arch/ive/ief (2000 - 2005)

Net zoals de meeste onder jullie, ben ik met idealisme en activisme bezig. Maar het is voor een groot deel dankzij Internationaal Verzet dat ik hier in Geel mensen ontmoet heb, die zich in dezelfde politieke stroming bevinden als ik. Andere organisaties zien we hier niet terwijl er overal wel een deel jongeren zijn met een honger naar politiek. Internationaal Verzet heeft bijgedragen tot de vorming van mijn ideeën. Toch ben ik er altijd aan blijven vasthouden om geen lid te worden, noch van een andere organisatie, waar ik kennis mee heb gemaakt. Na jaar wil ik dat toch wel eens uitleggen en zo misschien wat interessante reacties uitlokken.
In feite zijn alle echte linkse organisaties gebaseerd op enkele dode personen zoals Marx, Lenin, Trotski, Stalin, Mao, Ché, Proudhon, Bakoenin, Nieuwenhuizen,… Aangezien ik zelfkritiek belangrijker vind dan kritiek vind ik toch dat je op zijn minst voor je aansluit de hoofdwerken mag gelezen hebben. Anders sluit je maar aan bij mensen die altijd maar delen van het geheel verteld hebben, waarschijnlijk in voordeel. En zo'n blindelings vertrouwen zou naïef zijn in de politieke wereld.
Maar langs de andere kant begrijp ik van die teksten nul de botten. Dus wat zou mijn echte waarde zijn in zo'n organisatie tegenover een minderheid van mensen die alle analyses en conclusies onder de knie hebben. En ik ben momenteel nog niet van plan dat allemaal liggen te blokken of mij is goed te laten pakken door iemand die het wel weet. En zie je bij een vergroting van die partij al die leden/arbeiders dat al doen? Nee dan gaat de partijleiding de ‘juiste' leerstof wel geven. En dat kan van alles zijn. Of gaan we weer moeten vertrouwen?
Iets anders dat me opvalt is dat mensen van een zelfde organisatie allemaal hetzelfde zeggen, antwoorden, verkondigen,… Ofwel is het toevallig dat ik nog geen discussie heb bijgewoond tussen mensen van een zelfde partij. Voor ik met organisaties in contact kwam, kende ik niets anders dan discussies. Want er bestaan evenveel ideeën als meningen over een betere wereld. En in organisaties zijn al die ideeën naar 1 groot idee herleid en bijgeschaafd. Het doet me sterk aan brainwashing in a brave new world denken.
Er komt nog bij dat het allemaal zo demagogisch en sectair lijkt. Dat eerste kan ik nog begrijpen, want als pamfletten en propaganda niet als ‘te goed' overkomen is het geen propaganda meer. Maar dat laatste. Het remt heel de vorming tot een eenheid af. Een eenheid die we broodnodig hebben. Extreem-rechts heeft positie gekregen en in elk land is hun partij wel bekend. Maar vraag ze maar eens naar LSP, PvdA, KP, SAP, Vonk,… Ik ben juist voor een sterke samenwerking om echt iets te bereiken. Maar nu al dat gebekvecht, bah! Daarom is mijn respect ook zo hoog voor ‘Acting Open Minds' hier in Geel en RAGe in Gent, België.
Verder heb ik ook nog wat inhoudelijke problemen, vooral met communisme. Hele concept berust op de massa/arbeiders. Maar ik geloof helemaal niet in die zogezegde spits van de revolutie. Het mij al langer dan vandaag duidelijk dat daar helemaal geen bewustzijn in zit als het op verandering neerkomt. En je haalt het er ook niet uit, éénmaal schaap, altijd schaap. Zoals eens iemand me zei: "Arbeiders komen pas in opstand als het voetbal wordt afgeschaft." Vandaag zit het in de jongeren, studenten, kritische geesten en intellectuelen. Dat zie je toch ook in de betogingen. Waar zijn die arbeiders dan? En voor de verandering geen mensen die mei '68 meegemaakt hebben. Dit is toch ook iets dat geschiedenis bewezen heeft: bewuste mensen zijn in een minderheid tot de nood het hoogste is en dan loopt het nog zelden goed af. Nee, die massa is noch mijn vriend, noch mijn kameraad. De geest mag dan wel een product van de materie zijn, ik zie de mens toch nog niet veranderen in een superwezen door een anders systeem dat kan werken met basisdemocratie laat staat met een autoritaire top.
Communisten geloven ook dat het communisme met verloop van tijd zich verder ontwikkeld totdat elke mens vanzelf weet wat kan en niet kan voor de betere wereld in stand te kunnen blijven houden. De natuurlijke relaties zullen dus terug aantreden. Maar in deze voor altijd geglobaliseerde wereld, geleid door industrie is bijvoorbeeld spontane hulp, solidariteit en gemeenschapsgevoel zo goed als onmogelijk. Dit is iets eigen aan kleine gemeenschappen met een kerk in het midden. Deze bestaansvorm is er zeker niet op vooruit aan het gaan. Daarom geloof ik ook niet in anarchie als systeem.
Ik denk dat er na een communistische revolutie het individu gaat verdwijnen omdat alles in teken zal staan van de massa. Heel belangrijk zal zijn dat dan alles heel strikt en geregeld is om die planeconomie en structuren van het communisme te kunnen behouden. De staat zal dus volgens mij niet kleiner worden, maar groter omdat de planeconomie toch wel te complex is om te kunnen behouden. Volgens mij is later dan zo, ongeacht democratie of niet, dat een stap achter uit een te grote frustratie is voor de leiding van het communisme. En dit alles samen vormt een totalitair systeem.
Vandaag heb ik verder nog problemen dat mensen die voor een bepaald systeem zijn, geobsedeerd zijn door een massa te bereiken en zich zelfs aanpassen. Ze laten het om dingen te zeggen en te doen die slecht zouden overkomen bij de massa. Ik pas mij niet aan een massa aan. Ik kies voor mezelf wat ik doe voor een betere wereld. Het houdt ook in dat ik ook kies voor dierenrechten, milieu, non-discriminatie, die naar de achtergrond verhuizen door partijen. Zij denken namelijk dat zo'n zaken pas aandacht verdienen na de revolutie, want dan is dat zo in orde. Maar als dat nieuwe systeem nu maar niet wilt komen dan zitten de dieren daar afgeslacht te worden, bossen gerooid,…
Ik ben antikapitalist. Ik zoek geen alternatief, maar uit wel op al het bestaande kritiek. In alles schuilt gevaar. En zo hebben we nog altijd iets te doen. Foucault noemde het pessimistisch hyperactivisme en dat is waar ik me voorlopig mezelf bij voel.

