arch/ive/ief (2000 - 2005)

Op 11 september vorig jaar was ik op de luchthaven van Zaventem. Ik werkte toen nog voor Sabena in de Cleaning. Ik herinner me nog dat de werknemers toen al heel gestresseerd waren over die voortdurende discussie over het voortbestaan van het bedrijf. Toen ik op mijn chef toestapte om met hem een probleem te bespreken, riep hij: "Maria, de WTC-torens zijn ingestort." De onmiddellijke reactie van het personeel was dat dit ging gebruikt worden tegen Sabena. En we hebben gelijk gekregen. Het faillissement van Sabena had niets te maken met 11/09, maar toch hebben de ministers en de directie steeds weer verwezen naar de aanslagen als ze het over het dreigende faillissement hadden.

In het afgelopen jaar heeft natuurlijk vooral de hele strijd rond Sabena mij bezig gehouden. Maar waar ik mij momenteel heel wat zorgen over maak is de toestand van de wereld. Ik schrik van het besef dat oorlogen zo dichtbij komen. Vroeger was dat iets waar ik niet mee bezig was, maar als ik nu zie wat er gebeurt in Afghanistan en straks weer in Irak, dan hou ik mijn hart vast. Het risico op oorlog is na 11/09 veel groter geworden met die hele machtstrijd van Amerika. Zoiets kan alleen maar zware gevolgen hebben voor de werknemers. Het klopt dat veel mensen daar nu nog niet mee bezig zijn, maar het zullen wel zij zijn die de gevolgen zullen dragen als ze hun werk verliezen, als hun bedrijf failliet gaat, als er moet gespaard worden om wapens te kopen,...

Met de stelling dat Bush en zijn medewerkers de kapers vrijspel gegeven hebben, kan ik een heel eind meegaan. Als je een beetje de reflex hebt om altijd de kant van de slachtoffers te kiezen, dan was het na 11/09 meteen duidelijk wie van de aanslagen zou profiteren. 11/09 was een mooi voorwendsel om overal de baas te gaan spelen.

Wat er nu moet gebeuren? Gisteren vroeg Jolien, mijn dochter van twaalf mij wie nu de grootste slechterik is, Bush of bin Laden. Ik heb haar uitgelegd dat ik niet voor de oplossing van bin Laden ben. En ik heb haar ook verteld over de vredesbeweging zoals ik die 20 jaar geleden toen ik zelf nog student was, gekend heb. Zo'n vredesbeweging hebben we vandaag veel harder nodig dan toen. Het is echt heel dringend.