arch/ive/ief (2000 - 2005)

Afgelopen maandag was ik aanwezig op de betoging tegen de ontruiming van het lappersfort. Wat ik daar aan politiegeweld gezien en ervaren heb, heeft een erg diepe indruk op me gemaakt. En ik ben nochtans redelijk actief in het axiemilieu, dus dat was niet mijn eerste "confrontatie" met politie, ik ben redelijk wat gewoon.

Wanneer ik een flik aanspreek op zijn/haar houding, of vraag naar de persoonlijke mening van die persoon i.v.m. het doel van de actie, zegt die meestal iets in de trant van:"meiske, we doen gewoon ons werk!"

Wel, I DON'T BUY IT ANYMORE! Ik geloof dat je ook verantwoordelijk bent voor DE MANIER waarop je je werk doet, en hierin is er een brede waaier van mogelijkheden. Een verpleegster die, door haar brutale manier van werken, een dementerende bejaarde gewoonweg mishandelt, doet, theoretisch gezien, ook "gewoon haar werk", want ze voert gewoon de technieken uit. Maar toch kan zij ervoor kiezen om empathischer tewerk te gaan.

Toen pinkje maandag probeerde het bos te bereiken via de sporen, kwam hij daar een politieman tegen die, na een korte babbel, vertelde dat hij ook tegen de ontruiming was, en dat hij niet te hard zou lopen om hem tegen te houden als hij over de sporen wou gaan! Dit gaf mij enorm veel hoop: ook de politie kan kiezen om een statement te maken,blijkbaar. In Kleine Brogel heb ik ook met een militair gebabbeld die zelf tegen kernwapens was.

Ik ben niet geneigd om de politie te demoniseren, want daar schiet je volgens mij niets mee op, integendeel: dit creëert gewoon een nog groter spanningsveld. Meestal zorg ik zelfs voor bloemetjes om uit te delen, ook aan de flikken. (Begrijp me niet verkeerd, ik ben zeker voor wat burgerlijke ongehoorzaamheid: to resist is our duty when injustice is law!) Ik wil hiermee zeker niet stoppen, maar ik heb toch besloten om het niet meer alleen hierbij te laten: ik denk dat we eens kunnen nadenken over HOE actievoerders face-to-face tot een dialoog kunnen komen met de politie, en hen kunnen wijzen op de verantwoordelijkheid die ze hebben als individu, over de keuzes die ze kunnen maken over de manier waarop ze hun werk uitvoeren.

Ik post dit stukje in de hoop dat er wat inspirerende gedachten, axietips kunnen uitgewisseld worden over de manier waarop we dit tot stand kunnen brengen...

yo, waarom al die engelstalige omschrijvingen? spreekt maar nederlands hoor!

Ik dialogeer graag met onze ordehandhavers. Alleen zijn zij hier nooit in geinteresseerd. Praten helpt niet, ik denk uw bloemekes ook niet.
Dus de volgende keer dialogeer ik nog enkel met bakstenen !
Trouwens hun opmerking : 'ik doe maar mijn job' is ne flauwe. Ik denk dat nergens in hun onthaalboekskes en opleidingen staat dat ze mensen onterecht moeten meppen, vernederen, misbruik moeten maken van hun positie, enz.
Volgens mij kiezen zij bewust voor deze extra-job-invulling. Als mijnen overste op het werk vraagt/opdraagt (werk ook bij openbare dienst) burgers te vernederen, positie te misbruiken, burgers ineen te meppen dan weiger ik dat toch gewoon ! Als werknemer heb je de keuze hé. Niemand wordt verplicht om hersenloos 'orders' uit te voeren. Dit betekent dan wellicht het einde van je job en ligt de C4 snel klaar. Maar nog liever dat dan me onwaardig en onmenselijk te moeten gaan gedragen. Ik vraag mij trouwens af wat de vakbonden ACOD en CCOD hiervan vinden ? Te dikwijls slagen bv. ACOD-militanten onterecht andere ACOD-militanten inmekaar omdat den ene 'zijn job doet' en den andere ook, nl. opkomen voor het behoud van een stukske natuur tijdens een opgenomen vakantiedag !
Misschien dat het Belgisch sociaal forum, dat toch zo ijvert voor de openbare diensten, ook deze mistoestanden eens aankaart en veroordeelt. Want voor openbare diensten die zo functioneren wens ik niet langer nog belastingen te betalen hoor. Misschien kunnen we een gigantische actie van burgerlijke ongehoorzaamheid uitwerken : iedereen weigert verder nog belastingen te betalen aan de overheid tot eindelijk het één en ander is recht gezet !

