arch/ive/ief (2000 - 2005)

Maandag 16/9 toonde Terzake een reportage over een Mechels initiatief waar men allochtonen (en autochtonen) werkdiscipline bijbrengt. Wat in die reportage te zien en te horen was, werpt een ander licht op de 'onaangepastheid' (waar de jongste tijd nogal wat over te doen was) van sommige 'allochtonen' aan 'ons' arbeidssysteem.

De 'coördinatrice' van het project, een allochtone vrouw, verklaarde dat het moeilijk is om werkgevers te overtuigen om het soort mensen waar zij mee werkt, een kans te geven. "We vragen heel veel begrip van die werkgevers".

De frappantste uitspraak in de reportage kwam van een jonge Belgische man, die vertelde dat zijn vorige baas hem ontsloeg nadat hij drie keer te laat kwam. In de reportage werd dat als normaal beschouwd: niet het te laat komen, wel dat je daar na drie keer voor afgedankt wordt.

Maar in wat voor een rotsysteem leven we dat je als 'werknemer' (als werker eigenlijk, je neemt niets, je doet het werk verdorie), in zo'n kadaverdiscipline gestoken wordt ? Hebben de zogenaamde aan die discipline 'onaangepaste' 'allochtonen' het niet voor een stuk bij het rechte eind ?

Ik herinner me de eerste Indiaan die ik ooit ontmoette. Iemand van het strijdbare American Indian Movement die naar Europa (Keulen) kwam. Die arriveerde simpelweg een dag te laat. En hij pikte daar geen commentaar op: hij was gekomen; had woord gehouden. Dat een dag, laat staan vijf minuten te laat komen, een probleem zou zijn, zo denken veel Indianen niet.

Bij ons daarentegen presteren veel echtparen het om beiden in zo'n kadaverdiscipline te stappen, zelfs in de periodes dat ze kleine kinderen hebben; kinderen die 's nachts ook actief zijn en mama en papa vaak uit hun slaap houden. Maar de economie holt door. En de mensen - ouder zijnde of niet - dus ook.

Moeten we - zoals de anarchisten bepleiten - daar niet meer tegen in opstand komen ? Moeten we niet ijveren voor een minder idiote discipline in het arbeidssysteem ? Voor wat meer vrijheid, om te kunnen leven op het ritme van je lichaam ook; waarbij je de ene dag tot een stuk in de nacht werkt omdat de energie er is, en de dag nadien gewoon niets doet. "Het recht op luiheid": een schoonzoon van Marx verdedigde dat al. Het leven zou veel meer een afwisseling moeten kunnen zijn tussen werk en rust, tussen inspanning en ontspanning.

Nog iets (om sommige feministes (de kortzichtige onder hen) weer eens de boom in te jagen): was het toeval dat het een allochtone vrouw was die het project leidde ? Vrouwen zijn in veel culturen blijkbaar iets' (we moeten het verschil ook niet opblazen) volgzamer. Maar een grotere volgzaamheid mag niet het resultaat zijn van de terechte vervrouwelijking van de jobmarkt. Daar moeten we dus ook voor opletten. (jpe/ nog niet afgekickte workaholic)

Eindelijk worden er wat vragen gesteld bij ons idiote arbeidsethos. Ook links heeft decennia lang een inhoudsloze arbeidsethiek ondersteund. Werken, werken, werken en je portefeuille vullen zonder je af te vragen of je arbeid de maatschappij vooruithelpt of ze net naar de kloten helpt. Ik ken nogal wat werklozen die maatschappelijk nuttiger taken doen dan veel werkenden én daarbij het gevolg nemen dat ze met veel minder moeten toekomen en nog eens lastig gevallen worden door RVA, VDAB en soms zelfs hun vakbond. Let wel: elke maatschappij heeft zijn in- en output nodig: (lastige) taken en voordelen. Ik breek hier dus geen lans voor parasitisme maar wel voor verantwoordelijkheid.
Een blind arbeidsethos is één van de steunpilaren van het moderne kapitalisme.

Beste JPE en Klaas,

Welja, waarom niet. Laten we met z'n allen op onze luie krent zitten en van een OCMW-uikering genieten. Geen probleem, want de 'rijken' zullen dat wel betalen. Juist, ja, die die nu al meer dan de helft van hun zuurverdiende centjes braaf aan vadertje Staat mogen afstaan. Er bestaan al lang een woord voor kortzichtige individuen zoals jullie: profitatiaat.

Een werkend mens

Profitariaat? Al eens van vrijwilligers'werk' gehoord? Velen hebben een vervangingsinkomen voor het opkuisen van de stront van het kapitalistisch systeem. Hoewel indien officieel aangevraagd en wettelijk toegestaan is dit voor RVA en VDAB geen 'werk', omdat het onbezoldigd is. Hieruit blijkt de duidelijke bedoeling van dit systeem, dat erop gericht is zoveel mogelijk mensen in de 'vrije' markt aan de slag te krijgen om hen onder controle te houden. Er zijn er die daar grote winsten aan overhouden, op de rug van de werkers. Wie over ecologie, sociale zaken en ethiek spreekt wacht ontslag. Langdurig werklozen hebben tijd genoeg om zich uitvoerig te informeren over uiteenlopende zaken. Neemt iemand soms ooit de tijd om daar eens naar te luisteren? Natuurlijk, het is eenvoudiger kritiek direct de grond in te boren...

Profitariaat? Al eens van vrijwilligers'werk' gehoord? Velen hebben een vervangingsinkomen voor het opkuisen van de stront van het kapitalistisch systeem. Hoewel indien officieel aangevraagd en wettelijk toegestaan is dit voor RVA en VDAB geen 'werk', omdat het onbezoldigd is. Hieruit blijkt de duidelijke bedoeling van dit systeem, dat erop gericht is zoveel mogelijk mensen in de 'vrije' markt aan de slag te krijgen om hen onder controle te houden. Er zijn er die daar grote winsten aan overhouden, op de rug van de werkers, en van ons aller leefmilieu. Wie over ecologie, sociale zaken en ethiek spreekt wacht ontslag. Langdurig werklozen hebben tijd genoeg om zich uitvoerig te informeren over uiteenlopende zaken. Neemt iemand soms ooit de tijd om daar eens naar te luisteren? Natuurlijk, het is eenvoudiger kritiek direct de grond in te boren... en het is eenvoudiger mensen uit te sluiten dan hen toe te staan hun democratisch recht van vrije meningsuiting te doen gelden. Want o zo gevaarlijk voor de heersende klassen! Meer dan eens kreeg ik het gevoel een loonslaaf te zijn, zonder rechten om mezelf te kunnen zijn. O ja, ik ben autochtoon... maar ik heb meer respect voor de indiaan die zorg draagt voor zijn natuurlijke leefomgeving dan voor de gespleten tongen en de vetgespijsde bankrekeningen van de industriële bedrijvigheid, die dat leefmilieu om zeep helpen. Toch probeert men mij daartoe te verplichten. Verwondert het dan dat mensen zich bij deze arbeidspraktijken niet langer thuisvoelen?

Jefkejefke,
je bent zo bevooroordeeld als je gewoon dom bent. Ik werk voltijds in een coöperatief en als je er vrijwilligerswerk bijrekent dubbel. En dat allemaal om geen platte zeik te moeten uitkramen als jij.