arch/ive/ief (2000 - 2005)

BSF atelier "Vrede in het Midden Oosten"

Dit atelier werd druk bijgewoond door zo ongeveer 80 mensen. De verontwaardigding over het lot van de Palestijnen en de woede over de misdaden van Sharon en zijn regering was unaniem. De discussie ging vooral over het al dan niet gelijke recht van beide volken op het grondgebied en over de zelfmoordaanslagen.

Een eerste (franstalige) spreker (waarvan de naam mij ontsnapt) stelde dat er van de Oslo akkoorden niets is overgebleven. De akkoorden erkenden het bestaan van beide volkeren en de PLO (Arafat) als woordvoerder van het Palestijnse volk. De spreker stelde ook dat het uitblijven van een oplossing voor het conflict tussen Israël en de Palestijnen zoveel woede bij de Arabische bevolking veroorzaakt dat er gevaar dreigt voor de installatie van heel wat totalitaire regimes in de regio, die (met of zonder steun van de VS) de bevolking in het bedwang moeten houden.

De tweede spreker, Ludo De Brabandere van vzw Vrede, legde de band met het Israëlisch-Palestijns conflict en de dreiging van een nieuwe oorlog in Irak. Hij wees op de politiek van 'twee maten en twee gewichten' en het verzwijgen in de media van een aantal cruciale elementen in de propagandaoorlog. Er is bijvoorbeeld grote stilte rond de eigen historische verantwoordelijkheid van de VS en sommige Europese landen in de opbouw van het militair arsenaal van Sadam Hoessein. Vóór de (eerste) Golfoorlog steunden de VS onder Reagan Irak tegen hun (beider) aartsvijand Iran. In die tijd ging er nochtans een reële dreiging uit van Irak en was het overduidelijk dat ze werkten aan de ontwikkeling van een nucleair programma en aan biologische en chemische wapens. Irak heeft deze ook daadwerkelijk ingezet, tegen Iran en tegen de Iraakse Koerden in '88, waarbij 5000 burgers om het leven kwamen. Toen liet men Irak rustig begaan en de verantwoordelijkheid van de VS, Groot Britannië, Duitsland en Frankrijk in de opbouw van het arsenaal is enorm. Duitse bedrijven maakten in Irak het zenuwgas en het mosterdgas. De VS hielpen met het leveren van de nucleaire technologie en hielpen bij de aanmaak van anthrax. Vandaag wordt in de media met geen woord gerept over deze historische verantwoordelijheid van de VS en andere Westerse landen. Een tweede verzwijging en hypocrisie in de media zijn de details over de VN resolutie over de ontwapening in Irak. Deze resolutie stelt immers dat de ontwapening van Irak moet gebeuren in het kader van een ontwapening in het hele Midden Oosten. Israël wordt hier niet specifiek genoemd, maar het is duidelijk dat de resolutie ook op Israël duidt. Israël beschikt over een groot kernwapenarsenaal en heeft samen met India, Pakistan en Cuba het non-proliferatieakkoord (voor een wereldwijde ontmanteling van massavernietigingswapens) niet ondertekend. In Israël is het als journalist ook bij wet verboden om rechtstreeks over Israëlische nucleaire wapens te praten, men mag dit enkel 'onrechtstreeks', door verhalen over te nemen van de buitenlandse pers. In '86 lekte een kernfysicus heel wat informatie over het Israëlisch nucleaire programma dat werd opgebouwd door Frankrijk en nadien werd overgenomen door de Verenigde Staten. De man werd veroordeeld voor 18 jaar gevangenisstraf. De VS en Israël sloten ook akkoorden omtrent de opbouw van het arsenaal en Israël heeft zijn deelname verzekerd in de 'preemptive strikes' van de VS. Na de (weinig efficiënte) aanvallen met Skud rakketten op Israël, heeft Israël formeel gesteld dat als Irak dit nog een keer zou proberen, zij zich het recht voorbehouden om massavernietigingswapens te gebruiken. Als er in het Midden Oosten dus een reëele dreiging bestaat rond het inzetten van massavernietigingswapens, dan komt die van Israël en niet van Irak.

Hierna was het de beurt aan het publiek. Een eerste interventie veroordeelde krachtig de zelfmoordaanslagen van de Palestijnen, omdat dit op geen enkele manier de Palestijnse zaak ten goede komt en de Palestijnse kwestie alleen maar verder schaadt. "Het heeft geen zin om burgers te vermoorden en het maakt de Palestijnse eisen in naam van de mensenrechten bovendien ongeloofwaardig. Ook de vlag '1 staat Palestina, 1 hoofdstad Jerulazem' die hier op de betoging wordt verspreid doet de zaak geen goed, en de vergelijking van de davidster met het hakenkruis van de nazi's nog minder (aldus de spreker).

