arch/ive/ief (2000 - 2005)

Vorige week bewezen de Vlaamse groenen dat ze de paragrafen over pacifisme al lang uit hun pragmatische programma geschrapt hebben. FN krijgt door het ja-woord van de groenen een flinke bestelling die een Duitse wapenfabrikant door een politiek njet misliep. Even werd daardoor de indruk gewekt dat de Duitse groenen iets principiëler zouden zijn dan hun Vlaamse verwanten. Een blik op de exportcijfers leert iets anders. In het eerste jaar van het Duitse roodgroene experiment verdubbelde de wapenexport. De groenen verweerden zich door er op te wijzen dat de meeste contracten werden afgesloten door hun liberale en christen-democratische voorgangers van de regering-Kohl. Vredesactivisten antwoordden dat de groenen dan toch zeer weinig gedaan hadden om die contracten te verbreken en dat de nieuwe contracten evenmin een breuk betekenden met vroeger. Zo keurden de Duitse groenen onder meer leveringen aan Turkije en Israël goed. Veel ernstiger is de levering van drie duikboten aan Israël. De groenen verdedigden zich dat de duikboten niet zullen worden ingezet tegen de Palestijnen. Gelijkaardige argumenten werden bovengehaald om de levering van de oorlogsschepen aan Turkije goed te praten.

Militaire experts vermoedden vanaf het begin dat Israël de duikboten wilde gebruiken als lanceerplatformen voor nucleaire wapens. Om van die plannen op de hoogte te zijn hadden de Duitse groenen maar de kranten te lezen. In juni 1998 onthulde de Israëlische krant Ha'aretz dat het Israëlische leger plannen had om de onderzeeërs uit te rusten met kernwapens. In juli 1998, enkele maanden voor de verkiezingen in Duitsland en één jaar voor de levering van de duikboten, schreef de Washington Post dat de drie onderzeeërs deel zouden uitmaken van de nucleaire strategie van Israël. Egyptische militaire strategen vermoedden dat Israël deze onderzeeërs wil inzetten tijdens een nucleaire verrassingsaanval. Volgens de International Defence Review kan elke onderzeeër vijf met kernkoppen uitgeruste raketten en 15 in Duitsland gebouwde torpedo's dragen. De eerste twee Dolphins bereikten Israël in de loop van 1999. De derde onderzeeër werd in 2000 geleverd. In juni 2000 bracht de Britse Sunday Times uit dat Israël in het geheim de lancering van kruisraketten vanaf een Dolphin-onderzeeër had getest in de Indische oceaan nabij Sri Lanka. Tijdens deze geslaagde test raakte de raket een doel dat meer dan 1500 kilometer verder lag.

De zoektocht naar waardige vervangers voor de verouderde duikboten van het Israëlische leger begon in de jaren '70. Hoewel zwaargewichten als stafchef van het leger Moshe Levy en toenmalige minister van Defensie Yitzhak Rabin het dossier naar zich toetrokken, zou het toch nog tot 1989 duren vooraleer er een concreet voorstel kwam. Duitsland stelde zijn scheepswerven beschikbaar voor de bouw van enkele nieuwe onderzeeërs. Het project liep opnieuw vertraging op omdat de VS niet echt happig waren om geld te investeren in een project waar enkel de Duitse industrie zou van profiteren. Uiteindelijk gaf president Bush toch zijn fiat, maar enkele maanden later blies de Israëlische Minister van Defentie Moshe Arens het project af omdat zelfs de Amerikaanse steun niet voldoende was om de boten te financieren. De Golfoorlog zou uiteindelijk een uitweg bieden. Bondskanselier Kohl besloot na de oorlog om twee Dolphin-onderzeeërs te leveren als compensatie voor het feit dat Duitsland het Iraakse leger geholpen had met de ontwikkeling van niet-conventionele wapens. In 1994 bestelde Israël nog een derde exemplaar. De duikboten kosten meer dan 1 miljard euro waarvan Duitsland bijna 80 % voor zich neemt.

Volgens een recente studie van Carnegie Endowment for International Peace bezit Israël honderd korte-en lange afstandsraketten waarop kernkoppen kunnen worden gemonteerd. Daarnaast heeft het raketten ontwikkeld die kunnen worden gelanceerd vanaf door Amerika geleverde F-16's en dus zeer recent kernraketten die vanaf de Duitse duikboten kunnen worden afgevuurd. Al deze massavernietigingswapens worden nu in gereedheid gebracht voor een eventuele aanval op Irak. Vorige week schreef De Standaard dat "Israëlische ministers en militairen lijken te popelen van verlangen om een rol te spelen in het ten val brengen van de Iraakse president Saddam Hoessein". In de krant Ha'aretz vroeg Yoel Marcus zich af ,,of Israëls leiders wel begrijpen wat het voor de toekomst van Israël (met zijn ligging in het hart van de islamitische wereld) betekent als Israël het tweede land ter wereld is dat na de Amerikaanse atoombommen op Hiroshima en Nagasaki een atoombom op Irak loslaat''. Benieuwd wat dat voor de toekomst van de groenen zou betekenen als blijkt dat daarvoor Duitse onderzeeërs gebruikt werden.

Foto Dolphin onderzeeër

Technische info:

Naam: Type 800 Dolphin Class

Afmetingen: 57 x 6.8 x 6.2 meters (187 x 22.5 x 20.5 feet)

Topsnelheid: 20 knopen (= +/- 30 kilometer per uur)

Bereik: 5.000 kilometer

De schepen werden ontwikkeld door Howaldtswerke-Deutsche Werft AG (HDW) en Thyssen Nordseewerke (TNSW). Zij vervangen drie 23 jaar oude Gal-onderzeeërs. De 1550 ton wegende boten hebben topsnelheid van 20 knopen en kunnen op 200 meter diepte varen. Specialisten noemen de boten uitzonderlijk wendbaar en stil. De boten hebben een bereik van bijna 5000 kilometer waardoor ze ongemerkt van de Rode Zee naar de Perzische Golf kunnen varen. Een onderzeeër en zijn 35 koppen tellende bemanning kunnen één maand zonder bevoorrading onder water blijven. Eén duikboot kost 300 miljoen dollar. Duitsland betaalt 80 % van de kosten.

Israël heeft aan zijn burgers ook al gasmaskers uitgedeeld.

Van Sharon kan je alles verwachten, maar ontluistering Duitse groenen is wel pijnlijk.

Ik denk niet dat Israël die dingen zal gebruiken voordat ze zelf aangevallen worden. En die kans is reëel, want de Arabische buurlanden hebben al zes keer geprobeerd het land te veroveren. Dat Israël nu kernwapens in zijn arsenaal heeft, is niet meer dan een sterk ontradingsmiddel (maar of het sommige fundamentalistische loonies gaat afschrikken is nog maar de vraag...)
Wat betreft de titel van dit artikel, wat hebben de groenen hier precies mee te maken? Als er ooit een Israëlische bom op Baghdad valt, is dat waarschijnlijk in de eerste plaats de schuld van Saddam Hoessein, omdat hij er eerst een op Tel-Aviv heeft proberen te gooien.