arch/ive/ief (2000 - 2005)

cette image circulait à florence sous forme de carte postale. Elle illustre bien les débats/commentaires de cette semaine ...

Het is een pure schande om een revolutionair symbool te misbruiken door er een reactionaire, fundamentalistische klootzak (met nike logootje) op te zetten die nul de botten heeft gedaan. Ik weet niet wat de bedoeling achter die poster is maar het is een pure schande.

Autonoomcenter. Ik heb zo'n vermoeden....

Je hoeft eigenlijk geen anarchist te zijn om je te ergeren aan de personencultus in sommige middens. Het was echt grof in Firenze, je werd overal omvergeblazen door beelden van Che, Marx, Lenin en zelfs Stalin.
Op t-shirts, pulls, affiches, vlaggen,pamfletten, rugzakken, pins, stickers,.. wanneer volgt het dekbed?

Bij momenten doet die merchandising mij echt denken aan Samson en Co. In hippe winkels kan je kleren met de kop van Che erop of een verwijzing naar de R.A.F.kopen en die kosten echt stukken mensen. En dan zou ik eigenlijk eens willen weten of die kleren wel in sociaal aanvaarbare omstandigheden geproduceerd worden.

Zijn de andersglobalisten echt zo weinig creatief en kritisch dat ze blindelings achter 'helden' uit het verleden moeten lopen?

De partijen sponseren er hun publicaties en acties mee, maar ondertussen zijn er ook multinationals die veel geld verdienen met deze modetrend. En de 'dresscode' geeft ook meer en meer mensen een argument om van de andersglobalisten een karikatuur te maken en te herleiden tot een zoveelste jongerencultuur.

Een ludieke kritiek op dit alles zoals deze prent van het autonoom centrum was voor mij een kleine verademing in Firenze.

Schitterend gewoon.
De reactie van Kam geeft gewoon aan hoe verstard en droog en reactionair die marxist-leninisten eigenlijk zijn. Hun hele programma hangen zij op aan enkele idolen, en wee hen die aan hun heiligen durven raken...
Nog meer spot kan enkel maar deugd doen, zeker weten.

Ieder mens heeft zijn grenzen, ik ben tamelijk open voor andere stromingen ter linkerzijde maar ze moeten met hun fikken van ché afblijven. De commercie rond ché werkt ook op mijn zenuwen. Ché is een symbool van strijd. Ik verafgod ché niet, hij had ook zijn beperkingen maar veel mensen hebbben nog steeds veel respect voor hem. Maar respect is een begrip die jullie niet kennen zeker? Wie zijn jullie voorbeelden, helden, bronnen van inspiratie? Jullie moeten toch ,iets, hebben? Of leven jullie volledig in het luchtledige?

Mijn oude "Che"-poster ligt nog ergens beneden op een kast.
Tijdens conversatie haalde ik hem ergens uit de nooit uitgepakte verhuiswarboel. Zwart-en-rood heeft z'n invloed en ja, Che en z'n internationalisme kunnen wel inspireren.
Sheih Osma is er blijkbaar door geïnspireerd. Door het internationalisme dan. Het zal hem - zeker nu in zijn positie - niet zoveel uitmaken waar zijn kleding vandaan komt. Waar je voor staat. Daar gaat het om.

De uitspraak op de poster; daar was het mij die avond om te doen: 'De ondergang van het kapitalisme is onvermijdelijk maar dat wil niet zeggen dat de revolutionairen langs de kant moeten gaan zitten en wachten tot de doodskist van het imperialisme voorbijgedragen wordt". Of toch zoiets ongeveer. 'k Kan niet alles van buiten leren en daar ben ik zowiezo niet bijster goed in.

Aan de top van de poster staan allerlei religieuze symbolen. Die zijn op een rijtje gezet door een soort christenen die verloren gelopen zijn (m.i.) en nu behoorlijk wanhopig proberen allerlei anderen te gaar te nemen om eens gezamelijk een kaars te branden....

De poster hang ik niet op. Al is mijn gescheurd behang van 3 lagen en 4 generaties afschuwelijk om aan te zien. Da's mijn symbool dat me, zolang er geen geld is om eens te behangen, me te er aan herinneren waarmee ik bezig ben. Trouwens, als moslim, is het meer dan geen-bon-ton om fotos van mensen, laat staan van idolen, op te hangen. En zo herinnerd men zich waaraan men zich wil houden en waarnaar men streeft. De aanbidding van idolen is daar niet bij; ook al was iemand ergens wat inspirerend.

De poster is prachtig. Met die artiest wil ik nog eens iets gaan drinken.

Hasta la victoria siempre !
Tot aan de eeuwige overwinning ! - inshallah -

Ibrahim Hublou

Op de laatste cover van het tijdschrift Brood en Rozen staat een deel van een echte foto (december 1958)waarop Che een joint aan het roken is

Natuurlijk heeft iedereen idolen, ook anarchisten. Maar ik hoop dat elke anarchist zich de vraag stelt hoever dat idoleratie kan gaan. Want inderdaad, bij idoleratie mag het voor mij een beetje stoppen.

Zoniet kan je de werkelijkheid niet meer zien. En dat gebeurt ten volle bij personen als Che. Als je lijdt aan "idoleratrie", dan zie je gewoon de echte Che niet meer, dan verafgood je hem zonder kritisch stil te staan bij wie je ten eerste verafgood, en ten tweede, wie je heeft gecommuniceerd dat je hem moet verafgoden.