Een volgende interventie kwam van een woordvoerder van de Arabische sectie van het ACV-CSC. "De vredesbewegingen komen niet meer geloofwaardig over, want ze zijn niet in staat om enige invloed uit te oefenen" (bv. omtrent de opheffing van de handelsakkoorden tussen de EU en Israël). De mensen zijn zo hopeloos, ze hebben niets meer, en omdat ze niets anders hebben hechten ze zich aan hun geloof, die uitmondt in de aanslagen. We moeten hun strijd erkennen, hun recht op het land : wat als ook alle Christenen op een dag gaan beweren dat ze willen terugkeren naar Jerulazem ?"

Hierna een emotionele getuigenis van een deelneemster aan de vredesmissies die maandelijks door de NGO's worden georganiseerd en Europese burgers ter plaatse laat getuigen van de wandaden van het Israëlische leger. "Deze missies zijn nodig, de mensen daar voelen zich in de steek gelaten en hebben weer hoop als er internationale aandacht is. Bovendien kunnen we door onze aanwezigheid bij de 'checkpoints' verhinderen dat de vernedering door de Israëlische soldaten de spuigaten uitloopt."

Een volgende interventie had vooral kritiek op het 'positieve' onthaal van de Oslo akkoorden. "In dit akkoord is er absoluut geen sprake van gelijkheid. Arafat heeft in dit akkoord Israël immers als staat erkend (en daarmee zijn recht op het grondgebied ontzegd), terwijl Israël de PLO enkel als woordvoerder heeft erkend. Er is hier absoluut geen sprake van gelijke rechten. " In een reactie werd er gesteld dat de logica van de 'gelijke rechten' toch de enige is die enige uitkomst biedt op een oplossing, want als je het recht opeist voor de Palestijnen dan antwoordt Israël onmiddellijk met dezelfde logica.

Daarna werd nog maar eens gewezen op de Zionistische propagandamachine, die trouwens ook een cel heeft in Brussel. Het is duidelijk dat de media gevangen zitten in deze Zionistische propaganda, die een racistische beweging is die wordt goedgepraat door de holocaust. De zelfmoordacties zijn moord, maar is moorden vanuit een vliegtuig dan misschien ethischer meer verantwoord ?

Opnieuw over de massavernietigingswapens van Israël : "VS en westerse media stellen dat het gevaar voor inzet van die wapens niet zo reëel is, omdat Israël een democratie is. Wel, laten we hen eraan herinneren dat het enige land dat tot nu toe een atoombom heeft gebruikt een democratie is. Dat Irak wordt genoemd als een bedreiging voor de wereldvrede is gewoon beláchelijk. Israël is een reëel potentieel gevaar. En het zullen de VS zijn die het eerst een nucleair wapen zullen inzetten (waarop Israël zal volgen).

Besluit. Het is duidelijk dat de mensen het slachtoffer zijn van een grootscheepse mediacampagne die de feiten verdraait en de belangrijke dingen verzwijgt. Het bewijs hiervan is dat de media wereldwijd worden gedomineerd door 5 grote media agentschappen. De enige manier om iets te doen is om ons te organiseren als altermondialisten en via onze netwerken 500.000 mensen op straat te krijgen tegen deze waanzin en absolute onrechtvaardigheid. De Verenigde Naties en de Europese Unie zijn wel degelijk in staat iets te doen om dit tegen te houden. We moeten hen door onze symbolische macht van het getal onder druk zetten.

Lize

Als deelnemer aan de discussie waarmee deze workshop werd afgesloten moet ik tot mijn spijt weer eens vaststellen dat de berichtgeving hierover enkel vermeldt wat in de eigen vooringenomen visie past.

Zo kan ik me niet vinden in de hoera-sfeer waarmee dit verslag eindigt.
Net zoals ik ook al tijdens de discussie te kennen gaf, heb ik nog heel weinig geloof in de resultaten voortkomend uit individueel consumentenactivisme of een zoveelste picknick voor de vrede.

Aangezien de huidige situatie in het Midden-Oosten het resultaat is van de imperialistische fase waarin het kapitalisme sinds de late 19de E verkeert, kan een duurzaam resultaat enkel gevonden worden door met deze kapitalistische realiteit rekening te houden.
Niet moreel verval, religieuze eigenheid of culturele verschillen zijn de oorzaak, maar eeuwen van overheersing (direct of indirect) onder het imperialistische juk.
Waarom dan nog steeds die oproepen tot cultureel, of zelfs louter symbolisch verzet?
Denkt u echt dat een fanfare iets zal helpen in de bewustmaking van die miljoenen Belgen die zich nu reeds zorgen maken over de nakende oorlog in Irak?

