Laat Irak zelf zijn toekomst bepalen aub.

Pathetische discussies, paternalistische argumenten. Ik ben beschaamd als ik sommige artikels en sommige van de reacties lees over Irak en Saddam hier in deze Indymedia-kolommen (maar er zijn ook wel goeie reacties bij). Zeg boys & girls, is het ooit al bij jullie opgekomen, dat de Iraakse bevolking geen jaknikkende negertjes zijn uit Belgisch Congo?? Dat jullie toekomstplannen maken voor een regio zonder rekening te houden met de verzuchtingen van de bevolkingen. Dus de Arabische regio zou zich moeten ontwikkelen zoals jullie dat willen??!! En en passant mag ook nog een flinke portie fictie met een snuifje realiteit worden vermengd in zeer sappige verhalen, geplukt uit de multinational-media, en feiten mogen ofwel uit hun verband gerukt, ofwel totaal verdraaid worden weergegeven? Sommige van bovenstaande briefschrijvers zouden in de grond moeten zinken van schaamte. Of een gratis reisje krijgen naar Irak, om zich te vergewissen van de toestand ter plaatse. Ik vergeet nooit Nicaragua: Ortega, een wreed goeie!!! volgens de NGO's wel te verstaan: verkoopt zijn land aan de VS door "vrije verkiezingen" te organiseren. Gevolg: het armste land van Midden-Amerika. Vergelijk dat dan eens met Saddam: die heeft de territoriale integriteit tenminste gevrijwaard. En daarom willen de Amerikanen daar nu zo graag binnenvallen: het heeft al veel te lang geduurd. Heeft iemand in deze kolommen al eens de moed geprezen van de Iraakse bevolking. De Irakezen hadden al veel langer moeten kraken onder de sancties, maar het tegenovergestelde doet zich voor: de vastberadenheid groeit!! Dat heb ik zelf kunnen vaststellen bij diverse bezoeken tussen 1992 en 2002.
Ach, die NGO's: laten we ze een gedichtje voorlezen:
"The development net is bright & noble"
"Our vision is deep and our thoughts are global"
"Although we move with the better classes"
"Our thoughts are always with the masses"
Hé, hebben we in de discussie over Irak niets vergeten? Vrouwenrechten? Gezondheidszorg? Onderwijs? Basisrechten voor de Nationale minderheden? (Irak heeft in 1987 van UNESCO een prijs gekregen voor hun alfabetisering) Herverdeling van de gronden? Nationalisatie van de Olie? Uitbouw van de infrastructuur?. Waarom denken jullie dat in Irak de vrouwen de grootste fans zijn van Saddam?? "Saddam is niet te verdedigen en de Belgen zijn daar van overtuigd", lees ik hierboven ergens. En dan??? Is het dan niet onze taak om onze Belgen uit te leggen dat het probleem niet Saddam is maar Bush? Veel Belgen stemmen voor het Vlaams Blok. Moeten we dan ook maar alle migranten uitwijzen?? Zelfde redenering. Even verwerpelijk.
De Koerden krijgen een autonome regio van de VS, en die regio is al in 2 regio's verdeeld: één voor Talabani, één voor Barzani, beide feodale veldheren. In 1995 maken ze ruzie, duizenden doden, en Talabani vraagt aan Saddam om tussen te komen. Dat is de situatie die jullie willen? Dat terwijl de Koerden 1/3de van de zetels in het Iraakse parlement hadden, hun eigen Koerdische universiteit hadden (de enige in de Koerdische regio), hun taal mochten spreken… Selectieve verontwaardiging?
