Betogen voor het platform van Verhofstadt of voor het verzet van de volkeren? by Nadine Rosa-Rosso* Thursday October 17, 2002 at 05:04 PM |
Het debat over de twee betogingen tegen de oorlog, een op 10 november en een op 17 november, laait hoog op. De inzet is belangrijk als je begrijpt dat de aangekondigde oorlog tegen Irak slechts de eerste is in een lange reeks die de Amerikaanse regering heeft gepland. Betogen, ja, maar op welk platform? Dat van het verzet van de volkeren tegen het imperialisme of dat van ‘onze' regeringsleiders ? Het gaat hier niet om details. Dit is een fundamenteel debat, zowel in de VS als in Europa.
Guy Verhofstadt, onze eerste minister, begint zijn tweede ‘Open brief aan de anders-globalisten" met de vragen: "Terwijl de wereld toekijkt hoe de slag om Irak verloopt, zijn er wat prangende vragen uit het nieuws verdwenen. (..) Is armoede als thema uit de mode? Was dat niet de kwestie van de eeuw: hoe een gewelddadige klassenstrijd te vermijden tussen 's werelds armsten en 's werelds rijksten?"
Voor een keer neemt de eerste minister van België de ‘transparantie' au serieux. Hoewel het pedagogisch meer verantwoord zou zijn als hij de kwestie van de eeuw voor de burgerlijke regeringen zo zou formuleren: "Hoe verhinderen dat revoluties een einde maken aan de heerschappij van de multinationals over het grootste deel van deze planeet?" Armoede bestaat omdat de rijksten van de planeet, de eigenaars van de multinationals van de energie, de bewapening, de modernste technologieën hun heerschappij behouden over de volkeren van de wereld? De 225 grootste fortuinen ter wereld vertegenwoordigen een totaal van meer dan 1000 miljard euro, wat overeen komt met het jaarinkomen van de 47% armsten over de hele wereld (2,5 miljard mensen). De armoede verergert omdat de VS en Europa regimes aan de macht houden die de opbrengsten van hun natuurlijke rijkdommen in de economieën steken van de imperialistische landen, en in de eerste plaats in die van Amerika. En de "slag om Irak" is geen afleidingsmanoeuvre voor het thema van de armoede. Irak is een symbool voor de Arabische volkeren: een land dat de logica van de leegroof door de multinationals weigert te volgen, dat ten minste een deel van zijn rijkdommen herinvesteert in de ontwikkeling van haar sociale, industriële en culturele infrastructuur. In de slag om Irak wordt het antwoord op de gestelde vraag (hoe revoluties vermijden) het duidelijkst. En het antwoord van de bourgeois-regeringen is: door de oorlog, door de meest gewelddadige vorm van klassenstrijd tussen de rijken en de armen.
Het platform van de betoging van 17 november is als een echo van de bekommernissen van Verhofstadt: "Het komt erop aan maatregelen te nemen die het leven van de Irakese bevolking verlichten. Alleen op die manier kan de haat en de vijandigheid tegenover de westerse wereld afgebouwd worden" , zo luidt het besluit. Die is de niet-gouvernementele toepassing van de ‘slag om Irak': hoe de gewelddadige klassenstrijd tussen de rijksten en de armsten voorkomen?
Het Iraakse volk onderging een eerste verwoestende oorlog en leeft nu al elf jaar onder een wreedaardig embargo opgelegd door de VS maar ook door de Europese regeringen waar de politieke verlengstukken inzitten van de ngo-verantwoordelijken en van de syndicale, socialistische en groene leiders. Het is heel natuurlijk dat de absolute armoede van het Iraakse volk haat opwekt, niet tegen Saddam Hoessein die het politiek doelwit vormt van het embargo maar tegen het Amerikaans en Europees imperialisme. Tegelijkertijd veroorzaken de bezetting en de agressie-oorlog van de grootste fascist onder de zionisten, Sharon, die bewapend wordt door de VS, en het feit dat de Palestijnse verzetsstrijders nu terroristen worden genoemd door de Europese regeringen, een toenemende haat van de Arabische volkeren tegen het Amerikaans en Europees imperialisme.
Dit bewustzijn omtrent het barbaars karakter van het imperialisme verspreidt zich onder de Arabische arbeiders in Europa, die massaal werden aangevoerd door de patroons toen ze hen nodig hadden. Dit bewustzijn wint ook veld onder de arbeidersklasse in de VS en in de Europese Unie, waar de regeringen het mes zetten in de sociale uitgaven om hun oorlogsinspanningen te kunnen betalen. Honderdduizenden arbeiders en jongeren komen op straat, in het hart zelf van de imperialistische grootsteden om die plannen aan te klagen.
