Pics - Betoging tegen ontruiming Lappersfort

pics en verslagje betoging tegen ontruiming lappersfortbos (maandag 14/10/02) [Meer pics: zie beneden]

Omstreeks 10u15 kreeg ik in Leuven een smsje en een telefoontje dat men het lappersfortbos aan het ontruimen was. Ik kon mij gelukkig vrij maken en om 11u zat ik al op de trein richting Brugge. Alleen ging ik via de achterkant van het station naar het bos, waar al enkele sympathisanten stonden en ook heel wat perslui. We zagen een bezetter afgevoerd worden (Manolito naar het schijnt) en ook een bulldozerachtige machine die stukken van het fort in een container kwam dumpen. Vanop die plaats was ook het speciale team van de ontruiming te zien: wit helmpje en waarschijnlijk klimgordels enz. Ik bedacht dat wie zo goed opgeleid is en wiens werkterrein de natuur is, toch wel ongeloofelijk veel van de natuur moet houden, maar bon, zelfs al is dat zo, ze waren toch maar aan het ontruimen. We hoorden dat aan de andere kant de brug van Steenbrugge bezet was en daar ben ik dan ook naartoe gegaan omdat ik ook al andere mensen die nog op weg waren aangeraden had naar daar te gaan om de rest van de actievoerders te versterken. Tegen dat ik daar aankwam waren ze al vertrokken richting centrum. Samen met mij kwamen een 40-tal kinderen van de lagere school aan, ze gingen voor de friese ruiters staan om "Protest! Protest! Beston dat is de pest!" en "Lappersbos moet blijven!" te roepen. De politie keek uiteraard wat vreemd, het was ook eens iets anders natuurlijk. Voor mij was het vooral hartverwarmend. Met een journalist van de Morgen, wiens collega gearresteerd was, reed ik vervolgens mee richting centrum alwaar we de groep troffen aan het stadhuis. Ik vervoegde mijn vrienden en we trokken nog wat rond in de binnenstad en deden ook enkele scholen aan. Vervolgens kwamen we aan het Zand, waar we de straat van het politiekantoor insloegen en een waterkanon ons opwachtte. De sfeer bleef ok en we mochten door. We kwamen aan de achterkant van het station waar we uiteraard niet binnenmochten, we trokken door naar het Lappersbos. Dezelfde tunnel waarlangs ik die middag al tot aan het bos was geweest, was nu afgezet met een cordon en overvalwagens. Erachter stonden waterkanons en meer overvalwagens en politieagenten. Er werd gebrieft dat wie dat wilde mocht proberen het bos te bereiken maar dat dit zware gevolgen kon hebben. Het machtsvertoon was echter zo groot dat niemand dat echt waagde. Er werd wat op de sporen gelopen, maar al vlug stonden ook daar agenten. We trokken vervolgens langs de weg aan de sporen naar de brug aan het bos (Steenbrugge). Zover zijn we echter niet geraakt want er stond een klein cordon dat de weg versperde. De betogers liepen er recht op in en enkele slaaggrage agenten deelden ferme klappen uit met hun matrakken. Een meisje werd redelijk zwaar geraakt en we moesten haar calmeren om die agent niet aan te vallen, want daar was hij ten slotte toch op uit: vechten. We jongleerden wat voor de waterkanons en overvalwagens die ons langs achteren hadden ingesloten. We kregen vervolgens te horen dat we in groepjes van drie konden vertrekken naar huis, op vertoon van ons paspoort. We vonden dat het weinig zin had om ons te laten oppakken, dus gingen we op het aanbod in en we mochten de groep verlaten. We bleven nog een tijdje achter het cordon staan kijken tot ons duidelijk gemaakt werd dat we moesten ophoepelen of dat we anders zouden opgepakt worden. We besloten om dan maar weg te gaan aangezien we iedereen zouden terug zien op het Zand om 19u. Net waren we om de hoek, toen een jongen de hoek omrende achtervolgd door twee agenten. Hij zag dat ze hem gingen pakken en staakte zijn ontsnapping en stond stil met de handen in de lucht ten teken van vredevolle overgave. De eerste agent echter gebruikte zijn matrak, waarbij hij overigens met zijn schild een spiegel van een geparkeerde auto afmepte, om die jongen eens flink af te rossen. Wij (de vier/vijf getuigen) begonnen luid te roepen om ons ongenoegen te laten blijken, maar na een paar harde en rake meppen kreeg de jongen een matrak onder kin en werd hij op die manier het koertje voor een huis opgesleurd en tegen de voordeur gemept. Wij bleven protesteren en de agent riep "toi, circuler", federale politie dus, niet eens machtig om de taal te spreken van de stad die ze op stelten kwamen zetten. Ondertussen was de camera van de