arch/ive/ief (2000 - 2005)

Uit Nederland: verslag van mijn ervaringen gisteren, 5 oktober 2002, op bezoek bij mijn zuiderburen.

Vooraf: Mijn bewondering en dank voor alle mensen die hieraan zo hard hebben gewerkt, ik zou willen dat we dit in Nederland voor elkaar zouden kunnen krijgen! Hulde aan de koks en kokkinnen van Kokkerellen!
-------------------------------------------
Na maanden van voorbereiding en mobilisatie door organisaties als Voor Moeder Aarde, Forum voor Vredesactie en Bomspoting vzw was het dan zover. Massale burgelijke ongehoorzaamheid ( 1.700 deelnemers, 1.117 arrestaties) om de aanwezigheid van illegale kernwapens op Belgisch grondgebied aan te kaarten en een einde te eisen aan de dreiging met inzet van massa-vernietigingswapens door de NAVO en de VS.

Voor meer achtergrond rondom de themathiek raad ik je aan een kijkje te nemen op de website van bomspotting (http://www.bomspotting.be). Ook in Nederland liggen overigens Amerikaanse kernwapens, namelijk op de Amerikaanse basis in Volkel, NB.

Mijn ervaringen gisteren. Vroeg op en met de Theaterstraatbus na verschillende stops in Nederland om mensen op te pikken, om 12.00 aangekomen in de buurt van de basis. In een flinke straal rondom het dorpje Kleine Brogel gold een samenscholingsverbod. Om die reden was voor een andere tactiek gekozen dan voorafgaande jaren, waarna na een mars richting de basis een massale bestorming plaatsvond. Dit jaar kreeg iedereen een kaart van het gebied uitgereikt met daarop aangegeven verschillende "picknickplekken" op de basis en het verzoek zich vooral vreedzaam te gedragen en zich niet te laten provoceren en zich niet te verzetten tegen arrestatie.

Vanuit verschillende vertrekpunten ging men in groepje van vier of vijf op weg, door bos en weilanden, richting "het doelwit". Ons groepje nam de toeristische route en na veel slootje springen en ploeteren langs maisvelden, kwamen we in de buurt van het hek. Daarachter stonden veel militairen, tanks zichtbaar op de landingsbaan, terwijl twee helicopters het luchtruim onveilig maakten. Ook reden er veel politie-wagens rond op de zand en bospaadjes in de richting van het militaire terrein, maar vreemd genoeg lieten die, voor zover ik kon zien, de meeste groepjes rustig doorwandelen richting de basis.

Als snel bleek dat het niet zoveel uit zou maken waar we over het hek zouden gaan, er stonden zoveel militairen klaar dat je toch binnen de kortste keren gepakt zou zijn. Ons groepje besloot dus gewoon maar te gaan zo rond half twee.Het was een kwestie van snel het hek over en proberen zich niet te snijden aan van dat fantastische speciale prikkeldraad (soort van scheermesjes aan ijzerdraad geregen, in grote rollen achter het hek neergelegd, heel fijn spul). Binnen een halve minuut stonden er al vijf militairen om ons heen, dus we besloten maar meteen te beginnen met de picknick. Op zich waren de militairen niet onvriendelijk, ze leken ook niet goed te weten wat ze er nou mee aan moesten, maar al snel werden we op last van een hoge pief toch aan handen en voeten weggesleept. In eerste instantie werden we op de landingsbaan gedropt (tocht ons doel bereikt!) en daar hebben we, weliswaar onder het toeziend oog van tanks en militairen, alsnog onze lunch verorbert, samen met een stel Finnen, nog 6 andere Medelanders en wat Belgen.

Hoewel het koud was en regende was de stemming goed. Na een tijdje werden we in een legergroene bus afgevoerd naar een openlucht-tennisbaan op de militaire basis, voor de gelegdheid versierd met prikkeldraad en camouflage-netten. Daar hebben we met zo'n 700 man en vrouw van 15.00-21.00 opgesloten gezeten, terwijl er op andere plekken op de basis ook nog een paar honderd mensen werden vastgehouden. Het was koud en nat en hoewel er pogingen waren om een vergaderstructuur op te zetten, was het toch vooral een kwestie van afwachten en proberen warm te blijven totdat de "flikken" ons de vrijheid weer zouden gunnen. Hoewel er genoeg gereedschap was om de omheining van wat gaten te voorzien, werd er toch dringend gepleit zich rustig te houden en de advocaten, perswoordvoerders en onderhandelaars buiten hun werk te laten doen.

Fijn waren het fruit en de chocola die "kokkerelen" (Belgische versie van "Rampenplan") kwamen brengen en de onderlinge sfeer (het zingen van strijdliederen, spelletjes onder leinding van enthousiaste Finnen). Ook bijzonder dat het niet alleen "jongeren met hanekam of dreads" (op zich niets mis mee) waren die aan het actievoeren waren, maar ook 60-plussers, scholieren en andere "bezorgde burgers".
Minder fijn: de aanwezigheid van massa-vernietigingswapens, de regen en de kou. Uiteindelijk werden we na negenen met bussen teruggebracht naar het ontmoetingscentrum in Kleine Brogel waar de helden van Kokkerelen warme soep en brood klaar hadden staan. Vandaaruit zijn we uiteindelijk moe doch voldaan weer de theaterstraatbus in gekropen om ons weer naar Nederland terug te laten voeren.

Nu maar hopen dat er een keertje geluisterd gaat worden. Dreiging met en gebruik van massavernietigingswapens zijn een misdaad tegen de mensheid en kunnen op geen enkele manier een bijdrage leveren aan vrede.

Wie gaat er mee naar Volkel???

Op 26 oktober is er een grote demonstratie tegen de oorlog in Irak in Rotterdam. Meer info: check agenda op http://www.indymedia.nl