palestinaverslag van de Belgische delegatie deel 3bis

Het is zaterdag, hoogdag voor de joden (gisteren voor de moslims en morgen voor de christenen: drie dagen per week !) We rijden naar Ramalla, waar we enige wrevel veroorzaken bij de Israelische soldaten aan het checkpoint omdat we met drieen ons visum vergeten zij op hotel. Maar als Europeaan krijgen we toch een speciale behandeling en we pikken onze gids van de dag op in PARC en deze neemt ons mee naar "the compound", het complex waar Arafat verblijft.

We zien de sporen die de Israelische tanks en soldaten achtergelaten hebben: overal in het rond werden auto's platgereden, grote gedeelten van de compound werden volledig vernield en worden nu al heropgebouwd. Er zijn gewapende Palestijden aanwezig die de wacht houden, maar we raken verbazend gemakkelijk binnen. We ontmoeten daar Claudine, een "internationaal" (uit Frankrijk) die tijdens de beschietingen eind maart en april binnen was, samen met Arafat. De aanwezigheid van internationalen is een belangrijke uiting van solidariteit en ook een effectief afweermiddel voor aanvallen van Sharon. De derde, niet onbelangrijke functie van de internationalen is communicatie met het buitenland.Op dit moment zijn ze nog maar met twee, maar dagelijks komen mensen aan en vertrekken er. Naar verluidt was Sharon destijds woedend over hun aanwezigheid. Hij noemt de internationale waarnemers "terrortourists". Veel delegaties worden bij hun aankomst aan de luchthaven teruggestuurd.

We krijgen nogal wat anecdotes voorgeschoteld over de houding van de Israeli's tijdens de invasie vier maaden terug: de hoofdingang (volgens Palestijnen de achterdeur) van de compound werd gebarricadeerd met platgereden auto's, daarna werd het een soort spelletje voor de soldaten om elke morgen met hun tanks wat omstaande auto's plat te rijden. De vroegere ‘conference room' werd toen bezet door Israeli's die van daar ook de andere gebouwen onder schot namen. In de ramen en deuropeningen liggen nog steeds stapels zandzakken. Ze lieten er een enorm smerige boel achter –volgens Claudine zo erg dat dit ook getuigde van weinig zelfrespect. Onze gids beaamt dat gedrag: in die periode werden nl. alle progressieve organisaties aangepakt en zo ook PARC (een ngo die landbouwers ondersteunt), waar alle pc's werden kapotgemaakt.

We worden ook op de hoogte gebracht van de plannen van de regering Sharon om lange muren te bouwen rond elke A-zone (autonome zone voor Palestijnen). Op deze wijze wordt gewerkt aan een palestijns bantoestan waardoor elke zone een beetje een gevangenis zou worden –een ramp voor o.a. de economie, sociale contacten, mensen die buiten de stad werken, …

GIPP= Grassroots International organization for Protection of the Palestinian people

De GIPP is een groepering van Palestijnse ngo's. We ontmoeten er drie vertegenwoordigers. Als eerste neemt een vrouw het woord. Zij is ongeveer 60 jaar, een Christene uit Ramalla (de Palestijnse gemeenschap heeft meerdere religies). Er lag heel wat op haar lever. Ik citeer haar, omdat mijn samenvatting sowieso al tekort doet aan haar boodschap:

"De laatste 10 jaar is er een zogenaamd ‘peace process' aan de gang. Op dit moment concentreert met niet op de bezetting. Iedereen spreekt over terrorisme. De Palestijnen lijden an jaren onder het Israelische staatsterrorisme. De bezetting, huizen worden vernield, mensen worden vernederd, blokkades, … Wanneer wij willen praten over vrede gaan de Israeli's verder met het land in te nemen. Israel wil gewoon land, met of zonder Palestijnen. Sharon is een gekend oorlogsmisdadiger voor ons. Hij doet een provocerende campagne tegen de Palestijnen. De aanslag van eind vorige maand op de Hamas-leider, bijvoorbeeld, waarbij 18 mensen om het leven kwamen (onder hen 9 kinderen) –deze aanval gebeurde vlak na een voorstel van Hamas om het geweld te stoppen en te praten. Sharon reageerde met een aanval, en hij weet goed waarom en wat de gevolgen ervan zijn. Kijk naar de tanks overal. Wij staan onder besetting. Al 50 jaar worden we zacht gewurgd. Kijk rond u.