En dan stijgt de premier van België daar bovenuit met de hamvraag: "Hoe een gewelddadige klassenstrijd vermijden tussen 's werelds armsten en 's werelds rijksten?" En een paar slimme ngo-kopstukken broeden snel en achter de schermen een antwoord uit: versoepel het embargo tegen het Iraakse volk, zo kun je Saddam omver werpen zonder een gewelddadige klassenstrijd uit te lokken.
De eerste eis van het platform van 17 november roept de Belgische regering op resolutie 687 van de Uno-Veiligheidsraad toe te passen. En waarom zouden we daar wel voor op straat komen? Al tien jaar steunt de regering resolutie 687 van 3 april 1991, die de voorwaarden voor de ontwapening van Irak vastlegt. Door haar inspecteurs mee te sturen met onderzoeksmissies naar Irak heeft de Belgische regering al ruimschoots bijgedragen tot de koloniale controle over dit derdewereldland. Diezelfde regering aarzelde niet in één dag duizend pacifisten op te pakken die gewoon kwamen vaststellen dat er massavernietigingswapens in België liggen opgeslagen!
De tweede en derde eis van het platform van 17 november vragen aan de regering de militaire invasie van Irak te verwerpen. Ook daar moeten we niet voor op straat komen. "De Belgische premier Guy Verhofstadt heeft volgens een bericht in de The Financial Times drie weken geleden al een brief gestuurd naar zijn Duitse en Franse collega's Schröder en Chirac, waarin hij oproept tot een meer onafhankelijk Europees veiligheids- en defensiebeleid nu Washington op oorlogspad lijkt te gaan. Zowel Schröder als Chirac hebben duidelijk te kennen gegeven niets te voelen voor een Europese deelname aan een mogelijke invasie van Irak."
Het platform van 17 november deelt het standpunt van de Amerikaanse en Europese regeringsleiders omtrent de "dreiging van een mogelijke aanval van Irak" maar geeft de voorkeur aan de oplossing van de Belgische regering voor dit conflict. Het anti-imperialistisch regime van Saddam Hussein omverwerpen OK, maar we willen geen algemene opstand tegen het imperialisme veroorzaken. Waarom dan betogen op 17 november? Om de Belgische regering te steunen in haar meningsverschillen met de Amerikaanse regering? Wat is er nog ‘niet-gouvernementeel' aan dat standpunt?
De verantwoordelijken van het platform van 17 november weigeren te antwoorden op de talrijke kritieken en zelfs maar één letter te wijzigen. Op een vergadering onlangs weigerden ze eveneens de VS en Israël te vermelden als oorlogsstokers. Onder druk gezet schuiven ze nu een paar ordewoorden naar voor maar die hebben geen enkele anti-imperialistische inhoud gezien het platform letterlijk hetzelfde blijft. Zoals ook de Amerikaanse syndicaliste Gloria La Riva zegt: wie tien jaar geleden ‘oorlog nee, sancties ja' riep, roept vandaag ‘oorlog nee, inspecties ja'. En ondertussen gingen al 1,6 miljoen Irakezen dood door het embargo. En net zoals het embargo de oorlog heeft voorbereid, bereiden de inspecties een nieuwe oorlog voor. (Volgens Russische bronnen moeten de inspecties van de "paleizen van Saddam" enkel dienen om de GPS gegevens van Saddam Houssein te bekomen, wat onaanvaardbaar zou zijn voor Irak.)
Het Iraakse volk verwacht niet van de arbeiders van de Europese Unie of van de VS dat ze achter hun regeringen opstappen om een ‘niet bloedige' oplossing te eisen van de VS voor de dreiging die zogezegd uitgaat van Irak. Het Iraakse volk verwacht van ons dat we opkomen voor hun recht om onafhankelijk te blijven ten opzichte van de oliemultinationals. Het verwacht van ons dat we de totale, onmiddellijke en onvoorwaardelijke stopzetting van het embargo eisen en dat we hen met rust laten met onze inspecteurs en elke andere vorm van koloniale inmenging. Het verwacht van ons dat we hun verzet steunen zoals we het verzet van het Palestijnse volk steunen. Het verwacht van ons dat we het gevaar Bush stoppen, dat met "preventieve" oorlogen dreigt tegen al diegenen die de absolute hegemonie van Amerika niet aanvaarden.
