arch/ive/ief (2000 - 2005)

Uw boek draagt de ondertitel "Waarom de kapers vrijspel kregen?" Wanneer hebt uzelf voor het eerst die vraag gesteld?

Peter Franssen: De 11de september bleek al dat er dingen aan de hand waren die niet helemaal klopten met de officiële versie van de Amerikaanse regering en de inlichtingendiensten. De voor de hand liggende vraag was toen al hoe het kon dat een groep van 19 personen vier vliegtuigen kapen en daarmee in gebouwen vliegen zonder dat het best getrainde en meest gesofistikeerde leger tussenkomt om die aanslagen te verhinderen. Wij vonden het ook verdacht dat iedereen die vragen stelde bij de officiële versie de mond werd gesnoerd. Een paar dagen na 11/09 bleek dat rond het Pentagon vier batterijen luchtafweergeschut opgesteld staan en dat het vliegtuig dat op het Pentagon neerstortte twee minuten op voorhand werd gesignaleerd. Op dat moment waren er al twee vliegtuigen in de WTC-torens gedoken en was het Amerikaanse leger dus in opperste staat van alarm. En toch komt het luchtafweergeschut niet in actie.

De VS verdedigen zich dat er wel aanwijzingen waren maar dat die niet duidelijk genoeg waren.

Peter Franssen: Helemaal in het begin zeiden ze dat ze van niets wisten. Dat dit een aanval was die niet te verwachten was. Dat was de eerste defensielinie. Ze hebben dat niet lang kunnen volhouden. Na 11/09 bleek dat vijf inlichtingendiensten de CIA verwittigd hadden in heel precieze termen, de waarschuwingen waren heel gedetailleerd. Poetin zei bijvoorbeeld in een interview dat zijn inlichtingendiensten aan de CIA gemeld had dat een groep van twintig tot vijfentwintig terroristen kamikazeaanvallen op belangrijke gebouwen voorbereidde. Een duidelijker waarschuwing kan je moeilijker krijgen. Dezelfde aanwijzingen kwamen van de Duitse, de Franse en de Egyptische veiligheidsdiensten. Toen bleek dat ze wel degelijk verwittigd waren, kwamen ze met de smoes dat de verwittigingen niet duidelijk waren. Toen ook dat niet bleek vol te houden zeiden ze dat ze middelen te kort kwamen. Dat er te weinig coördinatie was tussen de verschillende diensten. Ook die verdedigingslinie blijkt onhoudbaar. We hebben in het boek een overzicht gemaakt van het personeel en de middelen die de CIA krijgen enkel en alleen voor antiterreur. In 1998 zijn er twee bomaanslagen geweest op Amerikaanse ambassades in Afrika. Sindsdien zijn Al Qaeda en bin Laden prioriteit van de Amerikaanse buitenlandse politiek. Sinds 1998 is het aantal mensen dat zich bezig houdt met terreurbestrijding verviervoudigd. Er zijn afdelingen opgericht binnen de CIA en de FBI die zich enkel en alleen bezighouden met Al Qaeda en bin Laden. Bovendien heeft Clinton een presidentieel besluit uitgevaardigd waardoor een dienst in het leven werd geroepen die instaat voor de coördinatie tussen de afdelingen van de CIA en de FBI en waarin de beste specialisten van Amerika zitten die zich bijna uitsluitend bezig houden met het zoeken naar bin Laden en Al Qaeda. Binnen de CIA komt die groep drie keer per week samen. Vandaag beweren dat er weinig middelen zijn, weinig personeel en weinig coördinatie, klopt dus niet met de feiten.

In de maanden na 11/09 bent u zich dan vragen binnen stellen naarmate de berichten en geruchten binnensijpelden.

