arch/ive/ief (2000 - 2005)

"De groenen willen ons alles afpakken. Maar ze zullen klop krijgen bij de verkiezingen. Wie gaat daar nog op stemmen ?"

Aan het woord: een kwaaie jager met wie ik het vorig weekend op 'den buiten' aan de stok kreeg. Een stem van een soort die we in de media niet vaal te horen krijgen; niet omdat het de jagersgilden aan invloed zou ontbreken, wel omdat hun soort liefst achter de schermen opereert. Een stem die aantoont dat groenen toch wel een beetje het verschil kunnen maken, al zou je daar sinds de crisis rond de wapenleveringen aan Nepal én aan India en Pakistan, wel anders gaan over denken. Verderop in dit nummer komen we in de lezersbrieven nog terug op het wapendossier, maar om te openen geven we zo meteen alvast het standpunt van de Belgische vredes-, ontwikkelingssamenwerking- en mensenrechtenorganisaties. En zij zijn niet de enigen die willen dat Agalev van de wapenleveringen een regeringscrisis zou maken.

Ook binnen Agalev rommelt het volop. Getuige daarvan volgend fragment uit een "open brief aan Jos Geysels" gepubliceerd door Dirk Steyaert van Agalev Roeselare op Indymedia op 28 augustus. Steyaert schreef: "Momenteel is lidmaatschap van Agalev alles behalve iets om trots op te zijn. Van het weekend hebben we even overwogen om onze lidkaart maar in te leveren. Eén ding is zeker, voor ons is dit dossier niet van de baan met het ontslag van Magda Alvoet."

Jammer genoeg was op Indymedia alleen vanuit Agalev Roeselaere deze kritiek te horen. Gunther Lippens stelde op donderdag 29 trouwens vast dat wat hem het "vooral opviel" bij Agalev, " de uitermate defaitistische of theoretische houding was. De meesten doen weinig of niets, zelfs de moeite om een protestbrief te schrijven wordt heel vaak niet genomen. Immobiel schaamtegevoel. (...) Als we de eeuwig van zwart-wit-denken beschuldigde communisten en anarchisten even terzijde laten, zou Agalev (en de niet onbelangrijke achterban) het progressiefste deel van de bevolking moeten uitmaken. Het is dan ook niet minder dan griezelig: de apathie die van die achterban afstraalt. Men lijkt in een soort collectieve slaap te zijn verwikkeld. Zelfs dagenlange media-aandacht voor het thema blijkt tot niet veel concreets te leiden."

Maar bij de verkiezingen die in alle geval ten laatste voor volgend jaar zijn, zal de wapenaffaire opnieuw naar boven komen. Dan zal Agalev hoe dan ook een prijs betalen voor de princiepeloosheid die het nu tentoonspreidt. Wat kunnen Agalev én Ecolo eigenlijk anders doen dan uit deze regering stappen waarin ze op zo'n perfide manier door Verhofstadts beste maatje, Louis Michel 'gepakt' werden ? Het zou voor Agalev/Ecolo een unieke kans zijn om zich eindelijk te distantiëren van dit neoliberale kabinet waarvan de schaarse ecologische realisaties absoluut niet opwegen tegen al de neoliberale 'verwezenlijkingen. Dat moet toch elke logische denkende 'Agaleffer/Ecolo'er' beseffen.

Zoiets niet inzien, kan alleen maar verklaard worden door het zich vastklampen aan de voordelen van de macht. En zo'n gedrag, wel daar hebben veel kiezers lak aan. Agalev en Ecolo moeten kiezen tussen de voordelen van het meeregeren op korte termijn en het perspectief van de uitbouw van een authentiek groenlinkse beweging op middellange termijn. Als de huidige kopstukken van Agalev/Ecolo dat perspectief verkwanselen, dan maken ze zichzelf overbodig. Dan maken ze de weg vrij voor een nieuwe ecosocialistische beweging die niet zo stom zal zijn om met liberalen en sociaalpopulisten van het slag van Patrick Janssens in de boot te stappen. En zo zit er ook aan het intrieste 'verhaal' van deze bloedhandel, toch weer iets positiefs.