arch/ive/ief (2000 - 2005)

Alle goede argumenten tegen de oorlog ten spijt, zit de Amerikaans-Britse inval in Irak er gewoon aan te komen; of beter gezegd: hij wordt (grotendeels buiten het oog van de camera's) steeds intensiever voorbereid. In de omgeving van Irak trekken Amerikanen en Britten steeds meer troepen samen om alvast de 'light'-versie van hun plannen voor het omverwerpen van het regime in Irak te kunnen uitvoeren.

Wat ze na het verjagen van Saddam Hoesseins kliek met Irak zelf zullen doen, dat kunnen we al een beetje zien in Afghanistan. De hoofdstad bezetten en de gebieden die voor hen van belang zijn (strategisch, olie ...). En de internationale gemeenschap mag er dan financieel mee voor opdraaien om daar een 'vredesmacht' te legeren.

Buiten de 'interessante gebieden' zullen de V.S. de boel wellicht laten aanmodderen zoals in Afghanistan. Ze zullen wat lokale krijgsheren omkopen en op het thuisfront de instabiliteit van het bezette land als excuus gebruiken om er permanent troepen te stationeren. Zo kan legerleverancier Halliburton eens een dollarke bijverdienen. Toegegeven: vicepresident (en ex-Halliburton-man) Dick Cheney heeft dat slim gezien. Hij wint langs alle kanten. Nu nog zelf in leven zien te blijven, want die gezondheid van hem is niet te best. Cheney ziet er overigens uit als iemand die al te gulzig geleefd heeft.

En mischien is hij ook met Irak te gulzig bezig. Misschien wordt dit wel een tweede Vietnam voor de Yankees. Welkom in de 21ste eeuw die misschien toch niet zo Amerikaans zal zijn als Dick en George zouden willen.

JPE (e-DIOGENE(S))

De vraag of Irak een tweede Vietnam wordt voor de VS kan niet zo gemakkelijk beantwoord worden.

Aan de linkerzijde zijn er nogal wat mensen die denken volgens het principe : "de vijand van mijn vijand is mijn vriend". Dit vertaalt zich in : we zijn tegen het VS-imperialisme dus we steunen Saddam Hoessein".

De mogelijke inval van de VS en co in Irak moet ten zeerste veroordeeld en gestopt worden. Laat ons daarover duidelijk zijn. Het VS-imperialisme heeft nog nergens door militaire interventie echte "democratische" regimes geholpen, hooguit een paar schijn democratische regime's zoals dat in het huidige Afghanistan.

Vele arbeiders en jongeren zijn echter terughoudend om het regime van Saddam te ondersteunen. Dit is toch wel een groot verschil met Vietnam toen jongeren en arbeiders massaal steun betuigden voor een verzetbeweging die pretenteerde socialistisch te zijn. Dit zal in Irak niet gebeuren en zou dan ook wel eens kunnen betekenen dat de VS een militaire overwinning boekt. Een grondiger analyse dringt zich duidelijk op.

Goed gezien Denjo. Het zou inderdaad wel eens van de houding van de vredes beweging kunnen afhangen of de VS deze oorlog al dan niet wint.

Gaan weer staan hulen aan de kant en staan ropen noch Saddam noch Bush. Of gaan ze duidelijk stellen dat de grootste bedrijging Bush is, gaan ze duidelijk stellen dat het aan de Irakezen en andere volkeren is om te bepalen hoe het er in hun land aan toe gaat.

Je stelkt het probleem zeer duidelijk en zeer scherp, maar blijkbaar heb je zelf niet goed begrepen wat je schreef.

Of vind jij het dan beter dat Bush die oorlog wint, zijn we dan een stap^dichter bij de bevrijding van het Afghaanse volk.

Groeten

han