Hoi Maarten,

Schitterende poging. Jouw artikel kan de basis vormen voor een heel interessante discussie. Zo is het inderdaad noodzakelijk dat we massaal echt in de 21 ste eeuw gaan leven. Toch ben ik nog een paar randopmerkingen. Zo is het volgens mij onmogelijk om een revolutie te plannen (dan is het namelijk geen revolutie meer) of zelfs maar te voorspellen. Het is zeker onmogelijk om te gaan voorspellen hoe de samenleving er na een revolutie zal uitzien. Als je daar te veel op gaat anticiperen, ben je op voorhand al reactionair en contrarevolutionair bezig.
De onder het mom van revolutie geïnstalleerde putchistische regimes die in de loop van de laatste 10 tot 20 jaar van de vorige eeuw hun ware, neoliberale gelaat toonden, zijn hiervan het beste bewijs.

OOk heb ik vaak nagedacht over het argument dat je aanhaalde , Maarten. ' Ik kies voor mezelf wat ik doe voor een betere wereld. Het houdt ook in dat ik kies voor....
... bossen gerooid.'
Wat Louis Paul Boon ooit zei: "ik heb me afgekeerd van het katholiek zijn, waarom zou ik dan kiezen voor een andere godsdienst: het communisme?" is me altijd bijgebleven.
Wat natuurlijk niet wegneemt, dat ik veel goeds zie in het communisme. Het is me ook nog nooit gelukt al die 'grote werken' te bestuderen. Maar van al die 'dode mensen' heb ik veel geleerd. Niet alles maar zij hebben mij leren een beeld te vormen, dat elke dag beter gevormd wordt.
Ik vind het helemaal niet erg dat een groot deel van mijn opinie gevormd werd door een massa dode mensen. Juist, verbazingwekkend dat kennis, opinie , oprecht engagement kan doorgegeven worden , verder dan de dood gaat. Maar ik vind ook dat we niet in dit verleden moeten blijven steken. Wat Marx zei is niet altijd letterlijk toepasselijk meer op onze huidige komplexe maatschappij. alles moeten we zien in de hedendaagse context. En hoe kunnen we dit beter zien,dan kritisch rond te kijken, wat er om ons heen gebeurt waar te nemen. Ervaringen met politieke organisaties heb ik niet. Maar de angst om mijn persoonlijke identiteit te verliezen in zo'n organisatie, is redelijk sterk. Ze brengen een idee naar buiten. Sommige zaken waar internationaal Verzet achter staat, zijn voor mij ook prioriteiten. Andere zaken zie ik geheel anders. En ik weet niet of ik mij kan verenigen met die zaken die ik anders wil aanpakken. Ik weet eigenlijk niet of individualiteit, eigen creatieve aanpak mogelijk is in zo'n organisatie, die volgens mij ook totalitair en dwingend kan zijn. Ik realiseer me dat ik weinig recht heb op spreken. In politieke organisaties heb ik mij nog niet verdiept, misschien zie ik slechts een deeltje. maar toch knaagt in mijn een intuitief onbehaaglijk gevoel als ik eraan denk lid te worden van IV.
Wat niet wegneemt, dat ik de mensen respecteer die lid zijn.
Iedereen ervaart zijn idealisme op een andere manier.

