1000 (!) marokkaanse gezinnen op Palestina-solidariteitsdag met Zohra Othman

De Schouwburg in Luchtbal was tot de nok gevuld. 1000 moeders en kinderen, een heel jong publiek ook. Op zoveel volk hadden de organisatoren van Nibras niet gerekend voor de solidariteitsnamiddag met Palestina. Rijen stonden aan te schuiven, de middengang stond bomvol. Eén van de organisatoren zei dat de mensen buiten moesten voor de ‘brandveiligheid', waarop het publiek reageerde: de wereld staat in brand maar wij blijven hier.

Palestina, "het beroofde land"

En zo startte een boeiend programma van optredens en toespraken. De "kleine kinderen van het licht" (Baraïn Nibras) brachten de zaal tot stilzwijgen. De groep bestaat al zeven jaar en bestaat uit jonge zangers van 5 tot 15 jaar. Getooid met de Palestijnse sjaal brengen ze Palestijnse strijdliederen, afgewisseld met toneel. De Palestijnse soldaat die moeder en kind tracht te beschieten wordt door het koor weggejaagd.
De hele middag stond in teken van de rechten van de kinderen. Organisatrice Saliha Derhili sprak de zaal toe: "Palestina, Palestina. Er wordt altijd over gesproken over het ‘beloofde land'. Palestina, het is het ‘beroofde land', want hier worden de mensen beroofd van hun huizen, hun werk en hun rechten. Hier worden de kinderen beroofd van hun recht op wonen, onderwijs, en bescherming. Terwijl miljoenen mensen in de wereld gewoon leven worden in Palestina dagelijks tientallen kinderen begraven. In de gevangenissen van de Israëlische staat zitten meer dan 300 kinderen gevangen. Kinderen worden er gefolterd en zitten vast in vreselijke omstandigheden. Die cijfers komen van Unicef. De Intifadah is geen geweldloze strijd, maar wel een geweldarme strijd van mensen die alleen stenen hebben tegen tanks en geweren van 150.000 Israëlische soldaten. De Intifadah is al bezig vanaf 1987. Maar nu noemt het geen Intifadah meer maar "terrorisme" in de ogen van de wereldmedia. Dat kunnen we nooit aanvaarden."

Een jongen bracht een gedicht over Mohammed. Mohammed, Palestijns kind van 5 jaar, zit thuis bij moeder op schoot. Israëlische soldaten omsingelen het huis en roepen: "Mohammed, je moet buiten komen". Mohammed is nog maar vijf jaar, maar Palestijnse jongeren van 5 jaar zijn in de ogen van Israël ook terrorist. Mohammed is nog maar vijf jaar maar heeft al genoeg haat tegenover het Israëlisch fascisme. Hij neemt zijn fles met verzuurde melk uit de handen van zijn moeder en werpt ze uit de raam naar de Israëlische soldaten. De Israëlische soldaten gaan lopen. (tegen het publiek) Zien jullie niet de lafheid van de Palestijnse soldaten die gaan lopen van de melkfles van een kind. Zien jullie niet de moed van de Palestijnse jongeren.
De soldairiteits-vzw El Aqsa verzamelde 500.000 Euro (20 miljoen oude Belgische Franken !) als steun aan de Palestijnse strijd. Ze organiseerden een foto-tentoonstelling van het ziekenhuis in Um El Fahm waar het geld naar toe gaat.

Mama, waarom koop je geen geweer ?

