Bruine Horden

Mijn spijtige conclusie is : die geschiedenis is zich aan het herhalen. Injuli 2001 hadden Pentagon en Witte Huis een plan klaar om Afghanistan te slaan.
De Pakistaanse minister van Buitenlandse Zaken heeft dat onthuld. Die oorlog werd na 11 september ontketend. Tegelijk zweepten George Bush en Donald Rumsfeld onze leiders op om mee de oorlogstrom te roeren. Sinsdien beleven wij een nieuwe Drôle de Guerre. Vroeg of laat staan wij, beschaafde Europeanen, weer tot onze enkels in het bloed.

Dat klinkt grotesk omdat het geen fraai vooruitzicht is. Maar sinds vorige herfst is er in elk geval iets fundamenteels gekanteld. Dat valt vooral op te maken uit de mentaliteit van sommige van onze Belgische kopstukken. Gesterkt door de gebeurtenissen, permitteren ze zich nu uitspraken die ze - zeg 5 jaar geleden zelf nog verguisden.
Dit is Olivier Deleuze op Radio Campus : "In Afghanistan hadden zich middeleeuwse, bijzonder gevaarlijke en anti-democratische terroristen gevestigd, die je met bombardementen kort moet houden. Ik heb niet de minste
scrupule om dat te zeggen. En als het de Amerikanen zijn die bombarderen, ja, dan komt dat om Europa zelf geen defensie-macht heeft die sterk genoeg is".
Deleuze is groen regeringslid en saxofonist in een jolige fanfare. Yves Desmet, politiek commentator van een "kwaliteitskrant", lanceerde in de foulée van de solidariteitsacties voor Palestina de term Kutmarokkaantjes. En Eddy Daniëls ontwikkelt in het blad voor kaderleden Imediair, waarvan hij hoofdredacteur is, de theorie dat de Europeanen veruit superieur zijn aan de
moslims en zeker aan de Marokkanen want daarvan is cijfermatig en wetenschappelijk bewezen dat ze voor geen haar, maar dan ook voor geen haar te betrouwen zijn. Daniëls duidt zo genadeloos deze interne vijand aan, dat er
ongelukken van moeten komen. Dat ik dat zo aanvoel, dat heb ik hem geschreven. En ook dat hij vanuit een Europees superioriteitsgevoel een nieuwe Supermens-theorie ontwikkelt. Daniëls schreef terug dat ik in sjablonen denk.

Omdat nu naar verluidt de oorlog is verklaard aan islam-terroristen, maken die grote geesten er een mengelmoes van. Islam = Marokkaan = gevaarlijk.. Omdat ze dat lang niet mochten zeggen, krijgen die Marokkanen er nu van hen duchtig van langs. En wie het met hen niet eens is, en zeker wie hen van antwoordt dient, wordt met de binnenlandse vijand geassocieerd.

Journalist Robert Fisk, een kenner omdat hij sinds een kwarteeuw uit en over het Midden-Oosten rapporteert, heeft daarover onlangs een huiveringwekkend relaas gedaan. Hij heeft altijd wel hate-mail gekregen, schrijft hij, waarin
hij voor anti-semiet of zo werd uitgemaakt. Maar sinds 11 september, heeft Fisk ondervonden, is het hek van de dam en staat er géén rem meer op de dreigementen. John Malkovich, Hollywoord-acteur, zei open en bloot dat Fisk
voor zijn part vermoord mag worden.

Hoe kan dat ? vraagt Fisk zich af, hoe kan het zover komen ? Ik denk dat het aan dit Drôle de Guerre ligt. Speeches en maatregelen van Belgische en Europese
excellenties spannen sinds 11 september danig het net aan om in het binnenland de Vijfde Kolonne van Al-Qaeda en dissidenten te vangen of te ringeloren. Wat er de laatste maanden aan afluister-, pro-actieve politie- en repressiewetten is ingevoerd of besproken, is niet meer bij te houden. Laatste in de rij waren de anti-migratie-pakketten van de Europese top in Sevilla. Dat veiligheidsdiscours zet zich vast in onze hoofden. Maar voor opinie-makers als Desmet en Daniëls werkt het als de permissie van hogerhand om verdachten aan te wijzen. Ze zetten een grote bek op en zeggen dat ze komaf maken met het politiek-correcte woordgebruik. Maar nemen zij de verantwoordelijkheid op zich als geweldenaars de daad bij het woord voegen en klopjachten openen op Marokkanen ? In Parijs zijn er al geweest !

De geschiedenis herhaalt zich. In de USA duurde de Drôle de Guerre tot 7 december 1941. Toen bombardeerden Japanse vliegtuigen de Amerikaanse voorpost Pearl Harbour. Diezelfde dag begon de klopjacht in de States.
In het schitterende boek The Good War van Studs Terkel staan getuigenissen van Amerikanen die als criminelen werden opgevoerd, onnoemelijk vernederd en in kampen opgesloten, alleen maar omdat ze Nisei waren, Amerikanen van Japanse origine. Zegt Nisei Peter Ota : "de school in het kamp was een lachertje. Eén van de basisvakken was Amerikaanse geschiedenis. Ze hadden het de hele tijd
over de Vrijheid ! Toen verjaarde ik en werd ik opgeroepen voor het leger !
"Here I am being drafted into the army and my father and sister are in a concentration camp waiting for the war to end" . En ras-Amerikaan Frank Keegan : "Jarenlang hadden ze ons verteld over de Gele Horden. Ze hadden ons doodsbang gemaakt voor de Japanners". Maar daags na Pearl Harbour klommen Keegan - toen 16 - en enkele vrienden in een auto en reden naar Bodega Bay. Daar gingen ze, met wapens en al, wachten op de aanval....van de Japanse dwergduikboten-vloot !

arch/ive/ief (2000 - 2005)