arch/ive/ief (2000 - 2005)

politieke partijen en de andersglobalisten

by elke Saturday, Nov. 09, 2002 at 1:45 AM

Vrijdagavond vanaf 17uur vond er op het Europees Sociaal Forum een conferentie plaats over de politieke partijen en de beweging. In dit verslag overloop ik kort enkele uitspraken van de panelleden.

panel.jpg, image/jpeg, 640x480

Van 17u tot 20u30 kregen enkele politici op het ESF het woord. Dit gebeurde in een conferentie over de beweging en de rol van de partijen.
Het panel bestond uit Bernard Cassen (Attac), Elio di Rupo (PS), Fausto Bertinotti (Fondazione Comunista), H.-C Ströbele (die Grünen), Besancenot (Lcr. Fr.), Chris Nineham (Global Resistance UK) en Rosi Bindi (Katolieke It. partij).
De conferentie begon met een grote vertraging en het eerste kwartier verloopt erg rumoerig. Dat komt doordat enkele Italiaanse anarchisten in de zaal luidkeels protesteren tegen deze conferentie en tegen het panel. Daarna komt echter geen enkele anarchist nog aanbod.

Bernard Cassen nam als eerste het woord en zei dat het voor een beweging als Attac een grote fout zou zijn om naar een politieke partij te evolueren. De andersglobalisten mogen zich ook niet laten omvormen tot een speeltje van de politieke partijen. Sommige partijen maken echter graag gebruik van de beweging voor de eigen profilering. Zij moeten echter inzien dat ze daardoor de beweging verzwakken. De weg die moet bewandeld worden is die van de ‘convergence parallèle', politieke partijen en de beweging kunnen een zelfde richting uitgaan, die naar de fameuze andere wereld, maar bewandelen elk hun eigen pad.
Dit echter zonder a-politiek te worden. Attac raadt zijn leden aan om naast hun engagement in de beweging ook politiek actief te zijn. Want daar worden de beslissingen nu genomen. En iedereen moet zijn verantwoordelijkheid opnemen.

Ströbele van de Duitse groenen stelt dat de andersglobalisten samen met de groenen tegen de neoliberale mondialisering strijden. Maar het is belangrijk dat ieder dit op zijn manier blijft doen. De groenen erkennen het belang van de beweging. Deze partij heeft zelf haar wortels in de vredesbeweging, natuurbeweging, vrouwenbeweging en de burgerbeweging.
Maar hij realiseert zich dat als een partij lang deel uit maakt van het parlement en zeker van de regering, die partij een deel van het establishment wordt. De deelname van de Duitse regering aan de oorlog is Servië en Afghanistan is daar het bewijs van. Door hier aan mee te werken hebben de groenen gefaald.
Beweging en partij moeten elkaar versterken maar zeker niet samengaan, is het besluit van deze politicus.

Daarna neemt Besancenot die voor de revolutionaire communistische partij van Frankrijk op de lijst stond bij de laatste verkiezingen. Hij stelt dat de vakbond en de sociale bewegingen als een speeltje hebben gediend van de zogezegde linkse partijen. Het zijn die partijen die ondertussen meebouwden aan het asociale Europa dat we nu kennen. Ze zwemmen om de echte vragen heen en komen ook op dit Forum hun zegje doen. Maar een stelling als: ‘we verwerpen de oorlog tegen Irak, zelfs als die onder VN vlag gebeurt' durven zij niet innemen. Hij besluit met te stellen dat we hier niet zijn om tegen de neoliberale mondialisering te strijden maar tegen het kapitalistische systeem.

Volgende in de rij is Chris Nineham van Global Resistance. Hij vertelt dat we met dit forum Berlusconi vernederd hebben. Een week voor het ESF verkondigde deze nog dat het ESF niet in Florence kon plaatsvinden. Hij had het over onveiligheid, geweld en vandalisme. Wel, stelt Chris, ik heb me nog nooit veiliger gevoeld dan op deze plaats vol positieve energie en interessante debatten.
In Global Resistance verenigen zich verschillende mensen met zeer uiteenlopende meningen. Eén ding delen ze, de strijd tegen de neoliberale mondialisering. Enkele weken geleden betoogden in Londen 4 000 000 mensen tegen de oorlog. Het was een brede coalitie die verenigd werd rond één simpele vraag: Irak niet aan te vallen. Eén slogan die het hart van miljoenen Britten geraakt heeft.
Revolutionaire socialistische partijen moeten de beweging niet vervangen maar ze versterken en via een dialoog van de beweging leren. De beweging heeft de kracht om miljoenen mensen te mobiliseren en dat moet nu gebeuren. Maar ter zelfde tijd moet er ook gebouwd worden aan politieke partijen in de beweging.

Volgende die aan het woord komt is Fausto Bertinnotti van de Italiaanse communistische partij. Hij kan op veel applaus rekenen van het publiek. Zoveel zelfs dat ik amper iets van zijn discours versta.
Hij citeert in zijn tussenkomst zowel Lenin als Che, applaus alom. Fausto is zeer enthousiast over de generatie jonge activisten die nu is opgestaan. Hij verwijst naar Carlo en roept iedereen op om verder te gaan met de strijd zonder zich zelf in een spiraal van geweld te begeven. De politieke partijen moeten hun verantwoordelijkheid opnemen zonder de beweging te willen leiden. En de politieke partijen moeten komaf maken met de crisis van het reformisme.