Libby,
Ik ben het niet met je eens wanneer je zegt dat revoluties niet gepland/voorspeld worden. Historisch gezien hebben revoluties plaats wanneer het oude regime verzwakt is, en ze geen legitimiteit meer kan opbrengen bij de sociale klassen die haar dragen.
Je kan revoluties dus wel voorspellen. Meer nog: je kan ze plannen. Je hebt volgens mij een nogal idealistisch beeld van het concept 'revolutie'. Wanneer mensen uit de middenklasse hun steun aan het oude regime hebben opgegeven en zich bekennen aan een nieuwe soevereiniteit, dan begint hun revolutionaire scholing. In die zin wordt de revolutie volop gepland.
Hoe mooi dromen over revoluties ook kunnen zijn, ik denk dat we verder komen als we de inherente dynamiek van revoluties inzien.

Verder begrijp ik niet goed wat je bedoeld met reactionair/contra-revolutionair bezig zijn als je anticipeert op de afloop van de revolutie.
Ten eerste, elke revolutie draagt toch het ideaal van de postrevolutionaire samenleving in zich? Het zal die alternatieve soeveriniteit zijn die het roer overneemt, laten we zeggen. Dat is toch inherent aan de revolutie, wil ze meer zijn dan een opstand?
Ten tweede is het gevaarlijk om niet actief bezig te zijn met de postrevolutionaire maatschappij-uittekening. Want dát zet juist de deur open voor een koude douche, wanneer de revolutie een kant opgaat die we niet gewenst hadden. Na de revolutie is een politiek (ja zelfs een maatschappelijk) vaccuüm gecreëerd, waarop zal moeten geanticipeerd worden willen de revolutionairen niet bedot worden.

Trouwens een zeer interessante kant die we opgaan nu...

groeten,
TUc

Beste Maarten,

als oudstrijder (ik ben maar 36 maar wel actief vanaf mijn 15de verjaardag) wil ik eens reageren op je mail.

Zelf ben ik lid geworden van de voorloper van LSP begin jaren '80. Toen kwam de jeugd massaal op straat tegen de hoge werkloosheid (de jongerenmarsen van '82 en '84), waren er talloze stakingen en betogingen van arbeiders tegen van alles en nog wat. Toen ik aansloot kende ik nauwelijks iets van de ideeën van Marx, Lenin e.a.

Ik sloot aan omdat ik de maatschappij wilde veranderen. En alleen kan je dat niet, je moet dit samen met gelijkdenkenden doen. En gelijkdenkenden organiseren zich in één organisatie.

Maar in geen enkele organisatie van enige omvang denkt iedereen hetzelfde. Zelfs bij zeer diktatoriale organisaties zijn er nog stromingen, tendenzen of frakties. Zowel in linkse als rechtse of zogezegde centrumpartijen. Alleen is het zo dat op een bepaald moment de één of andere strekking domineert, al dan niet op basis van democratische discussie of op basis van opleggen van de mening.

Ik ben al die jaren lid gebleven van LSP omdat ik het grotendeels eens was met de ideeën. Dat wil niet zeggen dat ik het altijd eens was (hé Eric). Maar grotendeels wel anders zou ik eruit gestapt zijn. En vooral omdat bij LSP discussie en democratie wel belangrijk zijn. Er wordt geprobeerd om elk lid maximaal bij elke discussie te betrekken. Ook wordt er telkens op gehamerd (allez neem dit niet te letterlijk) dat de ideeën niet af zijn of meningen niet voor eeuwig en altijd juist zijn maar verder moeten ontwikkeld worden. En soms kunnen we ons bij het bepalen van een standpunt vergissen. Zo heeft onze organisatie op internationaal vlak zich gedeeltelijk vergist of de evolutie van de stalinistische staten. Wij hebben de recuperatiekracht van de kapitalisten in het westen en de politieke blackout van de arbeiders in de voormalige stalinistische staten onderschat. Op basis van die onderschatting zijn soms verkeerde voorspellingen gedaan of werden verkeerde standpunten ingenomen. Is dit erg ? Neen, want zoals ik al zei, niemand heeft de absolute waarheid in pacht. Een mening of een standpunt vormen is een dynamisch proces dat moet bijgestuurd worden op basis van grondiger analyse, ervaringen enzovoort.

Maar het verschil tussen wij die ons soms vergissen en mensen waarvoor jij bewondering hebt, die zich niet binden, aan zelfkritiek doen en individualistisch ingesteld zijn, is dat wij iets ondernemen en zij aan de kant staan. Wij proberen de maatschappij te veranderen, zij bekritiseren alles en iedereen vanaf de zijlijn. En zij vergissen zich uiteraard nooit want je kent toch het spreekwoord "de beste stuurlui staan aan wal". Sinds mijn vijftiende heb ik honderden van dat soort mensen gezien, mee gesproken, soms zelfs een pint gepakt of iets anders. Ik merk wel één constante. Na verloop van tijd worden eigenlijk bijna zonder uitzondering al die gasten (en meiden) na verloop van tijd conformistisch. Terwijl ze aan de unief in lompen liepen dragen ze nu een kostuum. Toen verfoeiden ze VTM (het zijn toch maar die onnozele arbeiders die daar naar kijken), nu kijken ze ernaar. De consumptiemaatschappij was iets typisch voor de arbeiders. Nu rijden ze BMW, Mercedes; maken dure reizen, kopen villa's als ze kunnen enzovoort. Vande Lanotte was vroeger zo'n voorbeeld als lid van het Revolutionair anarchistisch kollektief (aan de Gentse unief). Nu is hij minister en medeverantwoordelijk voor het verliezen van hun werk door de Sabeniens, de opsluiting en uitwijzingen van asielzoekers, en ga zo maar door.

