arch/ive/ief (2000 - 2005)

"Een onverzoenlijke strijd tot aan de socialistische revolutie"

De ideeën van het marxisme hebben tijdens de verkiezingen van gisteren een enorme zet gekregen na de verkiezing van Manzoor Ahmed in het Pakistaanse parlement. Deze ideeën zijn de enige echte oplossing voor de problemen van het gewone volk in Pakistan. Dit is de eerste gelegenheid die de arbeiders hebben gekregen om effectief in het stemhokje hun oordeel over deze ideeën te vellen. Tijdens de verkiezingscampagne kwamen duizenden werkenden voor het eerst in contact met de ideeën van het marxisme.

Op een van Manzoors verkiezingsposters was de voornaamste slogan "Een onverzoenlijke strijd tot aan de socialistische revolutie". Niemand kan er dus aan twijfelen waarvoor de mensen uit Kasur precies stemden! Toen het resultaat in de vroege ochtenduren werd aangekondigd, kwamen grote aantallen aanhangers van Manzoor spontaan naar buiten om zijn overwinning te vieren.

De burgerlijke media leggen liever de nadruk op de vooruitgang van de islamitische fundamentalisten in sommige delen van Pakistan. Ze geven er de voorkeur aan de indruk te geven dat alles naar rechts en naar barbaarse reactie aan het verschuiven is. In het kiesdistrict NA-139 Kasur II zien we echter een geheel ander plaatje.

Manzoor Ahmed, de marxistische kandidaat, stond op de lijst van de Pakistan People's Party tegenover Sheikh Waseem van de Pakistan Muslim League (Nawaz), Mehmood Kasuri van de PML (Quid-e-Azam) en een onafhankelijke kandidaat, Nelofher Jeannk. De grootste strijd ging echter tussen Manzoor Ahmed en Sheikh Waseem. Ondanks de regeringsgezinde media en het overheidsapparaat, die Mehmood Kasuri volledig ondersteunden en bijstonden omdat hij van de zogenaamde ‘Koningspartij' is, heeft Manzoor Ahmed gewonnen.

De overwinning van Manzoor Ahmed is des te verbazingwekkend als we er rekening mee houden dat het regime van Musharraf, ondanks alle praatjes over vrije en eerlijke verkiezingen, alle mogelijke steun verleende aan de kandidaten van de Grote Nationale Alliantie [de voornaamste partijen uit deze alliantie zijn de PML(Q), de Milat-partij, de People's Party-Jatoi groep en enkele andere nationalistische partijen]. In Pakistan is het de traditie dat de rijke burgerij de verkiezingen vervalst als die niet naar hun zin verlopen. Het ligt voor de hand dat de steun voor Manzoor zo groot was dat al het gesjoemel niet kon verhinderen dat hij verkozen werd.

De verkiezingscampagne van Manzoor Ahmed ging van start met grote bijeenkomsten, die van dag tot dag groter werden. In de laatste drie weken van deze campagne namen deze bijeenkomsten gigantische proporties aan. Door het hele kiesdistrict heen werden omvangrijke publieke meetings gehouden. Manzoor sprak op meer dan honderd publieke meetings waarop duizenden mensen aanwezig waren. Op de laatste twintig bijeenkomsten waren meer dan 10.000 mensen aanwezig. Tijdens al deze bijeenkomsten verdedigde Manzoor Ahmed een revolutionair klassenstandpunt. Naarmate Manzoors campagne op gang kwam, begon de stemming van de mensen in het kiesdistrict geleidelijk aan te veranderen. Ze konden zien dat dit geen ordinaire kiescampagne was. Hier stond een man die bereid was op te komen voor de miljoenen onderdrukte armen van Pakistan. Hier stond een man die opkwam voor de werkende klasse van Pakistan. Het volk aanzag deze verkiezing als hun eigen verkiezing, namelijk een verkiezing waar het proletariaat zijn krachten mat met de kapitalisten.

