Irak: Met chantage leggen de Verenigde Staten hun resolutie op aan de UNO

100% ter goedkeuring van een resolutie die naar oorlog leidt: met dreigementen hebben de Verenigde Staten hun diktaat opgelegd aan de UNO. De nieuwe resolutie biedt talrijke voorwendsels voor een Amerikaanse agressie. "Een oorlogsresolutie", zo noemde Bagdad ze. Een duidelijke oproep om het verzet tegen deze Amerikaanse agressieoorlog te versterken.

> Interview met Boudewijn Deckers (lid van het Politiek Bureau van de PVDA)

Irak sprak reeds van een oorlogsresolutie. Kan men zeggen dat de Verenigde Staten hun slag hebben thuisgehaald? Of hebben Frankrijk en Rusland de Verenigde Staten kunnen dwingen om water in hun wijn te doen?
Boudewijn Deckers. Neen, de Amerikaanse resolutie is aanvaard, met als enig echt amendement dat niet meer verwezen wordt naar een automatisch gebruik van geweld. Terwijl Washington geen nieuwe toelating nodig heeft om tot agressie over te gaan. De opgelegde inspecties zijn uiterst streng en kunnen allerlei voorwendsels verschaffen. Irak moet de resolutie aanvaarden binnen de week. Het moet dertig dagen later een volledige lijst voorleggen van al zijn "chemische, biologische en nucleaire wapens". Twee weken later komen de inspecteurs ter plaatse. Irak moet hen onbeperkt en onvoorwaardelijk toegang verschaffen tot eender welke plaats of persoon – de paleizen en privé-woningen van Saddam Hoessein incluis. Zestig dagen later zullen de inspecteurs een rapport voorleggen. De inspecteurs moeten elke "belemmering" van hun werk aanstond meedelen aan de UNO. Uiteraard kunnen de Amerikaanse inspecteurs dergelijke obstakels naar believen verzinnen. De Verenigde Staten hebben al verklaard dat elk obstakel op zich reeds hun militaire interventie zou rechtvaardigen. Ze hebben herhaald dat, alhoewel de UNO-resolutie met geen woord rept over de vervanging van Saddam Hoessein, het voor hen wel degelijk daarom gaat.
Frankrijk en Rusland wilden dat elke militaire agressie een tweede resolutie zou vereisen. Dit is verworpen. De rapporten van de inspecteurs zullen besproken worden op de Veiligheids-raad. Maar de Verenigde Staten kunnen tot de oorlog overgaan zonder afzonderlijke toelating.
Staatssecretaris Collin Powell verklaarde heel uitdrukkelijk: « Wij stellen niets voor in deze resolutie wat de handen van de president van de VS zou binden of hem zou verhinderen te doen wat hij nodig acht om onze belangen in de wereld te vrijwaren ».
Hoe deze stemming verklaren? Men kan zich voorstellen dat Rusland en Frankrijk gezwicht zijn ingevolge militaire acties die door de CIA werden gemanipuleerd. Daags na de gijzelneming in Moskou door pro-Amerikaanse Tsjetsjenen toonde Rusland zich plots inschikkelijker ten aanzien van de VS-resolutie. De aanslag tegen de franse petroleumtanker in Jemen was waarschijnlijk een door Washington ineengestoken operatie, met als boodschap tussen de lijnen: uw petroleum zal niet langer door de Golf passeren, tenzij gij onze resolutie aanvaardt. China beseft perfect dat het op termijn het hoofddoelwit is van de Verenigde Staten. Maar het acht zich op dit ogenblik noch economisch noch militair klaar voor dergelijke confrontatie. Zelfs Syrië, bondgenoot van Irak en volgend doelwit van de VS, stemde in met de resolutie. Duidelijk in de hoop de dreiging nog even af te wenden.
Verder veronderstel ik dat Rusland en Frankrijk bepaalde mondelinge toezeggingen hebben bekomen aangaande hun economische belangen in de regio. Ten slotte, niet vergeten dat Bush herhaaldelijk heeft gedreigd het bestaan zelf van de UNO op de helling te zetten zo zijn resolutie er niet door kwam.
Dit alles verleidt mij tot de volgende boutade: wanneer het iraakse volk zich met 99,8% uitspreekt voor Saddam, dan spreekt het Westen over « manipulatie ». Maar wanneer de Verenigde Staten een 100% akkoord opleggen aan de UNO, dan heeft men het over de « eensgezindheid van de internationale gemeenschap tegen Irak ».

Is enige schrik tegenover dergelijke dictaten niet gerechtvaardigd?
Boudewijn Deckers. Irak liet al weten begrip te hebben voor de vele landen die niet anders konden dan "ja" te stemmen. Wij moeten vertrouwen hebben in de volkeren van de hele wereld. De kloof tussen de stemming in de VN-veiligheidsraad en het oordeel van de volkeren is honderdmaal dieper dan in 1991. Het komt er vandaag op aan ons tot het uiterste te verzetten tegen het uitbreken van deze oorlog. Als we daar niet in slagen, zullen we niettemin zorgen dat ze op een nederlaag voor de VS uitdraait. Ze zijn ver van hun zaak reeds gewonnen te hebben. Het verzet tegen de oorlog kan enkel in stijgende lijn gaan. In 1991 lieten velen zich vangen met het argument dat « Irak moest gestraft worden om zijn inval in Koeweit ". Maar vandaag is de afkeer voor deze oorlog enorm. In de hele Arabische wereld smeult de revolte – de talloze massabetogingen tot sten aan Palestina en Irak getuigen ervan. Zelfs in de Verenigde Staten ontplooit zich een nooit gezien beweging tegen de oorlog. Het verzet van de volkeren, in de Derde Wereld zoals in de Verenigde Staten en Europa, kan morgen de Amerikaanse oorlogsmachine doen vastlopen in het Midden Oosten zoals weleer in Vietnam.

> Lees de Verklaring van het Politiek Bureau over Irak: Bush in de voetsporen van Hitler op http://www.solidair.org

arch/ive/ief (2000 - 2005)

Irak: Met chantage leggen de Verenigde Staten hun resolutie op aan de UNO

by david pestieau Saturday, Nov. 09, 2002 at 11:32 AM

reden meer voor de betoging

by daniel Saturday, Nov. 09, 2002 at 11:36 AM