Prachtspeech G.W.Bush

U kent mij als een overtuigd christen. U kent vast het verhaal van de apostel Paulus. Ooit was Paulus een man met maar één doel: de vernietiging van het christendom. Maar op een dag werd hij door een goddelijk licht verblind, stortte neer en stond op als een ander mens: voortaan zou hij het christendom verspreiden.

Vandaag voel ik mij als Paulus; wat ik gister voor waar hield, zie ik nu als leugens. Met schaamte over wie ik was, en verwondering over wie ik nu ben, spreek ik vandaag tot u.

Een jaar geleden, voltrok zich in de VS een ongekende misdaad. U weet dat wij onmiddellijk begrepen wie er achter deze aanslagen zaten, en u weet dat wij krachtig hebben teruggeslagen. U weet ook dat wij nooit verantwoording hebben afgelegd voor de innige banden die wij ooit met Bin Laden en zijn netwerk hadden. U weet dat wij een discussie over de haat die velen in de wereld tegen Amerika koesteren uit de weg zijn gegaan. U weet dat wij niet hebben willen spreken over onze militaire aanwezigheid in Saoedi-Arabië, het heiligste land van de Islam.

U weet dat wij sinds vorig jaar de burgerrechten in de VS hebben ingeperkt. U weet dat wij sindsdien meer dan duizend mensen van Arabische afkomst zonder vorm van proces gevangenhouden. U weet dat wij op Guantanamo Bay honderden Al-Qaeda strijders als beesten hebben opgesloten. U weet dat wij niets hebben ondernomen om het conflict tussen Israel en de Palestijnen, dat de haat in de Arabische wereld voedt, tot een oplossing te brengen. Sterker nog: wij hebben premier Sharon van Israel carte blanche gegeven om de Palestijnen gewelddadig te onderdrukken. U weet dat wij dictatoriale regimes in Pakistan, Turkmenistan en Oezbekistan helpen bij hun misdadige politiek.

En u weet dat wij ondertussen de oorlog hebben verklaard aan Saddam Hoessein van Irak, een dictator die wij om allerlei redenen niet meer als bondgenoot willen zien. En natuurlijk weet u dat dit alles ertoe heeft geleid dat de wereld niet veiliger is geworden – maar juist ónveiliger.

Dames en heren, vandaag wil ik u mijn oprechte excuses aanbieden voor al het verschrikkelijks dat mijn regering heeft aangericht. Een Iraanse schrijver heeft ooit gezegd: ‘zelfs in de grootste duisternis, is er altijd ergens een lichtpuntje.' Welnu: moge het lichtpuntje vandaag eruit bestaan dat ik tot het inzicht ben gekomen dat alleen een radicale breuk met de agressieve, arrogante, hebzuchtige politiek uit het verleden, verbetering kan brengen voor de toekomst. Dat gezegd hebbende, leg ik mijn functie neer.

arch/ive/ief (2000 - 2005)