arch/ive/ief (2000 - 2005)

"In 1991 ging ik naar Irak om er te protesteren tegen de oorlog. We vormden er een soort menselijk schild tegen de komende bombardementen van de VS. We wilden daarmee vertellen dat ons leven als westerling niet meer waard was dan het leven van de mensen in Bagdad.
Toen we naar Irak vertrokken hadden we ons op het ergste voorbereid. Volgens de media zouden we immers terecht komen in één van ergste dikaturen die deze planeet ooit gekend had : "het land van Saddam". Tot onze grote verbazing konden we vrijuit met iedereen spreken en ons vrij bewegen. Dit was een volledig ander land dan het Irak dat de media ons voorspiegelden, het was zeker niet de dikatuur die de media ons voorspiegelde.

Over de rol van de media in die eerst golfoorlog is ondertussen een hele bibliotheek vol geschreven. Honderden journalisten schreven hun schuldbekentenis : "We hebben ons laten gebruiken" "Men heeft ons voorgelogen",....
Je kan dat zelf eens in een goede bibliotheek gaan controleren : je vind er tientallen zo niet honderden boeken over de mediamanipulaties tijdens die eerste golfoorlog.

Maar vandaag, iest meer dan tien jaar later is het precies alsof men dat allemaal vergeten is en zien we opnieuw volledig hetzelfde gebeuren.

Begin september 2001 zat ik in een debat met enkele journalisten en verantwoordelijken van nieuwdiensten. Ik wilden van hen weten hoe het kwam dat de meer dan 30.000 kinderen die alle dagen sterven van honger voor hen niet alle dagen voorpaginanieuws was.
"Maar meneer Soete, de dood is zo'n alledaagse gebeurtenis dat het geen nieuwswaarde heeft."
Enkele dagen later was het 11.09, plots was de dood weken, maandenlang het belangrijkste nieuws. Het hangt er dus blijbaar van af over wiens dood men het heeft.

Zaterdag nacht ontplofte in Indonesië een bom waarbij meer dan 200 doden vielen. Deze Australische en Amerikaanse slachtoffers waren daags nadien het hoofd en voorpagina nieuws van nagenoeg alle westerse media.
In Palestina zijn de afgelopen twee jaar meer dan 4.000 Palestijnen omgekomen door Israëlische kogels. Dat is een equivalent van tientallen van dergelijke aanslagen.
In Afghanistan vielen duizenden bommen met een vernietiginsgkracht die vele male de bomaanslag van zondag overtreft. Elke bom op een huis, een school, wijk, dorp, .... kon de vergelijking met de bomaanslag in Bali doorstaan. Meer dan 10.000 doden vielen er bij de honderden bomaanslagen die de VS in dat land pleegden.
Sinds 1991 zijn er Irak meer dan een miljoen mensen gestorven door de bombardementen en het embargo. Dat land werd getroffen door duizenden elf septembers en tienduizenden aanslagen zoals we die in Indonesië zagen.
Dagelijks sterven er meer dan 30.000 kinderen van de hongere en armoede. Ze zouden in onze media honderd keer de aandacht moeten krijgen van de meer dan 300 doden di in Indonesië vielen, elke dag opnieuw.
Maar voor de westerse media hebben al deze doden "geen nieuwswaarde", want ze zijn geen westerlingen.

Toen ik voor het eerst werd uitgenodigd door de televisie werd ik geïntroduceerd als een "politieke hooligan". Ik had er nog nooit van gehoord. Het is waar, die van Indymedia waren erbij in Seattle, Goteburg en zelf was ik erbij in Praag, Genua en Washington. We hadden het aangedurfd de huidige politieke klasse in vraag te stellen, we hadden het aangedurft om het kapitalisme af te keuren, .... en dus werden we door de media voorgesteld als een zootje ongeregeld , kriminelen, terroristen in wording, ....

Roberto hier naast mij die werd in de media afgeschilderd als een mafia leider, een terrorist, diktator, .... Want ook Roberto die heeft het aangedurfd om het kapitalisme te bevragen.

De manier waarop men de afgelopen dagen over Dyab Abou JahJah werd gesproken in de Nederlandstalige media tart gewoon elke verbeelding. Je kan dat niet anders dan schandalig noemen. Want ook Dyab die durft de huidige samenleving te bevragen.

Dyab die zegt dat hij weigert zich aan te passen aan de waarden en normen van Belgische maatschappij. Let laat me U ook zeggen dat ik mij ook weiger aan te passen aan de waarden en de normen van die Westerse maatschappij.
Sinds Seattle roepen we "No mor profits over people", en weigeren we de logica van de winst waar alles in deze samenleving om draait nog langer te aanvaarden.
Ik weiger me aan te passen aan een samenleving die dagelijks duizenden mensen vermoord door honger en ziekte.
Ik weiger me daar aan aan te passen omdat ik weet dat een andere wereld mogelijk is.

