arch/ive/ief (2000 - 2005)

Waarom staken de boeren van Colombia?

Martha López. De staking werd zes maanden geleden al aangekondigd. Sinds het overduidelijk werd dat Alvaro Uribe Vélez de nieuwe president zou worden. Die man predikt openlijk de weg van de oorlog, hij is een onvoorwaardelijke bondgenoot van het Amerikaans imperialisme. Hij is een verbeten verdediger van de vrijhandelszone, die de Latijns-Amerikaanse economie wil onderwerpen aan de overheersing en de absolute controle van de imperialistische landen. Alvaro Uribe is de verpersoonlijking van extreem rechts, een vurig aanhanger van het Plan Colombia. Dat plan betekent oorlog, om dit economisch model op te leggen aan zowel Colombia als de rest van Latijns-Amerika.

Wat willen de boeren precies?

Martha López. Met hun vakbonden zoals Fensuagro eisen de boeren een integrale, democratische landbouwhervorming. Ze willen dat de twee en een half miljoen boeren die van hun vruchtbare gronden werden verdreven door de multinationals en de grootgrondbezitters terug naar huis kunnen, in alle veiligheid. Ze eisen dat er voldoende voedsel wordt geproduceerd door de nationale landbouw. Ze willen dat er direct een eind komt aan het besproeien van de coca-, papaver- en cannabiskwekerijen want dat vormt een ernstige bedreiging van de gezondheid en het lost de problemen niet op. Ze willen dat hen een alternatieve teelt wordt aangeboden, die rendabel is voor de kleine boeren.

Die eisen maken deel uit van de vredesonderhandelingen tussen de guerrilla en de Colombiaanse regering. Maar de regering wilde die eisen niet horen, ze stopte de onderhandelingen en startte met de totale oorlog.

Wat heeft de guerrilla met de boerenvakbonden te maken?

Martha López. Je moet de werkelijkheid onder ogen zien. Alle arbeiders vechten voor dezelfde eisen als die van de guerrilla in de vredesonderhandelingen. Zondag nog, tijdens een solidariteitsmis in Brussel, zei de priester terecht: "Je kunt mensen niet verwijten dat ze gedwongen worden naar de wapens te grijpen om hun volk te bevrijden, evenmin als diegenen die hetzelfde doel willen bereiken langs vreedzame weg." Iemand zei daarop: "De geschiedenis toont het aan: de revolutionaire gewapende strijd is onontbeerlijk. Daarzonder kunnen de andere vormen van strijd niet tot een echte bevrijding leiden."

De paramilitairen, aangemoedigd door het leger en de CIA, zegden dat al wie deelneemt aan de staking een doelwit vormt voor de soldaten. Op bevel van de regering verklaarden alle provinciegouverneurs de staking onwettelijk. Ze willen absoluut verhinderen dat de boeren naar Bogota opstappen. De situatie is zo erg dat de Uno-vertegenwoordiger in de hoofdstad de regering er op 15 september moest aan herinneren dat ze zich niet met oorlogsgeweld tegen de staking mocht verzetten!

Hoe zit het met de solidariteit?

Martha López. De ambtenaren en de arbeiders van de verschillende sectoren, in Bogota en andere steden, scharen zich achter de boerenstaking. De regering weet niet waar ze het heeft, nu ook de studenten meedoen.

De solidariteit is ook internationaal. Op een betoging in Brussel, maandag, aan de ambassade van Colombia, overhandigde Pol Lootens, de federale secretaris van de Algemene Centrale van het ABVV, een brief voor de Binnenlandminister van Colombia. "Een vertegenwoordiger van onze organisatie die momenteel in Colombia zit, Jacques Brouckaert, liet ons weten dat er in de provincie Cauca zware spanningen zijn. Er is daarover een gesprek geweest met de goeverneur van de provincie, om de terugtrekking van het leger te vragen zodat de boerenmobilisatie normaal kan verlopen, wat toch een recht is dat gegarandeerd is door de Conventies van de Internationale Organisatie van de Arbeid."

1 Association des Réfugiés latino-américains et des Caraïbes: http://www.arlac.be