Met sommigen kan je communiceren.
Maar diegene die meppen komen uit Brussel en hebben daar zelf voor gekozen, waarschijnlijk om hun mannelijkheid te bevestigen.

Op een bepaald moment stonden er aan één kant , 20 gewone Brugse agentjes. Toen de mannetjes met knuppel, schild en helm een rij vormden voor hen, zeiden de Brugse agentjes:' dat zijn de echte, die gaan het oplossen.' Ook zij hebben schrik van de oproerpolitie.

Ik heb al geleerd dat er inderdaan goede agenten bestaan, maar de opreorpolitie bestaat uit mannen die daar voor gekozen hebben. Deze info komt van een ex-agent.

Ooit al eens aan gedacht hoe je zou praten met de agenten in het waterkanon, je weet wel, die het zo leuk vinden om betogers te volgen met hun kanon.

Zelfs als je erin slaagt om alle agenten op de vloer om te praten volstaat het bevel van één agent aan die in het waterkanon om iedereen nat te spuiten.

Sinds Brugge ben ik er van overtuigd dat die oproeragentjes los staan van de andere diensten.

Hoe zou je zelf zijn als machoman of-vrouw?
Je krijgt wapens, de autoriteit om te slaan en je kan quasi niet vervolgd worden omdat je geen naamkaartje draagt en je collega's zullen er wel op toezien dat bezwarend beeld materiaal verdwijnt. En je wordt er nog voor betaald ook. En ook andere agenten hebben schrik van je.

De droomjob?
Of de nachtmerrie van elk weldenkend mens?

Marx heeft het ooit opgeschreven: "In België heeft de toenmalige Rijkswacht(nu Federale politie) één functie: op de arbeiders slaan."

Aan Guido
Dat het enkel de oproerpolitie uit Brussel zou zijn die rake klappen durft uit te delen is niet correct hoor. Tijdens de axieweek op het Lappersfort tijdens augustus hebben Brugse agenten zeer agressief uitgehaald tegen demonstranten. Zo werd oa. iemands lip kapot geklopt door de vuist van een Brugse agent. De betrokken persoon werd opgesloten en kreeg geen medische bijstand. Zo zijn er meer van die stootjes gebeurt tijdens die week. De meeste flikken zijn geen schatjes. Af en toe kom je er ene tegen die best oké is, meestal een agent van een jaar of 50-55. Zijn uitgeblust en wachten op hun pensioen ...

Lieve Guido en beste Zwartje,

Ga nu alsjeblief niet in discussie over wie nu eigenlijk de real bad guys zijn (snorry, meneer Vlaams, voor deze drie Engelse woordjes) (zucht).

Ik wil hierover twee dingen zeggen:
1. jullie gaan ervan uit dat we er al in moeten slagen om de politie aan te zetten tot MUITERIJ vooraleer het een succes zou zijn. Volgens mij zouden we ook al heel wat bereikt hebben als we een agent er kunnen toe aanzetten dat hij, zoals in het geval met pinkje, " niet te hard zal lopen", of zegt dat hij ook achter het behoud van het bos staat. Dit kan een hart onder de riem van een actievoerder betekenen, wat nieuwe moed. Misschien kunnen we zelfs een kleine opening veroorzaken in de geest van een politieman, zodat deze een volgende actie wat zachtaardiger zal zijn of zelfs meer geneigd zal zijn om "niet te hard te lopen", of , wie weet, wat milieubewuster zal proberen leven.
En trouwens, Zwartje, ik geloof echt niet dat een politiechef zijn korps LETTERLIJK de opdracht zal geven om mannen op krukken neer te slaan en meisjes voortdurend uit te schelden voor "hoer", dus er is wel degelijk zoiets mogelijk als keuzes maken zonder je C4 te krijgen.
2. laten we er nu eens bij wijze van experiment, gewoon, al is het maar puur voor de lol, van uit gaan dat er een betere wereld mogelijk is of dat flikken ook menselijk kunnen zijn en we tot contact kunnen komen ermee, WAT zou je dan kunnen doen of zeggen om tot een echte dialoog te komen en een mentaliteitsverandering teweeg te brengen (durf gewoon even te dromen?)?

Het grootste probleem is dat je een gigantische communicatiebarrière moet doorbreken. Die politiemensen zijn erop getraind in groep te reageren en zijn het niet gewoon (zeker niet door ons) als individu benaderd te worden. Het kan helpen om politieagenten als persoon aan te spreken, los van hun functie. Ze naar hun persóónlijke mening vragen, vragen hoe hun dag is geweest enzo... vaak krijg je dan wel positieve reacties.

Murf

eh... ik bedoel El Pimo

excuseer