Ik had het geluk om een jaar geleden te kunnen deelnemen aan de eerste betogingen tegen de oorlog in Washington. Sindsdien pleit ik ervoor dat de beweging tegen de globalisering van de strijd tegen de oorlog één van haar belangerijkste thema's zou maken.
Ik ben dan ook echt blij dat ik er hier vandaag kan bij zijn. Omdat ik er van overtuigd ben dat we vandaag het startschot hebben kunnen geven voor een echte beweging tegen de oorlog, een beweging die echt wil strijden voor een andere wereld."

<i>Sinds 1991 zijn er Irak meer dan een miljoen mensen gestorven door de bombardementen en het embargo. Dat land werd getroffen door duizenden elf septembers en tienduizenden aanslagen zoals we die in Indonesië zagen. </i>

Los van het feit of het er nu één of twee miljoen zijn, als Saddam zich had gehouden aan de vijftien VN-resoluties over Irak en het geld dat hij heeft gebruikt voor zijn paleizen in eten voor zijn bevolking had gestoken, dan waren deze mensen niet gestorven.

Saddam is de schuldige in deze zaak, niet Amerika, Israel, 'het Westen' of iemand anders. Maar dat zal STOPUSA waarschijnlijk worst wezen.

Wanneer komt er een STOPSADDAM?

P.S.: d'Orazzio wordt niet omschreven als terrorist omwille van zijn mening of omdat hij het kapitalisme in vraag stelt, wel omdat hij hiervoor gewelddadige methodes gebruikt (bestelwagens met mensen in omver duwen met bulldozers, curator in zijn gezicht slaan, ...). Dzjeezes, als je dat nog niet snapt... Ofwel is het een bewuste manipulatie vanwege de schrijfster van dit artikel, maar het zou stout zijn om zoiets te durven veronderstellen.

De schrijfster van het artikel laat hierbij weten dat hij nooit manipuleert.

En jawel Foobar, jij hebt daarnet beweerd dat:

1. het embargo een correcte strategie is om de naleving van de VN-resoluties af te dwingen.

en

2. dat D'Orazio terecht een terrorist genoemd wordt.

en

3. dat de rechter van het proces-Clabecq zich vergist heeft en dat D'Orazio dus toch verantwoordelijk is voor de klap in het gezicht van Zenner.

Je wordt later vast ooit nog een grote linkse journalist, Foobar.

Sorry voor de vergissing qua geslacht ;-)

Ik heb niet beweerd dat het embargo de correcte strategie was, enkel dat als Saddam zich aan de resoluties had gehouden er nooit een embargo was geweest. Persoonlijk denk ik dat de enige correcte strategie tegenover iemand als Saddam bestaat uit het aanbrengen van enige gaten in zijn hoofd door middel van snel bewegende projectielen, of hem toch minstens door middel van (dreiging met) voornoemde projectielen aan te zetten om elders zijn heil te zoeken.

Uiteraard, mocht je een andere strategie hebben dan zou ik ze graag willen horen. En neen, niets doen telt niet.

Wat d'Orazzio betreft, het incident met de bulldozer blijft. En zelfs al zat hij niet persoonlijk aan het stuur, hij noemt zichzelf toch leider van de mensen die daar wel zaten, en dat is voor mij voldoende.

P.S.: Dat is de eerste keer dat iemand mij een potentieel groot links journalist noemt. Ik zal maar doen alsof ik het niet gehoord heb ;-)

Diab Abou Jahjah stelt dingen aan de kaak die ontegensprekelijk waar zijn, zoals het reeds decennialang etterende racisme in Vlaanderen, de onhoudbare achterstelling van allochtonen in ons land, de machtswellust bij de politie tegenover etnisch-culturele minderheden, etc. Hij vertegenwoordigt de explosie van frustraties hierover, met goed recht.
Toch zou ik aan Han Soete willen vragen om zich niet al te zeer te identificeren met hem, omdat jullie je allebei weigeren aan te passen aan de westerse 'normen en waarden'.
ik deel jullie afschuw voor de verschrikkingen van het ongebreidelde kapitalisme, voor het amerikaanse imperialisme, etc. maar ik geloof niet dat Diab en Han aan hetzelfde denken wanneer ze zich verzetten tegen westerse waarden en normen. ook zou ik graag zien dat Diab met dezelfde criteria meet wanneer het de VS of Saoedi Arabie betreft.