De kandidaten die tegen Manzoor opkwamen, hadden duidelijk meer financiële middelen en steun van de staat zelf. Maar naarmate de campagne aan kracht won, begonnen gewone mensen Manzoors campagne financieel te steunen. Ze konden zien dat ze gevestigde belangen hadden om deze arbeiderskandidaat in het parlement te krijgen. Veel verkiezingsbureaus werden voor Manzoor vrijwillig geopend door de plaatselijke inwoners van Kasur II. Op elke publieke bijeenkomst kwamen mensen na zijn toespraken tot bij Manzoor om hem geld te geven voor zijn campagne. Vele anonieme individuen, mensen die Manzoor nog nooit ontmoet had, gaven grote en kleine bijdragen. Heel wat jongeren verzamelden zich rond Manzoors campagne en raken als gevolg hiervan actief betrokken in de strijd.

In Pakistan worden vooral vrouwen onderdrukt. Manzoors campagne had een grote impact op dit deel van de samenleving. Vele vrouwelijke aanhangers werkten hard om stemmen te werven door te praten en te discussiëren met de vrouwen van Kasur. Ze organiseerden een speciale publieke bijeenkomst voor vrouwen, waarop vijfhonderd mensen aanwezig waren. Dit was de eerste bijeenkomst van vrouwen in de geschiedenis van Kasur! Deze meeting alleen al onderstreept de impact van Manzoors campagne. In Pakistan worden vrouwen niet verondersteld betrokken te zijn in politieke activiteiten of om naar zulke bijeenkomsten te gaan.

De bijeenkomst was goed georganiseerd. De voornaamste sprekers waren Nusrat Surfaraz, voorzitster van de vrouwenvleugel van de PPP in het Kasur-district; kameraad Shabana, de vrouwenorganisator van Tabqati Jedojuhad; kameraad Sadaf Zahra, de voorzitster van de vrouwenvleugel van de People's Youth Organisation in Lahore en kameraad Manzoor Ahmed zelf, de kandidaat. Alle sprekers brachten een klassenstandpunt naar voren. De stemming in het publiek was zo enthousiast dat vele vrouwen naar voren kwamen en vanop het platform hun volledige steun gaven. Toen de meeting bijna gedaan was, kwamen vrouwen in hele groepen naar voren.

De overwinning van Manzoor Ahmed is niet alleen een overwinning voor de arbeiders van Kasur en de arbeiders van Pakistan, het is tevens een overwinning voor alle werkers en jongeren over de hele wereld die strijden om de maatschappij te veranderen. Dit moet vertrouwen geven aan alle oprechte socialisten in elk deel van de wereld. Het toont aan dat de massa met een echt marxistisch programma overtuigd kan worden van de ideeën van de socialistische revolutie.

Deze overwinning zal de marxistische tendens in Pakistan, verzameld rond het blad ‘The Struggle' (waarvan Manzoor Ahmed de redacteur is), enorm versterken. Temidden van de barbarij die overal te zien is in Pakistan, is er een inspiratiebron opgestaan waarnaar het gewone volk zich kan richten. Er is een belangrijke stap genomen in de opbouw een massale marxistische kracht in Pakistan. De opbouw van deze kracht is de enige manier waarop de werkende klasse van Pakistan eindelijk een einde kan maken aan de ellende van het kapitalisme en het grootgrondbezit.

We feliciteren kameraad Manzoor en alle kameraden die in Pakistan zo hard gewerkt hebben om dit resultaat te verkrijgen. Vooruit met de socialistische transformatie van Pakistan en het ganse Indische subcontinent!

Gebaseerd op verslagen van Sadaf Zahra

In wat opzicht is dat nieuws zo belangrijk voor Indymedia. Er woren elk jaar in vele tientallen landen duizenden volksvertegenwoordigers verkozen. Waarom zo'n aandacht voor die ene.