Moet je alles van Marx, Trotsky en anderen gelezen hebben om aan te sluiten. Neen. Het is de methode om de maatschappij te analyseren die van belang is. De standpunten die deze dode personen schreven zijn geen bijbelteksten waaruit je moet citeren. Het gaat erom hoe zij op basis van de dialectische methode de maatschappij analyseerden. En dat is wat wij vandaag doen. De hedendaagse situatie en problemen analyseren op basis van de methode van Marx en Engels. Deze methode werd verder uitgewerkt en verfijnd door Lenin en Trotsky en door talloze onbekenden en helaas ook reeds overleden personen. Deze methode werd verkeerd toegepast door talloze anderen bekenden (Mao, Stalin) en onbekenden. Is dit niet pretentieus van LSP om te zeggen dat wij juist zijn en de PVDA verkeerd. Absoluut niet. Moesten we het eens zijn met de PVDA, dan zouden we geen LSP uitbouwen maar bij hen aansluiten. We denken op basis historisch en dagelijkse verschillen dat zij verkeerd zijn. Zo lopen zij achter Arafat aan en verheerlijken ze de zelfmoordaanslagen. Wij vinden Arafat een corrupte vent en denken dat de zelfmoordaanslagen niet meer zijn dan een wanhoopsdaad die de Israelische regering versterkt in plaats van verzwakt. De toekomst zal uitwijzen wie gelijk, gedeeltelijk gelijk of totaal ongelijk heeft.

Over de rol van de arbeiders is al veel geschreven en gepraat. Is de arbeidersklasse revolutionair ? Zitten ze niet liever te kijken naar VTM dan te betogen op straat ? Consumeren ze niet liever ipv rekening te houden met het milieu. Wij verheerlijken de arbeidersklasse niet. Wat we wel doen is stellen dat wie de economische macht heeft ook de politieke macht uitoefent. Momenteel heeft de kapitalistenklasse de economische macht naar zich toegetrokken. Zij bezitten de bedrijven. En dus oefenen ze ook de politieke macht uit. Vergelijk het aantal wetten die betrekking hebben op de bescherming van de eigendom van bedrijven met de wetgeving ter bescherming van de kinderen en je ziet hoe en in wiens belang de politieke macht uitgeoefend wordt. Om te staken heb je 66% van de stemmen nodig; om een wet te stemmen die het staken verbied volstaat 50% plus één. Dit is burgerlijke democratie.

WIj willen echte democratie. Dit wil zeggen dat iedereen op gelijke basis meebeslist over de rijkdom van de samenleving, hoe die geproduceerd wordt en hoe die geconsumeerd wordt. De voorwaarde om dit te kunnen is zowel de politieke als economische macht te verwerven. Met andere woorden, we willen niet langer dat kapitalisten de bedrijven bezitten maar dat iedereen ze bezit. En dat ze op democratische wijze gerund worden door diegenen die erin werken. Talloze keren hebben de arbeiders geprobeerd om dit te realiseren. Telkens zijn ze uitverkocht geweest door hun leiders. Enkel in Rusland na de oktoberrevolutie werden de arbeiders niet uitverkocht door hun leiders maar werd begin gemaakt van een arbeidersstaat. Dit was er doorn in het oog van de kapitalisten die al het mogelijke (tot en met door oorlog alle communisten te liquideren) gedaan hebben om deze arbeidersstaat kapot te krijgen. Doordat rusland economisch aan de grond zat, de meeste en zeker de meest bewuste arbeiders door oorlog en burgeroorlog gedood werden en omdat er geen andere economische ontwikkeling mogelijk was op kapitalistische basis is Rusland geëvolueerd tot een vervormde arbeiderstaat waar de economische basis wel gemeenschapsbezit was maar de politieke democratie ontbrak.

Leidt communisme automatisch tot een diktatoriaal systeem. Met evenveel recht kan ik zeggen dat kapitalisme of individualisme altijd tot een diktatoriaal systeem leidt. Deze vraag is eigenlijk zinloos. Niemand kan garanderen dat een volgende arbeidersopstand zal leiden tot de machtsovername en eliminatie van het kapitalisme. Niemand kan garanderen dat indien dit wel gebeurt er een democratische besluitvorming mee gepaard gaat. Maar de beste garantie om ervoor te zorgen dat het kapitalisme verdwijnt en vervangen wordt door een echt democratisch systeem is door je ervoor in te zetten, deel te nemen aan de discussie en het beslissingsproces en met zoveel mogelijk anderen te proberen dat het wel lukt.