in het nederlandse tijdschrift Contrast legt hij uit dat hij voor een maatschappij is 'waar de verschillende gemeenschappen naast elkaar functioneren', vooral niet vermengen. ik deel zijn kritiek op de achterstelling volledig, maar zijn visie op zo'n multiculturele samenleving niet. hij zegt dat hij altijd vetrekt vanuit het gelijkheidsbeginsel, maar homoseksuelen beschouwt hij wel als 'uitzonderingen, terwijl heteroseksualiteit de norm is'. als biseksuele jongen heb ik het daar wel moeilijk mee, en ben ik niet bereid om honderd jaar homostrijd weg te vagen uit cultuurrelativisme.

geef mij maar mensen als Tarik Fraihi, die radicaal voor gelijkheid kiezen, en hun andersglobalistische overtuigingen baseren op een grondige analyse van het (hele) wereldsysteem, en niet louter op een verdedigingsreflex van alles wat arabisch is.

ten eerste we zijn in AEL tegen de VS en tegen Alle Arabische dictaturen inclusief saoudi Arabie (achterlijke klootzaken regime).
Ten Tweede, heb je Dyab al horen spreken in persoon? Heb je hem al een aantal vragen gesteld? Weet je dat hij vertrekt vanuit een degelijke analyse om zijn standpunten te onderbouwen? Neen, waarschijnlijk niet. Je baseert je op de traditionele media en hun misvormde weerspiegeling van zijn standpunten. Ik zal zeggen eerst naar de man zelf luisteren (in een debat of lezing) en dan pas oordelen. Of denkt u dat elk niet marxistisch analyse de discussie niet waard is en per definitie verkeerd is? Als je zo denkt dan vraag ik me af wie dat hier een fundamentalist is.

Heb ik het standpunt van Dyab over homoseksualiteit zoals ik het las in Humo en Knack dan verkeerd begrepen? Dimitri heeft gelijk als hij daarover vragen stelt. Is een dialoog tussen AEL en de holebi-beweging hierover mogelijk?

yvan heeft misschien de positie van jajah verkeerd begrepen.
ik heb die van d'orazio goed begrepen, toen hij, op 1 mei, di rupo "cet espèce de pédé" noemde.

spijtig: mijn spontane reactie "fasciste!" was niet hoorbaar omwille van de veel applaus van de andere aanwezigen...

dat zegt AEL. Maar verder is al die discussoie voor ons niet interressant. Hoe dat mensen graag seksen is niet ons probleem. Get a life and then get an opinion Over de zaken die echt tellen, onze gezamelijk strijd tegen het imperialisme!!!!!!

Jullie zijn echt ongelooflijk.

Twee mensen die de laatste jaren vooraan hebben gelopen als het er op aan kwam om te protesteren tegen al wat verkeerd loopt in onze maatschappij, zetten zich te samen om een anti-oorlogsbeweging op te bouwen in België.

En jullie beginnen hier te zeuren over de interpretatie van één of andere uitspraak.

Abou Jahjah zou gezegd hebben dat twee gemeenschappen apart willen leven. Wat ik daarvan begrepen heb, is dat veel migranten van Arabische oorsprong het kotsbeu zijn dat blanke Belgen hen blijven de les spellen en hen blijven de schuld geven van hun eigen achterstelling. Dat ze het in dat geval liever alleen doen.

Door mee deze betoging te organiseren toont Abou Jahjah dat hij WEL wil samenwerken, maar dan wel op gelijke hoogte, zonder betutteling en met serieuze ordewoorden.

Als ik al die rotcommentjes lees onder dit artikel, als ik zie hoe sommigen reageren als er een moslim meeloopt in een betoging, dan moet ik vaststellen dat Abou Jahjah eigenlijk bijzonder veel geduld heeft.

En Roberto ook.

Woody.

...waarmee ik maar wil zeggen, zielig toch hoe iemand als Alison valt over dat zinnetje van Roberto.

"Espece de pede"...ik ga er even vanuit dat Roberto dit inderdaad eruitgeflapt heeft. Niet politiek correct, zal wel zeker? En verder?
Beste Alison...Roberto is een arbeider en arbeiders kunnen soms ruw uit de hoek komen. Ooit in een staalfabriek gewerkt? Honderd meter diep in een mijn? Schroefje hier, schroefje daar, schroefje hier, schroefje daar, schroefje hier, schroefje daar...aan de lopende band?
Nee? Zwijgen dan.

De Forges werden gesloten en "socialist" Di Rupo heeft daar nu eens geen kloten tegen gedaan. En dan zou Roberto lief moeten zijn? Hier zie, Allison (middenvinger omhoog).

Roberto heeft zijn kameraden nooit laten vallen. Heeft als een leeuw gevochten voor de Forges.
Roberto heeft de ouders van de vermoorde en vermiste kinderen steeds gesteund.
Roberto vecht vandaag voor de kinderen van Irak.

En jij durft te vallen over dat ene slippertje van hem?
Hem zelfs een fascist noemen?
Hier zie (nog maar eens de middenvinger van Woody).

Ga nou maar lekker verder economie studeren, lieve meid.
Of was het rechten?

