arch/ive/ief (2000 - 2005)

De plannen voor een Amerikaanse aanval op Irak brengen scherp een aantal tactische verschillen naar boven tussen de Verenigde Staten en Europa. Volgens minister Louis Michel, blijft "een jaar na 11 september, de transatlantische relatie vandaag de dag gekenmerkt door misverstanden en onenigheden (...) en het project van een aanval die het regime van Saddam Hoessein moet omverwerpen, stuit in Europa op ongeloof en onbegrip".1 Niet dat de Europese landen zich verzetten tegen het omverwerpen van Saddam Hoessein. Ook zij willen een volledige Westerse dominantie in deze olierijke regio. Maar terwijl de Verenigde Staten voor oorlog kiezen, wil Europa (en dan vooral Frankrijk en Duitsland) vandaag vooral met economische middelen het Midden-Oosten onderwerpen. Het ijvert via de politieke weg voor pro-Europese regimes in Irak, Iran en Syrië. Verscheidene Europese landen, waaronder Frankrijk en België, vrezen ook dat de oorlog tegen Irak anti-westerse gevoelens zal verscherpen, in de regio én binnen de grote Arabische moslimgemeenschap in Europa.

"Wat we nodig hebben is een verandering van regime in de VS, niet in Irak" luidt het op een betoging op 28 september in San Francisco (VS). Een deel van de vredesbeweging in Europa durft zover lang niet gaan, maar laat zich verleiden door Europa's vredesboodschap. (Foto http://archive.indymedia.be)

Vooral Frankrijk en Duitsland pleiten voor deze "vredelievende inmenging" als alternatief voor oorlog. Die aanpak vindt vandaag een weerklank in een deel van de vredesbeweging. Dat blijkt onder meer uit het platform van een aantal vredesorganisaties en 11.11.11, dat intussen de steun kreeg van de top van ABVV en ACW en van een aantal ngo's. Dat platform zegt bijvoorbeeld dat "alleen internationaal georganiseerde wapeninspecties en de wereldwijde naleving en versterking van de internationale verdragen inzake nucleaire, biologische en chemische wapens een oplossing kunnen bieden tegen de dreiging van een mogelijke Irakese aanval".2 Daarmee gaat de ngo- en vakbondsleiding zéér ver mee in de redenering dat 'de Irakese dreiging' het hoofdprobleem is. Maar, om het met de woorden van journalist Paul Vanden Bavière te zeggen: "Niet de Irakese president Saddam Hoessein is een gevaar voor de wereld, wel president Bush."3

NGO-platform toch nog mild voor Bush

Over die agressiviteit van de Verenigde Staten zegt het ngo-platform nauwelijks iets. Het situeert de dreigende oorlog niet in de globale overheersingsstrategie van Noord tegen Zuid. Noch maakt de tekst melding van het feit dat deze oorlog om olie draait. Toch is de Amerikaanse agressiviteit tegen Irak een onderdeel van een totale oorlog van de VS tegen al die landen en bewegingen die hun natuurlijke rijkdommen voor eigen ontwikkeling willen gebruiken. Het is de oorlog van Exxon, BP, Shell en de andere multinationals van petroleum en gas. Het is de oorlog van de wapenproducenten en de Amerikaanse beursgoeroes tegen 95 procent van de wereldbevolking.

De tekst heeft het over de ontmanteling van massavernietigingswapens, maar moet die niet beginnen bij de grootste wapenbezitters, de Verenigde Staten en Europa? In het Nabije Oosten is Amerika's bondgenoot Israël veruit het grootste gevaar. De VS bezitten 85 ton plutonium, Israël heeft 400 kg plutonium en grote hoeveelheden verrijkt uranium voor kernwapens. Israël voert al 50 jaar een moorddadige bezettings- en onderdrukkingspolitiek tegen de Palestijnen. Het legde vorige week nog maar eens een resolutie van de VN-veiligheidsraad (over de belegering van de Palestijnse president Arafat) naast zich neer... Komen er nu ook bommen op Tel Aviv? Natuurlijk niet, want Israël is een belangrijke pion voor de dominantie van de VS in de regio.

Oorlog nee, inmenging JA??

Vandaag vinden we in de opkomende vredesbeweging dezelfde tegenstelling terug als tijdens de Golfoorlog van 1991. Toen verdedigden sommigen "Oorlog nee, embargo JA" tegenover de stelling "Geen oorlog om olie. Oorlog nee, embargo nee". Dat embargo was het voorspel tot de oorlog en maakte in de tien jaar na de oorlog nog eens anderhalf miljoen doden.