En inderdaad, ik verwacht niet van de autoritaire communisten dat ze de grootste creatieve bijdrage leveren aan de antiglobaliseringsbeweging (mijn voorspelling is dat zij geen greintje originaliteit en kritisch-zijn meer bezit), maar ik verwachte wel enige ideologische vernieuwing. Ook dat blijft compleet achterwege. Tant pis, ik ben er niet minder rouwig om.

Over Che zelf:
je zou eens moeten weten wat die man nog allemaal heeft uitgespookt. Ik vermeldt enkel de uitroeiing van een groot deel van het Cubaanse strijdsyndicalisme (en met uitroeien bedoel ik uitroeien), maar als je meer wil weten, tracht Saint-Che van Larry Gambone te lezen. Je gaat hem zeker vinden op de Alternatieve Boekenbeurs in Gent eind maart, of op het internet misschien.

Om af te sluiten, enkele citaten uit De Nar nr. 169, waarin een edito over Che-idoleratie staat:

"De blijvende populariteit van Ernesto Guevara kan op niet veel meer gebaseerd zijn dan op een oppervlakkige kennis van zijn biografie en op één alom bekende foto. Niemand, tenzij een doortrapte stalinist, kan che een "coole kerel" vinden. Mensen met een werkend stel hersenen en een normaal waardensysteem kunnen alleen walging voelen als ze voorbij de hype kijken en leven en werk van de Argentijn bestuderen."

"Zoals Larry Gambone schrijft:"Een Che ontdaan van alle mythologie is geen prettig zicht, behalve als je mensen bewondert die vol haat, geweld en excuses voor despotisme zitten". (vandaar de vergelijking met Osama, TUc)

en ter afluisting een goede raad van de schrijver Corto Maltese:

"Trendy jongens en meisjes die behoefte hebben aan sexy textielbedrukkingen kunnen beter gaan rondneuzen in bakken met Britney Spears T-shirts: die zijn even smakeloos en ze promoten enkel de banaliteit van het kapitalisme, niet de moordzucht van het stalinisme."

kritische groeten,
TUc

Tuc schrijft

"Trendy jongens en meisjes die behoefte hebben aan sexy textielbedrukkingen kunnen beter gaan rondneuzen in bakken met Britney Spears T-shirts: die zijn even smakeloos en ze promoten enkel de banaliteit van het kapitalisme, niet de moordzucht van het stalinisme."

Nu zijn we er.

Voor TuC is het kapilatisme slechts een banaliteit???
En dat noemt zichzelf Anarchist : laag gevallen als je het mij vraagt.
Anti-communisme maakt blind : vandaag weer eens te meer bewezen.

Faire passez Bin Laden pour un révolutionnaire alors qu'il est subventionné par la CIA relève du même niveau que dire que Castro est un dictateur alors que grace à lui Cuba appartient au cubains et non aux multinationale ricaines: c'est de la désinformation pure et simple.

Kam:
Tuc (Corto Maltese citerend) zegt niet dat het kapitalisme slechts een banaliteit is, wel dat britney spears t-shirt de banaliteit van het kapitalisme uitdrukt (Nooit gehoord van kritiek op de consumptiecultuur?; die consumptiecultuur, die 'banaliteit' verbergt het uitbuitende, onderdrukkende, moorddadige karakter van het kapitalistische systeem. Je hebt dus helemaal niet begrepen wat Tuc hier kwam zeggen.),

terwijl Ché t-shirts staan voor een tirannieke persoonlijkheid en systeem.
Je kan dat ontkennen, en in Ché enkel de verzetsheld zien, maar dan sluit je de ogen voor een deel van de realiteit, voor de andere kant van de medaille...

Het anarchisme is niet anti-communistisch, het is voor de opheffing van de privé-eigendom van de produktiemiddelen, voor het gemeenschappelijke gebruik en genot van de rijkdommen van deze aarde, maar het is voor een vrij communisme. Dit in tegenstelling tot het staatskommunisme, dat vorige eeuw keer op keer heeft bewezen enkel tot dictatuur te leiden.

Het was voor dit vrije socialisme dat Zapata vocht ("Tierra y Libertad", weet je wel)
Tijdens de Spaanse revolutie hebben de anarchisten in de regio's die zij onder controle hadden alle gronden en fabrieken gecollectiviseerd; dwz zij kwamen in handen van de arbeiders en boeren, het volk, niet in handen van de staat. De Stalinisten - samen met de bourgeoiskrachten-hebben deze revolutie, dit unieke experiment gebroken; zij wouden alles in handen van de staat. Het gevolg was dat de burgeroorlog eindigde met de overwinning van de fascisten van Franco.

En waarvoor bezetten onze kameraden vandaag Fabricom, denk je? Stop de vernietiging van de aarde! Onteigen de eigenaars! De natuur is van iedereen!

Er bestaan ook zakdoeken en sokken met Ché op, wanneer brengt Coca-Cola een Ché-drankje op de markt?

KILL YOUR IDOLS, FREE YOUR MIND!

dag ikke (die ik overigens vraag een consistente nick te gebruiken),

Wel, ik moet zeggen dat ik citeer, en dus niet te teneur van het hele artikel kan duidelijk maken. Het artikel had niet de bedoeling de afrekening te maken inzake mensenrechten tussen kapitalistische en niet-kapitalistische landen. De lezers van het artikel zijn intelligent genoeg om te vatten dat dit dus helemaal geen vergoeilijking van het kapitalisme is.

Het artikel gaat over personencultus, over hoe idolen gebruikt worden in de wereldsystemen, over consumptie van ideeën en symbolen. Tegen die achtergrond moet je dus ook deze 'banaliteit' zien.

Gelieve mij daar dan ook niet op af te rekenen. Argumenteer, draai de boel niet om..

dankjewel en de groeten,
TUc