Dat maakt het onderscheid tussen LSP en mensen bij RAGe en co. Theoretische beschouwingen maken zonder u te engageren is makkelijk. Actief deelnemen in goede en slechte tijden kost meer moeite, dat is juist. Maar het is de enige mogelijkheid om iets te veranderen.

mvg, Jo

Volgens mij gaat u een beetje uit de bocht wanneer je schrijft:
"Maar het verschil tussen wij die ons soms vergissen en mensen waarvoor jij bewondering hebt, die zich niet binden, aan zelfkritiek doen en individualistisch ingesteld zijn, is dat wij iets ondernemen en zij aan de kant staan. Wij proberen de maatschappij te veranderen, zij bekritiseren alles en iedereen vanaf de zijlijn. En zij vergissen zich uiteraard nooit want je kent toch het spreekwoord "de beste stuurlui staan aan wal"."

Ik vind dat je dit te absoluut stelt. Er zijn massa's mensen die zich niet binden, zelfkritisch en in meer of mindere mate individualistisch zijn, en tóch niet aan de kant staan. Je hebt er die voldoen aan jouw beschrijving, maar je hebt er minstens evenveel die er net niet aan voldoen. Dus waarom wil je hier die gevolgtrekking maken? Om te bewijzen dat je je bij een partij moet aanluiten om actief mee te werken aan sociale verandering? Is dat de enige weg?

Soit, ik kan je honderden mensen opnoemen die actief bezig zijn, maar die zich niet binden aan een partij en wel zelfkritiek uitoefenen. Zij organiseren zichzelf of participeren in andere organisaties. Ik vind dus dat jouw stereotype van geen kanten klopt, alhoewel er ongetwijfeld mensen zijn die eraan voldoen. Net zoals er mensen zijn die wél aangesloten zijn bij een partij, géén zelfkritiek uitoefenen (het zijn jouw woorden...) en niet-individualistisch zijn, maar die toch geen bal bijdragen tot 'de beweging' en soms zelf ongelooflijk gevaarlijke denkbeelden uitdragen.
Maar dit laatste gaan we toch ook niet veralgemenen?

Tenslotte kunnen ook zij fouten maken. het is dus niet zo dat zelfkritische, niet-partijgebonden, al-dan-niet individualisten zich 'nooit vergissen'. Ik persoonlijk heb me in het verleden vergist en zal dat waarschijnlijk in de toekomst ook doen. Da's menselijk en ik draag er verantwoordelijkheid voor. Je moet daar niet in een partij ofzo voor zitten. Ongebondenheid is geen vrijgeleide voor het grote gelijk, integendeel zelfs, niet?
Want zeg nu zelf: de organisaties die vandaag de dag het grote gelijk ten allen tijde willen ophouden, zijn dat net geen partijtjes?

groeten,
TUc

Beste TUc,

bij elk woord kunnen we een nieuwe discussie opstarten. Maar mijn probleem met veel (niet iedereen dus) mensen die vinden dat je je individualistisch moet opstellen, is dat zij wel degelijk telkens vanaf de zijlijn commentaar leveren.

De mens is een sociaal wezen. Wij kunnen niet individueel bestaan. De mens heeft in de loop der evolutie zich steeds beter weten te organiseren om in zijn levensonderhoud te voorzien. In wat we primitieve samenlevingsvormen noemen zien we veelal nog een soort "communistisch samenlevingsmodel" waarbij privebezit van productiemiddelen ongekend is. Deze samenlevingen zijn primitief georganiseerd. In een ontwikkelde samenleving zijn de organisatievormen complexer en uitgebreider. Ofwel neem je er aktief aan deel, ofwel parasiteer je vanaf de zijlijn of je trekt te terug als kluizenaar.

Wat mij stoort in je commentaar en ook in de originele mail van Maarten is het gelijkschakelen van partijen met het absolute, namelijk het grote gelijk. Natuurlijk menen we met de LSP dat we gelijk hebben met onze standpunten. Tot uit de ervaringen blijkt dat we verkeerd waren. Wie iets verkondigt zonder overtuigd te zijn van zijn gelijk is een zeveraar. Van een kok die zijn eigen eten niet lust, moet ik niets hebben. Maar overtuigt zijn van je mening betekent niet automatisch dat je autoritair bent. Geloof me vrij, velen van de individualisten die aan zelfkritiek doen zijn zeer autoritair. Ze zijn bovendien zeer fanatiek in het verwerpen van elk idee dat naar voren gebracht wordt door een georganiseerd iemand. Ze zijn weinig representatief (alleen voor zichzelf) maar eisen dikwijls dat iedereen zich naar hen schikt. Als dat geen diktatuur is.