Woody (ook fascist?)

ik heb gezegt dat mijn geschreew spontaan was...als ik mij niet persoonlijk angevallen voel, blijf ik beleeft. (soms moeilijk als je niet uit een bourgeois gezin komt :))

daarom schrijf ik nu niet "up yours with an icepick" als antwoord op jouw reactie.

Wél dit:

arbeiders mogen zeggen wat ze willen als ze een pint pakken met hun maten op café. geen probleem.

MAAR de heer d'orazio doet aan "politiek". hij is, volgens eigen zeggen, goed in spreken tot de massa. zoals hij zelf gezegt heeft, de bedoeling van deze voorbereidingen, is de mening van de mensen te doen evolueren. de betoging zelf is eigenlijk van minder belang.

Dus, met zulke uitspraken gaat hij iedereen toespreken en ons een nieuwe kultuur doen ontdekken!
NO WAY kan ik daarmee akkoord gaan : zo'n slippertje zegt te veel over een mens...(en ook over zijn vrienden/aanhangers?)

en 'tuurlijk, een "sale gouine" als ik zal zeker niet in zijn buurt gaan staan! :)

veel liefs,
Alison.

Je comment over Roberto hier ergens een beetje hoger was zeker ook "spontaan"?
De eerste mei, zei je. Vandaag 15 oktober.
Nou, nou, nou ... spontane meid, zeg.

Veel liefs terug,

Woody.

?????
Niet meelopen met 10/11 want een aantal initiatiefnemers-die ondanks echte anti-oorlog standpunten - conservatieve standpunten zouden hebben over het gezin. Er zijn dan wel een heleboel andere progressieve initiatiefnemers en ondertekenaars die deelnemen, maar die zijn `besmet` omdat ze het wagen om met die twee in zee te gaan.

Niet meelopen met 17/11 want er loopt een organisatie mee die de NAVO steunt en neokoloniale standpunten heeft (Pax Christi)EN omdat ze in dit platform andere organisaties hebben uitgesloten (hoe democratisch) EN omdat Jozef De Witte van 11.11.11. een dictator is die evengoed in de regering had kunnen zitten.

Dus thuisblijven en niks doen: want ik kan niet tegen conservatieve standpunten over het gezin en ik kan ook niet tegen de neokoloniale opvattingen van Pax Christi en het dictatoriaal gedrag van Jozef de Witte.

Maar misschien kunnen Alison en Yves een derde betoging organiseren? De 21ste dan? Een echte politiek correcte, radicale anti-oorlogsbetoging... Hoe meer initiatieven hoe beter wat mij betreft!

Persoonlijk beoordeel ik een anti-oorlogsplatform vooral op het anti-oorlogsgehalte.
Dus ga ik nog altijd mee de 10de betogen en heb ik nog steeds grote vragen bij de betoging van de 17de.

Leven en laten leven, zegt Nadia, maar zo simpel is het natuurlijk niet. Toen het Roze Aktiefront nog bestond hadden we zeker meegelopen in de betoging van 10 november, dan was de holebi-beweging daar met vlag en wimpel aanwezig geweest. Omdat we de strijd tegen imperialisme en racisme belangrijk vonden. Dat gaat veel verder dan "leven en laten leven"

Driewerf helaas, het RAF bestaat niet meer, en de rest van de holebi-beweging is niet zo links en brengt veel moeilijker dergelijke vormen van solidariteit op. Toch duikt de holebi-beweging regelmatig nog op bij anti-racistische manifestaties.

Wat D'Orazio betreft: ik heb hem enkele jaren geleden persoonlijk gevraagd om het eisenplatform van Roze Zaterdag, de jaarlijkse holebi-manifestatie, te ondertekenen en hij heeft dat ook gedaan. Zijn mogelijke uitschuiver naar Di Rupo op 1 mei is daarmee niet goedgepraat, maar het relativeert de zaken toch al een beetje.

Nadia zegt terecht dat het niemand aangaat hoe mensen sexen en daar ben ik het mee eens. Zoals het ook niemand aangaat wat hun afkomst of huidskleur is. Rond deze punten zijn bewegingen opgebouwd: de anti-racistische, de anti-imperialistische en de holebi-beweging. Die bewegingen horen samen te werken en elkaar te ondersteunen.

Mijn vraag: is AEL, zoals Roberto enkele jaren geleden deed, bereid om het eisenplatform van Roze Zaterdag te onderschrijven? Dat zou duidelijkheid scheppen tussen de twee bewegingen.