MVG

Rudi

marxist.com(merciëel), zeer anticapitalistisch... ma bon, serieus, Stalin, Lenin, Trotsky, Mao, enz. waren ook allemaal marxisten.

Soms is het natuurlijk gevaarlijk wanneer zeer kleine tendensjes gaan berichten over de verkiezingen in een land. Ze hebben dan de sectaire neiging om die verkiezingen enkel maar door de bril van hun klein zustergroepje te zien. Dit artikel slaat op dat vlak alles. In het land maken de moslimfundamentalisten een onwaarschijnlijke doorbraak. Je zou dus zeggen dat deze verkiezingen niet echt een overwinning voor links betekenen (als men met links immers méér bedoelt dan één (1!) kandidaat van je eigen club die verkozen raakt). In dit geval volstaat dat laatste blijkbaar om een artikel de wereld in te sturen, dat ons haast doet geloven dat de socialistische revolutie voor de deur staat in Pakistan.L Bovendien is de verkiezing van deze marxist ook een overwinning voor 'alle werkers in de wereld'. Komaan zeg! Vreemd toch dat Vonk, een groep die zo hard zijn best doet om toch maar niet tot 'sectair klein links' gerekend te worden, zo de pedalen verliest. Ik vind het heel leuk dat jullie kameraad aan invloed wint en verkozen raakte, maar in het vervolg verwacht ik van jullie toch een iets ernstiger artikel dat ingaat op de reële krachtsverhoudingen in Pakistan (of elders). Trouwens: The Pakistan People's Party, is dat niet de liberale partij van Benazir Butho? En hoe kan je dan een 'klasse-standpunt' vertolken als je het bed deelt met politieke vertegenwoordigers van de burgerij?

Wat hebben ze nu verkeerd gedaan? Iedere overwinning is er eentje. Het is niet gemakkelijk om een verkiezing te winnen, laat staan in een land als Pakistan. Lees maar een keer het artikeltje in Knack. Als het dan toch lukt waarom zouden we daar dan niet blij om mogen zijn. Waarom mogen we dat in België niet weten? Ik heb 10 keer meer respect voor mensen die in een land als Pakistan opkomen voor 'een andere wereld, dan voor al die caférevoltionairen die hier een beetje ,links, zijn.

...Ze hebben dan de sectaire neiging om die verkiezingen enkel maar door de bril van hun klein zustergroepje te zien....

Door welke bril bekijk jij de wereld? Uw eigen bril zeker? Zeg me een keertje wat het meest sectair is? Door uw eigen ogen de wereld bekijken of door de ogen van een (weliswaar kleine)organisatie die in de hele wereld actief is (zoals in Pakistan)?

Als we aandacht besteden aan mensen die hier in Belgie een bosje proberen te redden dan zie ik niet in waarom we hier in Belgie geen aandacht zouden mogen besteden aan mensen die hun leven willen riskeren om iets in de wereld te veranderen.

ps Ik steun de actie in Brugge

ps Ik ben geen lid van Vonk (maar van de concurrentie)

Je beweert in andere reacties lid te zijn van LSP.
LSP is een afscheuring van Vonk.
Vonk en LSP zijn trotskist.
Die zetel in Pakistan zal zowat de enige trotskistische zetel zijn in een derde wereld land.
Normaal dat alle trotstkisten ter wereld nu euforisch zijn.
Als morgen die trotskist in Pakistan uit de Pakistan People's Party gezet wordt, is hij niet meer verkozen.
Maar goed,
zolang trotskisten een lekstok vinden om zichzelf gelukkig te houden: geen probleem.
Maar beweer niet dat de ideeën van Trotsky enige aarde aan de dijk brengen. Het trotskisme is nog nooit zo zwak geweest.

