Wat ik leer van mijn vrienden, de Palestijnen

B.v. de verhalen over foltering, gevangeneming van burgers, discriminatie, apartheid, moorden in 'cold blood' begaan door Israelische soldaten en settlers maken het wel zeer wrang dat Belgische politici en media het dogma van 'Israel is de enige democratie in het Midden-Oosten' blijven herhalen. Ik heb in Palestina veel geleerd over de kant die de Belgische, Europese, ... media en politici kiezen. Ondanks alle propaganda over het 'humane' Europa verschilt hun doel niet fundamenteel van dat van Bush: imperialisme is een ziek, stinkend, barbaars systeem.

Een paar jaar geleden was ik in Cuba en daarover papegaaien al onze politici en media dat het een dictatuur is. Ik vraag de Palestijnen waar ze willen leven. Hun keuze is rap gemaakt. Het doet deugd te zien hoe populair Che Guevara is in Palestina. De Palestijnen hebben me hoop gegeven. Hun strijd is het zuiverste bewijs dat het fascisme en het imperialisme nooit zal overwinnen. Ondanks al het oorlogsmateriaal dat de Israeli's gebruiken, ondanks de folteringen, ondanks het racisme en de dagelijkse ontberingen zullen de Palestijnen hun strijd nooit opgeven. 'Om de Palestijnse strijd te breken, moeten ze ons allemaal vermoorden' vertellen onze Palestijnse vrienden.
Dat toont ons de weg om ook in Belgie tegen de fascisisering en het imperialisme te vechten: mensen bewust maken, organiseren en mobiliseren voor een andere wereld. Het is dat of zoals onze Palestijnse vrienden zeggen 'de barbarij'.

arch/ive/ief (2000 - 2005)