Info over het eisenplatform op:
http://www.blgp.be

Han, een mooi briefje. Het heeft mij gepakt.
Ik ben redelijk gedégouteerd door Foobar en enkele anderen, die de leugens nog eens uitspuwen die hen door de media zijn ingelepeld. Ik wil geen scheldpartijen, maar ieder woord over Irak dat hij aan het papier toevertrouwt is onjuist. De hulporganisaties UNICEF, FAO, WHO ... kennen nergens ter wereld een voorbeeld van eerlijker verdeling van hulpgoederen dan in Irak. Dat werd al gesteld vanaf 1991. Lees er de rapporten maar eens op na. Dus ik zou het op prijs stellen dat er niet wordt geluld, maar op een wetenschappelijke basis over Irak wordt gediscuteerd in deze kolommen, dwz. met feiten die kunnen worden geverifieerd. Dan hoeven al die scheldpartijen ook niet. Het is belangrijk om de feiten te kennen als je wil campagne voeren rond een land. Asjeblief, lees de 3 FAQ-rubrieken op http://www.irak.be. Die geven een antwoord op al de media-leugens. Een goed geïnformeerd mens is er 2 waard in de strijd voor de vrede. EERST LEZEN, DAN VERDER DISCUTEREN!!!http://www.irak.be/ned/nieuws/counter_dossier.htm
http://www.irak.be/ned/archief/LEUGENS_OVER_IRAK.htm
http://www.irak.be/ned/kalender/CAMPAIGNERS%20Guide.htm
De waarheid is in de feiten. Eén van de vredesinspecteurs in april, Prof.Dr Eric Herring, specialist rond het thema van de sancties, heeft een tekst hierover geschreven die ik hier zal afdrukken. Hij is wel in't Engels. Maar voor ik hieraan begin, wil ik eerst nog een klein briefje afdrukken van een Iraakse vriendin, journaliste en schrijfster Nermin, en een aanzet geven om na te denken over concrete solidariteit:
Dear Dirk,
I like to inform you that on this evening, October 9th, American peaceworkers with the "Iraq Peace Team, a project of Voices in the Wilderness" donated blood at the US Interest section at the Polish embassy.
the activists along with local Iraqis they know, gathered in the front of the embassy to donate the blood to a mobile unit of the Baghdad Blood Bank.then came many others: Pakistani bussnisman, an Indian friend, syrians and Fernch friends to donate the blood.
While the Congress is nearing a vote that will give Bush to start another war against Iraq , Iraq Peace Team members hope that their actions will help spur debate in the US about the consequences of another war. they give blood not spill it.
Regards
Nermin.

Dr. Eric Herring is Senior Lecturer in International Politics at the University of Bristol. His research visit to Iraq in April 2002 with the International Peace Mission, on which this article draws, was funded by the Nuffield Foundation Grant Number SGS/00665/G.
Some of his other writings on Iraq and other subjects can be viewed at http://www.ericherring.com/

The current crisis is often represented as being caused by Iraq's refusal to comply with UN resolutions to give up its nuclear, chemical and biological weapons programmes. Therefore, the argument goes, Iraq will only comply if major military threats are made, and anyway as Saddam Hussein has never complied so far, we have to be prepared to go to war to get rid of him. This crisis and indeed the failure to complete the disarmament of Iraq and thus bring about the lifting of the sanctions which have devastated
Iraqi society are actually a product of the US agenda of seeking the overthrow of Saddam Hussein.

Despite the assertions about Iraqi non-compliance, in December 1998 the UN weapons inspectors reported that
- Iraq's nuclear weapon programme had been eliminated 'efficiently and effectively'
- the elimination of Iraq's chemical weapon and missile capabilities was almost complete
- disarmament work remained in the biological weapon area
- Iraq had still to provide further information in all areas
- Iraq had agreed in principle to long-term monitoring but not to a specific system.

On the other elements of UN Security Council Resolution 687, Iraq has recognised Kuwait, has returned some but not all Kuwaiti property, has returned some but not all missing ersons, is paying compensation though it has denied liability in principle, has not sponsored international terrorism for 10 years according to the CIA but has denied ever sponsoring it and is not yet allowed to export oil for the purpose of servicing its external debt.

In other words, far from simply not complying, Iraq had complied with most of what had been asked of it (however grudgingly). It is a fantasy that, as is so often said, Iraq will never comply as long as Saddam is in charge.
Furthermore, the UN resolutions allow for partial relaxation of sanctions in reward for partial compliance but this was never offered.

It is a myth, frequently and conveniently repeated by those in favour of war, that Iraq 'expelled' or 'threw out' the weapons inspectors. Nor is it true that Iraqi non-cooperation forced the inspectors to leave. What happened was that just before the weapon inspectors were due to report very extensive if incomplete Iraqi compliance in 1998 (as indicated above), US President Bill Clinton,
lauded at the recent Labour Party conference for his great wisdom on Iraq decided to bomb Iraq with Blair's backing, and told the chief weapons inspector Richard Butler he should get the weapon inspectors out so as not to be present during the bombing. Butler made a personal decision not authorised by the Security Council to order them out. The US and Britain then launched their Operation Desert Fox bombing of Iraq without Security Council approval. Iraq refused from that point until September 2002 to allow inspectors related to resolution 687 back into the country.