Peter Franssen: Het waren wel degelijk berichten en geen geruchten. Naarmate de weken vorderden werd het steeds hallucinanter. Zo zijn we het bericht tegen gekomen over twee mensen die bij de CIA gemeld stonden als kaderleden van Al Qaeda. De CIA is te weten gekomen dat die twee zouden deelnemen aan een vergadering in Kuala Lumpur, hoofdstad van Maleisië. De CIA geeft de opdracht aan de lokale afdeling om die vergadering te filmen en om die mensen te volgen en af te luisteren als ze op hun hotel zitten. De Maleisische politie doet dat en brengt verslag uit bij de CIA. Na de vergadering nemen de twee het vliegtuig naar Los Angeles en dan blijkt plots dat de CIA het spoor bijster is. Die twee leefden niet ondergedoken. Ze stonden zelfs in het telefoonboek. Toch slagen ze er niet in om de twee te vinden. Zo zijn er steeds meer aanwijzingen dat de CIA de kapers kende en ook volgde. Een ander voorbeeld is Mohamed Atta, de waarschijnlijke leider van de 19 kapers. Die gaat in het voorjaar van 2001 naar Praag waar hij twee ontmoetingen heeft met een Iraakse gevolmachtigde. Dat nieuws is na 11 september bekend gemaakt door de Tsjechische premier. De Tsjechische veiligheidsdiensten weten zelfs waar ze over gepraat hebben. Ze smeden plannen om een bom te plaatsen in een gebouw waar een zender van de CIA gehuisvest is. De zaakgelastigde wordt onmiddellijk na de ontmoeting uitgewezen. Maar Atta wordt ongemoeid gelaten. Hij kan zonder probleem het vliegtuig nemen naar de VS.

Dus u beweert dat er wel degelijk banden zijn tussen Irak en de kapers.

Peter Franssen: Ik weet niet of er banden zijn. Maar ofwel is het verhaal juist en is het onbegrijpelijk dat ze Atta niet gevolgd hebben en wordt de thesis van "we wisten van niks" totaal ongeloofwaardig. Ofwel is gans het verhaal gelogen, maar in beide gevallen zit de CIA toch in moeilijke papieren.

Is het niet net een probleem dat veel van die berichten gemanipuleerd zijn door de veiligheidsdiensten?

Peter Franssen: Veel van de berichten die van de veiligheidsdiensten komen zijn inderdaad wellicht voor een groot stuk gelogen of gemanipuleerd. Maar in het boek baseren wij ons op bewezen feiten, op uitspraken van chefs van de CIA en de FBI, van politieke verantwoordelijken, de minister van defensie en van justitie, op uitspraken van Bush zelf. Wij baseren ons op uitspraken en feiten die door de Amerikanen zelf niet ontkend worden.

En toch dreigt uw boek terecht te komen in het hoekje van de samenzweringstheorieën.

Peter Franssen: In het boek gebruiken wij het woord complot niet. Wij zeggen enkel dat de Amerikaanse inlichtingendiensten en bepaalde delen van de kern van het leger op de hoogte waren dat er aanslagen voorbereid werden. Daar hebben we echt massa's bewijzen van. Wij voegen daar aan toe dat die diensten geweigerd hebben om tussen te komen omdat die aanslagen hen goed uitkwamen. Als je dat een complot wil noemen, doe dat dan, maar wij hebben het alleszins niet zo omschreven in ons boek. Maar als men zegt dat onze theorie niet klopt dan moet men ingaan op de feiten. Dan moet men zeggen die en die feiten kloppen niet. En tot nu toe werd geen enkel element weerlegd.

Maar is het dan mogelijk dat er in zo'n gigantisch apparaat duizenden mensen op de hoogte zijn zonder dat zoiets uitlekt?

Peter Franssen: Ik denk niet dat het over duizenden mensen gaat, maar wel over enkele tientallen. Ik wil er toch op wijzen dat dit geen primeur is. Na de tweede wereldoorlog zijn er al veel complotten gesmeed door de VS. In 1962 waren alle leden van de generale staf van het leger akkoord om een terroristische campagne te beginnen tegen het eigen Amerikaanse volk. 1962, dat is twee jaar nadat Castro en zijn mannen Batista hadden verjaagd uit Cuba. In Cuba dat op een boogscheut van de VS ligt, waren Castro en zijn mannen van plan een onafhankelijk en socialistische land op te bouwen. Dat was voor de Amerikanen not done, toen niet en nu nog altijd niet. Men heeft toen eerst de welbekende inval in de Varkensbaai georganiseerd. 400 huurlingen zijn daar met de hulp van de NAVY naar Cuba gestuurd en aan wal gezet. Dat is uitgelopen op een fiasco. Kennedy heeft toen de destabilisering van Cuba uit de handen van de CIA genomen en toevertrouwd aan het leger. "Geef mij een oplossing om het Cuba-probleem van de baan te ruimen". En toen is het plan ontstaan om Amerikaanse vliegtuigen uit de lucht te halen. Die moesten liefst vol zitten met vakantiegangers en studenten zodat ze de lijsten van de slachtoffers kunnen publiceren in de populaire media. De woede van het Amerikaanse volk zou zeer groot zijn. De schuld voor de aanslagen zouden ze in de schoenen van de Cubanen schuiven. Die operatie heette Operation Mongoose en het heeft 35 jaar geduurd voor die plannen aan de oppervlakte kwamen. We hebben daar documenten van. Eén er van staat zelfs afgedrukt in het boek. Deze zaak bewijst dat terreur wel degelijk gebruikt kan worden door het Amerikaanse leger en door de geheime diensten. Bovendien is Operation Mongoose niet de enige operatie. We weten dat het Amerikaanse leger al sinds 1945 terreur uitoefenen in Laos, Vietnam, Cambodja. Terreur is dus zeker niet iets dat hen vreemd is.