Het Iraakse volk en alle Arabische volkeren verwachten van de Europese en Amerikaanse arbeiders dat ze hun bondgenoten worden in de strijd tegen een systeem dat zich vetmest op hun uitbuiting en hun onderdrukking.
Wij betogen op 10 november omdat zowel het platform als het sociaal en politiek engagement van de belangrijkste initiatiefnemers de strijd een duidelijk anti-imperialistisch karakter geven en de eenheid van de Europese arbeidersklasse met de volkeren van de derde wereld garanderen.
* algemeen secretaris van de PVDA
Prima, zo kunnen we verder by jan-pieter everaerts Thursday October 17, 2002 at 05:58 PM |
Een goed opgestelde tekst mevrouw Rosa-Rosso. Met al mijn kritiek op zowel Saddam en nog meer op Bush en zijn Europese slippendragers (onze Guy), kan ik hier achter staan. Prima dat u in uw tekst (of heb ik er over gelezen, neen toch), het nergens opneemt voor Saddam zelf. Dat was er te veel aan (te dom aan) in de Solidair van deze week. Als iedereen die fout wil achterwege laten (ipv de kritici op dat punt voor ziek uit te schelden), dan kunnen we weer verder met elkaar. Gegroet, JPE
Nadine for platform! by Woody Thursday October 17, 2002 at 06:28 PM |
Tot op de tiende, Nadine.
Woody.
Tja by KaM Thursday October 17, 2002 at 06:56 PM |
,,Met al mijn kritiek op zowel Saddam en nog meer op Bush en zijn Europese slippendragers (onze Guy)...,,
Tja, hoe moet een mens daar op reageren. Ik begin me langzamerhand niet af te vragen of het inderdaad niet beter is dat er twee betogingen zijn. Ik heb geen zin om Bush af te maken om dan op mijn dak te krijgen als ik hetzelfde doe met Saddam.
Zeer sterk artikel by marc Thursday October 17, 2002 at 08:54 PM |
Zeer sterk artikel. Ik zal er zeker zijn op 10 november. Ik vind het een ook een goeie zaak dat jullie het platform van beide betogingen bij het artikel hebben gezet. Zo kon ik meteen een vergelijking maken. En het is inderdaad waar: het platform van 17 november is een schande. Je houdt bijna niet voor mogelijk dat uitgerekend een derdewereldbeweging zo paternalistisch en neerbuigend over de volkeren van de derde wereld en hun leiders kan doen. Ik vind daarom da het in deze huidige periode inderdaad hoog tijd is om een lijn te trekken: ja voor een eengemaakte strijd tegen de oorlog, maar wel voor een juiste eengemaakte strijd, niet een waar de gewone jan of mohamed met de pet weer de dupe van zijn. Tenslotte heb ik wel nog een bedenking bij de passage over de arbeiders van de Europese Unie en hun houding tegenover het Iraaks volk. Ik denk wel dat jullie daarbij toch voldoende rekening moeten houden met het toenemende racisme. Niet iedereen zal jullie ook in dank afnemen dat jullie nu met Jahjah een front vormen. Die wordt in de gewone media steevast als een extremist afgeschilderd en zo zien veel mensen hem volgens mij dan ook. Waarom niet ook aan die kwesties aandacht geven?
Groeten.
Front met Jahjah by Kevin Thursday October 17, 2002 at 09:15 PM |
Beste Marc, je zei hier juist boven: "Niet iedereen zal jullie ook in dank afnemen dat jullie nu met Jahjah een front vormen. Die wordt in de gewone media steevast als een extremist afgeschilderd en zo zien veel mensen hem volgens mij dan ook."
Ik publiceer hieronder de lijst van andere organisaties en individuen die het platform van 10/11 steunen. Er zitten mensen van de PVDA bij, maar ook nog een groot deel anderen. Onze analyse is gewoon dat het platform van de 17/11 totaal niet anti-imperialistisch is en dat bij wijze van spreken Louis Michel nog kan meelopen. Wat Jahjah betreft: hij wordt idd zo afgeschildert, maar wij hebben toch besloten om ermee in een front te gaan. De anti-oorlogsbeweging moet zo groot mogelijk worden. Elke anti-imperialistische beweging moet hierin betrokken worden. Alleen de massa's zullen verandering afdwingen in dit conflict. Persoonlijk kan je denken van hem wat je wilt. Maar de AEL zijn toch in staat om veel migrantenjongeren te mobiliseren. In tegenstelling met andere organisaties die aan de kant blijven roepen tot eenheid maar vrij weinig doen voor de rest!