VRT er bij en de agenten probeerden die uiteraard weg te krijgen middels enkele duwen en slagen. Toch kalmeerden ze een beetje door die camera. De jongen werd geboden zich op zijn knieën te zetten en kreeg handboeien om. Hij was ondertussen zodanig geschrokken van het lot dat hem ten deel was gevallen dat hij in wenen was uitgebarsten. Dat beeld zal mij nog lang bij blijven. Hij kloeg ook dat de plastieken handboeien veel te strak waren, maar daar had niemand van de politie oren naar. Ze sleurden hem terug mee om de hoek waar ze vandaan kwamen ondertussen nog wat trekkend en duwend met de camerman. Wij bleven roepen "Persvrijheid" en "Blijven filmen" en gingen ook weer de hoek om nog eens te gaan kijken wat al de geschreeuw was. Ze waren begonnen geviseerde manifestanten uit de ingesloten groep hardhandig te verwijderen. Ze werden ruw meegeleurd, er werd geslagen en geschopt, de manifestanten gedroegen zich echter redelijk, veel meer dan schreeuwen uit protest deden ze niet. Een golf van verontwaardiging ging door de omstaanders toen iemand op krukken op de grond werd geschopt en meegesleurd. Ze smeten hem tegen de zijkant van het busje en bevolen hem recht te gaan staan, toen dit niet vlug genoeg ging naar hun zin, sleurden ze hem recht. Een andere jongen die hem zijn krukken wou aanreiken om mee te nemen in het busje werd iets toegesnauwd: er was commotie om die krukken, ze dachten zeker dat hij ze er mee in elkaar ging slaan. Ondertussen werden meer mensen in de busjes geladen, allen op dezelfde gewelddadige manier, net zoals de pers overigens. Iemands zak werd aan het busje uitgekieperd, gelukkig zat er niet meer in dan enkele lege blikjes die de persoon in kwestie waarschijnlijk met zich mee zeulde om zich er later op de juiste manier te kunnen van ontdoen want PMD-bakken zijn we nergens tegengekomen op onze route. Ik vroeg aan een oudere Brugse agent of ik de blikje mocht oprapen, anders bleven die dingen toch maar liggen. Eerst kon het niet, want ik "zou er mee kunnen gooien". Ik legde hem uit dat dit een demo was voor de natuur en dat ik zeker wist dat de politie die dingen niet zou meenemen en dat ik het dus maar wilde doen. Uiteindelijk mocht ik ze toch gaan oprapen en een buurtbewoner die waarschijnlijk blij was dat ik zijn straat niet vervuild wou achterlaten nam de rommel van me over. Ondertussen verloor de politie verder zijn geduld en stormden ze op de omstaanders af die naar hun goesting te lang en te dicht bij bleven staan en sleurden ze de busjes binnen. Enkele van onze vrienden verdwenen op die manier richting cel. Met de rest gingen we dan maar naar het station om nog vlug iets te eten en vervolgens naar het Zand te gaan voor de volgende betoging. Na wat vuurpoi'en en over en weer gepraat werd er besloten naar het politiekantoor te gaan om ons ongenoeg te uiten over het geweld van de hele dag, om de anderen vrij te krijgen en hun met ons lawaai te laten weten dat we ze nog niet vergeten waren. De politie was totaal verrast en een aantal agenten stormde buiten en begon direct te slaan met hun matrakken, in het tumult zaten ook enkele kinderen die hevig geschrokken waren. Er waren een aantal mensen hardhandig opgepakt, klaarblijkelijk op basis van het dragen van een zwarte vlag. We hergroepeerden op het Zand, waar een paar hoge pieten ons kwamen zeggen dat de betoging niet toegelaten was en dat we ons niet aan de afspraken hielden. We vroegen ons luidop af of het wel toegelaten was om geweld te gebruiken tegen vredevolle manifestanten en of afspraken niet in samenspraak van beide partijen werden gemaakt, maar daar hadden ze niet veel op te zeggen. Ze gingen terug naar hun manschappen en trokken zich samen met hen terug naar hun kantoor. We vernamen dat de pers ondertussen onderweg was en ook enkele parlementariërs, we zouden ze aan de brug van Steenbrugge ontmoeten. Onderweg zagen we een flink aantal combi's ook die richting uit snellen: overwerk. Daar aangekomen werd het verkeer vertraagd, maar er werd niet ingegrepen door de talrijke politie met hun waterkanon. Wij moesten de laatste trein halen en gingen naar huis, langs de vaart stappend zagen we de bewakingsposten van het bos, de lichten die men in het bos had aangebracht, de machines die het bos kwamen verstoren/opruimen, maar we hoorden langzaam uitdovend nog steeds het geluid van de actievoerders op de brug...

arch/ive/ief (2000 - 2005)