In de zaak-Mongoose gaat het om actieve betrokkenheid van de VS, terwijl u het in uw boek toch vooral over passieve betrokkenheid hebt.

Peter Franssen: Maar we hebben in ons boek enkel de feiten beschreven die absoluut bewezen zijn. Een mogelijk voorbeeld van actieve betrokkenheid is de kwestie van het vliegtuig dat op het Pentagon terecht kwam. Dat is een heel bizar en ongeloofwaardig verhaal. Dat vliegtuig zou bestuurd geweest zijn door Hani Hanjour. Dat is een man die 15 maanden voordien een cursus volgde om een vliegtuig te kunnen besturen. Hij was een buitengewoon slechte leerling die er pas na een aantal herexamens in slaagde om een brevetje te krijgen om met een éénmotorig vliegtuigje te vliegen. Tussen zo'n vliegtuigje en een boeing is er een hemelsbreed verschil. En 15 maanden nadat die man met veel moeite zijn diploma behaalt om een sportvliegtuigje te besturen, haalt hij een ongelooflijk manoeuvre uit dat hem meteen de titel van beste piloot van Amerika bezorgt. Van op 2030 meter daalt hij aan een snelheid van 700 kilometer per uur, maakt een spiraal, daalt tot exact drie meter van de grond, raakt geen enkel obstakel, weet elektriciteitskabels te vermijden en vliegt dan pardoes in het centrum van het Pentagon. Wij zijn te rade gegaan bij ervaren piloten van het terziele gegane Sabena. Negen op tien piloten kunnen dit zeer gecompliceerde manoeuvre niet uithalen. Wij hebben dat nader onderzocht en zijn uiteindelijk gestoten op de Global Hawk-techniek. Dat is een techniek die nog maar vijf jaar geleden door Northrup werd ontwikkeld. Met die techniek kan men vliegtuigen van punt A naar punt B leiden zonder dat daarbij een piloot aan te pas komt. Zes maanden voor 11 september is een test met dit systeem gelukt. Een onbemand vliegtuig steeg op in de VS en landde 13.400 kilometer verder op een basis in Australië. Zou het kunnen dat men van deze techniek gebruik heeft gemaakt om de boeing in het Pentagon te doen vliegen? We schrijven heel duidelijk dat we deze hypothese niet kunnen bewijzen. Maar het loont zeker de moeite om deze hypothese te volgen. In dat geval zou het Amerikaanse leger niet alleen medeplichtig zijn, maar ook mededader zijn. Wat we kunnen bewijzen is dat ze medeplichtig zijn.

Waarom lieten de VS deze aanslagen dan eigenlijk passeren?