Natuurlijk zetten individuen zich in voor iets. Je kan betogen tegen dierenleed. Je kan dieren redden. Maar dit is voor mijn symptoombestrijding. Als de oorzaken wil bestrijden is veel meer nodig dan individuele inzet. Dan moet je je organiseren om het op te nemen tegen de georganiseerde uitbuiting. Maar blijkbaar vinden velen dat organiseren, zeker wanneer het in een partij is, automatisch gelijk staat met ondemokratisch functioneren en het verlies van een eigen mening en identiteit. Daarmee ben ik het niet eens. Voor de rest 100% akkoord dat men enige zin voor nuance moet hebben.

mvg, Jo

dan zitten we ongeveer op dezelfde golflengte. Zolang dat je maar niet betoogt dat elke ongebondene a priori een last eerder dan een aanwinst voor de beweging is...
Ik bedoel maar: ongebonden zijn betekent verre van ongeorganiseerd zijn.

Verder kan ik me aansluiten bij je opmerkingen over de gevaren van individualisme.
Ik wou gewoon die nuance even inbrengen die ik mistte in je eerdere bijdrage.
Ik zou trouwens niet weten waarom georganiseerde niet-partijgebonden mensen meer aan 'symptoonbestrijding' zouden doen dan klein-linkse partijen in België. Laten we even realistisch blijven...

groeten,
TUc

en jo coulier schrijft: "Maar het verschil tussen wij die ons soms vergissen en mensen waarvoor jij bewondering hebt, die zich niet binden, aan zelfkritiek doen en individualistisch ingesteld zijn, is dat wij iets ondernemen en zij aan de kant staan. Wij proberen de maatschappij te veranderen, zij bekritiseren alles en iedereen vanaf de zijlijn. En zij vergissen zich uiteraard nooit want je kent toch het spreekwoord "de beste stuurlui staan aan wal".

De rest van uw mail misschien wel een beetje ja, maar dit toch wel een grote nee. Bewondering??? Ik zit hier in stadje ver weg van het politieke leven. Ik ken amper zo mensen die zo ingesteld zijn. van waar moet die bewondering dan komen. En mij mag je echt wel niet beschuldigen van aan de zijlijn te staan...
Dit is een te persoonlijke opmerking, om te kunnen kennen aan een tekstje, gegroet

Beste Maarten en alle anderen die niet georganiseerd actief zijn. Uiteraard zijn er ook individuen die zich inzetten en proberen kleine dingen te veranderen. Leden van LSP hebben weinig moeite om met deze mensen samen te werken zodat ik hier beter enige nuance had aangebracht. Maar fundamenteel blijft mijn opmerking overeind, namelijk velen van diegenen die zich bewust niet engageren in een organisatie om zich niet te laten onderwerpen eindigen als karikatuur van zichzelf. Voorbeelden genoeg maar de twee meest bekende zijn Vande Lanotte en de "groene" Duitse minister Joska Fisher.
Mijn boodschap luidt : engageer je in een organisatie die het meest aanleunt bij je ideeën en probeer door actief deel te nemen aan het politiek proces iets te verwezenlijken.

Maar je houdt het onderscheid niet in stand tussen organisaties en partijen! Dat creëert bij jou een grote blinde zijde, door jezelf gewild of niet, dat laat ik in het midden...

groet!
TUc

Thanks Maarten, heel waardevolle tekst.

LSP-Jo schrijft : "Maar de beste garantie om ervoor te zorgen dat het kapitalisme verdwijnt en vervangen wordt door een echt democratisch systeem is door je ervoor in te zetten, deel te nemen aan de discussie en het beslissingsproces en met zoveel mogelijk anderen te proberen dat het wel lukt. Dat maakt het onderscheid tussen LSP en mensen bij RAGe en co."

Dat het de beste garantie is om het kapitalisme te vervangen, weet ik zozeer nog niet. Dat er bij IV en LSP heel veel gediscussieerd en beslist wordt, zal dan wel mogen zijn, veel meer dan dat komt er blijkbaar niet van, hetzij om zionistische praat op Indymedia te komen dumpen ten tijde van de problemen rond de Antwerpse steunbetogingen voor Palestina. Nog wat grondiger discussieren over jullie beslissingsprocessen dunkt me.

Minder geleuter bijvoorbeeld als je naar de voorpagina van Indymedia kijkt op dit moment : features over het No Border Camp, over de Rebelse Gentse Feesten Parade en over Het Lappersfort. Drie grote acties waar verschillende mensen van "Rage en Co" actief organisatorisch aan deelnamen. Networking heet dat.

Ik moet dat hauteine sfeertje van jullie helemaal niet. Al wie niet in die partij stapt, staat aan de wallen in Straatsburg, Gent en Brugge. Dat het overgrote merendeel van de bevolking in de buurt van wallen staat, maakt hen wellicht ook allemaal tot onproductieve contrarevolutionairen, hopelijk gauw kneedbaar tot iets dat in het raamwerk van een partij kan ingepast worden. No thanks, geef mij maar iets anders.