Wil jij me een keertje zeggen wie of wat jij bent? Het is een beetje laf om mensen af te schieten zonder je zelf bloot te geven. Iedereen kan zeggen dat hij een ex-trotskist is zelfs een stalinist. Hoe ben jij eigenlijk trotskist geworden als zijn ideeën toch zo zwak zijn. Ik heb zo het vermoeden dat je het enigste wat je weet over Trotski geleerd hebt op een zomerschool van de PVDA. Ik kan het natuurlijk niet bewijzen. Maar als het zo zou zijn vind ik het een beetje goedkoop.

Groeten

Kam: "Wil jij me een keertje zeggen wie of wat jij bent?"

Datis nu typisch voor Kam en LSP: niet ingaan op de boodschap, proberen te achterhalen wie de boodschapper is om te kunnen schieten op de boodschapper...

Neen, ik ben niet van de PVDA OK!

Welke boodschap? Dat we een stelletje losers zijn. Je verwacht toch niet dat ik daar ga op ingaan.

,,Dat is nu typisch voor Kam en LSP,,

Voor iemand die me niet kent gebruik je wel grote woorden. Ik heb al gezegd wat ik ben nml. lid van de LSP dat moet volstaan. Ik heb uw postings een beetje overlopen en het enigste wat u doet is ons (trotskisten) afbreken. Zelfs op momenten waar dit absoluut niet relevant is (zoals hier). Als je wil antwoorden op een ,boodschap, is het toch belangrijk te weten wie die ,boodschap, op het forum plaatst. Da's trouwens één van de grootste tekortkomingen van Indymedia.

,,Dat is nu typisch voor Kam en LSP: niet ingaan op de boodschap, proberen te achterhalen wie de boodschapper is om te kunnen schieten op de boodschapper...,,

Wil jij me dan een keertje zeggen wat je de afgelopen dagen op dit forum hebt zit doenen. Uw bijdrage aan de discussies was zeer opbouwend moet ik zeggen. Indymedia is niet de plaats om je frustraties af te reageren.

Aan Jos Verdickt: Het was niet de bedoeling een analyse te geven van de Pakistaanse verkiezingen, dat wordt toch nergens beweerd? Wij wilden onze Pakistaanse kameraden even in de bloemetjes zetten voor het goeie werk dat ze hebben geleverd + het belang van die overwinning benadrukken. Daar is toch niks mis mee, hoop ik? En waar leest u juist dat de socialistische revolutie voor de deur staat? Na herlezing van het artikel kan ik dat nergens vinden.

By the way, de PPP is inderdaad een burgerlijke partij maar wel met een geschiedenis in de anti-imperialistische strijd (hopelijk trekt u uit de ze uitspraak niet de conclusie dat ik illusies heb in het burgerlijk nationalisme) en met een belangrijke arbeidersvleugel. In Pakistan bestaat totnogtoe geen onafhankelijke massapartij van de arbeiders. Zoals u waarschijnlijk zal weten, zijn veel Europese arbeiderspartijen ook ontstaan als afscheuringen van liberale partijen. Misschien snapt u nu waarom de marxisten van The Struggle momenteel opkomen op de lijst van de PPP? Het is één ding om het belang van de arbeidersklasse in de transformatie van de samenleving te begrijpen, en ander ding is te begrijpen hoe de arbeidersbeweging zich ontwikkelt.

Voor de rest wil ik nog kwijt dat de commentaren op artikels soms echt hilarisch zijn en ik spreek niet alleen over commentaren op artikels van Vonk maar gewoon in het algemeen. Anderzijds zijn die commentaren eigenlijk ook wel triestig en zijn ze niet echt bevorderlijk voor het imago van links. Ik vraag mij dikwijls af wat de commentaren met de inhoud van de artikels te maken heeft, vaak zijn het louter scheldtirades. Dat is trouwens de reden waarom wij zo goed als nooit antwoorden. Ik ben wel blij dat iemand van de LSP het eens voor ons opneemt i.p.v. dat we (totaal buiten de context) een hoop slijk over ons heen krijgen i.v.m. onze oriëntatie naar de SP. Bedankt KaM.