arch/ive/ief (2000 - 2005)

De wereld kreeg er deze week weer wat kopzorgen bij.

In Pakistan - een kernmacht met een wapenarsenaal waarbij dat van Irak speelgoed lijkt - wonnen islamitische fundamentalisten - die ook in het leger veel invloed hebben - de verkiezingen. In de Noordwestelijke Grensprovincie haalden ze de meerderheid met een programma dat zo van de Taliban gecopieerd is: tegen Pakistans steun aan de Amerikaanse militaire inmenging, tegen de westerse cultuur. Zo meldde het VRT-radio-nieuws van vrijdag 11 oktober.

Deze week ook besloot 'Brussel' - ondanks druk van 'Washington' - om Turkije geen datum voor toetredingsonderhandelingen tot de Europese Unie te geven. De Turken reageerden verbitterd. Het laat zich voorspellen dat het Europese 'njet', de fundamentalisten bij de verkiezingen van 3 november zal versterken.

Voeg daar nog de goede beurt bij van de fundamentalisten in de jongste verkiezingen in Marokko plus de nakende Amerikaanse aanval op Irak, en het spookbeeld van Huntingtons 'clash of civilisations' wordt weer een stuk reëler. In eigen land blijven de media ondertussen heel 'dapper' de voorzitter van de (nochtans democratische) Arabische Europese Liga 'verduivelen' ('demoniseren')

Waar blijft het besef dat het een begrijpelijke reactie is vanwege onderdrukte bevolkingen dat ze vaak in één adem het westers egoïstisch optreden in de wereld afwijzen samen met de westerse 'cultuur' van 'vrijheid' én 'democratie' ? Bevolkingen die door scha en schande leerden dat ze van 'democratie' op zijn westers (inbegrepen neoliberale hervormingen van hun economie) weinig heil moeten verwachten.

In Irak zullen de Yankee's overigens niet de 'democratische gok' van de Pakistaanse president Musharaf herhalen: er komt een militair bestuur, geïnspireerd door de naoorlogse bezetting van Japan. Dat raakte op 11/10 bekend. De Amerikanen stellen dat ze hun lesje leerden van de chaos in Afghanistan, een land dat overigens steeds meer in de steek gelaten wordt door de Westerse hulpverlening. Wordt Afghanistan, gezien ook de ontwikkelingen in Pakistan, een tweede 'Vietnam' ?

Waarom wil Bush dan nog in Irak gaan vechten ? Het editoriaal van Ignacio Ramonet in 'Le Monde Diplomatique' van oktober, geeft op die vraag het antwoord dat de meeste televisiejournaals en -reportages ons schuldig blijven: Olie.

Wat Ramonet niet vermeldt, is de weerstand die de bezetting van Irak zal uitlokken. Misschien kan Israël van de kans gebruik maken om een 'Endlösung' van zijn problemen met de Palestijnen te forceren (massale deportaties), maar in de Arabische wereld en daarbuiten dreigen krachten op te staan, waarbij Bin Laden een koorknaap vergeleken zal zijn.

Militair zullen de V.S. de oorlog om Irak winnen. Economisch zal het westers kapitalisme nu het op het thuisfront met een economische crisis worstelt, er voordeel uit halen; iets waar in onze media bijzonder cynisch op gespeculeerd wordt.

Op termijn dreigt het Westen voor het conflict met de moslimwereld en de arme landen in het algemeen, echter een zware prijs te moeten betalen. Dat in de vorm van een 'israëlisering' van de wereld, met een spiraal van geweld tussen repressie en staatsterrorisme enerzijds en verzet en terrorisme anderzijds. Mia Doornaert, Yves De Smet en alle andere collabo-intello's in onze pers plus alle 'would be' extremistische 'alternatieven', moeten dat maar eens beseffen. Wie de democratie en de mensenrechten wil dienen, zal zich zo weinig mogelijk van geweld bedienen, maar zich specialiseren in conflictbeheersing én het deskundig organiseren van vrijheid en sociale rechtvaardigheid.

"zal zich zo weinig mogelijk van geweld bedienen"

hoeveel is "zo weinig mogelijk" ?

en volgens wie ?

Zo weinig mogelijk: dat moet geval per geval uitgemaakt worden. Natuurlijk is geweld soms noodzakelijk en gerechtvaardigd, maar we moeten niet in een cultuur van het geweld vervallen. Dan zit je zo weer in Stalins Goelagkampen of Pol Pots Cambodja.

Vaak leidt geweld alleen maar tot nog meer geweld. Een oude wijsheid die bij sommigen aan de radikale linkerzijde wel eens in dovemansoren valt.

Onzin om te doen alsof democratie en geweld los staan van elkaar. Zeker sinds 1945 is militair ingrijpen de *normale* manier waarop een democratie tot stand komt. Democratie is een universle ideologie, met een universle machts-aanspraak Daarom is het niet meer dan logisch dat, democratische landen proberen niet-democratisceh landen te veroveren en democratiseren. Democratie is een kruistocht, en geweld hoort bij een kruistocht....

Onzin om te doen alsof democratie alleen maar een kapitalistische variant kan kennen.

Democratie wil in wezen zeggen: argwaan voor de leiders (ook maar mensen, het kunnen dus despoten worden) en dus daarom + omdat het fijner leven is als iedereen mee kan beslissen, een democratisch systeem waarbij niemand de macht alleen kan claimen.

Beste Paul Treanor, als je zo tegen democratie bent, wat is dan het fijne alternatief dat jij ons voorstelt ?