Michel Collon, auteur
* Dyab Abou Jahjah, Arab European Ligue (AEL)
* Roberto D'Orazio, hoofddelegee ex-Forges de Clabecq
* Han Soete, Indymedia
* Paul Lootens, nationaal secretaris Algemene Centrale ABVV
* Gust Haverbeke, provinciaal secretaris ACOD Limburg
* Gaby Jaenen, secretaris Algemene Centrale Limburg
* Chris Croonenborghs, secretaris Voedingscentrale Mechelen- Leuven
* Luk Vandenhoeck, secretaris ACOD-cultuur Antwerpen
* Antonio Cocciolo, hoofddelegee ABVV Caterpillar Gosselies
* Henri-Jean Ruttiens, secrétaire adjoint SETCa Bruxelles
* Joaquim Da Fonseca, Brigade Ché-Leila voor Palestina
* Remi Verwimp, Werkplaats voor Theologie en Maatschappij (WTM)
* Pol De Vos, Anti-Imperialistische Bond (AIB)
* Carlos Perez, "Sportcentrum voor het volk" Fyre Gym
* Tarik Fraihi, voorzitter Jeugdhuis Centrum West Molenbeek
* Dirk De Block, coördinator Jeugdhuis Centrum West Molenbeek
* Dirk Adriaensens, SOS Irak België
* Luk Brusselaers, SOS Kinderen Irak Nederland
* Marc Vandepitte, filosoof, auteur
* Willy Malysse, Directeur Festival Beeldenstorm, Kortrijk
* Riet Dhont, Partij van de Arbeid van België
* Annemie Uyttendaele, Werkgroep Noord-Zuid Christenen voor Socialisme
* Tine Demyttenaere, jongeren Christenen van het Socialisme
* Serge Cols, D14
* Zohra Othman, gewezen voorzitster Antwerpse migrantenraad
* Eva, Madres por la Paz, groep Colombië
* Raffik Rassa, Chénge the World, Jongerenbeweging PVDA
* Père Philippe Heymans, pastoor St.Joost Brussel
* Yacob Mahi, Professeur de réligion Islamique, Théologien, prédicateur
* Soad Ben Abdelkader, La Coordination des femmes pour la libération de la Palestine
* Collectif Arabe
* Malik Berkati, Mouvement Européen pour la Paix
* Ahmed Bouda, voorzitter Radio AL MANAR
een eerlijk debat graag by rudy de meyer Friday October 18, 2002 at 01:13 PM |
Is het mogelijk om de discussie wel eerlijk te blijven voeren?
kan men er rekening mee houden dat:
- er bereidheid is om het platform aan te passen
- de betoging georganiseerd wordt op basis van ordewoorden en niet op basis van het huidige platform
- er fundamentele ordewoorden aan het lijstje toegevoegd zijn (koppeling aan palestina/ oorlog om olie/ respect international recht door iedereen/ enz.)
- het echt onze bedoeling is om samen te werken om een oorlog tegen irak tegen te houden
doe het dan! by comment Friday October 18, 2002 at 04:21 PM |
ok, er is "bereidheid om het platform aan te passen"...
wel: doe het dan!
Nu is het "op de achtergrond geschoven", maar wordt -bijvoorbeeld op deze site - nog steeds meegestuurd met de ordewoorden voor de betoging van de 17de...
Op basis van het nieuwe platform die de ondertekenaars moeten opstellen, kunnen we een nieuwe discussie opstarten.
Maar doen alsof(!) die tekst er niet meer is (allé, toch niet voor de betoging, maar wel voor het gelobby naar verhofstadt), getuigt van weinig politieke moed.
eerst zien en dan geloven by Woody Friday October 18, 2002 at 06:16 PM |
Rudi...zo werkt dat niet, man.
Hocus pocus pats en het platform is "losgekoppeld" van de betoging???
Dat platform is een schande voor al wie "het zuiden een stem wil geven". Het is een euro-chauvinistisch, neo-koloniaal platform. De "koelkast" begint intussen al aardig te beschimmelen. Het moet gewoon weg. Anders voor mij geen zeventiende.
Een aantal ondertekenaars hebben intussen al terechte kritiek geleverd op dat 17 november platform (Vrede, Internationaal Verzet ...). Ik verwacht van hen niet meer of minder dan dat ze hun handtekening annuleren. Het NCOS mag trouwens het voorbeeld geven.
Zoals je zelf zei...eerlijk blijven.
Woody.
P.S.: Kristenen voor het Socialisme hebben intussen al het 10 november platform getekend. Goed zo! Tot op de tiende.