Steun aan het "vredelievende imperialisme" vinden we vandaag op een andere manier terug in het ngo-platform. De tekst ondersteunt de Europese inmengingsstrategie in het Nabije Oosten: hij verzet zich wel tegen de oorlog maar vindt toch dat Irak zich moet plooien naar de Westerse eisen van ontwapening en onderwerping. De wapeninspecteurs zijn daarbij de eerste politieke toegeving. Als de volgende toegevingen niet snel volgen... dreigt de 'harde aanpak' van de VS. Wapeninspecteurs in Irak zijn dus niet "een stap naar de vrede", maar een aanslag op het verzet van het Iraakse volk tegen herkolonisering, een stap in de richting van de provocatie die een oorlog aanvaardbaar moet maken.

Vredesfront met Arabische landen

De vredesbeweging heeft een platform nodig dat zich, samen met de Arabische en andere landen, consequent verzet tegen de Westerse overheersingsstrategie, en dat opkomt voor de ontwapening van de VS en Europa. We willen een platform dat kadert in de verdediging van elk verzet tegen imperialistische overheersing en kolonialisme. Daarom moeten we de strijd tegen de oorlog en voor de onvoorwaardelijke opheffing van het embargo tegen Irak ook koppelen aan de steun aan de Palestijnse strijd.

We willen de oorlog te allen prijze vermijden. Maar er zal geen vrede zijn zonder rechtvaardigheid. De landen van de Derde Wereld moeten het recht hebben om hun rijkdommen te gebruiken voor de ontwikkeling van hun economie en hun volk, zonder imperialistische inmenging. Hierover stelt professor Jean Bricmont: "We moeten een opstelling kiezen die ons radicaal onderscheidt van de aanpak van de westerse regeringen. Een houding die dialoog mogelijk maakt tussen de vredesbeweging in het Westen en de veel radicalere bewegingen in de Derde Wereld. Dialoog ook met de allochtone gemeenschappen bij ons. Dat zijn onze echte bondgenoten en niet de vertegenwoordigers van de voormalige vredespartijen die hun ziel heben verpatst in ruil voor enkele ministeriële zitjes. Alleen op die manier kan de vredesbeweging losgeraken uit de futloosheid waarin ze is verzeild na de Golfoorlog en kan ze de militaire, economische en ideologische mechanismen helpen omkeren, die al twintig jaar lang het geweld en de onrechtvaardigheid in de wereld doen toenemen."4

1 Op de 'Fondation Paul Henri Spaak', 7 september 2002 · 2 Antioorlogsplatform Irak · 3 Solidair 18 september · 4 Jean Bricmont, Lettre ouverte aux pacifistes, http://archive.indymedia.be, 23 september 2002.

De VS mag voor mij Irak aanvallen indien ze eerst zelf hun rotzooi opruimen en dit onder VN controle.
Ze zijn in de VS blijkbaar hun Anthrax episode vergeten. Volgens mij zijn er ondertussen genoeg aanwijzingen om te stellen dat ze hun eigen rotzooi niet meer onder controle kunnen houden, niet? Hoe kunnen die mannen van iedereen gaan eisen dat ze dit of dat niet meer doen, iet meer hebben en zelf iedere vorm van verdrag of conventie weigeren (ik denk terug aan die landmijnen). Dus Bush mag best zijn moraalpreekje houden, maar dan zou de internationale gemeenschap hem alvast duidelijk moeten maken dat hij dan best ook zelf eerst en sneeuwwit zieltje moet hebben.

Wetende dat die mannen blijkbaar geen graten zien in het manu-militari binnenvallen van _bevriende_ lidstaten indien dit _nodig_ mocht blijken (bvb om een VS oorlogsmisdadiger te bevrijden) lijkt mij dat een akeligere gedachte dan een "Satam in Iraq". Zij hebben effectief de middelen om ons te bestoken met de meest gruwelijke wapens en zullen ook niet aarzelen indien daar morgen een _reden_ voor bestaat. Ook hier zijn er weer meer als genoeg aanwijzingen.

Een suggestie dus. Laat hen eerst zelf hun eigen achtertuin opkuisen en zet dat als voorafgaande reden tot iedere vorm van interventie elders.
Heeft iemand soms een goedgeplaatste kennis bij de VN?

Dit is weer een mooie illustratie van klein links. De oproep voor protest en betoging is niet in "de juiste bewoordingen" gesteld.
Ach hoe klein !

beste pe,

best mogelijk dat ge kritiek hebt op dit standpunt.
formuleer hem dan op de inhoud.
scheldwoorden of minachtende uitlatingen brengen de zaak niet vooruit. hou ze dus voor u!

groetjes,
paul