Ik denk niet dat we de minste illusies moeten koesteren over de praktijken van de LSP. Dat realisme moet iedereen die ooit al eens met hen heeft samengewerkt ondertussen al wel bevallen zijn. Het is spijtig voor de grote droom/illusie van de radicaal-linkse samenwerking in dit land, maar zoiets blijft natuurlijk onbespreekbaar zolang dit blijft duren.
Het lijkt wel een opbod tussen de twee meest sectarische partijen in Vlaanderen, vanwie ik de namen niet hoef te noemen (klein-linkse Ryanairs ja!).

In die zin appreciëer ik PGA wel, toch één van de katalysators van de antiglobaliseringsbeweging. Op hun conferenties mochten lui van autoritaire partijen als de Socialist Worker's Party enkel als luisterend publiek deelnemen, omdat ze anders de boel verziekten en de conferenties trachtten te torpederen...
Waarschijnlijk weer bakken gezever over zogezegde censuur zoals we die met LSP tijdens de voorbereiding van D14 ook hebben gehad, maar op die manier opgeworpen is dat niet meer als een containerterm. Terwijl PGA één van de meest democratische groepen was tijdens verschillende bijeenkomsten...

groeten,
TUc

Om samen te werken moet je minstens met twee zijn.

Als je denkt de samenleving te veranderen door in de bossen te leven, carnavalsstoeten te organiseren en/of kampvuurtjes te houden is dat je goed recht. Het is niet omdat je geen zin hebt om daar aan mee te doen dat je daarom sectair bent. Wie is er het meest sectair mensen die een jaar lang ergens te velde afgezonderd van de rest van de wereld een eigen wereldje opbouwen of mensen die in de ,echte, wereld dingen proberen te veranderen in de samenleving. Ik geef toe, het is sexier om een paar stomme bomen te redden en een carnavalsoptocht te houden om ,te protesteren tegen de commercialisering van de publieke ruimten,danom de dagdagelijkse rompslomp en probleempjes ,hoe moeilijk ook, van de gewone man samen met die gewone man te verlichten.

Iedereen die lid is van een autoritaire partij(ik neem aan dat voor de tuccers onder ons een partij per defenitie autortair is) mag niet deelnemen aan het debat. Dat is uw goed recht maar waar haal je dan pretentie vandaan om over samenwerking te spreken als sommigen reeds op voorhand worden uitgesloten?

Iedereen die niet binnen uw kraam past is blijkbaar autoritair en sectair.

ps. Wat is PGA? Please Go Away?

hallo,

waar deze discussie over gaat is volgens mij de vraag of partijen nodig zijn voor zinvolle veranderingen. ik denk het niet,
kan iemand mij de meerwaarde van LSP tegenover bijvoorbeeld Rage uitleggen? ze hebben een flauw krantje, ze dragen rooie vuilniszakken, maar voor de rest???
by the way over interne democratie in Lsp zou ik maar zwijgen, bestaat er nog steeds iets als een centraal comitee, en een vergadering die tussen de publieke vergaderingen door alle tactieken bespreekt?
nu ja mij maakt het niet veel uit jullie dan maar nietwaar? nog enkele opmerkingen:
beste jo en km
1)ik dacht dat lsp ook meedeed aan de rebelse stoet, zijn jullie jezelf aan het verraden?, enkele maanden geleden was er trouwens in Oudenaarde een feestelijke optocht tegen racisme van ...tadaaa blokbuster oudenaarde, met de expleciete vraag om leuk uitgedost te komen, ik dacht dat jullie dit niet konden uitstaan

2)wie verandert er dan echt wel iets,misschien is het gewoon beter om met 'kleine' dingen te beginnen zoals 'stomme bomen' redden, want aan de hand daarvan kun je meer over ecologie communiceren, dan dat je een spreker over ecologie en marxisme laat spreken, bovendien kan je ook op kleine schaal het leven van de alledaagse man verbeteren, of denk je dat vluchtelingen collectieven niet werken, omdat ze geen nood hebben aan eenpartij?
wat zijn de realisaties van lsp de laatste jaren: "the mass movement agaist trashbags" zoals den Geert het eens omschreef?
het lappersfortbos is iets dat veel aandacht krijgt, en waar heel brugge van wakker ligt

3àwaarom zou je niet georganiseerd kunnen zijn in collectieven en niet in partijen,
het no border camp was een verzameling van ron dde 500 mensen die autonoom functioneerde, toch behoorlijk georganiseerd niet?

4)wie zegt dat mensen die niet gebonden zijn daarom gemakkelijker downsettlen: ik meen me een zekere mike T. te herinneren die eerst in de als zat en daarna in de rechtervleugel van de SPA

kortom: je kan ongebonden zijn en toch de wereld willen verbeteren (en het ook concreet doen) je hebt daar geen partijen voor nodig (why would we)

trouwens waarom zou je met de politiek iets kunnen veranderen? als je iets kon veranderen via politieke partijen dan hadden ze nu niet meer bestaan, de militant haalde 0,5 procent, ik geef toe, ze hebben tenminste geprobeerd, maar toch?

anyway, na de afbraak een opbouw:

er is een mogelijkheid om op ongeorganiseerde basis samen te werken, en vooral zonder politieke partijen
als je je op basisdemocratische themacollectieven, of zelfs affinitygroups baseert en via dez groepen grotere collectieven en gezamelijke beslissingen kan nemen. In het no border kamp was er een poging, die weliswaar niet zo goed afliep maar het was een goede poging, en we zijn er toch in geslaagd om 7 dagen in leven te blijven :)
je kan dan ook gemakkelijker van groep switchen als je denken verandert of als je het niet meer eens bent met de groepssfeer

wat denken jullie ervan?