Peter Franssen: Toeval of niet maar in de maanden voorafgaand aan 11 september vielen er een aantal uitspraken te noteren die stelden dat de Amerikaanse publieke opinie een psychologische schok nodig had. Achteraf werpen die uitspraken een heel bizar licht op de aanslagen van 11 september. In het jaar 2000 keert de vraag om een verhoging van het militair budget steeds terug. De ene generaal na de andere, de ene PDG van de wapenindustrie na de andere herhaalt dat er meer geld naar defensie moet gaan. In het begin stoot dit op nogal weerstand. Zelfs Bush had toen nog als prioriteit een grote vermindering van de belastingsdruk. Je kan natuurlijk moeilijk de belastingen verminderen en tegelijk een fenomenaal bedrag besteden aan defensie. De latere minister van defensie Rumsfeld zei toen: "Er is blijkbaar een psychologische schok nodig om de beleidsmakers en de publieke opinie een substantiële stijging van de defensie-uitgaven te doen aanvaarden". Na 11 september klinkt het dan plots dat er inderdaad veel meer geld nodig is, want dat de VS veel te weinig beschermd is. Condoleezza Rice zei bijvoorbeeld: wij dachten dat door het wegvallen van de Sovjet-Unie het grootste gevaar geweken was, maar we zien nu dat het gevaar nog altijd even groot is en dat we opnieuw moeten bewapenen. Je ziet dus dat één van de grote winnaars van de aanslagen het leger is. Waar ze zich voordien tevreden moesten stellen met een kleine verhoging, krijgen ze nu tussen 2002 tot 2007 een verhoging van 37 %. Dat is de grootste sprong vooruit sinds de oorlog in Vietnam. Binnen de week kreeg de CIA een verhoging van 42 %. Een ander effect van 11 september is dat de publieke opinie in de VS niet langer weigerachtig staat tegenover nieuwe buitenlandse interventies. Wanneer Bush zegt dat de VS Osama bin Laden willen uitroken, gaat 90 % van de Amerikanen akkoord met die stelling. Binnen dat klimaat aanvaardt men nu zelfs dat een groot deel van de democratische rechten afgebroken wordt. Het verzet tegen deze maatregelen is zo zwak dat de minister van Justitie Ashcroft zonder blozen kan zeggen dat iedereen die zeurt over een gebrek aan democratische vrijheden de kant kiest van de terroristen.

Het meest concrete gevolg van 11 september was de oorlog in Afghanistan. Was Bush op wraak belust?

Peter Franssen: De oorlog in Afghanistan was in ieder geval geen kwestie van wraak. Het wordt misschien wel zo voorgesteld in de media, maar men moet weten dat er al op 9 september op de werktafel van Bush een plan klaar lag voor de totale oorlog tegen Afghanistan. De oorlog zou er dus ook zonder 11 september gekomen zijn om de eenvoudige reden dat de Taliban, die oorspronkelijk een creatie zijn van de VS, steeds minder en minder in het keurslijf van de VS wilden passen. De oorlog in Afghanistan is begonnen in 1978. Het was in eerste instantie niet een oorlog tegen Afghanistan, maar een oorlog tegen de Sovjet-Unie. Afghanistan had toen een grens van 1500 kilometer met de Sovjet-Unie. Vandaar dat de VS de moudjahedin gesteund en voor een groot stuk zelfs gecreëerd hebben om het regime in Afghanistan om ver te werpen. Toen echter bleek dat de oorlog na de terugtrekking van de Sovjet-Unie bleef voortduren, trokken de VS de kaart van Gulbadin Hekmatyar die het land moest één maken. Op dat moment begon men ook door te hebben dat Afghanistan nodig was als doorvoerland voor olie en gas uit de Centraal-Aziatische republieken. Ondanks de Amerikaanse steun slaagde Hekmatyar er niet in om het land onder controle te krijgen. Toen heeft men de Taliban gecreëerd als een nieuwe factor. Die zijn er in geslaagd om drie kwart van het land onder controle te krijgen. De VS drongen er bij de Taliban op aan om een coalitie te sluiten met de Noordelijke Alliantie. De Taliban weigerden. De onderhandelingen liepen van november 2000 tot vijf augustus 2001, dat wil zeggen zes weken voor 11 september. De Amerikanen hebben toen letterlijk gezegd dat de Taliban konden kiezen tussen een tapijt van goud, dankzij de winsten uit die pijplijn, of een tapijt van bommen. Fidel

Castro zei onlangs dat hij niet denkt dat dit louter een oorlog om olie is.