Onder het kolonialisme en neo-kolonialisme was Irak onderontwikkeld. Onder Saddam maakte het een opmerkelijke welvaartssprong. In 1990, na bijna 20 jaar schrikbewind, was het land economisch "fast approaching a standard comparable to that of some European countries", schrijft het VN-rapport van Sadruggun Aga Khan (1991). Thans, na 12 jaar westerse vastberadenheid en grote bekommernis om de "mensenrechten", kunnen meer dan 1.500.000 slachtoffers aan het embargo worden toegeschreven. Zou het echt aan Saddam liggen? Ik kén vrij goed enkele communisten die gevlucht zijn in de jaren '70 voor Saddam. Velen hebben onze international peace appeal ondertekend, zijn meegeweest naar Irak in april, en schrijven zelfs artikels voor http://www.irak.be… en staan nu 100% achter Saddam, omdat ze verdorie niet anders kunnen. Als het echt moeilijk is om dat te begrijpen, dan moet de discussie hierover in deze kolommen maar eens losbarsten. En iemand die beweert dat Saddam hulpgoederen voor zich zou houden, of al zijn geld in paleizen investeert, of andere nonsens, moet er maar eens UNICEF of FAO rapporten op nalezen. De VN-organisaties hebben nog GEEN MISBRUIKEN kunnen vaststellen. En zij monitoren Irak al 12 jaar. Want het land staat op rantsoen. Er zijn een 50.000-tal distributiepunten, meestal gewone winkels, die elk over een computerlijst beschikken met de rechthebbende gezinnen. De FAO heeft dat allemaal geïnspecteerd en goed bevonden. De rantsoenering heeft ervoor gezorgd dat een echte hongersnood onder de armsten is vermeden. Carel De Rooy van UNICEF-Irak vond, net zoals zijn voorgangers, redelijk miraculeus dat Irak überhaupt nog lééft. Waarom denken jullie dat de twee UN humanitarian coördinators Denis Halliday en Hans Von Sponeck en de verantwoordelijke voor het Voedselprogramma Jutta Burgharst ontslag hebben genomen? Omdat zij dachten dat zij een rechtvaardige zaak dienden? Tun Myat de opvolger van Hans Von Sponeck is in juli verplaatst, nadat hij in mei aan een delegatie van "Voices in the Wilderness" had verklaard: "als mijn ontslag zou kunnen bijdragen tot de opheffing van het embargo, dan zou ik morgen ontslag nemen". Luister aub eens naar wat die mensen uit de praktijk te vertellen hebben, ja? Ik kan in één artikel niet op alle mythes omtrent Irak beantworoden. Maar zou een beetje geschiedenis niet kunnen helpen? Kwestie van niet te veel in het ijle te moeten discuteren:
De "miserie" met Saddam is begonnen in 1972. Toen heeft hij een vriendschapsverdrag gesloten met de USSR, waarna de Baath-partij de olie nationaliseerde. Dat was een onvergeeflijke fout voor de VS en de olie-multinationals.
1972
Irak kondigt de nationalisatie van zijn olie-industrie aan. President Nixon, adviseur van de Nationale Veiligheid Kissinger en de sjah van Iran besluiten om de Iraakse Koerden te bewapenen en in opstand te doen komen tegen Bagdad, om Irak te verzwakken. Er wordt de Koerden beloofd dat de VS "would back them all the way". De sjah sluist VS-wapens door naar de Koerden, en Kissinger overtuigt Barzani een sovjetvoorstel te verwerpen om te onderhandelen tussen de Koerden en Bagdad. De CIA levert via de Israeli's voor 16 miljoen dollar militaire steun aan Barzani. Niet de VS, maar Irak wordt op de lijst geplaatst van landen die het terrorisme steunen.
1975
De Iraakse vice-president Saddam Hoessein en de sjah van Iran bereiken onder druk van de VS een akkoord in Algiers. De controle over de betwiste Shatt Al Arab-rivier wordt verdeeld tussen de twee landen. Alle VS-hulp aan Barzani en de Koerden wordt abrupt afgebroken. Het Pike Report, uitgebracht door het 'House Select Committee on Intelligence' beschrijft de CIA/Koerdische operatie als een "cynical enterprise, even in the context of clandestine operations". Noch de sjah, Nixon of Kissinger "desired a victory for our clients [de Koerden]". De Koerdische leiders ontvluchten het land. Het lot van de andere Koerden interesseert de VS-regering niet. Kissinger verantwoordt zich als volgt:
"Covert operations should not be confused with missionary work."
