Déja-vu in Nederland by Guido Monday August 12, 2002 at 05:19 PM |
pannekoekrobert@hotmail.com |
"Het optreden van Janmaat leidt tot een polemiek tussen publicisten, onderzoekers en belangenbehartigers die tot op de dag van vandaag voortduurt." Uit: Media en allochtonen, journalistiek in de multiculturele samenleving(2000). Of, waarom leven wij in cyclussen van 20 jaar?
onderstaand stukje komt uit: Media en allochtonen, journalistiek in de multiculturele samenleving(2000).
"De eerste kritische geluiden over de verslaggeving aanzien van minderheden komen van de criminoloog Frank Bovenkerk. Hij onderzoekt eind jaren zeventig of kranten de rol van minderheden in de criminaliteit overdrijven, en of ‘etnische' misdaden sensationeler gepresenteerd worden dan misdaden door witte Nederlanders. Zijn conclusie: het eerste is wel het geval, het tweede niet.
Pas begin jaren tachtig barst het debat over de berichtgeving echt los. Dit zou kunnen samenhangen met het feit dat de regering-Den Uyl voor het eerst erkent dat de ‘gastarbeiders' in Nederland zullen blijven en een integratiebeleid koppelt aan deze vaststelling. De belangrijkste oorzaak is echter ongetwijfeld het ontstaan ven de Centrumpartij in 1980. De oprichting van deze "doctorandussenpartij' levert niet alleen veel aandacht in de media op, maar brengt ook een reactie teweeg. Een aantal opinieleiders begint zich af te vragen of Janmaat niet een beetje gelijk heeft, althans in die zin dat hij kennelijk iets zegt wat een flink deel van Nederland bezig houdt en dat niet in het publieke debat wordt verwoord.
Het optreden van Janmaat leidt tot een polemiek tussen publicisten, onderzoekers en belangenbehartigers die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Volgens het ene kamp is de pers veel te terughoudend(geweest) over de problematiek van immigratie en minderheden, het andere kamp ziet sensationele verslaggeving in de media als een belangrijke oorzaak van het feit dat veel Nederlanders minderheden als een probleem ervaren."
Dit is precies hetzelfde wat er onlangs in Nederland gebeurd, gewoon een herhaling.
Dit doet me denken aan Jaap Kruithof en Leo Haes. Kruitfof heeft een aantal jaren geleden een boek geschreven over multinationals en neo-liberalisme.
Leo Haes heeft hierover in de jaren zeventig geschreven.
Waarom valt men aan de 'linkerzijde' voortdurend in herhalingen en blijft men overloos discussiëren over de zelfde onderwerpen in plaats van er iets aan te doen?