloof in een god, maar als hij bestaat, had hij niet het beste voor met zijn schepping. Want anders had hij de mens nooit gemaakt…

Dinsdag 12/11/2002

Ik ben een paar jaar geleden vegetariër geweest. 3 maanden hield ik het vol. Achteraf gezien nog lang, want het was niet door de een of de andere overtuiging. Gewoon omdat ik het ‘cool' vond om anders te zijn.
Nu ben ik dus weer veggie, maar ànders. Gemakkelijker, omdat ik het nu écht wil… In die drie maanden vroeger heb ik verwaterd en valsgespeeld: vis, kip, pizza met percentage vlees… Who cares? I care… nu dan toch!!
Bijna een maand ben ik vleesvrij… Of toch bijna want ik ben 1 van die mensen met de slechte gewoonte het vel rond de nagels af te bijten.
Mijn ouders maken er geen probleem van. Ze kopen veggieburgers en vegetarische pizza's. De burgers worden wel gebakken in de zelfde pan als het vlees, want 2 pannen afwassen is voor mijn moeder een beetje van het goede teveel. Nu, ik klaag niet. ‘k Ben al blij dat ze zich een beetje aan me aanpassen.
Ik heb het wel moeilijker met andere reacties: die van mijn zussen. De jongste, Laetitia, blijft zeggen dat ze er zeker van is dat ik het niet volhoud, dat ik toch ooit in mijn leven weer vlees zal eten. Frustrerend. Eerst dacht ik nog: "blijf dat zeggen, het is een reden om vol te houden", maar nu vind ik het welletjes. De enige reden om vol te houden is weten wàarom je het doet, en daar herinnert ze me toch niet aan.
De zieligste reactie vind ik wel die van één van mijn andere zussen (ik heb er 4), Tina. Blijkbaar kon ze met haar mierenverstand niet bevatten dat ik bewust kies om geen kroepoek te eten (gemaakt van garnalen). Toen ze gisteren kroepoek at stond ze er heel demonstratief vijf centimeter voor mijn ogen mee te zwaaien om ze dan met een luide "mmmm" in haar mond te stoppen. Als ze dit ritueel 1 keer had uitgevoerd had ik er misschien nog mee kunnen lachen, maar ze deed het een paar keer tot ik uiteindelijk haar hand wegmepte. Agressief, ik weet het, maar Tina slaagt er altijd in het slechtste in me naar boven te halen.
Ik vind het zielig dat een persoon van 22 jaar mijn mening niet kan respecteren en het dan nog op zo'n kinderachtige manier moet doen blijken. En weer vind ik de juiste woorden niet om haar mijn mening te zeggen.
Is het nu zo moeilijk om een andere persoon de vrije keuze te gunnen? Waarom is mijn stem thuis altijd minder waard dan een ander? En waarom laat ik zo over me heen lopen?

Wordt vervolgd…