1979
De door de VS gesteunde sjah van Iran wordt omvergeworpen door een volksrevolutie. Khomeini roept de sjiieten van Irak op om een heilige oorlog te voeren tegen de "goddeloze" Saddam Hoessein.
1980
Carter kondigt de "Carter Doctrine" aan, die stipuleert dat de VS militair zal tussenkomen in de Perzische Golf om de VS-toegang tot de olie te beschermen. Irak valt Iran binnen met de publieke goedkeuring van de VS, bij monde van Nationaal Veiligheidsadviseur Brzezinski, na diverse (echte of vermeende) grensschendingen door Iran, en nadat de VS Irak overtuigt om de controle over de Shatt Al Arab-rivier terug op te eisen. De Verenigde Staten steunen beide partijen in deze bloedige en uitputtende acht jaar durende oorlog. Een woordvoerder van Reagan vertelt aan de New York Times: "We wanted to avoid victory by both sides." Kissinger zegt: "I hope they kill each other. Too bad they both can't lose."
1982
Tijdens deze oorlog wordt Irak geschrapt van de lijst der landen die het terrorisme steunen. Na een bezoek van de VS-stafchef generaal David Jones aan Turkije, stuurt dit land troepen naar het noorden van Irak om de Koerdische rebellen te bevechten, zodat Irak zich volledig kan concentreren op de oorlog met Iran.
1984
De VS knopen volledige diplomatieke betrekkingen aan met Irak. President Reagan laat de CIA toe om top-secret informatie met Irak uit te wisselen. Die uitwisseling gebeurt ook tussen de VS en Iran. De VS verkopen wapens aan Iran. Koeweit maakt van de verwarring rond de Iraans-Iraakse oorlog gebruik om alweer zijn grens naar het noorden op te schuiven. Het neemt ongeveer 1400 km² in bezit van het Iraakse Rumaila-olieveld. Met de hulp van de nieuwe VS-supplied slant-drilling technologie, lukt het Koeweit bovendien om olie te boren in het deel van het Rumaila-olieveld dat onbetwistbaar in Irak ligt.
1985
Kolonel Oliver North, de man van het Iran-Contra-schandaal, vertelt aan Iraanse onderhandelaars dat de VS Iran zullen helpen bij de omverwerping van het regime van Saddam Hoessein en dat zij er alles aan zullen doen om Saddam in een slecht daglicht te stellen.
1986
Het Iran-Contra-schandaal breekt los in november, maar de samenwerking tussen de VS en Irak duurt voort. Als blijkt dat Irak de oorlog zal verliezen, verhoogt de VS-hulp aan Bagdad.
1987
Generaal Norman Schwartzkopf junior wordt hoofd van CENTCOM, het Centraal Commando van de VS-strijdkrachten. In hetzelfde jaar komt de VS militair tussen in de Golfoorlog aan de zijde van Irak door o.a. Koeweitse en Iraakse olietankers te escorteren en Iraanse olieplatforms te bombarderen.
1988
Advies, mankracht, technologie, leningen en wapens van de VS, Europa, Koeweit, Saudi-Arabië en Jordanië doen de oorlog in het voordeel van Irak overhellen. Een staakt-het-vuren wordt bereikt tussen Iran en Irak op 8 augustus. Een dag na de wapenstilstand verhoogt Koeweit zijn olieproduktie drastisch. De prijs voor een barrel olie zakt van 21 tot 11 dollar. Het "Centre for Strategic and International Studies" begint een twee jaar durende studie die het resultaat van een oorlog tussen de VS en Irak moet voorspellen.
1989
"Oorlogsplan 1002", oorspronkelijk opgesteld in 1981 door de VS om een eventuele sovjetbedreiging af te slaan in de Golfregio, wordt aangepast tot "Oorlogsplan 1002-90", maar nu met Irak als vijand nummer 1 in de regio. De 90 in de naam heeft betrekking op het jaar 1990.
Winter 1989-1990
Volgende resoluties van de VN-Veiligheidsraad krijgen een veto of een tegenstem van de VS: een veroordeling van de Amerikaanse invasie in Panama, een veroordeling van de Israëlische praktijken in de bezette gebieden, een resolutie tegen het verwerven van territorium door middel van geweld.