If US policy really has been driven by a perceived need to disarm Iraq then it has been irrational. Its response to incomplete but extensive compliance has been to label it non-compliance, force the withdrawal of those doing the disarming, bomb Iraq and call for the overthrow of Iraq's leader. This hardly creates any incentive to comply any further. There has always been a significant thread of US and British opinion who have feared that Iraq will comply because sanctions might then be lifted.

Disarmament of Iraq has not been the top priority for the United States: instead, its priority, stated all along has been to keep the pressure on for as long as it takes to get rid of Saddam Hussein (as Mil Rai puts it, leadership change, not regime change, which they are actually very frightened of, as indicated by their response to the 1991 uprising: they want rid of him, not the brutal system that
runs Iraq). How serious the US has been about this objective has varied, but all along disarmament has been subordinated to the overthrow policy. If Iraq had complied fully despite the bombing, maybe the US would have been forced to accept the lifting of the sanctions. That is indeed my guess. But it is also possible that the US would have been able to ensure that Iraq was never declared to be fully in compliance. And it doesn't change the point that US policy makes no sense if it is meant to be aimed at prioritising getting rid of Iraq's prohibited weapon programmes. The official US policy objective of overthrowing Saddam represents non-compliance with the very UN resolutions with which Iraq is meant to comply. The leadership change agenda has fundamentally undermined the disarmament agenda.

Saddam Hussein is not crazy. He is rational, though he miscalculates. While certainty is impossible, his priorities and goals can be deduced from his actions. After he was forced out of Kuwait, his aim was to receive a clean bill of health from the UN weapons inspectors and get the sanctions lifted while still secretly maintaining most of his prohibited weapon programmes. Eventually it became clear that this was not going to work, and he accepted that he would have to give up all or virtually all of those
programmes in order to get the sanctions lifted. The UN and various governments sought to reassure him that the US would be forced to go along with the lifting of the sanctions. However, with the US using the weapons inspectors to spy on Iraq (another fact almost totally absent from current news coverage) and the US proclaiming that the sanctions would never be lifted until Saddam
Hussein was out of power, Iraqi incentives to disarm were being undermined. When the US forced the withdrawal of the inspectors and bombed Iraq, Saddam Hussein faced the prospect of indefinite sanctions and a US policy officially committed to his overthrow. It is hardly surprising that he may have made efforts to revive prohibited weapons programmes.

Only nuclear weapons are really weapons of mass destruction (meaning only one of which is necessary for vast and rapid destruction). With 19 years up to 1991, $18,000 million, lots of international assistance and little monitoring, Iraq failed to build a nuclear weapon. With little time, money or assistance, and lots of people watching, it is utterly implausible that Iraq has managed to make much headway after restarting virtually from scratch since December 1998. Making biological and chemical weapon agents
is easy: turning those agents into a weapon is vastly more difficult. Finding a way of then delivering those weapons in a way which can inflict large numbers of casualties or doing so with any kind of reliability is very much harder still. Many such weapons have to be used in just the right conditions and require that no serious counter-measures betaken. Iraq lacks a capability to attack the US and
Britain directly with such weapons, and has at most a highly limited and unreliable capability to use them even against forces invading Iraq. Saddam Hussein knows that using such weapons would prompt such a massive US and British response that it would be suicidal and pointless in anything other than the last gasp of trying to avoid total defeat during an invasion. Iraq is now a shattered society
with a disintegrating infrastructure; a demoralised, impoverished population after the bombing (continuing on a weekly basis by US and British aircraft) and sanctions of the last 12 years. With a total debt of something in the region of $200 billion (including compensation awarded against it by the UN for the invasion of Kuwait), Iraq has a staggering debt to exports ratio that makes it the most indebted state in the world, alongside Rwanda and Sudan. To be piled on top of this is whatever portion is awarded of
the $217 billion of further compensation claims against Iraq. The threat from Iraq is not imminent or grave. And if, despite all this, you still think the threat from Iraq is imminent or grave, all the more reason not to undermine the UN disarmament agenda.

Maybe, just maybe, a war would result in a quick Iraqi military collapse, the advent of democratic government in Iraq, the lifting of the sanctions and an economic revival necessary for the relief of at least some of the extreme and crushing poverty in Iraq. But the recent US-led wars in both Afghanistan and Kosovo show that prosperity and freedom did not follow even with quick military victory,
and there is no reason to think that this case will be any different.

