Nederland is aan het genezen van het LPF-gedoe. De linkse SP is er fors in opmars en ook in België begint het licht te schijnen, getuige enkele citaten uit artikels van Jan Blommaert en Carl Devos. De SPA-'Teletubbies' hebben zeker niet het eeuwig leven.
"Alleen CDA en klein-links profiteren" schreef NRC Handelsblad vorige week "van de val van de Lijst Pim Fortuyn". De krant citeerde ene Gerrit Voerman, die denkt dat "het cynisme van de gedesillusioneerde kiezer nu groter is dan ooit." Volgens Voerman zullen vele kiezers definitief afhaken. Maar kijken we eens naar wat NRC Handelsblad als 'klein links" omschreef.
* Nieuwste peiling: Nederlandse SP op 19 zetels!
"Opnieuw een politieke aardverschuiving in Nederland"; zo begon vrijdag 1/11 het programma "Stem van Nederland" van SBS6. In de peilingen staat de SP namelijk op 19 zetels, meer dan een verdubbeling sinds de verkiezingen van mei...
Om het even in te schatten: de Nederlandse Kamer telt 150 zetels, waarvan er bij nieuwe verkiezingen zo'n 50-tal naar het conservatief-christelijke CDA zouden gaan. De ex-socialistische PVDA zweeft in de peilingen op 25 tot 30 zetels. Met de zetels van Groen Links erbij (zo'n 13-tal) zou 'alternatief links' dus belangrijker kunnen worden dan de sociaal-democraten van de PVDA. De winst van de SP is te danken aan het zo goed als verdwijnen van de Lijst Pim Fortuyn waarvan veel ontevreden kiezers uitwijken naar de SP. Ook de PVDA verliest op haar linkerflank aan de SP.
In de nieuwe peiling bleek SP -kopman Jan Marijnissen de meest betrouwbare politicus van dit moment. Met een score van 6,5 stond hij ruim boven premier Balkenende (6,0).
Meer info: SP- website: http://www.sp.nl/nieuws/verkiezingen/kamer2003/campagne/
* Frontvorming progressief Nederland
Volgens NRC Handelsblad van 2/11 wil fractieleider Paul Rosenmöller van GroenLinks met de PvdA en de SP een lijstverbinding aangaan voor de verkiezingen van 22 januari, opdat de drie partijen van elkaar profiteren bij de verdeling van de restzetels.
Daarnaast komt Rosenmöller met een alternatief voor het Strategisch Akkoord van het gevallen kabinet Balkenende. Hij wil zich samen met de PvdA en de SP hard maken voor een "tien-puntenplan" waarin hij o.a. pleit voor het legaliseren van 'witte illegalen' en een minister voor Ontwikkelingssamenwerking en Milieu in plaats van een staatssecretaris. Bij de vorige verkiezingen bestond er al een lijstverbinding tussen GroenLinks en de SP en na de verkiezingen van mei spraken de vier progressieve partijen GroenLinks, PvdA, D66 en de SP ook al eens over samenwerking. (Bron: NRC, 2 november 2002.
* En ondertussen wordt in eigen land de SPA verder 'ontmaskerd'.
Het maandblad 'Samenleving en Politiek' publiceerde zopas een serie van drie teksten over 'SPA' en Socialisme. Het eerste artikel was van de hand van Jan Blommaert, docent Afrikaanse taalkunde Universiteit Gent; het tweede van Carl Devos van de Vakgroep Politieke Wetenschappen van de UG. Enkele citaten.
* "De oppositie als doel"; Jan Blommaert
"Er stellen zich nu talloze problemen voor overtuigde socialisten in hun verhouding tot de SP.A. Concreet is de vraag of de SP.A nog de natuurlijke thuishaven is voor mensen die een socialistische overtuiging toegedaan zijn, niet eenvoudig te beantwoorden. Als dit antwoord én richting uitgaat, dan is het wel 'nee' eerder dan 'ja', en hierover moeten binnenkort duidelijke keuzen gemaakt worden in het kieshokje. Men mag niet vergeten dat heel wat mensen voor de SP stemden ter wille van het socialisme, niet ter wille van de partij. Als die partij te sterk wegdrijft van wat die mensen onder socialisme verstaan valt de reden om ze te steunen meteen ook weg. Dit is iets wat men nogal vaak lijkt te vergeten: dat er nog socialisten bestaan en dat zij zich steeds meer politiek dakloos voelen."
