arch/ive/ief (2000 - 2005)

Verklaring van de PVDA van Luik met betrekking tot de ramp op het cokesfabriek van Cockerill-Sambre Luik.

Een aangekondigde ramp

Deze operatie (consignation genaamd) die in principe een termijn van 10 dagen vereist om in alle veiligheid te worden uitgevoerd, wilde de direktie in twee dagen laten gebeuren, volgens getuigenissen van arbeiders van de cokesfabriek. Vervolgens heeft men firma's in onderaanneming toegelaten de werken te starten. Gedurende deze werken heeft zich een ontploffing voorgedaan en meerdere muren werden weggeblazen. De slachtoffers werden geraakt door puin en thermische schok.

Twee arbeiders overleden ter plaatse. Eén van hen was 22 en was nog maar een jaar geleden getrouwd. 26 andere arbeiders zijn gewond waaronder 13 ernstig. Het leven van verschillende onder hen is nog steeds in gevaar.

De PVDA neemt deel in de rouw van de families, waarvan de vader of het kind was gaan werken met de hoop levend terug te komen.

De PVDA deelt de ongerustheid maar ook de terechte woede van de arbeiders die we vanmorgen ontmoetten op de plaats van de ramp. Ze zijn eensgezind: het gaat om een aangekondigde ramp. Zoals een werker en syndicaal militant van de cokesfabriek het zei: "Ik ben vandaag niet komen werken omdat ik vreesde voor ongevallen. Ik nam een dag verlof wat misschien mijn leven gered heeft. We vragen al heel lang veiligheidsherstellingen. Men antwoordt dan altijd ja, ja, maar er gebeurt nooit iets concreet". Een jonge arbeider legt uit: "Sinds het plan Delta is er onvoldoende personeel. Ongevallen waren onvermijdelijk".

Allen eisen ze al twee jaar lang dat veiligheidsherstellingen zouden gebeuren. Men zou de collectoren moeten vervangen in plaats van opsmuk-lassen te doen. De veiligheidsprocedures worden niet meer toegepast. De direktie wil een maximaal rendement halen uit een verouderd instrument en weigert te investeren in nieuwe gereedschappen en veiligheid. Men doet steeds meer beroep op jonge interimwerkers waarvan de opleiding ruim onvoldoende is. B. Gagliardi, divisionaris algemene veiligheid, neemt geen blad voor de mond: "Elk jaar zijn er doden op Cockerill-Sambre door het gebrek aan veiligheid. De direktie doet geen inspanningen in tegenstelling tot wat ze beweert. Ze doet er enkel op papier. Momenteel zijn er ongeveer 40 gekwetsten in aangepast werk, wat de statistieken over arbeidsongevallen vervalst. Men moet de veiligheid onder handen nemen". Curto van de CNE, verantwoordelijke veiligheid: "één van de eerste vragen die moeten gesteld worden is: hoeveel interimarbeiders en arbeiders in onderaanneming nemen deel aan deze gevaarlijke operatie?".

Jean Claude Smets, algemeen-secretaris van het ABVV-Luik heeft niet geaarzeld de schuld te steken op de arbeidsomstandigheden in het bedrijf en de gevolgen voor de veiligheid: "de verschillende herstruktureringen maken dat we vandaag met te weinig zijn. Men doet meer en meer beroep op externe firma's. Er installeert zich een zeker laxisme in de onderhoudswerken die moeten gebeuren. Kortom men leeft de veiligheidsnormen niet meer na. De zware ongevallen hebben zich de laatste tijden vermenigvuldigd in het bedrijf. In een tijdspanne van enkele maanden zijn er twee geëlektrocuteerden geweest, telkens door een gebrek aan veiligheid."

Voor de PVDA gaat het niet om een ongeval maar om een voorspelbare en aangekondigde ramp. Sedert verschillende jaren klagen de staalarbeiders van de PVDA en de dokters van Geneeskunde voor het Volk de steeds lastiger arbeidsomstandigheden, onophoudelijk aan. Sedert haar ontstaan, amper anderhalf jaar geleden hebben al 18 arbeiders de dood gevonden in de multinational Arcelor. Zonder te spreken over de doden in de onderaannemingsfirma's. In de Belgische sectoren ( Sidmar, Cockerill-Sambre, Luik en Charleroi) hebben twaalf arbeiders de dood gevonden op hun arbeidsplaats. De PVDA, GVHV en het centrum C-Dast hebben systematisch bloemenverkopen en bloemenhuldes georganiseerd. Bij elke herdenking hebben ze de onaanvaardbare werkomstandigheden aangeklaagd en het respect van de veiligheid binnen het bedrijf geëist, onder andere door de verspreiding van het Veiligheidscharter dat opgesteld is door staalarbeiders van de PVDA. Als deze raadgevingen waren opgevolgd dan zou de ramp van vandaag niet gebeurd zijn!