Whatever the outcome for ordinary Iraqis, the US wants its war, with rationales coming and going daily. The excuse that war would be necessary if Iraq did not readmit the weapons inspectors has now been dumped. The new excuse being worked on by the US is a new UN Security Council resolution designed to be impossible for Iraq to accept, including the stationing of US forces throughout Iraq in a replay of the US manoeuvre at Rambouillet designed to ensure that the US could bomb Yugoslavia.

The US can be stopped, mainly because the US elite and the Western elite more broadly is deeply divided by a war crisis brought about by the recent dominance of the Rumsfeld-Perle-Wolfowitz faction since the September 11 attacks on the United States. What is not helping is that the dominant and false framing in news coverage is that this is very much a crisis of Iraqi non-compliance with UN disarmament requirements. The reality is that the crisis is one of continuing US non-compliance gand unwillingness to respond to Iraqi compliance with most of what has been asked of it. To put it bluntly, we are heading for war on the basis of lies (some of the people making the argument for war now know what the truth is) and self-deception (some of them believe their own propaganda). What is needed are efforts to force the United States to drop its overthrow agenda and accept the UN disarmament agenda. In
addition, the elements of the UN sanctions which are causing a continuing humanitarian disaster in Iraq must on principle be lifted immediately. And for the longer term, three things are needed. First, the weapon programmes of Israel and others must be addressed as it is unrealistic to expect Iraq to accept them indefinitely without response. Second, Iraq's debt and compensation burdens must be reduced to take into account the share of the responsibility of Western and Arab governments and institutions for being willing to lend money to fund Saddam Hussein's crimes and follies. And third we must work to ensure that our own governments are no longer able to build up such dictators only to knock them down when they step out of line.
----------------------
Dr. Eric Herring
Department of Politics
University of Bristol

ik ben het eens met Nadia en Christophe e.a. dat we ons verenigen achter een anti-oorlogs en anti-imperialistisch front. DAT is van belang, andere meningsverschillen minder (ook al mogen die op indymedia wel een plaats krijgen, toch?). ik wou dan ook niet de indruk wekken dat Jahjah's opvattingen voor mij een breekpunt waren.
graag zou ik door Nadia op de hoogte gehouden worden van lezingen door Abou Jahjah, want zij/hij heeft gelijk dat ik daar beter eerst heen kan gaan om zijn analyse over het wereldsysteem te horen.

Ik heb al eens tegen Alison gezegd, maar blijkbaar zijn sommige dingen moelijk et begrijpen.

PD wil zeggen PeDofiel, dat is dus iest anders dan Homo.

Rond Di Ruppo ontstond een schandaal in verband met minderjarige jongentjes. Het schandaal belande in de doofpot.

De uitspraak van Robero verwijst daarnaar, en ook alleen daarnaar.

Ik heb dat al eens aan Alison uitgelegd, maar blijkbaar is dat iets dat ze niert wil of kan begrijpen.

Ik vind wel dat getuigd van slechte wil, om eerlijk te zijn.
Blijkbaar beheest de Italiaan Roberto hert Frans beter dan vele anderen.

Sorry Han, maar "PD" (of pédé, pédale...) is volgens mij wel degelijk een scheldwoord waarmee men homo's viseert, vergelijkbaar met "Janet" of "flikker" in het nederlands.

Het zou mij heel hard verbazen moest het taalgebruik bij de Franstaligen intussen veranderd zijn, maar misschien is dat wel zo, dan wil ik dat graag vernemen, ik heb niet zoveel contact met franstaligen. Maar zelfs dan...

Als het Roberto's bedoeling was om de juridische afwikkeling van de seksuele contacten van Di Rupo met jongens onder de 16 aan te klagen (doofpot of niet?) dan is dat sowieso niet echt een gelukkige term. Denk maar aan de hetze tegen "pedofielen" in Engeland die in sommige steden tot gewelddadige uitbarstingen tegen al dan niet "echte" pedofielen heeft geleid. Sedert Dutroux worden allerlei termen door elkaar gehaspeld. Voorzichtigheid is hier geboden.

Dag mensen,

Eigenlijk was ik op zoek naar andere info, maar ik moet in de pen kruipen als ik zie wat een zootje er hier van wordt gemaakt. Wel fijn dat je de discussies kan volgen op de site...
Woody, ik heb geen honderd meter diep in de mijn gewerkt, maar duizend. Daarna heb ik jaren "schroefjes" gehanteerd in een auto-fabriek. Ik ben dus een arbeider, ja...
En ik vond het prachtig hoe die bulldozers met rijkswachtmateriaal omgingen :-)). Eén van de beste stukjes reality-TV die ik ooit heb gezien als werkmens :-))

Maar dit terzijde. Ik heb gevochten om de mijnen open te houden, maar da's niet gelukt. Eén van de hoofdredenen was het feit dat we intern (van mijn tot mijn) sterk verdeeld waren en de politiek (partijen, vakbonden, etc...) alles deed om verdeeldheid te zaaien. Dit is intussen 15 jaar geleden.

