arch/ive/ief (2000 - 2005)

In de voorbije jaren financierde de VS diverse grootse infrastructuurwerken op het eiland Mindanao om de Filippijnen te ?ontwikkelen?. Het gaat daarbij o.a. over een grote luchthaven, een aanlegsteiger en haven in General Santos City, dat strategisch gelegen is aan een baai en vlakbij Indonesië. Leden van de internationale solidariteitsmissie tegen de militaire interventie van de VS onderzochten deze infrastructuurwerken en concludeerden dat ze buiten proportie zijn in verhouding met de de reële noden van deze stad en de regio. Daarom vermoeden ze dat de VS met de bouw van deze infrastructuur een verborgen agenda heeft: Ze werden waarschijnlijk aangelegd voor toekomstig gebruik door het VS-leger.

Volksvertegenwoordiger Satur Ocampo van de progressieve partij Bayan Muna gaf de volgende commentaar: "De VS-troepen zijn hier niet om het Filippijnse leger te helpen om de gangsters van Abu Sayyaf te verslaan, noch om echte militaire expertise te leveren aan het Filippijnse leger. Hun intenties zijn helemal niet altruïstisch maar eerder strategisch voor de geo-politieke en economische agenda van de VS. De verklaringen dat de VS-troepen ook sociaal-burgerlijk werk gaan doen, maken hun acties en intenties niet zuiverder: de wegen, bruggen, telecommunicatielijnen en andere infrastructuur die ze bouwen zijn voor hun eigen gebruik en voordeel, niet voor het volk van Mindanao."

De echte vijand van de VS in de Filippijnen is dan ook niet de Abu Sayyaf-bende. De Amerikaanse advocaat David Pugh, die deelnam aan de solidariteitsmissie, stelde dat klaar: "Er is een verborgen agenda hier, en dat is de permanente militaire aanwezigheid zodat de Filippijnen kan gebruikt worden als uitvalsbasis voor aanvallen tegen de volkeren van Azië en daarbuiten. Tegelijkertijd is de militaire aanwezigheid hier van de Amerikanen gericht tegen alle plaatselijke krachten die zich verzetten tegen de Amerikaanse uitbuiting en onderdrukking, inclusief het New People?s Army (NPA), het Moro Islamic Liberation Front (MILF), fracties van het Moro National Liberation Front (MNLF) en zelfs de legale mensenrechtenorganisaties en volksorganisaties."

De gezamenlijke slotverklaring van de leden van de solidariteitsmissie herinnert er echter aan dat het Filippijnse volk tien jaar geleden in staat was om de Amerikaanse basissen te verdrijven. Bijgevolg zijn ze ervan overtuigd dat dat nu ook kan, mede dankzij de solidariteit met andere volken die zich verenigen tegen de agressie van de VS. Daarom roepen de deelnemers in de slotverklaring op om te vechten voor de onmiddelijke terugtrekking van de VS-troepen uit de Filippijnen; gerechtigheid voor de slachtoffers van mensenrechtenschendingen; en een eind aan alle agressie en interventies van de VS, onder welke voorwendsel ook.