KM is volgens mij het schoolvoorbeeld van iemand die niet verder kijkt dan zijn partijtje groot is. En in het geval van de LSP zit hij dan met een vrij groot probleem.

1) In de bossen leven? Kampvuurtjes houden? carnavalstoeten houden?
Beste KM, u haalt er om discussieredenen de meest folkloristische uit. Dat is wat doorzichtig. Of meent u nu echt dat u nog nooit de wereld die uw partij omringt verliet voor een radicaal-links experiment? Idd. net zoals Manu verwijs ik naar de verschillende collectieven, of zelfs naar enkele NGO's die zich afzijdig houden van partijpolitiek. Maar ik verwijs ook naar de verschillende basisdemocratiche mobilisatiekanalen (u leek Peoples' Global Ation niet te kennen), ik verwijs naar zaken als LETS of Ithaca Hours, ik verwijs naar de Italiaanse Sociale Centra, Dual Power, ...

U begrijpt dat ik een beetje fronste toen u het argument van "kampvuren, stoeten en boomklimmen" bovenhaalde. Ofwel was u even van slechte wil en kan u daar nog op terugkomen, ofwel kent u inderdaad enkel uw eigen partij en dan raad ik u aan even een stapje in de wereld te zetten.

Maar eerst doen we er misschien beter aan op een serieus niveau te discussiëren, want zoals u merkt word ik daar stilletjes aan horendol van...

2) OK, terug naar de serieuse argumentatie.
Voor mij is een partij niet per definitie autoritair, al is ze wel ontvankelijk voor de "ijzeren wet" van de oligarchisering. Het 'toeval' wil dat net in ons land enkele klein-linkse partijen deze oligarchisering nogal radicaal doortrekken en dus inderdaad autoritair te noemen zijn. Dat hoeft niet te verbazen, dus ik vind dat op zich ook niet echt onlogisch.

Ik wil even ook duidelijkheid scheppen: partijen als SWP worden niet op voorhand van spreekrecht ontnomen. Zulk een beslissing wordt genomen nadat er kennis is gemaakt met het gedrag van partijen als SWP, welke zelf helemaal geen belang hebben bij het project PGA, buiten de eigen partij spekken. Trouwens, SWP gaat radicaal in tegen de statuten van PGA.
In die zin wordt er in het kader van PGA inderdaad niet samengewerkt met organisaties als SWP. Dat hebben die laatste enkel aan zichzelf te danken...

3) En ik moet ook ontkennen dat iedereen die niet in mijn kraam past autoritair en sectair is. Er zijn groeperingen die totaal niet in mijn kraam passen, maar die daarom nog niet sectair of autoritair zijn.
Ik verwees enkel naar enkele autoritaire partijtjes, dat is heel wat anders dan 'iedereen die niet in mijn kraam past'. Dat laatste maakt u er verkeerdelijk zelf van.

Nogmaals, laten we erover discussiëren. Maar wel op een serieus niveau en niet onder de gordel.

groetjes!
TUc

http://www.pgaconference.org

TUc

PS: Manu, bedoelde je echt 'op ongeorganiseerde basis'? dat lijkt me nogal overdreven ;o)

hallo? Leven jullie nog? Ik tracht hier een leerrijke discussie te starten maar jullie gaan gewoon lopen!

hehehe,
TUc

Moest er iemand met een zinnig argument afkomen, kunnen we inderdaad een debat voeren :-)

Maar ik vrees dat de reacties hier niet echt in die richting wijzen. Men komt niet verder dan leugens, verdraaiingen,... Omdat wij tegen acties zonder enige politieke boodschap zijn zouden we volgens hen plots tegen iedere ludieke actie zijn. Tja, Manu wie is hier eigenlijk sectair? Of geloof je je eigen leugens?

Omdat we georganiseerd zijn zouden we autoritair zijn. Pfff, organiseer je dan niet hé. Dan is diegene met de grootste mond het die het voor het zeggen heeft. En kun je in naam van je anti-sectarisme op die manier misschien nog eens een verbod op politiek materiaal op acties proberen af te dwingen...

Ik vind dat alvast uitingen van een gedegenereerde autoritaire "linkerzijde" die compleet voorbijgestreefd is.

Met LSP zullen we wel bouwen onder diegenen die iets meer willen bereiken dan het houden van een zelfbevredigende scheldpartij tegenover diegenen die in de praktijk iets doen.

Wat mij betreft is dit debat afgelopen. Ik kan sommigen onder u enkel een welgemeende fuck you toewensen.

GC