Na Fausto neemt Elio di Rupo het woord. Onmiddellijke steken Waalse activisten een aantal kartonnen borden in de lucht. Daarop staat geschreven ‘uno solution…forum social a FrancorchamPS'.(zie foto in comment) Di Rupo lacht even groen maar daarna volgt opnieuw de tandpasta- smile. Hij speecht in het Italiaans, maar zelfs dat kan hem niet redden. Er was geen applausmeter nodig om aan te tonen dat Di Rupo niet de ster van het panel was. Ondanks het rode truitje, de glimlach en het Italiaans. Bovendien riepen enkele Belgen vanuit het publiek de voorzitter van de PS allerlei zaken toe waardoor hij zijn speech moest onderbreken.

Vittorio Agnoletto neemt als laatste het woord. Hij verwerpt de derde weg waar socialisten zoals Blair zich nu achter scharen. En dan flikflooit Blair ook nog met Bush om samen oorlog te mogen voeren. Belangrijk is dat de politieke partijen nadenken over deze houdingen en over hun eigen legitimiteit. Want, wie vertegenwoordigen zij nog? Op het Sociaal Forum was er elke dag een conferentie over democratie en daarin kwam de directe democratie vaak aanbod. De politici moeten stoppen met de gewonen mensen de rug toe te keren. De directe democratie die vindt plaats op straat, in een agora, op een forum waar iedereen zijn zeg kan doen. De politici kunnen over democratie veel leren van de andersglobalisten die de directe democratie hoog in het vaandel dragen.
Vittorio geeft vervolgens nog het woord aan Rosy Bindi. Dit is een ex-minister van volksgezondheid en is lid van de Christen-democratische partij. Toen ze aan het woord kwam kreeg ze het hard te verduren. Vanuit het publiek kwamen kritische vragen en woedende reacties.

Nadien was er nog tijd voor vragen. Maar die kwamen er niet echt. Veel deelnemers wilden vooral zelf hun eigen boodschap meegeven aan het publiek. De conferentie was in elk geval niet louter eenrichtingsverkeer, er kwam tijdens de speechen veel reactie.

Wat mij was opgevallen viel gelukkig ook nog iemand anders op. Een vrouw kwam tussen om het gebrek aan vrouwelijke participatie aan te klagen. In het panel zetelde slechts één vrouw en de tussenkomsten achteraf werden enkel door mannen gegeven.
Zij gaf mee dat de revolutionaire partijen niet de fout mogen maken van de mei'68 beweging door de problemen van vrouwen los te koppelen van de rest. De onderdrukking van de vrouw is niet te wijten aan de mannen maar aan het huidige kapitalistische systeem.

Voila, een overzicht van wat er deze avond op de conferentie gezegd werd. Voer voor discussie?..

protestborden tijdens toespraak Di Rupo

by elke Saturday, Nov. 09, 2002 at 1:49 AM

pb0801081.jpg, image/jpeg, 640x480

loskoppelen

by geert calis Saturday, Nov. 09, 2002 at 10:36 AM

Sociale bewegingen, vredsbewegingen, andersglabaliseringsbewegingen dienen inderdaad op elk moment parallel van politieke partijen te bewegen. Interferenties en integraties zijn dodelijk !Individuele leden kunnen zeker opd epoltiek uitoefenen, inderdaad de plaats waar de beslissingen worden genomen. Niets nieuws dus, maar dit is toch zer belangrijk, lijkt me

Geert C, evergem

Op een dood spoor?

by Pete Saturday, Nov. 09, 2002 at 6:15 PM

Uit dit verslag blijkt eens te meer dat andersglobalisten geen idioten die zich zo maar in de luren laten leggen door politici van allerhande slag. Pol Devos, PvdA, beweerde nog op deze site dat het ESF op een dood spoor zit. Als argumentatie kwam er dan de aanwezigheid van Di Rupo en één citaat uit één vakbondspamflet. Nogal magertjes, vond ik toen al. Nu blijkt eens te meer dat Di Rupo het vooral zichzelf moeilijk maakt door naar dat ESF te gaan en als een gieter afgaat te midden van de andersglobalisten en enkele communistische of links-revolutionaire politieke verantwoordelijken.

In ieder geval zie ik niet goed in met welke argumentatie je wel een kandidaat van de PvdA, de SAP of de Kp zou kunnen toelaten om deel te nemen te nemen en niet die van de PS. Ja, natuurlijk heeft die PS'er als tientallen keren de zaak verraden. Maar daaraan zal hij enkel maar veelvuldig herinnerd worden als hij zich in het hol van de leeuw begeeft.

Nog steeds blijken heel wat militanten de zin van de sociale fora niet te snappen. Een forum is een verzamelplek, de fora zelf hebben geen programma en nemen zelfs niet echt andere initiatieven dan het organiseren van debatplaatsen. Het zijn net de deelnemers van de fora die initiatieven kunnen nemen. Op het WSF vond je revolutionaire groepen, massa-sociale bewegingen maar ook reformistische polletiekers. Dit leidde ondermeer tot een aantal knappe initiatieven van de linkse tendens van de beweging. Het is in ieder geval niet door de uitsluiting van gematigde krachten te eisen dat de antikapitalisten aan belang gaan winnen. Antikapitalisten moeten het debat aangaan met de reformisten en op die manier hun slag thuis halen!