Peter Franssen: Ik denk dat Castro gelijk heeft. Het is een oorlog om veel meer dan olie. Toen we aan dit boek begonnen, leefde bij mij nog het idee dat de VS zeer sterk zijn. De oorlog die Amerika nu voert, steunt op een economisch zeer zwakke onderbouw. De VS zijn een land met de hoogste buitenlandse schuld ter wereld. De economie is doodziek. De VS kunnen het zich niet permitteren dat één of meerdere landen zich loswrikken uit die economische constructie die ze na de tweede wereldoorlog hebben opgebouwd. Ze hebben een toevloed van kapitaal nodig omwille van die hoge schuld. Als enkele landen zouden beslissen hun kapitaal terug te trekken uit de VS, dan zou de virtueel failliete economie van de VS wel eens echt in elkaar kunnen stuiken. Dat is geen waanzinnige hypothese, kijk maar wat er gebeurt in Argentinië en Brazilië. De VS staan ook politiek zeer zwak. Als we bijvoorbeeld Azië nemen, dan zien we daar in het centrum van Azië China liggen dat een enorm land is dat ieder jaar groeicijfers van 7 tot 10 % laat optekenen. We zien ook dat alsmaar meer landen in Azië zich afkeren van hun traditionele partner, de VS en in tweede instantie Japan om zich te richten op China. Dat is een ramp voor de VS. In Afrika hebben de VS een oorlog moeten ontketenen tegen Congo omdat daar een onafhankelijkheidsbeweging opstond die op de sympathie van veel andere landen in Afrika kon rekenen. Die oorlog kostte tot nu toe vier miljoen doden. De haat tegen Amerika in Afrika is onmeetbaar. Dat is een twee serieus probleem. In eigen land hebben de VS te maken met een jonge en sterke antiglobaliseringsbeweging die werkelijk bezig is de multinationals, dat wil zeggen het hart van het kapitalistische systeem zelf te viseren. Op alle vlakken hebben ze dus problemen. De enige uitweg is oorlog. De VS erkennen dat zelf. Ze zeggen dat Afghanistan maar een begin is. Binnenkort volgt de oorlog tegen Irak. Ik heb telefoon gekregen uit Teheran. Ik ben geïnterviewd door de nationale radio van Teheran. En die journalist zie mij: "Iran en Irak zijn erfvijanden, maar als ze Irak durven aanvallen, dan riskeren ze de volkswoede in Iran." Wat riskeren ze dan niet in de rest van de Arabische wereld? Deze oorlog zal op steeds meer verzet stuiten overal in de wereld. Vandaar de titel van het laatste hoofdstuk van het boek: "de laatste oorlog van de VS". Oorlog voeren tegen de hele wereld en tegen je eigen bevolking is onmogelijk.

U had het daarnet al over de haat. Vond u het ook niet nodig om in uw boek uit te leggen waarom die 19 jonge mannen zich met een vliegtuig te pletter vlogen tegen die torens?

Peter Franssen: De motieven van de kapers kennen we niet. Ik kan me wel indenken dat er duizenden en tienduizenden en misschien wel meer, zeer ver willen gaan om de te wreken. Sinds 1948 wordt er oorlog gevoerd tegen de Palestijnen. Iedere Arabier weet dat die oorlog slechts mogelijk is door de rugdekking van de VS. De haat tegen de VS is zeer diep en zeer terecht. Het is dus goed mogelijk dat de kapers de VS wilden raken in het hart van hun economische en militaire macht. Als men die aanslagen bekijkt door de ogen van een Palestijn, van een Congolees, van een Colombiaan, dan begrijpt men dat er enige sympathie bestond voor deze aanslagen. Stel dat de Belgen hier tijdens WO II het bericht zouden opgevangen hebben dat er bomaanslagen gepleegd waren tegen belangrijke nazigebouwen in Duitsland. Ik denk dat dat voor heel wat mensen een feestdag zou geweest zijn. Aan de andere kant moet men wel beseffen dat de aanslagen de oorlogsdrang die sinds 1989 de Amerikaanse politiek beheerst een enorme energiestoot heeft gegeven. En dat kan toch moeilijk als een positieve evolutie gezien worden.

Ben ik verkeerd als ik de zin "de laatste oorlog van Amerika" een echo hoor van het oude adagio "Socialisme of barbarij" van Marx?

Peter Franssen: Ik denk niet dat socialisme nu meteen al op de agenda staat. Dat we voor de keuze staan tussen vrede en barbarij klopt wel.

Meer info over dit boek vindt u op www.epo.be.

Ik verwijs je naar "DE BRUG" nr 34n te vinden op de website:
http://www.antroposofie.info.
vragen of op of -aanmerkingen: debrug@online.be
groeten
pat

"Dus u beweert dat er wel degelijk banden zijn tussen Irak en de kapers.

Peter Franssen: Ik weet niet of er banden zijn. Maar ofwel is het verhaal juist en is het onbegrijpelijk dat ze Atta niet gevolgd hebben en wordt de thesis van "we wisten van niks" totaal ongeloofwaardig. Ofwel is gans het verhaal gelogen, maar in beide gevallen zit de CIA toch in moeilijke papieren."
Ik heb het eerste hoofstuk van het boek gelezen en had toen ook al volgende vraag:
"Waarom beginnen de schrijvers over dat gesprek met iemand uit Irak als de mainstream-media al meermaals geschreven heeft dat verhaaal op lucht is gebouwd?"