De PVDA klaagt de schijnheiligheid van de direktie aan, die rechtstreeks verantwoordelijk is voor deze ramp. Teneinde een rentabiliteit van 15% aan de aandeelhouders te garanderen legt de direktie het plan Delta op die de samendrukbare kosten met 40% wil verminderen. Hetgeen een enorme toename van de produktiviteit impliceert, een daling van het personeel met 2.600 werknemers, een externalisering door meer en meer werken te transfereren naar onderaannemingsfirma's en naar interimwerkers. Daar ligt de enige oorzaak van het ongeval van vandaag. Om dit plan op te leggen doet de direktie aan jobchantage en voert ze campagne voor de sluiting van één van de vier warme lijnen van Arcelor in Europa. En ze weigert de investeringen op te starten om het instrument te vernieuwen. Ze roept de concurrentie tussen de staalmultinationals in om aan alle werkers het onaanvaardbare op te leggen. Deze concurrentie-de ramp bewijst het met veel smart voor de gezinnen- is een oorlog die de arbeiders tot de dood en tot invaliditeit voor het leven leidt.

De PVDA deelt de afkeer dat door meerdere werkers vertolkt werd ter gelegenheid van het bezoek van de minister Laurette Onkelinkx op de site. Als partij aan de macht in de federale staat en het Waals Gewest, heeft de PS een verpletterende verantwoordelijkheid in het hetgeen de werkers vandaag overkomt. Het is de PS die het plan Horizon 2000 heeft opgelegd in 1998, hetwelk 2000 jobs heeft geliquideerd terwijl het de produktiviteit verhoogde met 15%. Het is de PS die Cockerill-Sambre aan Usinor verkocht heeft. Het is nog de PS die in het kader van het Waals Gewest met hand en tand het vervloekte plan Delta verdedigt, de rechtstreekse oorzaak van de ramp.

De PVDA roept alle werkers en syndicalisten op hun lot in eigen handen te nemen. Hetgeen vandaag gebeurd is mag nooit meer gebeuren. Verwerp de wet van de concurrentie die u doodt, bestrijdt het plan Delta. Aanvaardt die oorlog die het kapitaal tegen u voert niet meer. Vecht terug. De arbeider heeft het recht waardig te werken en in alle veiligheid. Zijn vrouw en kinderen willen hem elke dag veilig en gezond zien terugkomen.

De PVDA zal alles in het werk stellen om de nationale en internationale eenheid van alle staalarbeiders tot stand te brengen rond de volgende eisen:

1. De direkteurs die verantwoordelijk zijn voor dit ongeval moeten voor het gerecht vervolgd worden en moeten betalen voor wat ze gedaan hebben. Tijdens vergaderingen hebben arbeiders voorgesteld om hiervoor een fonds op te richten.

2.Een audit die per sector gerealiseerd wordt door de betrokken werkers en syndicalisten moet het onmisbaar aantal werkers bepalen die nodig zijn om in veiligheid te kunnen werken. De conclusies van deze audit moeten verplicht worden toegepast. Het zijn de werkers die sterven en niet de direkteurs.

3. Een Arcelor statuut voor alle werkers die op de site van Arcelor werken. Onmiddellijke en definitieve terugname van alle geëxternaliseerde diensten sedert de Horizon 2000 en Delta herstruktureringen. Onmiddellijke en definitieve reïntegratie van de interimwerkers. Dit is de enige manier om ze deftig op te leiden en te beletten dat ze op hun 22ste zouden sterven.

4. Veiligheidsdelegees zullen op vraag van de werkers, het recht hebben om op elk moment de produktie of de werken te doen stoppen wanneer de veiligheidsvoorwaarden niet vervuld zijn. De werker heeft het recht een werk te weigeren wanneer hij zich niet veilig voelt. 5.Alle door Arcelor beloofde investeringen moeten binnen de kortste tijd gerealiseerd worden. De investeringen in veiligheid - die noodzakelijk geacht worden door vergaderingen van werkers - moeten onmiddellijk gerealiseerd worden en betaald door het patronaat.

6. Herstelling van de cokesfabriek inclusief de beschadigde batterij op kosten van Arcelor en volgens de meest recente milieu en veiligheidsnormen.

De rauwe realiteit van de klassentegenstelling tussen arbeiders en kapitalisten werd goed geïllustreerd in het TV1-journaal. Een vakbondsman kon zijn tranen nauwelijks bedwingen en vloekte dat jonge mensen maar blijven sterven aan arbeidsongevallen. Daarna kwam de Directeur Communicatie van het bedrijf schijnheilig uitleggen dat ze alles deden aan de veiligheid, dat het nooit meer zou gebeuren, blablabla. Op zich al tekenend dat de patroons een Directeur Communicatie moeten hebben om systematisch recht te praten wat krom is. Maar ik maakte me de bedenking: die vent komt natuurlijk van zijn hele lange leven nooit ofte nimmer in een levensgevaarlijke werksituatie terecht! Zou het voor de arbeids- en beroepsreisico's geen goede zaak zijn als in elke gevaarlijke situatie iemand van het management verplicht de arbeiders in kwestie zou vergezellen? :-)
Zondag 8 december staat de kwestie van arbeid en gezondheid op het programma van het weekend van Geneeskunde voor het Volk en Geneeskunde voor de Derde Wereld. Met o.a. ook de Cubaanse specialiste arbeidsgeneeskunde Dr. Doris Bordado: hoe wordt daarmee omgegaan in een socialistische maatschappij? Want het ongeval in Cockerill-Sambre bewijst nog maar eens dat "een andere wereld" en andere productieverhoudingen letterlijk levensnoodzakelijk zijn.

Volledig programma weekend GvhV/G3W: http://www.g3w.be