HEBRON, in het Arabisch, Al Khalil of ‘de vriendelijke'

In Hebron wonen zo'n 60.000 Palestijnen onder Palestijns gezag. Daarnaast wonen er ook 400 kolonisten verspreid over 6 kolonies en beschermd door 2500 soldaten.

Riyad met de altijd lachende ogen, is onze gids. Hij werkt bij de DCI , Defense for Children International, Palestine section en begeleidt getraumatiseerde kinderen. In de Oude stad raken we door daken en vuilnisbelten te beklimmen. We worden er opgewacht door de gynaecoloog Tahir. Hij is razend. Twee dagen geleden voerden een paar duizend joodse kolonisten een raid uit op Palestijnse huizen in de Oude stad. Als wraak voor 4 gedode kolonisten in Ramallah [ 40 km ten noorden van Hebron] werden 400 huizen in Hebron vernield. Terwijl hij ons de schade aan zijn praktijk laat zien vraagt hij ons constant ‘wie is de terrorist? Wie is hier nu de terrorist?'

De raid van de kolonisten was geen spontane wraakneming. Het was een goed voorbereide en geplande, haast militaire actie. In de vroege ochtend kwamen Israelische soldaten langs die de Palestijnen bevalen in hun huis te blijven. Voor alle zekerheid sloten ze hen op en namen de sleutels mee. Later op de dag kwamen 4000 kolonisten die nauwgezet alles vernielden wat ook maar enigszins vernield kon worden. Naast het huis van Dr Tahir bezoeken we nog een aantal andere huizen in zijn straat. Over hetzelfde beeld: alle ruiten gebroken, deuren ingebeukt, planten verwoest, watertanks vernield zodat de mensen zonder water zitten bij een temperatuur van meer dan 40 graden. Waar de kolonisten binnen raakten: heel het meubilair kort en klein geslagen.
Balans van 1 dag wraakoefening: in de vroege ochtend werd in Hebron het Palestijnse meisje Livine Abou Djadjoun vermoord en haar broer gewond. Als bij wonder vielen er bij de raid zelf geen Palestijnse doden.

Real live kolonisten
In de straten van de Oude stad krijgen we al snel gezelschap van 3 soldaten die ons vanop een afstandje volgen. We vragen hen of we de weg langs de huizen van de kolonisten mogen volgen om zo via een Israelische checkpoint sneller in het andere gedeelte van de Hebron te raken. Na een korte discussie krijgen we hun toelating. Een steenworp verder stormt een kolonistengezin uit hun huis. De vrouw valt ‘excorcist'-gewijs onze gids Riyad aan. Er wordt met eieren geworpen en de soldaten dwingen ons op onze stappen terug te keren. Wanneer Samira vraagt wie het in Hebron voor het zeggen heeft: de kolonisten of de soldaten, kunnen ze niets anders antwoorden dan: dit zijn de regels…

Vluchtelingenkamp
Naast het bezoek aan de Oude stad stond ook een bezoek naar het vluchtelingenkamp Al Fawar op ons programma. Een paar honderd meter van het kamp stuiten we op een groep Palestijnen die wachten om het vluchtelingenkamp binnen te raken. Ze durven de ongeveer 300 meter naar het Israelische checkpoint niet te overbruggen. Het is curfew. Niemand mag het vluchtelingenkamp in of uit. Een collectieve straf voor een paar stenen die naar een auto van kolonisten werd gesmeten. Riyad vraagt twee vrijwilligers om met de Israeli's te onderhandelen. Heel de tijd die Fatiha en Peter nodig hebben om tot bij de soldaten te raken, worden ze onder schot gehouden. De soldaten vragen hen wat ze in godsnaam op deze plaats verloren hebben. Fatiha en Peter leggen uit dat wij een afspraak hebben met de UNWRA en dat we gewoon interessante mensen wensen te ontmoeten. Hun antwoord: ‘Het enige dat je gaat ontmoeten zijn rubberkogels'. Na veel vijven en zessen mogen we het kamp bezoeken maar zonder gids, iets dat we als groep weigeren.

arch/ive/ief (2000 - 2005)