Een probleem dat zijn wortels heeft in de eigenheid van het kapitalistisch systeem bestrijd men op antikapitalistische wijze. Hoe verschillend we als Belg, Palestijn, Jood, Marokkaan of Turk ook mogen zijn, er steeds iets dat de meerderheid van ons bindt, namelijk onze positie binnen dit systeem: onze positie als loonafhankelijke, onze positie als arbeider.
Ik ga zelfs verder, er bestaan zelfs wereldwijd organisaties die ons als loontrekkende verenigen in onze strijd tegen de gevolgen van het kapitalisme. We noemen deze structuren: vakbonden!

Ik ontken niet dat deze vaak onder leiding staan van mensen voor wie een ander leven buiten het kapitalisme onmogelijk lijkt. Toch is een vakbond veel meer dan de visie van haar leiding. Een vakbond is nog steeds een orgaan dat arbeiders en bedienden verenigt vertrekkend van de basis, van de werkvloer. Dit is zo in Europa, maar evengoed in het MO.
Door de collectieve strijd zijn ze in staat zich met succes te verzetten tegen de druk van het kapitaal. De collectieve strijd geeft ook meer mogelijkheden.

Zodra de te boycotten producten zich in het land bevinden, is het spijtig genoeg enkel een kwestie van tijd. Willen we echt druk uitoefenen, laten we dan komaf maken met illusies in de EU of VN. Laten we niet vergeten dat de 1ste (o.a.) nog steeds de Palestijnse markt overspoeld met goedkope gesubsidieerde olijfolie en zodoende het laatste beetje inlandse economie verpletterd en de 2de er een bloeiende carrière als VS-slaaf op nahoudt.

Enkel een grensoverschrijdend en collectief verzet kan uitkomst bieden.
Het is aan ons om binnen de syndicale structuren te strijden voor een vakbondsboycot. Indien dit internationaal plaatsvindt zal het een enorme impact hebben op de Israëlische economie, die nu reeds gebukt gaat onder de aanslepende oorlogskosten.
Indien syndicalisten zich verenigen kunnen ze verhinderen dat Israëlische producten nog maar de havens of vliegvelden verlaten, laat staan in de rekken van winkels terechtkomen. Wij hebben door onze positie in dit systeem de macht om het transport en de verspreiding van deze producten tot een halt te brengen.

Wat we enkel nog nodig hebben is een geloof in onze macht als arbeiders en de durf om de huidige koers van de vakbondstop actief tegen te gaan.
Individuele acties klinken mooi en gemakkelijk, maar doen zelden meer dan dat. Echte veranderingen gebeuren op massabasis en niet door met enkele honderden (als het er al zoveel zijn?) naar een zoveelste progressieve kermis te gaan.
De Israëlische en Amerikaanse oorlogsmachine steunt nog altijd op haar kapitalistische economie en is zodoende ook te stoppen door antikapitalistische strijd.

I was aanwezig in deze (dit) atelier.
Ik had vergeten mij te voorstellen, maar nu doe ik het: Marc van Attac Charleroi. En ik ben ook bezig met de voorbereiding van het sociaal forum van Charleroi.
Daarom ga ik in het Frans door.

J'ai réagi au premier intervenant (dont le nom m'échappe également et qui représentait la Revue Nouvelle) qui avait parlé du conflit Israël-Palestine comme du dernier conflit colonial. J'ai répondu qu'il y avait maintenant de la part des USA une stratégie de recolonisation du monde. C'est pourquoi cette puissance est prête à utiliser la guerre comme unique solution à la crise économique qui la frappe. Que si on parle d'armes de destruction massive, c'est cette puissance qui en possède le plus, et qu'elle est capable également d'utiliser des armes nucléaires tactiques, pour détruire des unités militaires plus localisées.
J'ai également demandé que le FSBelge se prononce, comme le FSEuropéen, contre la guerre en Irak. Ludo De Brabandere a répondu qu'une déclaration était en préparation. Un texte existe mais il n'avait pas d'exemplaires.

Je ne sais toujours pas si cette déclaration existe. Et je me demande aussi de quelle façon elle a été préparée, de quelle manière les participants à la journée du 21 pourront en débattre pour se mettre d'accord sur le texte final.
A + Marc