"De Vlaamse socialisten gaan in november niet congresseren over duurzame ontwikkeling, niet omdat het geen socialistisch thema zou zijn, niet omdat het geen belang heeft, niet omdat het geen stof tot debat is onder de achterban (het is het meer dan ooit), maar wel omdat het het avondjournaal niet haalt. De mogelijkheid tot mediatisering bepaalt de socialistische congresagenda. Ik, ongetwijfeld samen met vele anderen, weiger dit te aanvaarden. De visie is weg, en daarmee de hoofdreden waarom ik en anderen voor de partij stemmen zouden. De visie die ervoor in de plaats is gekomen is: een handjevol sterke individuen profileren, er vedetten van maken en de verzameling van standpunten en opvattingen van die mensen dan te slijten als het hedendaags socialisme aangepast aan de 21ste eeuw."
"Naast die eerste grote reden, de slijtage die de partij vertoont na vele jaren regeringsdeelname, is er nog een andere" (waarom Blommaert de SP.A liefst in de oppositie ziet gaan om zich te herbronnen). "Ze is van meer algemeen-maatschappelijke aard. We hebben in dit land dringend een linkse oppositie nodig. Gedurende meer dan een decennium is de indruk ontstaan dat commentaren op wat fout gaat enkel de vorm kunnen aannemen van extreem-rechtse argumenten en voorstellen. Extreem-rechts (vlijtig bijgesprongen door mensen zoals De Crem) heeft al jaren het monopolie op de kritiek van het systeem, met als gevolg dat kritiek en extreem-rechts synoniem geworden zijn en het extreem-rechtse jargon de automatische linguo van de kritiek is geworden. Het zou onwaarschijnlijk veel deugd doen indien er vanop de oppositiebanken ook zou duidelijk gemaakt worden dat kritiek kan vertaald worden in linkse standpunten en voorstellen. (...) Het Blok bestrijdt men vandaag best vanuit buurmanschap in de oppositie. De kern van een antirechtse strategie zou wel eens erin kunnen bestaan dat men extreem-rechts het monopolie op kritiek ontzegt, en zo de bevolking terug op een andere manier leert spreken over zaken die als fout of onrechtvaardig worden ervaren."
* "Het land van lachende gezichten"; Carl Devos
"Na 15 juni 2003 zal het lot van de SP.A wellicht sterker dan voorheen verbonden zijn aan dat van enkele sympathieke beroemdheden. Zo kunnen zij hun partij zelfs onbewust of ongewild in bedwang houden. In tegenstelling tot vroeger moeten de machtigen nu vooral via de media sympathiek bevonden worden, niet enkel in de eigen partij maar vooral er buiten. En dus is het Teletubbies-imago, al dan niet bewust gecreëerd, een uiterst geschikt vehikel. Ook hun tv-soortgenoten leven in het land van de lachende gezichten. Geen kwaad woord over die leuke, succesvolle figuurtjes. Die hebben daarenboven hoe langer hoe minder behoefte aan een partij. De SP, ooit een massapartij, verandert in een Andere kaderpartij. Deze partij heeft behoefte aan de tubbies, als symbool voor de partijelite."
"De Teletubbie-partij drijft op het bedrieglijk einde van de ideologie, op de consensusmanie, het reduceren van politiek tot het beheer van kleine verschillen. Gelijke kansen zijn mooi, maar het discours teert alweer op de alomtegenwoordige 'mensen-moeten-hun-kansen-grijpen'-mentaliteit."
"Eigenaardig is dat er binnen de SP.A bijzonder weinig verzet te zien of te horen valt tegen de gesloten besluitvorming. Er is een tijd geweest, dat kunnen de huidige Teletubbies bevestigen, dat een mondige en kritische jongerenbeweging deze rol op zich nam. Vandaag, teneinde aantrekkelijk te zijn bij het jonge volkje, hebben de Jongsocialisten zelfs de naam van een doordeweekse biljartclub aangenomen. Enig geluid uit die hoek gehoord in het licht van de nakende verkiezingen ? En het zijn precies die jongeren die de SP.A naar Spirit drijven ? Wellicht liggen de prioriteiten elders, of denkt te veel aanstormend talent dat de veilige weg naar succes een topvriendelijke opstelling is ?"
Na deze twee bijdragen volgde het artikel "Naar een linkse herbronning en frontvorming; een olijfboomalternatief voor paars(-groen) II en Vlaams Blok I". Daarin deed ik nog eens een oproep (zie o.a. e-DIOGENE(S) 17) tot enerzijds een linkse herbronning via de oprichting van een Belgische/Vlaamse SP à la Hollandaise, en anderzijds een linkse frontvorming (zoals die in Franstalig België lijkt tot stand te komen) met (in het 'Vlaams geval) zowel de sociaal-democraten van SPA/Agalev, de echte socialisten van het toekomstige SP.be en de diverse radicaal linkse 'speerpunten' (PVDA, trotskisten, anarchisten). Daarzonder zullen de Blauwe Michels en de Zwarte Wardjes dit land nog onleefbaarder maken.