En er is nog niks nieuws onder de zon, blijkaar. Wel zagen en vitten over...tja, over belangrijke zaken, maar niet over het essentiële: SOLIDARITEIT !!!

Het is eenvoudig: als we ons verder gaan laten doen door mensen met verborgen politieke agenda's, die oproepen doen in algemene termen om "iedereen" ter wille te zijn, dan vergeet het hé mensen !!

Als de vakbonden niks over Palestina in de betoging willen hebben, dan is dat hun probleem. Ooit van verzuiling gehoord ?

Het is eenvoudig: individuele syndicalisten en groepjes zullen de oproep (die van de 10de) zeker willen ondersteunen. Maar vergeet de dikke bonzen. Wat we daarvan hebben te verwachten is inmenging, vertragingsmaneuvers, recuperatie en manipulatie. En toch zijn er nog steeds mensen die in die val trappen. Nieuwe politiek ? Forget it !

Eddy.

En kunnen we dan nu terug beginnen praten over de anti-oorlogsbeweging? Ja?
Zoals Eddy al aangaf...wel zagen en vitten over weet-ik-veel-wat, maar niet over de essentie van de zaak.

Tot op de tiende, Eddy.

Woody.

Ik ben nogal verbaasd over de discussie hier.

Ik ben er zeker van dat je mij ook wel kan betrappen op één of andere stomme misschien zelfgs ketsende uitspraak.
En ik heb me op deze website al boos gemaakt over de naar racistische neigende tussenkomsten van sommigen die ook nu weer tussenkomen.
Als ik die elke keer die mensen iest zeggen moet bovenhalen dat zou leuk worden.

De onzin over Roberto werd al uit de wereld geholpen door Yvan. De Jante Roberto ondersteunde immers de roze zaterdag. Echte anti-homo zal die man wel niet zijn.
En volgens mij komt PD van PEDERAST, nu ja,... ik zal me wel vergissen, maar dat is zelfs niet eens belangerijk.

Relevanter vind ik de vraag of men het platform van http://www.stopusa.be als homo, lesbienne, Christen, vrijzinnige, Moslim, ... al dan niet kan ondertekenen??

groeten

han

de mensen van de NGO's hebben al laten weten dat hun ordewoorden voor de betoging van 17-11 de volgende zijn:

i) Geen oorlog tegen Irak
ii) Geen enkele Belgische of Europese deelname
iii) Stop alle massavernietigingswapens in de hele wereld
iv) Geen embargo
v) Vrede en gerechtigheid in Palestina
vi) Toepassing van het internationale recht door alle landen
vii) Geen oorlog voor olie
viii) Frankrijk en Groot-Brittannië : stel uw veto

Dit komt overeen met de eisen van STOPUSA, dat opgericht is uit onvrede met het N.G.O.-platform. Zoals jullie zien, zijn het bijna dezelfde woorden.
De twee betogingen kunnen er nog steeds één worden.

Want nu zijn de media en hun geldschieters zich al in de handen aan het wrijven en jan met de Pet zal er niets meer van begrijpen.

Eenheid, alsjeblieft.

10-11:

Stop the United States of aggression
No War !
Geen oorlog tegen Irak ! Stop de bombardementen
No Sanctions !
Opheffing van het embargo tegen Irak. Geen buitenlandse inmenging !
Free Palestine
Een Palestijnse Staat nu !
Steun aan het Palestijnse verzet.

vraag het eens aan een mietje zelf...

Nee Han, alhoewel de afkorting PD wellicht van pederaste komt, wordt ze onder franstaligen courant gebruikt in de betekenis van homo, je zou het als "nicht" of "janet" kunnen vertalen. Franstalige holebi's gebruiken het ook vaak als geuzennaam (vaak gehoord op vergaderingen van Gay Pride in Brussel). "Sale pede" wordt dan iets als "vuile janet".

Het is wel zo dat er ivm pede dezelde dubbelzinnigheid bestaat als met het woord mietje (niet helemaal vergelijkbaar, maar toch...). Sommige vrienden zeggen me soms "komaan gij mietje", in de betekenis van "bang of niet moedig". In andere gevallen kan het in de andere betekenis zijn.

D'Orazio kan je in elk geval niet homofoob noemen. Hij wenste Roze Zaterdag een groot succes toe toen ik hem destijds op een steunfeest voor Clabecq de hand (kolenschoppen amaai) schudde.

Bedankt voor zoveel Franse les.

Pederast staat dus voor Pedofiel, maar PD wordt in de volksmond gebruikt voor "mietje.

En ondertussen weten we dus ook dat Roberto eigenlijk een vriendje is van de homobeweging.

En dan nu terug naar de kern van de kwestie.

Waarom zouden we nu met STOPUSA gaan betogen??

groeten

han