Uw bezoek, uw solidariteit is heel belangrijk voor ons. Europa is onze hoop. De VS mengen zich in onze interne zaken. Afghanistan, Irak, … de vrede over de hele wereld wordt bedreigd door de VS. Verzet je tegen Sharon en Bush die de wereldvrede bedreigen.

Vertel mij: waarom is de reactie van Europa zo zwak?" (…onze antwoorden en gissingen…) "Wij zijn geduldig. We willen geen haat beginnen dragen, bitter worden, en op die manier winnen. Israel (Palestina) is lang een bakermat geweest van verschillende culturen. We zijn liefdevol, open, vriendelijk. Het is heel pijnlijk om te zien wat onze kinderen nu leren. Wij respecteren Joden, de religie. Israeli's nemen ons land. Kinderen hier zien alle Joden als zionisten. We willen dat niet. De oorlog gaat over land en over rechtvaardigheid; niet over religie. Dit is geen religieus conflict! Gaan we terug naar de Middeleeuwen? "

Vervolgens spreekt een man (die in mijn ogen sprekend op Saddam Houssein lijkt). Hij is lid van de GIPP en van PARC, en blijkt een man van de aanpak. Hij wil tot een meer concrete samenwerking komen met internationale organisaties om onze lobby sterker sterker te maken. Hij vraagt om het doel goed voor ogen te houden: het einde van de besetting, bescherming van de Palestijnen; ‘that's the plan'. De GIPP doet nu een dubbele campagne: rond onderwijs (bescherming van de studenten en hulp aan de checkpoints om tot de universiteit te geraken) en rond boeren: in oktober worden de olijven geoogst en dan is de aanwezigheid van internationalen broodnodig als bescherming tegen de Israeli's (die de oogst vaak in beslag nemen, of boomgaarden gewoon met de grond gelijk maken). Plannen voor de nabije toekomst zijn een kerstmiscampagne, demonstraties, checkpoints, vluchtelingenkampen (de Palestijnen daar lijden enorm onder de isolatie). Er is grote nood aan internationale steun en aanwezigheid.

Derde spreekster: een vrouw van ergens in de dertig, (getrouwd met een van de twee Palestijnse leden van de knesset). Zij werkt mee aan de plaatselijke boycott van Israelische medicijnen (‘eerst schieten ze op ons en daarna verkopen ze ons hun dure medicijnen'). De locale productie wordt er ook door gesteund. Deze campagne is gestopt met de besetting van Ramalla maar zal weer opgenomen worden, samen met een boycott van Israelisch water on voedsel dat op de settlements geproduceerd wordt. De vraag is hier niet of de Israelische economie erdoor geraakt wordt of niet (er is haast geen effect) –het is een kwestie van cultuur. De Palestijnse bevolking dient op dat vlak bewust gemaakt te worden. Een boycott van al wat de Israeli opdringen aan de Palestijnen is een kwestie van cultuur, houding, waardigheid ook. Zij vraagt aan de Europeanen om op hun manier campagne te voeren en info door te geven, dat geeft ook moed aan de mensen. Ze vraagt ook om de export van Palestijnse producten naar Europa te bevorderen.

De delegaties naar Palestina komen uit verschillende landen en zijn talrijk; een zwak punt is het gebrek aan coordinatie en vlotte communicatie. Gezamenlijke internationale voorbereiding zou de internationale bezoeken effectiever maken.

arch/ive/ief (2000 - 2005)