Januari 1990
In het CENTCOM-hoofdkwartier wordt "Oorlogsplan 1002-90" met de computer getest. Het spelletje krijgt de naam Internal Look.
Februari 1990
Generaal Schwartzkopf getuigt voor de Senaat over het belang voor de VS om hun militaire aanwezigheid in de Golfregio te verhogen. Hij waarschuwt voor Iraks militaire dreiging. "De olie van het Midden-Oosten is de levensader van het Westen", zegt hij. "Japan betrekt bijna 2/3de van zijn olie uit deze regio, Europa meer dan 1/4de."
Maart 1990
Onmiddellijk na de OPEC-top verhogen Koeweit en de Verenigde Arabische Emiraten hun olieproduktie drastisch en overspoelen de markt.
12 april 1990
Saddam Hoessein stelt voor om zijn hele arsenaal chemische en niet-conventionele wapens te vernietigen als Israël erin zou toestemmen om zijn chemische en atoomwapens te vernietigen. De VS wuiven het voorstel weg.
Mei 1990
Op de slotmeeting van een Arabische spoedbijeenkomst in Bagdad, beschuldigt Saddam Hoessein de kleine Golfstaten ervan een economische oorlog tegen Irak te voeren. Volgens hem hebben ze voor 2,4 miljard dollar aan "Iraakse" olie uit het Roemellah-veld gestolen, terwijl hun overschrijding van de OPEC-produktienorm de prijzen heeft doen dalen, wat de Iraakse schatkist 14 miljard dollar deed derven.
Juli 1990
Saddam Hoessein beschuldigt Koeweit openlijk van samenzwering om Iraks economie te vernietigen. Iraakse troepen verzamelen aan de Koeweitse grens. De VS laten stilzwijgend begaan.
24 juli 1990
Het Pentagon kondigt militaire maneuvers aan in de Perzische Golf. De Wall Street Journal van 25 juli schrijft dat deze een direct gevolg zijn van de spanningen tussen Irak en Koeweit. De New York Times van 5 augustus '90 beschrijft het emiraat Koeweit als "less a country than a family-owned oil-company with a flag".
25 juli 1990
In een gesprek stelt VS-ambassadrice Glaspie Saddam Hoessein gerust: "Wij hebben geen mening over inter-Arabische geschillen zoals uw grensconflict met Koeweit... James Baker heeft onze officiële woordvoerder opdracht gegeven om deze richtlijn te benadrukken."
2 augustus 1990
Irak valt Koeweit binnen. De VN stellen een embargo in tegen Irak. De VS blokkeren actief iedere poging tot een vreedzame oplossing van het conflict en sturen 540.000 manschappen naar de Golf. Saddam Hoessein wordt de "nieuwe Hitler" genoemd, net zoals Mossadegh toen hij in 1954 de Iraanse olie nationaliseerde, net zoals Nasser als die het Suez-kanaal nationaliseerde.
It's business as usual.
"Niet Irak, maar machtige groepen in de VS hebben deze oorlog en dit embargo gewild: het Pentagon, dat haar militaire budgetten op hetzelfde peil wilde houden; de wapenfirma's, met hun afhankelijkheid van binnenlandse militaire contracten en wapenleveringen in het Midden-Oosten; de oliemaatschappijen die hun controle over de prijs van ruwe olie wilden uitbreiden en grotere winsten beoogden; de Bush-administratie, die na de desintegratie van de USSR haar kans schoon zag om een permanente militaire aanwezigheid in de Golfregio te vestigen, en aldus als enige supermacht in de regio de Arabische oliereserves onder haar controle te plaatsen.
De grootste uitdaging voor het Pentagon bestond erin uit te maken wat Irak (dat meer geïnteresseerd was in wederopbouw dan in expansionisme) er zou kunnen toe bewegen om acties te ondernemen die een VS-interventie zouden rechtvaardigen. Daarvoor gebruikte het de Koninklijke familie van Koeweit." (Ramsey Clark, voormalig VS-minister van Justitie).

arch/ive/ief (2000 - 2005)