Info over 'Samenleving & Politiek': stichting.kreveld@pandora.be;
http://users.pandora.be/samenleving-en-politiek
Leve de duidelijkheid en eenheid door frontvorming. Eén lijst voor Sp.a, Agalev, SP, PVDA, Vonk, LSP, SAP, KP, VCB, Meervoud, Spirit, TOMSK en wat-ik-nog-mocht-vergeten. Hoe rapper hoe liever.
En graag in Antwerpen een bestuur van stedelijke eenheid met Vlaams Blok, CD&V, VLD, Beysen, SP.a, NV-A, Agalev, SP, PVDA, Vonk, LSP, SAP, KP, VCB, Meervoud, Spirit, BSV en TOMSK. Dank u.
Kan de antiglobobeweging zich eindelijk bezig houden met het vormen van een echte beweging, een netwerk. Zonder de stoorzender van stemmenjagers en partijbelangen.
Maar noem daar niets steeds 'de anarchisten' bij. Lijkt me wat zinloos en je lokt toch maar reacties uit zoals deze. We zijn ook geen 'speerpunten' of voorhoede.
Moest je echter willen nadenken over een radicaal netwerk, altijd bereid tot samenwerking.
"Nederlandse SP op 19 zetels!"
En denk je dat koningin Beatrix daar nu last van heeft?
Of de Nederlandse generaals en industrieëlen?
Beste Klaas,
Een samenleving veranderen is een heel complexe opdracht. Waar halen libertairen op indymedia toch die arrogantie vandaan om elk project neer te bliksemen dat niet overéénstemd het ideaaltype van een basisdemocratisch netwerk. Waarom ben je zo geschokt om te vernemen dat jpe de anarchisten in (zijn) partijproject wil betrekken? Heeft het anarchisme een monopolie op de ware democratie?
Verder, niet iedereen is overtuigd van het feit dat partijen en vakbonden per definitie slecht zijn. Als je mensen wil overtuigen doe je dat best met argumenten(die zijn nogal afwezig in jouw reactie). Wees ook wat concreter over hoe volgens jou een netwerk er moet uitzien. Mijn probleem (niet onoverkomelijk echter)met het hedendaagse anarchisme is dat het weigert met één (of verenigde) stem te spreken. Overal spreken anarchisten, maar dat is dan de mening van die specifieke anarchist en niet de visie van de beweging. Het anarchisme is alles en tegelijk niets geworden. Dit is naar mijn mening een serieuze tekortkoming. Een tekortkoming die naar mijn mening niet aanwezig was op die tijdstippen dat het anarchisme een belangrijke sociale kracht was.
groeten,
wouter
Beste Wouter,
Het is geen arrogantie maar eerder een vermoeidheid omdat ik/we maar moeten blijven uitleggen aan marxisten en dies meer dat het weigeren een partij te vormen en zo mee te stappen in een corrupt systeem, één van de kernanalyses is van het anarchisme door de eeuwen heen. Mensen die dat nu nog niet begrepen hebben en blijven proberen om ons bij zoiets te betrekken (én soms zelfs doen alsof de buit al binnen is), tja... .
Het gaat me ook niet om een ideaalbeeld van een basisdemocratisch netwerk maar om de fundamenten ervan waar een partij mee vloekt.
Argumenteren tegen partijactiviteit kan hééél kort. Kijk gewoon hoe het de (autoritair) socialistische en ecologistische bewegingen is vergaan en waar we nu staan. Je moet al ziende blind zijn om niet te zien dat binnen een mandataire democratie een partij simpelweg een instrument is om een veranderingsbeweging zo te kanaliseren dat ze binnen afzienbare niet meer systeembedreigend is.
Concreter worden over hoe een netwerk er moet uitzien? Ik ga hier het warm water niet uitvinden. Dit doet het perfect: http://archive.indymedia.be/front.php3?article_id=37044&group=webcast . Veel leesgenot.
Ook (eenheid in) diversiteit, multistemmigheid, juxtapositie zijn kernideëen. Daar zul je voor een stuk aan moeten wennen (kan leuk en verrijkend zijn hoor, eens je de drempel overgaat). Maar je hebt wel een punt. Het is soms wat over the top. Komt doordat in de lage landen het lifestyle-anarchisme (actiegroepen, kraakpanden, grassroots,...) overheerst en er hier niet echt een traditie van politiek anarchisme is zoals in de rest van Europa (Cfr. FAU, CNT, Class War,...). Ook daar zit schot in: er gaan de laatste veel stemmen op om met een federatie te beginnen. Maar zelfs dan is het van de pot gerukt om te denken dat we zouden willen met één stem of één woordvoerder spreken. Dat zou echt geen recht doen aan de diversiteit van de beweging of haar rol als sociaal labo.
En: politiek anarchisme is meestal nog veel minder geneigd om te gaan samenwerken met partijen dan grassrootsgroepen. Wegens gewoon tijdverlies en incompatibiliteit
Ya Sjasta,
Klaas