Tot slot brengt Zohra Othman, voormalig voorzitster van de Antwerpse Migrantenraad en één van de initiatiefnemers van de coördinatie Stop USA een toespraak:
Zohra: "Voirg jaar was ik in Jenin. Toen we pas in het vluchtelingenkamp in Jenin aankwamen kwam Mohammed een vijfjarig jongetje naar ons toegelopen en vroeg ons naar zijn huis te komen kijken. Hij zei: "Wij hebben veel geluk gehad, ons huis staat er nog, het is maar geraakt door twee raketten". Effectief het huis van Mohammed stond er nog, half weggeblazen door twee raketinslagen, maar het stond er nog, dankzij het heldhaftig Palestijns verzet. Even later kwam een driejarig meisje vragen: "Mevrouw ik heb deze kinderzonnebril gevonden tussen het puin, maar weet niet van wie hij is, aan wie moet ik die nu geven?" Op zo'n moment word je stil en weet je niet wat zeggen. Abla vertelde me dat telkens ze een checkpoint moet passeren en haar zoontje bij haar in de auto zit hij aan haar vraagt: "Mama, waarom koop je geen geweer en schiet je die soldaat dood?" Ik ben net terug uit Syrië waar we Palestijnse vluchtelingenkampen hebben bezocht. Een twaalfjarig meisje, Bisan, vroeg me: "Kunnen jullie ons geen wapens geven?" Zo'n vragen doen je nadenken. Al vijftig jaar leven de Palestijnen onder een misdadige bezetting en worden ze doodgeschoten, hun huizen vernietigd, ziekenhuizen vernield, scholen platgereden enkel en alleen maar omdat ze zich durven verzetten, omdat ze hun huizen niet zomaar willen afgeven. In Nablus is er nu reeds drie maanden kur-few, dit is "niet buiten" op risico doodgeschoten te worden. Toch blijven de Palestijnen zich hiertegen verzetten sturen ze hun kinderen naar school, gaan ze boodschappen doen en blijven ze hun rechten opeisen om als vrije mensen te leven in hun land. De Israëlische soldaten aarzelen niet om op kinderen te schieten op weg naar of van school…
Elke keer als ik een ontmoeting heb met Palestijnen, wil ik hen aanmoedigen, hun rechtvaardige strijd ondersteunen, maar telkens is het zo dat zij diegene zijn die mij aan moedigen om de strijd in België voor een vrij Palestina voort te zetten. De gruwelijkheden van de zionistische bezetting komen in de westerse media weinig aan bod. We hebben beslist om de stilte rond Palestina te doorbreken en de misdaden die door de zionisten worden begaan te blijven aanklagen. Volgende zomer willen we met 100 jongeren naar Palestina te gaan met de Che Leila Brigades. We willen samen met hen het leven van de Palestijnen meemaken zodat nadien ieder van hen kan getuigen over wat daar werkelijk gebeurt. Dit is enorm belangrijk. Er is vandaag nog niet vel gezegd over de dreigende oorlog in Irak, maar het is duidelijk dat als die oorlog er komt, Sharon van de gelegenheid zal gebruik om de Palestijnen te verdrijven naar de buurlanden, of zal uitmoorden. Ik wil oproepen voor de betoging in Brussel op zondag 10 november tegen de oorlog in Irak, en voor een vrij Palestina.
Ik vind het fantastisch als ik zie hoeveel mensen de rechtvaardige strijd voor een vrij Palestina steunen. Vorige keer kon ik reeds komen getuigen over mijn reis naar Jenin, er was toen veel volk. Vandaag vreesde is dat de opkomst niet zo groot zou zijn omwille van het stormweer, maar jullie zijn met nog meer. Ik zou zeggen net zoals de Palestijnen hebben jullie het noodweer getrotseerd. Een dikke proficiat en tot op 10 november."

Na de toespraak wordt de stand van de Che Leila Brigade Antwerpen overrompeld. Jeannk Kocheki, de initiatiefnemer van de Che Leila Brigade in Antwerpen, kan de inschrijvingen voor de Palestina-reis niet bijhouden. "We zijn toch wel ingeschreven. Ik heb het al aan mijn moeder gevraagd, we mogen toch mee?", luidt het. Als gezegd wordt dat de minimumleeftijd 18 jaar is klinkt het ontgoocheld: "in Palestina zijn ze toch jonger om de strijd aan te gaan!". In totaal schrijven 65 jongeren zich in om samen met de Che Leila Brigade volgende zomer naar Palestina te trekken. Iedereen krijgt ook de folder voor de betoging op 10 november in Brussel. De namiddag eindigt even strijdbaar als hij begonnen was.

arch/ive/ief (2000 - 2005)